ก่อนอื่นต้องขอบอกก่อนนะคะ ว่าอยากระบาย อยากเล่า มันอึดอัด และต้องการความคิดเห็นจากคนอื่นบ้าง มันเป็นเรื่องราวในชีวิตที่ตัวเองรู้คำตอบดีอยู่แล้วค่ะ ว่าควรจะทำอย่างไร แต่บางครั้งมันก็อึดอัดและหาคำตอบให้กับตัวเองว่าจะทำอย่างไรต่อไป และ เมื่อไหร่เรื่องนี้จะจบลงยังไง ไม่ รู้ดีทุกอย่างว่าควรทำยังไง แต่บางครั้งคนเรามันก็ยังทำตามความรู้สึกตัวเองอยู่ดี หาเหตุผลให้ตัวเองยอมรับมันอยู่ดี เริ่มเลยนะคะ
เรื่องราวมันเริ่มต้นตอนที่เล่น FB ค่ะ หลังจากที่ไม่ได้พบกันมาเกือบสิบกว่าปี ขอเรียกเค้าว่า คุณรักแรกนะคะ เค้ามาขอเป็นเพื่อนใน FB ครั้งแรกที่เห็น ตื่นเต้นค่ะ ดีใจมาก และ อยากรู้ว่า เค้าเป็นยังไง สบายดีไม๊ เหตุผลที่เลิกกันครั้งนั้นเกิดจาก เราได้ยินว่าเค้าไปจีบรุ่นน้อง เราเลยตัดใจบอกเลิก และตัดสินใจตั้งใจเรียนหนังสือ เพื่ออนาคตค่ะ
พอเป็นเพื่อนกันใน FB ก็มีการแลกเปลี่ยนถามสารทุกข์สุขดิบ ใครไปทำอะไรที่ไหนมาบ้างในช่วงเวลาที่ไม่ได้เจอกัน เราสองคนต่างมีครอบครัวกันหมดแล้วค่ะ แต่เหมือนว่า ตอนนั้นเราทั้งคู่ต่างมีปัญหาครอบครัว จึงให้กำลังใจกันและปรึกษากันทุกเรื่อง คุยทั้งไลน์ทั้งโทรศัพท์ แต่เวลาที่อยู่กับครอบครัว เราก็จะเงียบหายไปจากชีวิตกัน เป็นแบบนี้มาตลอด เค้าบอกเรานะคะ เราเป็นรักแรก เค้าไม่เคยลืมและเสียดายมากที่ไม่เคยตามหา ไม่รักษาเราไว้
ส่วนเราก็ทำทุกอย่างเพื่อเค้าค่ะ ชดเชยที่ไม่เคยทำให้ วันเกิดเค้า เราจำได้หมด ชอบกินอะไร ชอบสีไหน เรารู้เรื่องเค้าดีทุกอย่างไม่เคยลืม ของที่เค้าเคยให้ เก็บไว้หมด ไม่เคยลืม รู้นะคะทำไปก็ไม่ได้อะไรขึ้นมา แต่ก็อยากทำ ทำไปอย่างนี้เป็นปี ปี ค่ะ
แต่ถามว่า เค้าทำอะไรให้ไม๊ ไม่เคยค่ะ ไม่เคยทำ นอกเสียจาก คำพูดบางอย่างที่ให้กำลังใจ ทุกครั้งที่เค้าไม่สบายใจ หรือมีปัญหา เค้าก็จะมาปรึกษาเรา มีปัญหาเรื่องการเงิน เค้าทำธุระกิจส่วนตัว แต่เหมือนจะขาดทุน ต้องงดส่งค่ารถ เคยเจอกัน ไปดูหนังด้วยกันเราเป็นคนออกเงินให้ ค่าตั๋ว ค่ากิน แต่ก็ไม่กี่ครั้ง เพราะดูเหมือนเค้าจะมีปัญหาด้านการเงินจริงๆ ถึงขั้นที่ต้องล้มละลาย ตอนนี้เค้าเริ่มหางานทำ และกำลังได้งานทำ ที่ทำงานดันมาอยู่ใกล้กันอีก
