ผมจำได้แม่นมากเลย
ตอนนั้นผมเพิ่งเข้ามาเรียนตอน ม1 ที่ รร แห่งหนึ่ง ตอนนั้นเป็นเวลาตอนเย็น ๆ เป็นเวลาที่หลาย ๆ คนกลับบ้านกันไปแล้ว เรื่องมันก็เกิดขึ้นตอนนี้แหละคับ
ผมก็นั่งที่ไม้หินอ่อนกับเพื่อนอีกประมาน 3-4 คน บังเอิญเธอคนนั้นเดินมาดื่มน้ำพอดี ผมเลยหันไปเห็นเธอ ณ ตอนนั้นแหละ คิดในใจเลยว่า คนนี้แหละใช่แล้ว ผมเลยหันไปถามเพื่อนผมว่า
ผม : เห้ย ๆ เห็น ผญ คนนั้นป่าวว่ะ
เพื่อน : เออ เห็น ๆ ทำไมหรอว่ะ ?
ผม : รู้ป่าวว่าเขาชื่ออะไร
เพื่อน : ไม่อ่ะ เดี๋ยวกรุถามให้แล้วกัน
บังเอิญเหลือเกินที่มันดันไปรู้จักกับคนในกลุ่มของ ผญ คนนั้นพอดีมันเลยตะโกนไปถามเพื่อนมันว่าเธอคนนั้นหน่ะชื่ออะไร เพื่อนมันก็บอกว่าชื่อ ต (ตัวย่อน้ะคับ)
หลังจากนั้นแหละคับ ผมนี้ชอบเขามาตลอดเลยยย แรก ๆ ไม่ค่อยอยากไป รร ซักเท่าไหร่ พออยู่บ้านแม่ก็ว่า เลยก็ต้องไป รร
แต่พอได้เจอกับเธอคนนั้นแล้ว ผมนี่กระตือรือร้นขึ้นมาทันที อยากไป รร ทุกวัน อยากไปเห็นหน้าเธอคนนั้นทุก ๆ วัน
จนกระทั่ง ม3 ปีสุดท้ายล้ะ
เพื่อนผมที่มันถามชื่อเธอคนนั้นให้ผมหน่ะ มันดันไปได้แฟนอยู่ห้อง 1 ซึ่งเธอคนนั้นก็อยู่ห้อง 1 ด้วยเหมือนกัน
ฮั่นแหน่ ก็เข้าทางผมหน่ะสิ เวลามันไปหาแฟนมันผมก็ไปกับมันประจำ เพื่อแค่อยากเห็นหน้าเธอคนนั้นก็พอแล้ว
จนมาถึงวันนั้น เพื่อนผมมันดันไปบอกเธอคนนั้นว่าผมชอบบ เอาหล่ะคับที่นี้ เรื่องใหญ่แล้ว จากที่เมื่อก่อนเธอคนนั้นยังไม่รู้ว่าผมแอบชอบเขาอยู่ แต่ ณ ตอนนี้รู้แล้ว ผมก็ไม่รู้จะทำยังไง ถามว่าเขินมั้ย บอกเลยว่ามาก ตอนนั้นผมทำอะไรไม่ถูกเลยแหละ
แต่พอหลังจากที่เพื่อนผมบอกเธอคนนั้นไปว่าผมชอบเธอ ดูเหมือนบางครั้งเธอก็ยิ้มให้ผมน่ะ
รู้หรือไม่ว่า 3 ปีที่ผ่านมานั้น ผมได้แค่มองเธอ ผมไม่เคยได้คุยกับเธอสักครั้งเดียว เพราะแค่อาย,เพราะไม่กล้า,เพราะกลัวผิดหวัง
มันจึงเป็นสิ่งที่ผมจำมาตลอดจนถึงตอนนี้ผมจะจบ ม6 ผมก็ยังคิดถึงเธอคนนั้นน้ะ หลังจากจบ ม3 ไปแล้วผมไม่ได้เจอเธออีกเลย
ทั้ง ๆ ที่ยังอยู่ จังหวัดเดียวกัน ยังไม่เคยได้เจอกัน
แต่ตอนนี้ผมก็ยังมีโออาสได้คุยกะเธอคนนั้นน้ะ (แต่หลาย ๆ เดือน ได้คุยแค่ 1-2 ประโยคเอง) แต่แค่นี้ก็ทำให้ผมยิ้มได้แล้วแหละคับ
อยากจะบอกหลาย ๆ คนว่า ถ้ายังมีโอกาสที่จะคุย ที่จะทำความรู้จัก ก็รีบ ๆ ทำเถอะคับ จะได้ไม่ต้องมาเศร้าแบบผม แงแงแง TOT
เคยเป็นมั้ย ที่อยู่ ๆ ก็อยากกลับไปเรียนมัธยม เพราะแค่คนหนึ่งคน ?
