เราคบกันมา 1ปี8เดือนกว่า ทลกันเกือบทุกวัน เลิกกันบ่อยมาก แต่สุดท้ายเราสองคนก็กลับมาดีกันคุยกันเหมือนเดิมทุกครั้ง ในความคิดผม เค้ารักผมมาก ดูแลผมทุกอย่าง อยู่ข้างๆผมเวลาไม่มีใคร เวลาผมไม่สบาย เค้าก็คอยดูแล เค้าเป็นผู้หญืงที่ผมรักที่สุด จนผมวาดฝันทุกอย่างฃว้กะเค้ามากมาย
ตอนนี้เราก็เรียนอยุ่ห้องเดียวกัน อยู่ม5 จนมีอยู่วันนึง ผมงอนปมโกรธเค้า ที่เหมือนเค้าไม่ค่อยสนใจ
ผ่านมาสามวัน เค้าไม่ง้อผม ไม่ทักผมมา ผมคิดถึงเค้าเป็นห่วงเค้าจนทนไม่ไหว ผมเลยทักไลน์เค้าไป
ว่าผมขอโทษ ที่ผมงี่เง่า แต่แฟนผมเค้าตอบกลับมาว่า เค้าไม่ได้รู้สึกอะไรกับผมแล้ว ไม่รักผมแล้ว ผมร้องไห้ ผมเสียใจ เพราะเค้าไม่เคยพูดกับผมแบบนี้ เค้าบอกกับผมว่า เค้าอึดอัด ไม่อยากมีแฟน อยาดอยู่คนเดียว ผมก็ง้แบบนี้อยู่ประมาณสองวัน ก็ไม่มีทีท่าว่าผมจะได้เธอกลับคืนมา ผมเลยบอกกับเธอว่า งั้นให้ผมรอเธอได้ไหม ให้เราเรียนจบ และถ้าทุกอย่างผมพร้อม ผมจะไปขอให้เค้ากลับมาคุยกับผม เค้าก็บิกอย่ารอเลย อยากให้ผมเจอคนดีๆ แต่ผมคิดว่าชีวิตผมอยู่กับใครไม่อบอุ่นเท่าเธอ ไม่รู้สึกอุ่นใจเท่าเธอ ผมเลยขอร้อง ให้ผมมีความหวังสักนิดกับการที่รอเธอ เธอก็ไม่ตอบตกลง ผมทรมากมันเป็นอะไรที่บั่นทอนจิตใจผมที่สุด ผมต้งฟังเสียงเค้า เจอหน้าเค้าทุกวัน เพราะผมกับเธออยุ่ห้องเดียวกัน แต่ผมก็ต้องดทน เธอบอกให้ผมสู้ๆ ผมไม่สนใจคำพูดอะไรของเธอทั้งนั้น ในหัวผม มีอยู่แค่ความหวังเดียว ผมจะไม่ลบความรู้สึกดีๆ ไม่ลืมเรื่องราวที่ผ่านมา จะเก็บมันไว้ และวันนึงผมคิดว่าถ้าผมตั้งใจเรียน มีงานดีๆทำ เธอคงจะกลับมาคุยกับผมเหมือนเดิม ผมไม่รู้ว่าความรักคืออะไร สิ่งที่ผมรู้สึกกะเธอมันใช่ความรักฟรือป่าวผมไม่รู้ แต่ผมรู้แค่ว่า ผมอยุ่กับเา ผมมีความสุข ผมอบอุ่นใจ ผมผูกพันธุกับเธอ และผมก็ยังจะรอๆๆๆต่อไป ผมยังมีความหวังใช่ไหมคับ ช่วยบอกผมหน่อย
แฟนผมบอกอยากอยู่คนเดียว ไม่ได้รู้สึกอะไรกับผมแล้ว
ตอนนี้เราก็เรียนอยุ่ห้องเดียวกัน อยู่ม5 จนมีอยู่วันนึง ผมงอนปมโกรธเค้า ที่เหมือนเค้าไม่ค่อยสนใจ
ผ่านมาสามวัน เค้าไม่ง้อผม ไม่ทักผมมา ผมคิดถึงเค้าเป็นห่วงเค้าจนทนไม่ไหว ผมเลยทักไลน์เค้าไป
ว่าผมขอโทษ ที่ผมงี่เง่า แต่แฟนผมเค้าตอบกลับมาว่า เค้าไม่ได้รู้สึกอะไรกับผมแล้ว ไม่รักผมแล้ว ผมร้องไห้ ผมเสียใจ เพราะเค้าไม่เคยพูดกับผมแบบนี้ เค้าบอกกับผมว่า เค้าอึดอัด ไม่อยากมีแฟน อยาดอยู่คนเดียว ผมก็ง้แบบนี้อยู่ประมาณสองวัน ก็ไม่มีทีท่าว่าผมจะได้เธอกลับคืนมา ผมเลยบอกกับเธอว่า งั้นให้ผมรอเธอได้ไหม ให้เราเรียนจบ และถ้าทุกอย่างผมพร้อม ผมจะไปขอให้เค้ากลับมาคุยกับผม เค้าก็บิกอย่ารอเลย อยากให้ผมเจอคนดีๆ แต่ผมคิดว่าชีวิตผมอยู่กับใครไม่อบอุ่นเท่าเธอ ไม่รู้สึกอุ่นใจเท่าเธอ ผมเลยขอร้อง ให้ผมมีความหวังสักนิดกับการที่รอเธอ เธอก็ไม่ตอบตกลง ผมทรมากมันเป็นอะไรที่บั่นทอนจิตใจผมที่สุด ผมต้งฟังเสียงเค้า เจอหน้าเค้าทุกวัน เพราะผมกับเธออยุ่ห้องเดียวกัน แต่ผมก็ต้องดทน เธอบอกให้ผมสู้ๆ ผมไม่สนใจคำพูดอะไรของเธอทั้งนั้น ในหัวผม มีอยู่แค่ความหวังเดียว ผมจะไม่ลบความรู้สึกดีๆ ไม่ลืมเรื่องราวที่ผ่านมา จะเก็บมันไว้ และวันนึงผมคิดว่าถ้าผมตั้งใจเรียน มีงานดีๆทำ เธอคงจะกลับมาคุยกับผมเหมือนเดิม ผมไม่รู้ว่าความรักคืออะไร สิ่งที่ผมรู้สึกกะเธอมันใช่ความรักฟรือป่าวผมไม่รู้ แต่ผมรู้แค่ว่า ผมอยุ่กับเา ผมมีความสุข ผมอบอุ่นใจ ผมผูกพันธุกับเธอ และผมก็ยังจะรอๆๆๆต่อไป ผมยังมีความหวังใช่ไหมคับ ช่วยบอกผมหน่อย