.....เรารู้สึกเหมือนเพื่อนในกลุ่มเปลี่ยนไป เพราะมันแปลกๆค่ะเราดูจากการกระทำของพวกเขาค่ะ อยู่ด้วยกันมาก็นาน เรื่องอะไรที่แปลกๆ ก็พอจะดูออก
อย่างตอนที่เรากับเพื่อนในกลุ่มเรา และเพื่อนในกลุ่มอีกคนแย้งกันเรื่องๆหนึ่ง(ประมาณว่าคำถามนี้มันใช่หรือไม่ใช่) แย้งกันจนเพื่อนอีกคนในกลุ่มงอนไม่คุยด้วย คือเราเรากับเพื่อนอีกคนก็เห็นว่ามันแปลกๆ ก็เลยมาคุยกันสองคนว่ามันเป็นอะไร สงสัยคงเป็นเพราะที่แย้งไปเมื่อกี้มั้ง คงเฟลอะ เป็นเรา เราก็เฟลวะ
เราห่วงว่ามันจะนอยด์ก็ทักไปหาเพื่อนคนนี้แล้วก็ถามว่าเมื่อตอนนั้นเป็นอะไร มันก็บอกเปล่าไม่ได้เป็นไรๆ แล้วก็มาคุยปกติค่ะ
พักหลังมีอยู่หลายครั้งที่รู้สึกเหมือนเพื่อนในกลุ่มก็ไม่เชิงนินทา ก็เข้าใจอะว่ามันเป็นเรื่องธรรมดาตอนแรกก็คิดมากวันต่อมาก็เลิกคิดค่ะ5555
อีกอย่างเราก็ยังไม่ค่อยมั่นใจมีอะไรเราก็เก็บไว้ทำเป็นไม่รู้เรื่อง บางทีเราดั๊นเดินไปได้ยินพอดีก็ทำเป็นเฉยไว้
บางทีเวลาจะไปไหน เขาจะเดินกันอยู่แค่นั้นโดยลืมเรา อย่างเราไม่มีกลุ่มแชทห้อง ไม่มีใครลากเราไปเลยสักคน เราขอให้ใครสักคนในกลุ่มเดียวกันลากเราเข้าไปแต่ก็ไม่มีใครลากให้ เขาบอกว่าเขาลืมลากเดี๋ยวลากๆ จนเราไปขอให้เพื่อนในห้องคนนึงลากเข้าไป เราถึงได้รู้ความเคลื่อนไหวของคนในห้อง
เวลาเขามีอะไร เขาจะอยู่กันแค่นั้นค่ะ ทั้งที่เรานั่งอยู่ตรงนั้นด้วยบางครั้งเหมือนถูกมองข้ามไป แต่เราชินแล้วเพราะเราก็ไม่ค่อยรู้เรื่องอะไรกับเขาสักเท่าไหร่ เขาถามไรมาเราก็เออๆ ออๆ กับเขาไป(เราเป็นพวกชอบนั่งอึนค่ะ55555)
แต่บางเรื่องเราก็เข้ากับเขาได้ดี พอเข้าได้ดีเท่านั้นหละค่ะพูดมากแถมกวนทีน
เรื่องอะไรที่เข้าหาได้เราก็พยายามจะเข้าหาพวกเขา อย่างเขาชอบนักร้องเกาหลี เราก็ไม่ค่อยรู้เรื่องนี้ ก็พยายามไปหามาดูเพื่อที่จะได้มีเรื่องคุยกัน....
