น้ำใจของผู้ชายไทยที่ยังมีให้เห็นในประเทศกรุงเทพมหานคร เมืองฟ้าอมร ที่ทุกคนถวิลหา..

เนื่องจากเมื่อวันศุกร์ที่ 9 มกราคม 2558 เวลาประมาณ 19.00 น. ด้วยความสาระแนของตัวเองที่ทำอะไรเกินตัวและเกินความสามารถที่คิดว่า...ทำได้

ได้ซื้อของที่มีลักษณะใหญ่ 2 กล่องและคิดว่าตัวเองสามารถทำได้ ถือเองได้ ลากเองได้ โดยก่อนซื้อถามพนักงานว่า
" น้อง...คิดว่าพี่สามารถถือเองได้ไหม "
น้องพนักงานตอบ " ถ้า เป็นผม ผมถือได้ "

อืม..ก็ได้ เดี๋ยวถือ ลากไปเอง ก็ลาก 2 กล่องออกมาจาก เซ็นทรัลพระราม 9 ลง MRT รปภ. ที่ MRT เห็นก็ถามว่า " จะเอาขึ้นรถเหรอครับ "
พยักหน้าตอบ รปภ. แล้วถามว่า " เอาลง ได้ไหม ห้ามป่าว " รปภ. บอก " ไม่ครับ " แล้วช่วยถือลงไปที่รอรถและยกใส่ขบวนให้

แต่ระหว่างทางจากเซ็นทรัลมา MRT ลากเองนะคะ ไม่มีใครช่วยลากหรือจูงใดใดเลย ลากลงบันไดเลื่อนมา ยังแข็งแรงดีอยู่จ๊ะ ยังได้อยู่
พอออกจาก MRT ที่สถานีเพชรบุรีเพื่อลากต่อไปที่แอร์พอร์ตลิงก์มักกะสัน เนื่องจากจอดรถไว้ที่นั่น ลากขึ้นบันไดเลื่อนมา
ออกจากบันไดเลื่อน MRT เพชรบุรี รปภ. มองเฉยๆ จ๊ะ...ไม่ได้ช่วย

จนมันขวางทางคนอื่นเลยยกช่วยมาส่งบนบันไดเลื่อนให้พ้นจาก MRT ที่เหลือลากต่อค่ะ...ไม่โกรธ ไม่เคืองนะคะ เพราะนั่นไม่ใช่หน้าที่ของเขา..

เดินลากมาจนถึงบันไดเลื่อนแอร์พอร์ตลิงก์เพื่อเชื่อมต่อไปยังที่จอดรถ ลากขึ้นทางเชื่อมต่อ MRT กับแอร์พอร์ตลิงก์ ล้มลุก คลุกคลานเนื่องจาก
กำลังเริ่มอ่อนแรงไปแล้ว (ลากมาไกล) สะดุดติดอยู่ หกล้มที่บันไดเลื่อนตรงแอร์พอร์ตลิงก์

เชื่อไหมว่า...ไม่มีใครมีน้ำใจหรือดันช่วยตอนที่ติดอยู่ตรงบันไดเลื่อนให้เลย...เหอออ น้ำใจคนไทยแห้งหายไปแล้ว...

สะดุดหกล้มอยู่ตรงแอร์พอร์ตลิงก์ มีผู้ชายคนหนึ่งยืนอยู่ เขาคงเห็นตอนที่เดินผ่านไปแล้วคงสงสาร
เขาเดินมาแล้วบอกว่า " เดี่ยวช่วยครับ จะลากไปไหน "
เลยตอบเขาไปว่า " ไม่เป็นไรค่ะ เกรงใจ ช่วยดึงที่มันติดอยู่กับบันไดเลื่อนให้หน่อย ดึงไม่ไหว "
เขาบอก " ไม่เป็นไร ผมจะเดินไปขึ้นแอร์พอร์ตลิงก์ ผมช่วยถือไปได้ "

ก็ให้เขาช่วยถือฉันถืออีกกล่อง แต่เขาถือ 2 มือ จนเขาถามว่า " ถือไหวไหม ถ้าไม่ไหว ผมถือคนเดียวก็ได้ "
ฉันบอก " ไม่เป็นไร เกรงใจค่ะ " น้ำหนักของการถือของเขาคงไม่สมดุล เขาเลยบอกว่า " ผมถือเองครับ "

ก็เลยได้ตามภาพที่เห็น..

พอยกมาถึงสถานี ต้องลากไปที่จอดรถต่อ แต่พี่เขาต้องขึ้นแอร์พอร์ตลิงก์ต่อ เลยบอกกับเขาว่า
" ยกแค่นี้ก็พอแล้วค่ะ เดี๋ยวยกต่อไปเอง ขอบคุณมากๆ นะคะ "

เขาบอกว่า " เดี๋ยวผมยกไปให้ ไกลไหม ไม่ขึ้นรถเหรอ "
เลยบอกว่า " ไม่ได้ขึ้นอ่ะค่ะ รถจอดอยู่ที่จอดรถ ขอบคุณมากๆ นะคะ พี่ชื่ออะไรอ่ะคะ "
เขา " อ้อ ไม่เป็นไร ไม่ซีเรียส ไปหล่ะนะ "

ฉันยืม สตั๊นส์ไป 3 วิ แล้วแหกปากยิ้มกว้างให้เขาและยกมือไหว้ขอบคุณในน้ำใจที่ได้รับ

ทั้งที่คนเดินผ่านไป ผ่านมาเป็นร้อย แต่ไม่มีใครช่วยยกขึ้นจากบันไดเลื่อนให้เลยตอนที่ติดแล้วล้มอยู่ตรงบันไดเลื่อน

ที่เขียนเล่ามาทั้งหมด ถ้าใครจำข้างหลังพี่เขาได้ 5 5 5 ฝากบอกเขาด้วยนะคะว่า ขอบคุณ ขอบคุณและขอบคุณมากๆค่ะ
ยังมีน้ำใจให้เห็นในสังคมเมืองใหญ่

โดยส่วนตัวถ้าได้เห็นใคร แบกของ ถือของที่เกินกำลัง จะช่วยทุกครั้ง ถ้าเขาไม่ให้ช่วยก็อีกเรื่อง...
ครั้งนี้...จดจำไว้ในใจเลยว่า...

ถ้าใครกำลังเดือดร้อนในการถือของหรือมีปัญหา ถ้าไม่เหลือบ่า กว่าแรง จะช่วยทุกครั้งที่เห็น..

ขอบคุณฮีโร่เสื้อฟ้าด้วยค่ะ