ที่ผ่านมา หลายต่อหลายครั้งนะคะ ที่เราพยายามที่จะดึงตัวเองออกมา เพราะบางครั้งเราก็รู้สึกว่ามันมากเกินไป แต่พอเค้ามาพูดดี เค้าจะพูดว่า เราดีกับเค้ามาก เค้าไม่อยากเสียเราไป ดีใจที่ได้เจอกัน และไม่อยากให้เราไปจากชีวิตเค้าอีก รู้ค่ะ ที่เค้าพูดมา เพราะอยากรักษาเราไว้ ก็มันจะมีสักกี่คนคะ ที่ทำเพื่อเค้าได้ทุกอย่าง เราก็กลับมาเป็นเหมือนเดิม คุยกันเหมือนเดิม
ณ. ตอนนี้เค้ามาอยู่ใกล้ๆ ใกล้จนเรารู้สึกว่า มันมากเกินไปที่จะทำแบบนี้ แต่เราทำไม่ได้ ทำไมถึงต้องคอยเป็นห่วงเค้า ทำไมถึงต้องอยากอยู่ใกล้ๆ เค้า เหนื่อยมาก อึดอัดด้วยที่พยายามจัดการกับตัวเองไม่ได้สักที หลายครั้งที่บอกตัวเองว่าเลิกสนใจเค้า เค้ามีครอบครัว เรามีครอบครัว มันไม่มีทางมาบรรจบกันได้ แต่ก็นั่นแหละ ทุกครั้งก็จะบอกตัวเองว่า ขออีกนิด ขออีกนิด ขอดูแลเค้าอีกนิด ขอเป็นห่วงเค้าอีกนิด เราไม่ได้อยากไปทำร้ายครอบครัวเค้า เราก็แค่เป็นห่วงอยากดูแล อยากทำอะไรให้คนที่เรารักบ้าง ซึ่งเค้าก็ไม่ได้ร้องขอให้เราทำนะคะ ทั้งโทรไปเช้า – เย็น (
เค้าออกมาอยู่คนเดียว ภรรยาเค้าอยู่อีกจังหวัดนึง เหมือนภรรยาเค้ากับเค้าจะมีปัญหากัน ไม่ไปมาหาสู่กัน แต่ทุกวันนี้เค้าทำเพื่อลูก เราสังเกตุได้จาก เธอไม่เคยสนใจเค้าเลย คนในครอบครัวเค้าก็ไม่เคยพูดถึงเธอ เคยไปเจอครอบครัวเค้าค่ะ ครอบครัวเค้าจะรู้หมดว่าเรากับเค้าคุยกันอยู่ พ่อกับแม่เค้าเคยพูด พ่อเค้าเสียดายเรามาก ทำไมไม่ได้เราเป็นลูกสะใภ้ เราฟังนี่อธิบายความรู้สึกยาก ) ทำกับข้าวไปให้เค้ากิน ไปซักผ้า ไปกวาดถูห้องให้เค้า ซื้อน้ำซื้อขนมไปไว้ให้เค้า แต่เราไม่ได้เจอกันหรอกนะคะ เค้าทำงาน เค้าเอากุญแจไว้ให้เราไว้ เค้าไม่ได้ร้องขอให้เราทำ เราทำของเราเอง บอกตัวเองว่าทำแล้วมีความสุขจึงทำ เพราะไม่รู้ว่าวันข้างหน้าจะได้ทำอีกไม๊ อันนี้ความรู้สึกล้วนๆ เลยค่ะ ไม่เคยเล่าให้ใครฟัง อึดอัด และไปต่อไปไม่ถูก บางครั้งก็เหนื่อย เหนื่อยใจนะคะ เหมือนวิ่งตามอะไรซักอย่าง แต่ไปไม่ถึงซักที บางทีก็อยากฟังความคิดเห็นคนอื่นบ้าง ถ้าคุณเป็นเรา คุณจะทำอย่างไรต่อไป แล้วถ้าคุณเป็นเค้า ตอนนี้คุณรู้สึกยังไง เพราะเราไม่เคยถามเค้าค่ะ ไม่อยากถาม เพราะไม่ต้องการคำตอบ ทุกการกระทำเราทำของเราเอง บางครั้งก็อดถามตัวเองไม่ได้นะคะ ทำไปเพื่ออะไร แล้วได้อะไรขึ้นมา