......มีอยู่ช่วงนึง เราปวดขามาก เหมือนโดนอะไรหล่นทับใส่ขาแบบแรงๆ เราเลยทายาคลายกล้ามเนื้อ(กลิ่นยามันอาจจะเหม็นสำหรับบางคน บางคนก็ชอบบางคนก็ไม่ชอบแต่เราเฉยๆ)
ด้วยความที่เราทาเยอะแล้วทาแบบร้อน เพราะแบบเย็นเราทาแล้วมันไม่รู้สึกอะไร55555
และมันก็มีกลิ่นยา แล้วกระโปรงเราก็ไปโดนยาที่ทาไว้มันก็เลยติดกลิ่นยา (กลับบ้านเราก็รีบไปซักแล้วแช่น้ำยาปรับผ้านุ่มเยอะๆเลยค่ะ)
แล้วเราก็ทาทุกวันเพราะมันปวดมาก เดินทีก็ปวดทีไม่รู้จะเจ็บหรือปวดดี
เราโดนเพื่อนในกลุ่มไล่ให้ไปอยู่ไกลๆค่ะ55555 เพราะบางคนในกลุ่มเหม็นกลิ่นยาคลายกล้ามเนื้อที่เราทามา เราก็เดินห่างๆออกมาหน่อยคือเรากลัวเพื่อนมันเหม็นด้วย แล้วตอนที่เดินไปที่ไหนด้วยกันกับคนในกลุ่ม เราจะเดินห่างๆกับพวกเขาไว้ก็กลัวว่ามันจะเหม็นอีกอะแหละ บางทีเราก็ให้พวกเขาขึ้นกันไปก่อน แล้วเราก็อยู่กับอีกกลุ่มนึงแต่อยู่คนละห้อง
หลายๆๆๆวันผ่านมา ก็เริ่มแปลกๆไปค่ะ เหมือนเขาคุยอะไรกันบางอย่างกับอีกกลุ่มนึง แล้วคนกลุ่มนั้นบางคนก็มองเราแปลกๆ เราก็เลยเริ่มห่างๆไปค่ะ ด้วยความที่เราปวดขาอยู่ด้วย ตอนนั้นเราก็เลยทามาอย่างต่อเนื่องแล้วก็ทาน้อยลงเพื่อให้มีกลิ่นน้อยลง แต่มันก็มีอยู่ดีอะนะ
อาการปวดขาเราก็เริ่มดีขึ้นมา จากตอนแรกที่ปวดแบบเจ็บๆ(?)ก็ดีขึ้นมาเยอะ
แต่มีเช้าวันนึงเพื่อนก็นั่งจับกลุ่มอ่านหนังสือ แต่เรารู้สึกแปลกๆตั้งแต่ที่เดินเข้าไป คือ ตอนที่เราจะเดินไปหาเพื่อนในกลุ่มแล้วเราได้ยินพอดีบวกกับอ่านปากเขา
ก็มีเพื่อนคนที่มองเราแปลกๆพูดขึ้นมาว่า เห้ยมาแล้วๆ เพื่อนอีกคนก็หันมามอง ไอเราก็แอบเฟลนิดๆ คิดว่าเพื่อนก็คือ เพื่อนเมินเรา ไม่ทัก ไม่พูดไม่จา เราก็อื้มม โอเค เราก็ไปนั่งห่างๆจากพวกเขา ปกติแล้วเวลาจะขึ้นห้องหรือไปไหนมาไหน ก็จะชวนกันไปค่ะ แต่วันนั้นพวกเขาไม่คุยกับเราเลย บางคนในกลุ่มก็ดึงหน้าใส่ด้วยซ้ำ
ช่วงพัก เราเดินผ่านบางคนยังทำหน้าตึงใส่เรา เราอยากคุยนะ ด้วยความที่เขาทำหน้าเราแบบนี้ใส่เรา เราไม่รู้จะคุยอะไรกับเขาเลยทำให้เราพูดไม่ออกมันจุกอยู่ที่คออะ เราก็เลยนั่งแยกออกมา แต่ก็มีเพื่อนในห้องมาคุยกับเราบ้างค่ะเพราะเห็นเรานั่งคนเดียว
