บอกเลิกแฟนทั้งๆที่ยังรักมาก เพราะมีปมในใจ อยากจะเตือนหลายๆคนเอาไว้
สวัสดีค่ะ ดิฉันเคยมีแฟนที่คบกันมานานมาก เจอกันในเกมส์โยกัง(Yulgang) และคบกันมาตลอด 8 ปี แต่ดิฉันเป็นคนมีปมในใจค่ะ ตลอดเวลาที่คบกัน ไม่เคยเจอหน้ากัน ไม่เคยนัดพบ ถ้าจะไปเจอ ดิฉันจะเอาแม่ไปด้วย ถ้าไม่ได้ก็คงไม่ยอม แต่เค้าก็ไม่เคยยอมค่ะ
ย้อนไปเมื่อวัยเด็ก ดิฉันเกิดในครอบครัวที่พ่อเจ้าชู้ และเมื่อฉันอายุ 13 ดิฉันถูกเพื่อนหลอกพาไปรุมโทรม หลังจากนั้นก็เป็นโรคจิตไปเลยค่ะ เวลาไปไหน นั่งใกล้ผู้ชายไม่ได้ จะขยะแขยงมาก ต้องเอาน้ำยาทำความสะอาดมาเช็ดทันทีค่ะ เลือกที่จะยืนบนรถเมล์มากกว่า
บอกแฟนทุกอย่างค่ะ แต่ที่เลือกเปิดใจให้เค้า เพราะดูออกว่าเค้าจริงใจ เค้าอายุเยอะกว่าดิฉันมากค่ะ ตอบคบกัน ดิฉัน 16 เค้าน่าจะ30กว่า คบกันจนบัดนี้ ดิฉันอายุ 24 ปี แต่เชื่อไหมคะ เค้าไม่เคยมีโอกาสได้เจอหน้าฉัน เค้าเห็นฉันแค่ในรูป แต่ฉันไม่เคยเห็นเขาค่ะ
ดิฉันเคยถามเค้าว่า ถ้าแต่งงานอยู่ด้วยกัน อยู่กันด้วยความรัก โดยไม่มีอะไรกันได้ไหม? เค้าก็บอกตรงๆค่ะว่าไม่ได้ ดิฉันก็เงียบค่ะ เค้าชอบโทรมาชวนดิฉัน เซ็กโฟน แรกๆดิฉันไม่ยอมค่ะ พอรบเร้าบ่อยขึ้นดิฉันก็ยอมทำเพื่อเค้า แต่หลังทำรู้สึกแย่มากค่ะ ดิฉันก็พยายามอดทนมาตลอด
เค้าทำให้ดิฉันกลัวที่จะรับโทรศัพท์ของเค้า ดิฉันจะบ่ายเบี่ยงตลอด ว่าเหนื่อยบ้าง ง่วงนอนบ้าง หรือแกล้งไม่ได้ยินเสียงโทรศัพท์แล้วมาโกหกวันต่อมาว่า "หลับไปแล้ว" เลยไม่ได้ยิน หรือบางทีก็ไม่โทรกลับเลยค่ะ ดิฉันเคยบอกเค้าตรงๆว่าไม่อยากทำอะไรแบบนี้ ถึงขั้นทะเลาะกันเลยค่ะ ต้องหลายๆวันจนพอทำใจถึงจะโทรไป โทรไปก็ชวนทำแบบนี้ตลอด เป็นแบบนี้ตลอด 8 ปี เค้าคิดว่าทำแบบนี้จะทำลายกำแพงในใจของดิฉันได้ เค้าคิดผิดค่ะ
มันดำเนินแบบนี้มาเรื่อยๆ แต่เค้าจะกลัวแม่ดิฉันมากค่ะ เค้าไม่กล้ามาเจอ จนวันที่ 10 มกราคม 2558 ดิฉันได้นั่งทบทวน แล้วคิดว่า ถ้าดิฉันให้สิ่งที่เค้าต้องการไม่ได้ ก็ปล่อยเค้าไปเถอะ ให้เค้าไปเจอคนดีๆ อย่าให้เค้าต้องมาทนกับผู้หญิงมีปม ดิฉันเคยบอกเลิกเค้าก่อนหน้านี้ไป 2 ครั้งค่ะ ครั้งนี้เป็นครั้งที่ 3 ดิฉันตัดสินใจว่า คราวนี้ต้องเลิกให้ได้เด็ดขาด
