แอบชอบตั้งแต่ยังไม่รู้จักชื่อ แต่ก็ยังไม่กล้าบอกเค้า เพราะกลัวความผิดหวัง

เรื่องมันมีอยู่ว่า ตอนเย็นหลังเลิกเรียน ขณะที่เรากับเพื่อนกำลังเซลฟีบริเวณข้างสนามอยู่ สายตาอันเชียบแหลมของเราก็กวาดไปมองเห็น ผู้ชายคนหนึ่ง ใส่เสื้อสีแดงรองเท้าผ้าใบ ใส่หูฟัง ไม่ค่อยสูงเท่าไหร่  จากนั้นก็จ๊อกกิ้งผ่านหน้าเราไป บุคลิกเหมือนเป็นผู้ชายเก๊กๆ หยิ่งๆ หน่อย นาทีนั้นเหมือนโลกมันหยุดหมุนไปชั่วขณะ  จากนั้นเราก็ได้ดึงสติที่หยุดลอยไปตามอวกาศคือกลับมา (ไม่รู้ว่าตอนนั้นชอบไปรึยัง) หลังจากที่ได้สติกลับคืนมานั้น เราไม่พลาดที่จะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเพื่อ ถ่ายรูปน้องเขาไว้  (เราทำแบบนี้ทุกรอบที่น้องเค้าวิ่งผ่านมา) 555 แต่น้องเค้าก็ไม่รู้ตัวนะ หลังจากนั้นเพื่อนสุดที่รักได้มาเปิดโทรศัพท์เราดูจ้าาา  ให้ทายว่ามันเจออะไร ????
รูปที่เราแอบถ่ายน้องเค้าไง !!!! จากนั้นเพื่อนขี้สงสัยจึงซักถามเรา ใคร? ไปถ่ายตอนไหน? ชื่ออะไร ? อยู่ชั้นอะไร ??  
ซึ่งเราก็ตอบได้คำเดียวว่า กูไม่รู้ !!! รู้แค่ว่าน้องค้าอยู่ ม.ต้น สังเกตจากรองเท้าผ้าใบสีน้ำตาล
.
.
.
.
หลังจากนั้น ทุกวันหลังเลิกเรียน เราก็จะมานั่งเล่นกับเพื่อนๆที่ข้างๆสนามทุกวัน เพื่อมาดูว่า เอ๊ะ ! วันนี้น้องเค้ามาหรือป่าวน้าาา ซึ่งก็มาสมใจอยาก 555  พอน้องเค้ากลับบ้านเราก็เดินตาม  ณ เวลาที่เดินตามนั้น บอกได้เลยว่า เขินจนแทบจะเป็นลม น้ำตาแทบไหล พูดไรไม่ออกเลย มือไม้สั่นไปหมด เดินจับมือเพื่อนแน่นเชียว เหงื่อนี่คือไหลพลั่กๆ ยิ่งตอนที่เห็นหน้าน้องเค้าชัดๆน้ะ โอ้ยยยยย นิพพานเลยทีเดียว  55

พอกลับถึงบ้านเพื่อนมือดี ก็ไปเจอรูปน้องเค้าถ่ายกับเพื่อนเลยส่งมาให้ดู เราก็หารายชื่อแท็กเลยจ้าาา พอเลื่อนเม้าท์ไปที่หน้าน้องเค้าปุ้บ ชื่อบุคคลนิรนามคนนึงก็เด้งขึ้นมา เราจึงกดคลิกเข้าไป พระเจ้าาา เฟสน้องเค้าจ้าาา ไม่พลาดที่จะแอดไป อิอิ