วันต่อมาก็เป็นแบบนี้อีกค่ะ ตอนจะลงไปกินข้าวข้างล่างพวกเขาก็ยืนรอ มีเพื่อนในกลุ่มคนนึงพูดกับเราว่าไปลงข้างล่างกัน แล้วก้เดินลงไปกัน โดยที่เราเดินห่างจากพวกเขาอยู่หน่อย ทั้งวันก็คุยกันแค่นั้นแหละจนถึงตอนเย็น ก็เริ่มคุยกันหน่อยๆโดยเริ่มจากการที่เขายืมของ แล้วหลังจากวันนั้นก็กลับมาเป็นปกติ
อีกอย่างหยุดหลายวันขาเราก็หายปวด พอกลับมาเจอกัน ทีนี้ก็คุยเป็นปกติ
....หลายๆอย่างก็เหมือนจะไปได้ด้วยดี แต่วันนั้นด้วยความที่เราไม่รู้ว่าเพื่อนคนนึงในกลุ่มจะเครียดอยู่ เขาให้เสนอความคิดเห็น เราก็เสนอไป
แต่รอบสอง เราดันไปล้อเพื่อนคนนั้นกับคนที่แอบชอบ เขาก็เลยว่าเรา แต่ก็ถูกของเขา เพราะเราเล่นไม่รู้เวลาจริงๆอะแหละเราก็ขอโทษเขาไป แต่ก็ไม่มีใครสนใจเลย ตอนนั้นเหมือนจะเปลี่ยนเรื่องคุยไปเลยค่ะ อีกอย่างเหมือนเราไปขัดจังหวะการคุยเขา เราก็เลยเฟล
หลังจากนั้นเพื่อนในกลุ่มก็แปลกไปคุยกับเราน้อยลง ทั้งที่แต่ก่อนก็คุยกันมาก แต่เดี๋ยวนี้เรียกได้ว่า ถามคำตอบคำแต่ก็มีเล่นๆบ้างนิดหน่อยเหมือนคนเพิ่งรู้จักกัน แล้วเหมือนคนนึงในกลุ่มเขาเผลอหลุดปากมาเรื่องนึง มันทำให้เราเฟลมาก ไม่อยากจะเชื่อว่าเขาคิดแบบนี้ เรื่องนี้ก็เลยทำให้เรามั่นใจมากขึ้นกว่าเดิมว่าเราโดนเขานินทาลับหลัง
วันต่อมา ตอนแรกๆก็คุยถามคำตอบคำ แต่สักพักมีที่แย่ไปกว่านั้นคือเหมือนเราถูกทิ้งให้เดินคนเดียว.....
แต่ยังดีที่ว่าเรายังมีเพื่อนอยู่คนละห้องอีกหลายๆคน เวลาเรามีเรื่องเราก็มาปรึกษากับพวกนี้แหละค่ะ
เวลาว่างๆก็มานั่งเล่นคุยกันกับกลุ่มนี้ มันทำให้เราหายคิดมากเยอะค่ะ
เราไม่รู้ว่าจะเป็นแบบนี้ต่อไปมันจะดีหรือเปล่า ถ้าถามว่าเราแคร์ความรู้สึกคนอื่นมั้ย เราแคร์ค่ะแต่ไม่แสดงออกในบางครั้ง แคร์จนบางทีเราเองกลับมาคิดมากอยู่คนเดียว
แต่เราก็แย่ที่ทำให้เขารู้สึกแย่(หรือเขาไม่รู้สึกไรวะ)
บางทีเราก็คิดว่าเหมือนเราเป็นส่วนเกินในกลุ่ม
เราเป็นคนชอบเก็บมาคิด คิดแล้วบางทีก็เลิกคิด ถ้าเกิดแบบนี้ขึ้นมาอีกหลายๆครั้งเราจำแต่เราทน ถ้าเราทนไม่ไหวคือระเบิดค่ะ
ไม่ได้เหวี่ยงหรืออะไร น้ำตาคลอค่ะ55555555 เราไม่อยากมีเรื่องกับใครแต่ก็ดันมีมาแล้วหลายเรื่องเพราะเพื่อนคนนึงในกลุ่ม คือตอนนั้นเราเชื่อเขาจนฟังความข้างเดียวแล้วสุดท้ายก็มีเรื่องจนได้....
ขอบคุณที่อ่านจบค่ะ ถ้างงก็ขอโทษด้วยค่ะเรียบเรียงคำพูดได้ไม่ดีเท่าไหร่ เรียกง่ายๆ พูดไม่รู้เรื่องและพิมพ์ก็ไม่รู้เรื่องค่ะ5555
เราควรเดินเข้าหาหรือเดินออกมาจากตรงนั้นแล้วอยู่คนเดียว?