ดิฉันเลือกที่จะหายไปเลยค่ะ ถอดซิมออก เปลี่ยนเบอร์ เพราะวิธีนี้มันเจ็บปวดน้อยที่สุด แต่ไม่กี่เดือนต่อมา ดิฉันก็สงสารเค้า เพราะคิดว่ามันไม่ยุติธรรมกับเค้า ถ้าเค้าจะต้องทนเสียใจ กับคำถามมากมาย สุดท้ายที่ไม่มีคำตอบ ว่าทำไมถึงหายไป ดิฉันจึงเอาซิมเบอร์เก่าที่ถอดเก็บไว้มาใส่ แล้วส่งข้อความไปว่าเค้าต่างๆนาๆ ดิฉันไม่กล้าโทรไปบอกเลิกด้วยตัวเองค่ะ เคยโทรไปบอกเลิกแล้ว ดิฉันเจ็บปวดมาก และเค้าจะเป็นฝ่ายง้อตลอด ดิฉันส่งข้อความไปบอกเค้าว่า "ไม่ต้องรอแล้วนะ หาคนใหม่ได้เลย นัดก็เหมือนผู้ชายคนอื่น ที่ยังมีความต้องการ โอ๋ไม่อยากทำอะไรลามกผ่านโทรศัพท์อีก โอ๋ต้องการคบกับนัดบนเส้นทางของศีลธรรม ไม่ใช่แบบนี้ จะแต่งงานเมื่อไหร่ก็มองไม่เห็นทาง ให้มาเจอแม่นัดก็คงไม่กล้า จบข้อความนี้โอ๋คงหักซิมทิ้งไปแล้ว ขอบคุณตลอด 8ปี ที่เคยทำให้โอ๋มีช่วงเวลาดีๆ โอ๋แค่แวะมาบอกว่าไม่ต้องรอแล้ว...โชคดีนะนัด" จำได้ประมาณนี้ค่ะ เพราะดิฉันลบข้อความที่ส่ง ทิ้งไปแล้ว เก็บไว้มันก็เสียใจเปล่าๆ
หลังจากส่งข้อความเสร็จ ดิฉันรีบถอดซิมแล้วหักทิ้งเลยค่ะ เชื่อไม๊คะ เพราะความสงสารเค้า พอทำแบบนั้น ความเจ็บปวดทั้งหมด มารุมที่ฉันคนเดียวเลยค่ะ เพราะดิฉันต้องจบความสัมพันธ์ด้วยมือตัวเอง ทั้งๆที่ยังรักเค้ามาก เพราะรักมากไงคะ มากพอที่จะเสียสละ แล้วจากไป เพื่อให้เค้าไปเจอคนที่ดีกว่า เคยสัญญากับเค้าว่าจะไม่บอกเลิกอีก แต่ดิฉันก็ผิดสัญญา ก็เพื่อตัวเค้าแหล่ะค่ะ ดีกว่าคบกันไปแบบนี้
วันต่อมา เค้าโทรเข้าเครื่องแม่ดิฉันค่ะ แล้วขอสายฉัน แม่ฉันก็โกหกไปว่าฉันนอน แม่ฉันรู้เรื่องทั้งหมดค่ะ ดิฉันเคยใช้เบอร์แม่โทรไปหาเค้า เค้าคงเมมเบอร์ไว้ ขนาดเค้ากลัวแม่ดิฉัน เค้ายังยอมโทรมาเลยค่ะ เพื่อจะโทรมาคุยเรื่องนี้ แต่ดิฉันไม่โทรกลับไปหรอกค่ะ เจ็บเปล่าๆ ดิฉันพยายามตัดช่องทางทุกอย่าง เพื่อที่จะให้เค้าตามดิฉันไม่เจอ รวมทั้งเปลี่ยน ชื่อ นามสกุล
เค้าดีนะคะ 8 ปี ก็ยังอุตส่ารอ ดิฉันไม่อยากเป็นคนเห็นแก่ตัว ที่ให้เค้ารออย่างไร้จุดหมาย ดิฉันรู้ดีค่ะ ว่าแต่งงานไปต้องมีปัญหา เพราะดิฉันให้ในสิ่งที่เค้าต้องการไม่ได้ ดิฉันปรารถนาความรักในแบบ "เอี้ยก้วย กับ เซียวเล้งนึ้ง ในมังกรหยก" แต่ในเมื่อเป็นไปไม่ได้ ดิฉันก็ไม่รั้งเค้าไว้
ลืมบอกค่ะ ดิฉันเป็นคนอารมณ์รุนแรง โมโหร้ายมาก หลังจากที่เจอเรื่องแย่ๆในชีวิต ดิฉันพร้อมที่จะอาละวาด และทำร้ายคนได้ตลอดเวลา ถ้ามีผู้ชายมาถูกเนื้อต้องตัวดิฉัน หรือพูดจาไม่ดีใส่ดิฉัน เป็นแบบนี้จะไปกันได้ยังไงคะ
ดิฉันอยากจะเตือนคุณผู้ชายไว้ ถ้าคุณไปเจอผู้หญิงมีปม ที่ทำอะไรไร้เหตุผล คิดมาก คิดเยอะ ระแวด ระวังตัว ระแวง ย้ำคิดย้ำทำ สติแตก ตื่นตูม กับเรื่องไม่เป็นเรื่อง คุณบอกว่าคุณเข้าใจเค้า แต่พอกาลเวลาผ่านไป คุณอยากได้กลับคืนมาบ้าง เพราะคุณรู้สึกว่าที่คุณทุ่มลงไป มันไร้ค่า มันไม่เห็นมีอะไรดีขึ้น คุณหวังอะไรจากผู้หญิงมีปมอย่างเราไม่ได้หรอกค่ะ นอกจากความรัก และผู้หญิงมีปมอย่างเรา ก็ไม่ได้หวังอะไรจากคุณ นอกจากความความรักเช่นกัน ถ้าคุณทำใจยอมรับไม่ได้ คุณควรจะรีบเดินออกไปจากชีวิตของเค้าเลยค่ะ เพราะเราก็ตอบไม่ได้ ว่าต้องใช้เวลานานแค่ไหนถึงจะทิ้งอดีต คนบางคนทั้งชีวิตก็ลืมไม่ได้
