สวัสดีคะ คุณพ่อ คุณแม่ ในชานเรือนทุกคน วันนี้มีเรื่องไม่สบายใจอยากมาขอคำแนะนำหน่อยค่ะ
สืบเนื่องจาก ตอนนี้ลูกชายเรา ขวบ สี่เดือน วัยกำลังซน ตั้งแต่คลอดลูกชาย เราอยู่กับลูกมาจนลูกเกือบหนึ่งขวบ แล้วเราก็ได้ทุนเรียนต่อ ก็เลยขึ้นมาเรียนต่อในกทม. ตอนนี้ก็เข้าเทอมสองของการเรียนแล้ว เราก็ไม่ได้อยู่กับลูก กลับไปบ้าน เดือนละครั้ง เนื่องจากเรียนหนักมาก แต่คุยกับลูกทางวีดีโอตลอด ส่วนพ่อของลูก ทำงานอยู่กทม. กลับไปหาลูกเดือนละครั้งเช่นกัน ลูกชายเราก็อยู่กับพ่อและแม่ของเราที่ต่างจังหวัด ซึ่งพ่อเราเกษียรแล้ว มีเวลาอยู่กับหลานได้ทั้งวัน แต่ตัวท่านเองก็แก่มากแล้ว อายุหกสิบห้าปี สำหรับคุณแม่ของเรา ท่านยังทำงานอยู่ใกล้เกษียรแล้ว แต่ตอนนี้ก็ยังต้องไปทำงานอยู่ทุกวัน บ้านเราไม่มีใครอยู่บ้านเลยมีแต่พ่อกับแม่ เพราะพี่ชายก็อยู่จังหวัดใกล้เคียงกับภรรยา ตอนนี้เรามีเรื่องไม่สบายใจขึ้นมา เนื่องจาก คุณแม่เราท่านไม่ค่อยอยู่บ้าน วันหยุดท่านไปร่วมทำธุรกิจกับพี่ๆน้องๆของท่าน และมักจะนอนค้างที่บ้านพี่น้องเสมอ ทำให้พ่อเราต้องอยู่เลี้ยงหลานตามลำพังบ่อยๆ ซึ่งหมายความว่า จันทร์ถึงศุกร์พ่อเราก็จะเลี้ยงหลานช่วงกลางวัน ส่วนกลางคืนแม่เราช่วยเลี้ยง แต่เสาร์อาทิตย์หรือวันหยุดอื่นๆ พ่อเราต้องอยู่กับหลานสองคนทั้งกลางวันกลางคืน เราเลยรู้สึกกังวลใจมาก ไม่รู้จะแก้ไขปัญหาอย่างไร เรียนหนังสือก็ไม่ค่อยมีสมาธิ บางครั้งอยากกลับไปอยู่กับลูก แต่ก็ต้องอดทน เพราะที่ทำอยู่เพื่ออนาคตของเค้าเช่นกัน เราเคยคุยกับแม่เรื่องนี้ แต่ท่านไม่รับฟังเลย ท่านบอกว่า ท่านไปทำธุรกิจ
อยากรบกวนขอคำแนะนำหน่อยคะ ว่าเราควรแก้ไขปัญหาอย่างไรได้บ้าง หากเราจะรับลูกมาเลี้ยงเองที่กทม. จะดีไหมคะ ? แต่ก็มีข้อจำกัดคือ เราอยู่หอพัก ไม่มีคนช่วยเลี้ยงลูกตอนกลางวัน และเรากับสามีเลิกค่ำเสมอ
ตอนนี้รู้สึกกังวลใจ พ่อเราก็แก่แล้ว ลูกเราก็ยังเล็ก จะมีวิธีไหนบ้างไหมคะที่จะโน้มน้าวใจแม่เราให้ท่านอยู่บ้านมากขึ้น
ไม่สบายใจเรื่องลูก ขอคำแนะนำหน่อยคะ
สืบเนื่องจาก ตอนนี้ลูกชายเรา ขวบ สี่เดือน วัยกำลังซน ตั้งแต่คลอดลูกชาย เราอยู่กับลูกมาจนลูกเกือบหนึ่งขวบ แล้วเราก็ได้ทุนเรียนต่อ ก็เลยขึ้นมาเรียนต่อในกทม. ตอนนี้ก็เข้าเทอมสองของการเรียนแล้ว เราก็ไม่ได้อยู่กับลูก กลับไปบ้าน เดือนละครั้ง เนื่องจากเรียนหนักมาก แต่คุยกับลูกทางวีดีโอตลอด ส่วนพ่อของลูก ทำงานอยู่กทม. กลับไปหาลูกเดือนละครั้งเช่นกัน ลูกชายเราก็อยู่กับพ่อและแม่ของเราที่ต่างจังหวัด ซึ่งพ่อเราเกษียรแล้ว มีเวลาอยู่กับหลานได้ทั้งวัน แต่ตัวท่านเองก็แก่มากแล้ว อายุหกสิบห้าปี สำหรับคุณแม่ของเรา ท่านยังทำงานอยู่ใกล้เกษียรแล้ว แต่ตอนนี้ก็ยังต้องไปทำงานอยู่ทุกวัน บ้านเราไม่มีใครอยู่บ้านเลยมีแต่พ่อกับแม่ เพราะพี่ชายก็อยู่จังหวัดใกล้เคียงกับภรรยา ตอนนี้เรามีเรื่องไม่สบายใจขึ้นมา เนื่องจาก คุณแม่เราท่านไม่ค่อยอยู่บ้าน วันหยุดท่านไปร่วมทำธุรกิจกับพี่ๆน้องๆของท่าน และมักจะนอนค้างที่บ้านพี่น้องเสมอ ทำให้พ่อเราต้องอยู่เลี้ยงหลานตามลำพังบ่อยๆ ซึ่งหมายความว่า จันทร์ถึงศุกร์พ่อเราก็จะเลี้ยงหลานช่วงกลางวัน ส่วนกลางคืนแม่เราช่วยเลี้ยง แต่เสาร์อาทิตย์หรือวันหยุดอื่นๆ พ่อเราต้องอยู่กับหลานสองคนทั้งกลางวันกลางคืน เราเลยรู้สึกกังวลใจมาก ไม่รู้จะแก้ไขปัญหาอย่างไร เรียนหนังสือก็ไม่ค่อยมีสมาธิ บางครั้งอยากกลับไปอยู่กับลูก แต่ก็ต้องอดทน เพราะที่ทำอยู่เพื่ออนาคตของเค้าเช่นกัน เราเคยคุยกับแม่เรื่องนี้ แต่ท่านไม่รับฟังเลย ท่านบอกว่า ท่านไปทำธุรกิจ
อยากรบกวนขอคำแนะนำหน่อยคะ ว่าเราควรแก้ไขปัญหาอย่างไรได้บ้าง หากเราจะรับลูกมาเลี้ยงเองที่กทม. จะดีไหมคะ ? แต่ก็มีข้อจำกัดคือ เราอยู่หอพัก ไม่มีคนช่วยเลี้ยงลูกตอนกลางวัน และเรากับสามีเลิกค่ำเสมอ
ตอนนี้รู้สึกกังวลใจ พ่อเราก็แก่แล้ว ลูกเราก็ยังเล็ก จะมีวิธีไหนบ้างไหมคะที่จะโน้มน้าวใจแม่เราให้ท่านอยู่บ้านมากขึ้น