อย่างตอนที่เรากับเพื่อนในกลุ่มเรา และเพื่อนในกลุ่มอีกคนแย้งกันเรื่องๆหนึ่ง(ประมาณว่าคำถามนี้มันใช่หรือไม่ใช่) แย้งกันจนเพื่อนอีกคนในกลุ่มงอนไม่คุยด้วย คือเราเรากับเพื่อนอีกคนก็เห็นว่ามันแปลกๆ ก็เลยมาคุยกันสองคนว่ามันเป็นอะไร สงสัยคงเป็นเพราะที่แย้งไปเมื่อกี้มั้ง คงเฟลอะ เป็นเรา เราก็เฟลวะ
เราห่วงว่ามันจะนอยด์ก็ทักไปหาเพื่อนคนนี้แล้วก็ถามว่าเมื่อตอนนั้นเป็นอะไร มันก็บอกเปล่าไม่ได้เป็นไรๆ แล้วก็มาคุยปกติค่ะ
พักหลังมีอยู่หลายครั้งที่รู้สึกเหมือนเพื่อนในกลุ่มก็ไม่เชิงนินทา ก็เข้าใจอะว่ามันเป็นเรื่องธรรมดาตอนแรกก็คิดมากวันต่อมาก็เลิกคิดค่ะ5555
อีกอย่างเราก็ยังไม่ค่อยมั่นใจมีอะไรเราก็เก็บไว้ทำเป็นไม่รู้เรื่อง บางทีเราดั๊นเดินไปได้ยินพอดีก็ทำเป็นเฉยไว้
บางทีเวลาจะไปไหน เขาจะเดินกันอยู่แค่นั้นโดยลืมเรา อย่างเราไม่มีกลุ่มแชทห้อง ไม่มีใครลากเราไปเลยสักคน เราขอให้ใครสักคนในกลุ่มเดียวกันลากเราเข้าไปแต่ก็ไม่มีใครลากให้ เขาบอกว่าเขาลืมลากเดี๋ยวลากๆ จนเราไปขอให้เพื่อนในห้องคนนึงลากเข้าไป เราถึงได้รู้ความเคลื่อนไหวของคนในห้อง
เวลาเขามีอะไร เขาจะอยู่กันแค่นั้นค่ะ ทั้งที่เรานั่งอยู่ตรงนั้นด้วยบางครั้งเหมือนถูกมองข้ามไป แต่เราชินแล้วเพราะเราก็ไม่ค่อยรู้เรื่องอะไรกับเขาสักเท่าไหร่ เขาถามไรมาเราก็เออๆ ออๆ กับเขาไป(เราเป็นพวกชอบนั่งอึนค่ะ55555)
แต่บางเรื่องเราก็เข้ากับเขาได้ดี พอเข้าได้ดีเท่านั้นหละค่ะพูดมากแถมกวนทีน
เรื่องอะไรที่เข้าหาได้เราก็พยายามจะเข้าหาพวกเขา อย่างเขาชอบนักร้องเกาหลี เราก็ไม่ค่อยรู้เรื่องนี้ ก็พยายามไปหามาดูเพื่อที่จะได้มีเรื่องคุยกัน....