พอแอดไป น้องเค้าก็รับเลยทีเดียว 555

จากนั้นก็เริ่มทำการส่องเฟสเลยทีเดียว เริ่มต้นด้วยดูรูปภาพ จากนั้นดูคอมเม้น ดูโพส ดูเหมือนน้องเค้าไม่ค่อยโพสอะไรมา บลาๆๆๆๆๆ  
ื
ได้ข้อมูลมาว่า น้องเค้าชื่อ (อันนี้ขอไม่บอกนะ)
อยู่ ม.3 ตอนแรกก็รู้แค่นี้แหละ 555
.
.
.
.
.
งานครบรอบ 100 ปี ของ โรงเรียน เราก็เจอน้องเค้าด้วยแหละ 55 แต่งตัวดูดีนะ แต่ยังขี้เก๊กเหมือนเดิม
น้องเค้านั่งอยู่กับกลุ่มเพื่อน ตอนแรกก็อยู่ไกลพอสมควรแหละ เราเลยชวนเพื่อนย้ายไปนั่งใกล้ๆ 55 ประมาณ 30 เมตรได้มั้ง
หลังจากนั้นเราก็แอบมองอยู่บ่อยๆ แต่น้องเค้าไม่มองมาเลยนี่สิ มันน่าน้อยใจนะ จากนั้นเราก็อยู่ที่ รร จนงานเลิก ประมาณ 4 ทุ่มได้มั้ง น้องเค้าก็กำลังจะกลับบ้านเหมือนกันมั้ง เห็นเดินมากับเพื่อนแล้วมาคุยกับแถวๆร้านปลาหมึก เราเลยชวนเพื่อนไปยืนใกล้ๆ 555 ไม่ได้อ่อยนะ ยืนบ้าง เดินวนบ้างอยู่แถวนั้นแหละ จนน้องค้ากลับ


หลังจากนั้นเราก็ได้เจอน้องเค้าอยู่บ่อยๆ (ซึ่งตอนที่เราไม่รู้จัก และยังไม่เคยชอบน้องเค้าก็ไม่ได้เจอหน้าเลยน้ะ ไม่รู้เพราะอะไร) เวลาเราเจอน้องเค้า เรารู้สึกไม่เป็นตัวเองเลย ใจมันสั่นๆ หวิวๆยังไงไม่รู้ ไม่กล้าสบตาด้วย เดินผ่านน้องเค้ากับเพื่อนๆก็เก็บอาการแบบสุดๆ เหงื่อไหล น้ำตาคลอเลยทีเดียว เขินนนนนนนนนนนนน   แล้วแอบมากริ้ดข้างๆรถ (แต่ปิดปากนะ ) เหมือนคนบ้า


ไม่นานมานี้ เราก็ได้สืบทราบข้อมูลมาอีกหนึ่งอย่างว่า น้องเค้าเป็นลูกชายของครูที่โรงเรียนจ้าาาา 555 ทั้งพ่อและแม่เป็นครูอยู่ที่โรงเรียนเรานี่แหละ พ่อหน้าดุมากกก แม่ก็เนียบมากๆ ว่าแล้วเชียวทำไมเก๊ก 555

หลังที่เราแอบชอบน้องเค้ามาเดือนกว่าๆแล้ว แต่ความสัมพันธ์ยังไม่คืบหน้าเลย น้องเค้าไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเราอยู่บนโลกใบนี้ 55 ทั้งเพื่อน และพี่ บอกลองทักเฟสไป หรือไปบอกตรงๆเลย แอบๆอยู่แบบนี้เมื่อไหร่จะได้ ไอเราก็ไม่มั่นใจในเบ้าหน้าตัวเอง ใจก็ยังไม่กล้าพอ เลยได้แค่ไปไลค์ให้รัวๆ (เอาวิธีอ่อยมาจากพันทิปน้ะ 555 ) หวังจะทักมา แต่ก็ผิดหวัง เงียบเชียววววว จะทักไปก็ไม่กล้า ไม่ใช่อะไรหรอก ปกติเป็นคนมั่นใจน้ะ แต่ตอนนี้รู้สึกอะไรก็กลัวไปหมด ไม่มั่นใจในเบ้าหน้าด้วย (หน้าตาบ้านๆ ผิวคล้ำ แต่เพื่อนบอกหุ่นดี อันนี้ไม่รู้ว่าจริงรึเปล่า )  แต่น้องเค้าก็ไม่ใช่จะหล่อน้ะ แต่ก็ไม่เชิงขี้เหร่ แต่บุคคลิกที่ดูหยิ่ง และลึกลับทำให้เราไม่กล้าเข้าหาด้วย เราไม่รู้จะทำยังไงดี กลัวเจ็บ กลัวผิดหวัง กลัวไปหมด  


เราควรทำยังไงดี    แอบชอบแบบนี้ต่อไป หรือควรตัดใจดี ?????