เคยไม๊คะ ทำอะไรมากมายกับความรู้สึกตัวเองไม่ได้ จัดการมันไม่ได้ เคยไม๊
เรื่องราวมันเริ่มต้นตอนที่เล่น FB ค่ะ หลังจากที่ไม่ได้พบกันมาเกือบสิบกว่าปี ขอเรียกเค้าว่า คุณรักแรกนะคะ เค้ามาขอเป็นเพื่อนใน FB ครั้งแรกที่เห็น ตื่นเต้นค่ะ ดีใจมาก และ อยากรู้ว่า เค้าเป็นยังไง สบายดีไม๊ เหตุผลที่เลิกกันครั้งนั้นเกิดจาก เราได้ยินว่าเค้าไปจีบรุ่นน้อง เราเลยตัดใจบอกเลิก และตัดสินใจตั้งใจเรียนหนังสือ เพื่ออนาคตค่ะ
พอเป็นเพื่อนกันใน FB ก็มีการแลกเปลี่ยนถามสารทุกข์สุขดิบ ใครไปทำอะไรที่ไหนมาบ้างในช่วงเวลาที่ไม่ได้เจอกัน เราสองคนต่างมีครอบครัวกันหมดแล้วค่ะ แต่เหมือนว่า ตอนนั้นเราทั้งคู่ต่างมีปัญหาครอบครัว จึงให้กำลังใจกันและปรึกษากันทุกเรื่อง คุยทั้งไลน์ทั้งโทรศัพท์ แต่เวลาที่อยู่กับครอบครัว เราก็จะเงียบหายไปจากชีวิตกัน เป็นแบบนี้มาตลอด เค้าบอกเรานะคะ เราเป็นรักแรก เค้าไม่เคยลืมและเสียดายมากที่ไม่เคยตามหา ไม่รักษาเราไว้
ส่วนเราก็ทำทุกอย่างเพื่อเค้าค่ะ ชดเชยที่ไม่เคยทำให้ วันเกิดเค้า เราจำได้หมด ชอบกินอะไร ชอบสีไหน เรารู้เรื่องเค้าดีทุกอย่างไม่เคยลืม ของที่เค้าเคยให้ เก็บไว้หมด ไม่เคยลืม รู้นะคะทำไปก็ไม่ได้อะไรขึ้นมา แต่ก็อยากทำ ทำไปอย่างนี้เป็นปี ปี ค่ะ
แต่ถามว่า เค้าทำอะไรให้ไม๊ ไม่เคยค่ะ ไม่เคยทำ นอกเสียจาก คำพูดบางอย่างที่ให้กำลังใจ ทุกครั้งที่เค้าไม่สบายใจ หรือมีปัญหา เค้าก็จะมาปรึกษาเรา มีปัญหาเรื่องการเงิน เค้าทำธุระกิจส่วนตัว แต่เหมือนจะขาดทุน ต้องงดส่งค่ารถ เคยเจอกัน ไปดูหนังด้วยกันเราเป็นคนออกเงินให้ ค่าตั๋ว ค่ากิน แต่ก็ไม่กี่ครั้ง เพราะดูเหมือนเค้าจะมีปัญหาด้านการเงินจริงๆ ถึงขั้นที่ต้องล้มละลาย ตอนนี้เค้าเริ่มหางานทำ และกำลังได้งานทำ ที่ทำงานดันมาอยู่ใกล้กันอีก