......มีอยู่ช่วงนึง เราปวดขามาก เหมือนโดนอะไรหล่นทับใส่ขาแบบแรงๆ เราเลยทายาคลายกล้ามเนื้อ(กลิ่นยามันอาจจะเหม็นสำหรับบางคน บางคนก็ชอบบางคนก็ไม่ชอบแต่เราเฉยๆ)
ด้วยความที่เราทาเยอะแล้วทาแบบร้อน เพราะแบบเย็นเราทาแล้วมันไม่รู้สึกอะไร55555
และมันก็มีกลิ่นยา แล้วกระโปรงเราก็ไปโดนยาที่ทาไว้มันก็เลยติดกลิ่นยา (กลับบ้านเราก็รีบไปซักแล้วแช่น้ำยาปรับผ้านุ่มเยอะๆเลยค่ะ)
แล้วเราก็ทาทุกวันเพราะมันปวดมาก เดินทีก็ปวดทีไม่รู้จะเจ็บหรือปวดดี
เราโดนเพื่อนในกลุ่มไล่ให้ไปอยู่ไกลๆค่ะ55555 เพราะบางคนในกลุ่มเหม็นกลิ่นยาคลายกล้ามเนื้อที่เราทามา เราก็เดินห่างๆออกมาหน่อยคือเรากลัวเพื่อนมันเหม็นด้วย แล้วตอนที่เดินไปที่ไหนด้วยกันกับคนในกลุ่ม เราจะเดินห่างๆกับพวกเขาไว้ก็กลัวว่ามันจะเหม็นอีกอะแหละ บางทีเราก็ให้พวกเขาขึ้นกันไปก่อน แล้วเราก็อยู่กับอีกกลุ่มนึงแต่อยู่คนละห้อง
หลายๆๆๆวันผ่านมา ก็เริ่มแปลกๆไปค่ะ เหมือนเขาคุยอะไรกันบางอย่างกับอีกกลุ่มนึง แล้วคนกลุ่มนั้นบางคนก็มองเราแปลกๆ เราก็เลยเริ่มห่างๆไปค่ะ ด้วยความที่เราปวดขาอยู่ด้วย ตอนนั้นเราก็เลยทามาอย่างต่อเนื่องแล้วก็ทาน้อยลงเพื่อให้มีกลิ่นน้อยลง แต่มันก็มีอยู่ดีอะนะ
อาการปวดขาเราก็เริ่มดีขึ้นมา จากตอนแรกที่ปวดแบบเจ็บๆ(?)ก็ดีขึ้นมาเยอะ
แต่มีเช้าวันนึงเพื่อนก็นั่งจับกลุ่มอ่านหนังสือ แต่เรารู้สึกแปลกๆตั้งแต่ที่เดินเข้าไป คือ ตอนที่เราจะเดินไปหาเพื่อนในกลุ่มแล้วเราได้ยินพอดีบวกกับอ่านปากเขา
ก็มีเพื่อนคนที่มองเราแปลกๆพูดขึ้นมาว่า เห้ยมาแล้วๆ เพื่อนอีกคนก็หันมามอง ไอเราก็แอบเฟลนิดๆ คิดว่าเพื่อนก็คือ เพื่อนเมินเรา ไม่ทัก ไม่พูดไม่จา เราก็อื้มม โอเค เราก็ไปนั่งห่างๆจากพวกเขา ปกติแล้วเวลาจะขึ้นห้องหรือไปไหนมาไหน ก็จะชวนกันไปค่ะ แต่วันนั้นพวกเขาไม่คุยกับเราเลย บางคนในกลุ่มก็ดึงหน้าใส่ด้วยซ้ำ
ช่วงพัก เราเดินผ่านบางคนยังทำหน้าตึงใส่เรา เราอยากคุยนะ ด้วยความที่เขาทำหน้าเราแบบนี้ใส่เรา เราไม่รู้จะคุยอะไรกับเขาเลยทำให้เราพูดไม่ออกมันจุกอยู่ที่คออะ เราก็เลยนั่งแยกออกมา แต่ก็มีเพื่อนในห้องมาคุยกับเราบ้างค่ะเพราะเห็นเรานั่งคนเดียว