ตอนนั้นผมเพิ่งเข้ามาเรียนตอน ม1 ที่ รร แห่งหนึ่ง ตอนนั้นเป็นเวลาตอนเย็น ๆ เป็นเวลาที่หลาย ๆ คนกลับบ้านกันไปแล้ว เรื่องมันก็เกิดขึ้นตอนนี้แหละคับ
ผมก็นั่งที่ไม้หินอ่อนกับเพื่อนอีกประมาน 3-4 คน บังเอิญเธอคนนั้นเดินมาดื่มน้ำพอดี ผมเลยหันไปเห็นเธอ ณ ตอนนั้นแหละ คิดในใจเลยว่า คนนี้แหละใช่แล้ว ผมเลยหันไปถามเพื่อนผมว่า
ผม : เห้ย ๆ เห็น ผญ คนนั้นป่าวว่ะ
เพื่อน : เออ เห็น ๆ ทำไมหรอว่ะ ?
ผม : รู้ป่าวว่าเขาชื่ออะไร
เพื่อน : ไม่อ่ะ เดี๋ยวกรุถามให้แล้วกัน
บังเอิญเหลือเกินที่มันดันไปรู้จักกับคนในกลุ่มของ ผญ คนนั้นพอดีมันเลยตะโกนไปถามเพื่อนมันว่าเธอคนนั้นหน่ะชื่ออะไร เพื่อนมันก็บอกว่าชื่อ ต (ตัวย่อน้ะคับ)
หลังจากนั้นแหละคับ ผมนี้ชอบเขามาตลอดเลยยย แรก ๆ ไม่ค่อยอยากไป รร ซักเท่าไหร่ พออยู่บ้านแม่ก็ว่า เลยก็ต้องไป รร
แต่พอได้เจอกับเธอคนนั้นแล้ว ผมนี่กระตือรือร้นขึ้นมาทันที อยากไป รร ทุกวัน อยากไปเห็นหน้าเธอคนนั้นทุก ๆ วัน
จนกระทั่ง ม3 ปีสุดท้ายล้ะ
เพื่อนผมที่มันถามชื่อเธอคนนั้นให้ผมหน่ะ มันดันไปได้แฟนอยู่ห้อง 1 ซึ่งเธอคนนั้นก็อยู่ห้อง 1 ด้วยเหมือนกัน
ฮั่นแหน่ ก็เข้าทางผมหน่ะสิ เวลามันไปหาแฟนมันผมก็ไปกับมันประจำ เพื่อแค่อยากเห็นหน้าเธอคนนั้นก็พอแล้ว
จนมาถึงวันนั้น เพื่อนผมมันดันไปบอกเธอคนนั้นว่าผมชอบบ เอาหล่ะคับที่นี้ เรื่องใหญ่แล้ว จากที่เมื่อก่อนเธอคนนั้นยังไม่รู้ว่าผมแอบชอบเขาอยู่ แต่ ณ ตอนนี้รู้แล้ว ผมก็ไม่รู้จะทำยังไง ถามว่าเขินมั้ย บอกเลยว่ามาก ตอนนั้นผมทำอะไรไม่ถูกเลยแหละ
แต่พอหลังจากที่เพื่อนผมบอกเธอคนนั้นไปว่าผมชอบเธอ ดูเหมือนบางครั้งเธอก็ยิ้มให้ผมน่ะ
รู้หรือไม่ว่า 3 ปีที่ผ่านมานั้น ผมได้แค่มองเธอ ผมไม่เคยได้คุยกับเธอสักครั้งเดียว เพราะแค่อาย,เพราะไม่กล้า,เพราะกลัวผิดหวัง
มันจึงเป็นสิ่งที่ผมจำมาตลอดจนถึงตอนนี้ผมจะจบ ม6 ผมก็ยังคิดถึงเธอคนนั้นน้ะ หลังจากจบ ม3 ไปแล้วผมไม่ได้เจอเธออีกเลย
ทั้ง ๆ ที่ยังอยู่ จังหวัดเดียวกัน ยังไม่เคยได้เจอกัน
แต่ตอนนี้ผมก็ยังมีโออาสได้คุยกะเธอคนนั้นน้ะ (แต่หลาย ๆ เดือน ได้คุยแค่ 1-2 ประโยคเอง) แต่แค่นี้ก็ทำให้ผมยิ้มได้แล้วแหละคับ
อยากจะบอกหลาย ๆ คนว่า ถ้ายังมีโอกาสที่จะคุย ที่จะทำความรู้จัก ก็รีบ ๆ ทำเถอะคับ จะได้ไม่ต้องมาเศร้าแบบผม แงแงแง TOT