ที่ผ่านมา หลายต่อหลายครั้งนะคะ ที่เราพยายามที่จะดึงตัวเองออกมา เพราะบางครั้งเราก็รู้สึกว่ามันมากเกินไป แต่พอเค้ามาพูดดี เค้าจะพูดว่า เราดีกับเค้ามาก เค้าไม่อยากเสียเราไป ดีใจที่ได้เจอกัน และไม่อยากให้เราไปจากชีวิตเค้าอีก รู้ค่ะ ที่เค้าพูดมา เพราะอยากรักษาเราไว้ ก็มันจะมีสักกี่คนคะ ที่ทำเพื่อเค้าได้ทุกอย่าง เราก็กลับมาเป็นเหมือนเดิม คุยกันเหมือนเดิม
ณ. ตอนนี้เค้ามาอยู่ใกล้ๆ ใกล้จนเรารู้สึกว่า มันมากเกินไปที่จะทำแบบนี้ แต่เราทำไม่ได้ ทำไมถึงต้องคอยเป็นห่วงเค้า ทำไมถึงต้องอยากอยู่ใกล้ๆ เค้า เหนื่อยมาก อึดอัดด้วยที่พยายามจัดการกับตัวเองไม่ได้สักที หลายครั้งที่บอกตัวเองว่าเลิกสนใจเค้า เค้ามีครอบครัว เรามีครอบครัว มันไม่มีทางมาบรรจบกันได้ แต่ก็นั่นแหละ ทุกครั้งก็จะบอกตัวเองว่า ขออีกนิด ขออีกนิด ขอดูแลเค้าอีกนิด ขอเป็นห่วงเค้าอีกนิด เราไม่ได้อยากไปทำร้ายครอบครัวเค้า เราก็แค่เป็นห่วงอยากดูแล อยากทำอะไรให้คนที่เรารักบ้าง ซึ่งเค้าก็ไม่ได้ร้องขอให้เราทำนะคะ ทั้งโทรไปเช้า – เย็น (
เค้าออกมาอยู่คนเดียว ภรรยาเค้าอยู่อีกจังหวัดนึง เหมือนภรรยาเค้ากับเค้าจะมีปัญหากัน ไม่ไปมาหาสู่กัน แต่ทุกวันนี้เค้าทำเพื่อลูก เราสังเกตุได้จาก เธอไม่เคยสนใจเค้าเลย คนในครอบครัวเค้าก็ไม่เคยพูดถึงเธอ เคยไปเจอครอบครัวเค้าค่ะ ครอบครัวเค้าจะรู้หมดว่าเรากับเค้าคุยกันอยู่ พ่อกับแม่เค้าเคยพูด พ่อเค้าเสียดายเรามาก ทำไมไม่ได้เราเป็นลูกสะใภ้ เราฟังนี่อธิบายความรู้สึกยาก ) ทำกับข้าวไปให้เค้ากิน ไปซักผ้า ไปกวาดถูห้องให้เค้า ซื้อน้ำซื้อขนมไปไว้ให้เค้า แต่เราไม่ได้เจอกันหรอกนะคะ เค้าทำงาน เค้าเอากุญแจไว้ให้เราไว้ เค้าไม่ได้ร้องขอให้เราทำ เราทำของเราเอง บอกตัวเองว่าทำแล้วมีความสุขจึงทำ เพราะไม่รู้ว่าวันข้างหน้าจะได้ทำอีกไม๊ อันนี้ความรู้สึกล้วนๆ เลยค่ะ ไม่เคยเล่าให้ใครฟัง อึดอัด และไปต่อไปไม่ถูก บางครั้งก็เหนื่อย เหนื่อยใจนะคะ เหมือนวิ่งตามอะไรซักอย่าง แต่ไปไม่ถึงซักที บางทีก็อยากฟังความคิดเห็นคนอื่นบ้าง ถ้าคุณเป็นเรา คุณจะทำอย่างไรต่อไป แล้วถ้าคุณเป็นเค้า ตอนนี้คุณรู้สึกยังไง เพราะเราไม่เคยถามเค้าค่ะ ไม่อยากถาม เพราะไม่ต้องการคำตอบ ทุกการกระทำเราทำของเราเอง บางครั้งก็อดถามตัวเองไม่ได้นะคะ ทำไปเพื่ออะไร แล้วได้อะไรขึ้นมา