สวัสดีค่ะ หนูเป็นเด็กนักเรียนระดับมัธยมปลาย มัธยมศึกษาปีที่ 5 ชื่อเล่นชื่อ พราว
ครอบครัวของหนูมีกันอยู่ 4คน หนูมีน้องชายคนเล็กอายุ 13 ปี ส่วนตัวของหนูเอง อายุ 15ปี
ครอบครัวของหนูย้ายมาอยู่ที่ต่างประเทศได้ 2ปีกับอีก 8เดือนแล้ว อาศัยอยู่ที่รัฐ Seattle, WA เป็นหมูบ้านขนาดย่อม บ้างหลังนี้เป็นบ้านเช่าของญาติของคุณพ่อที่เคยมาอยู่ก่อนที่พวกเขาจะย้ายไปอยู่ที่ LA

ตั้งแต่เล็กจนโตมาหนูทะเลาะกับคุณแม่เสมอ ซึ่งนั่นเป็นเรื่องปกติที่ทุกคนต้องเจออยู่แล้ว แต่ทุกครั้งที่เราทะเลาะมีปากเสียงกัน จะเป็นฝ่ายคุณแม่ซะมากกว่าที่พูดเยอะที่สุด พอหนูเงียบฟังที่ท่านพูด ท่านมักจะพูดขึ้นมาว่า ทำไมไม่พูด มึนทำไม อ้าว.. พอหนูพูดขึ้น ท่านก็หาว่าหนูเถียง หนูเลยทำเป็นหูทวนลมมาตลอดพยายามไม่แสดงสีหน้า ทำท่าก้าวร้าวใส่ หรือ พูดตะโกนไป มันเป็นแบบนั้นมาตลอด

แต่พักหลังนี้เราทะเลาะกันบ่อยเกินไป เรื่องที่ไม่น่าจะเอามาเป็นหัวข้อในการมีปากเสียงกัน คุณแม่ยังสามารถทำให้มันกลายเป็นเรื่องใหญ่ได้ ทุกครั้งที่ทะเลาะกันเรื่องๆนึง คุณแม่จะลากเรื่องอื่นอีกนับสิบเข้ามารวมด้วย ซึ่งมันทำให้หนูหงุดหงิดมากๆแต่หนูไม่สามารถพูดเถียงหรือทำท่าทีไม่พอใจได้ เพราะว่าท่านคือแม่ หนูจึงทำได้แค่ ฟังและเงียบและเก็บเหตุผลทุกอย่างที่อยากที่พูดไว้ในใจ บางครั้งหนูรู้สึกอยากจะร้องไห้ พังข้าวของในบ้าน แหกปากตะโกนเถียงดังๆ แต่ก็ต้องหักห้ามใจเพราะไม่อยากให้ท่านต้องเสียใจกับพฤติกรรมของหนู

หนูเริ่มสงสัยตัวเองว่าหนูเป็นเด็กเก็บกดหรือเปล่าเพราะ กับคุณแม่ หนูก็ไม่เข้าใกล้ คุยกันได้แค่ไม่กี่คำต่อวันเพราะถ้าคุยกันไปคุยกันมามันจะเริ่มมีปากเสียงกับความเห็นไม่ตรงกัน หนูจึงเดินกลับเข้าห้องอ่านหนังสือเพราะหนูไม่อยากทะเลาะด้วย อยู่ที่บ้านก็เงียบไม่ค่อยพูดไม่ค่อยเล่นมุขอะไรกับใคร แต่เวลาอยู่ข้างนอกกับเพื่อน หนูกลับกลายเป็นคนละคน เฮฮา บ้าบอเกินเหตุ พูดมากพูดไม่หยุด

อยากจะทราบว่า หนูมีนิสัยเหมือนเด็กเก็บกดไหม? แล้วนิสัยของเด็กเก็บกดนี่เป็นอย่างไร? หนูควรปรับปรุงพฤติกรรมของตัวเองไหม?