วันต่อมาก็เป็นแบบนี้อีกค่ะ ตอนจะลงไปกินข้าวข้างล่างพวกเขาก็ยืนรอ มีเพื่อนในกลุ่มคนนึงพูดกับเราว่าไปลงข้างล่างกัน แล้วก้เดินลงไปกัน โดยที่เราเดินห่างจากพวกเขาอยู่หน่อย ทั้งวันก็คุยกันแค่นั้นแหละจนถึงตอนเย็น ก็เริ่มคุยกันหน่อยๆโดยเริ่มจากการที่เขายืมของ แล้วหลังจากวันนั้นก็กลับมาเป็นปกติ
อีกอย่างหยุดหลายวันขาเราก็หายปวด พอกลับมาเจอกัน ทีนี้ก็คุยเป็นปกติ
....หลายๆอย่างก็เหมือนจะไปได้ด้วยดี แต่วันนั้นด้วยความที่เราไม่รู้ว่าเพื่อนคนนึงในกลุ่มจะเครียดอยู่ เขาให้เสนอความคิดเห็น เราก็เสนอไป
แต่รอบสอง เราดันไปล้อเพื่อนคนนั้นกับคนที่แอบชอบ เขาก็เลยว่าเรา แต่ก็ถูกของเขา เพราะเราเล่นไม่รู้เวลาจริงๆอะแหละเราก็ขอโทษเขาไป แต่ก็ไม่มีใครสนใจเลย ตอนนั้นเหมือนจะเปลี่ยนเรื่องคุยไปเลยค่ะ อีกอย่างเหมือนเราไปขัดจังหวะการคุยเขา เราก็เลยเฟล
หลังจากนั้นเพื่อนในกลุ่มก็แปลกไปคุยกับเราน้อยลง ทั้งที่แต่ก่อนก็คุยกันมาก แต่เดี๋ยวนี้เรียกได้ว่า ถามคำตอบคำแต่ก็มีเล่นๆบ้างนิดหน่อยเหมือนคนเพิ่งรู้จักกัน แล้วเหมือนคนนึงในกลุ่มเขาเผลอหลุดปากมาเรื่องนึง มันทำให้เราเฟลมาก ไม่อยากจะเชื่อว่าเขาคิดแบบนี้ เรื่องนี้ก็เลยทำให้เรามั่นใจมากขึ้นกว่าเดิมว่าเราโดนเขานินทาลับหลัง
วันต่อมา ตอนแรกๆก็คุยถามคำตอบคำ แต่สักพักมีที่แย่ไปกว่านั้นคือเหมือนเราถูกทิ้งให้เดินคนเดียว.....
แต่ยังดีที่ว่าเรายังมีเพื่อนอยู่คนละห้องอีกหลายๆคน เวลาเรามีเรื่องเราก็มาปรึกษากับพวกนี้แหละค่ะ
เวลาว่างๆก็มานั่งเล่นคุยกันกับกลุ่มนี้ มันทำให้เราหายคิดมากเยอะค่ะ
เราไม่รู้ว่าจะเป็นแบบนี้ต่อไปมันจะดีหรือเปล่า ถ้าถามว่าเราแคร์ความรู้สึกคนอื่นมั้ย เราแคร์ค่ะแต่ไม่แสดงออกในบางครั้ง แคร์จนบางทีเราเองกลับมาคิดมากอยู่คนเดียว
แต่เราก็แย่ที่ทำให้เขารู้สึกแย่(หรือเขาไม่รู้สึกไรวะ)
บางทีเราก็คิดว่าเหมือนเราเป็นส่วนเกินในกลุ่ม
เราเป็นคนชอบเก็บมาคิด คิดแล้วบางทีก็เลิกคิด ถ้าเกิดแบบนี้ขึ้นมาอีกหลายๆครั้งเราจำแต่เราทน ถ้าเราทนไม่ไหวคือระเบิดค่ะ
ไม่ได้เหวี่ยงหรืออะไร น้ำตาคลอค่ะ55555555 เราไม่อยากมีเรื่องกับใครแต่ก็ดันมีมาแล้วหลายเรื่องเพราะเพื่อนคนนึงในกลุ่ม คือตอนนั้นเราเชื่อเขาจนฟังความข้างเดียวแล้วสุดท้ายก็มีเรื่องจนได้....
ขอบคุณที่อ่านจบค่ะ ถ้างงก็ขอโทษด้วยค่ะเรียบเรียงคำพูดได้ไม่ดีเท่าไหร่ เรียกง่ายๆ พูดไม่รู้เรื่องและพิมพ์ก็ไม่รู้เรื่องค่ะ5555