คุณผู้หญิงที่มีปมทั้งหลายก็เตือนตัวเองเอาไว้ด้วยนะคะ ถ้าคุณไม่พร้อมที่จะทิ้งอดีตไว้ข้างหลัง แล้วเดินหน้าไปพร้อมกับคนที่คุณรัก ก็อย่าเปิดโอกาสให้ใครเข้ามาในชีวิต มันไม่ได้ทำร้ายตัวเราอย่างเดียว แต่เราได้ทำร้ายเค้าด้วย ทำให้เค้าเสียใจ เสียเวลา และพลาดโอกาสที่จะเจอคนดีๆที่เข้ามาในชีวิต ถ้าคุณรู้ตัวเหมือนดิฉัน คุณก็จะทำอย่างที่ดิฉันทำค่ะ
ดิฉันเคยคิดว่าดิฉันเป็นผู้หญิงที่โชคดีที่สุดในโลกที่ได้มีเค้าในชีวิต แต่ในเวลาเดียวกัน ดิฉันก็ทำให้เค้ากลายเป็นผู้ชายที่โชคร้ายที่สุดในโลก เหมือนกัน ที่มีฉันในชีวิตเค้า ต่อจากนี้ไป ดิฉันคงใช้เวลาเพื่อลืมเรื่องราวทั้งหมด ดิฉันแอบคิด ถ้าวงการแพทย์ก้าวไกลถึงขนาดมีวิธีลบความทรงจำก็คงจะดีไม่น้อยนะคะ จากนี้จะไม่ให้ใครเข้ามาในชีวิตอีกแล้วค่ะ เพราะฉันรักเค้าคนเดียวเท่านั้น เป็นรักเดียว เค้าคือคนที่ใช่เลยค่ะ ถ้าไม่มีปัญหาเรื่องปมในอดีตของฉัน ดิฉันไม่อยากเพิ่มบาดแผลในใจให้ตัวเองอีกต่อไปแล้วค่ะ
สุดท้ายนี้อยากจะบอกนัดว่า ขอโทษนะ ที่โอ๋ผิดสัญญา และทำให้เสียเวลามานานขนาดนี้
บอกเลิกแฟนทั้งๆที่ยังรักมาก เพราะมีปมในใจ อยากจะเตือนหลายๆคนเอาไว้
ย้อนไปเมื่อวัยเด็ก ดิฉันเกิดในครอบครัวที่พ่อเจ้าชู้ และเมื่อฉันอายุ 13 ดิฉันถูกเพื่อนหลอกพาไปรุมโทรม หลังจากนั้นก็เป็นโรคจิตไปเลยค่ะ เวลาไปไหน นั่งใกล้ผู้ชายไม่ได้ จะขยะแขยงมาก ต้องเอาน้ำยาทำความสะอาดมาเช็ดทันทีค่ะ เลือกที่จะยืนบนรถเมล์มากกว่า
บอกแฟนทุกอย่างค่ะ แต่ที่เลือกเปิดใจให้เค้า เพราะดูออกว่าเค้าจริงใจ เค้าอายุเยอะกว่าดิฉันมากค่ะ ตอบคบกัน ดิฉัน 16 เค้าน่าจะ30กว่า คบกันจนบัดนี้ ดิฉันอายุ 24 ปี แต่เชื่อไหมคะ เค้าไม่เคยมีโอกาสได้เจอหน้าฉัน เค้าเห็นฉันแค่ในรูป แต่ฉันไม่เคยเห็นเขาค่ะ
ดิฉันเคยถามเค้าว่า ถ้าแต่งงานอยู่ด้วยกัน อยู่กันด้วยความรัก โดยไม่มีอะไรกันได้ไหม? เค้าก็บอกตรงๆค่ะว่าไม่ได้ ดิฉันก็เงียบค่ะ เค้าชอบโทรมาชวนดิฉัน เซ็กโฟน แรกๆดิฉันไม่ยอมค่ะ พอรบเร้าบ่อยขึ้นดิฉันก็ยอมทำเพื่อเค้า แต่หลังทำรู้สึกแย่มากค่ะ ดิฉันก็พยายามอดทนมาตลอด
เค้าทำให้ดิฉันกลัวที่จะรับโทรศัพท์ของเค้า ดิฉันจะบ่ายเบี่ยงตลอด ว่าเหนื่อยบ้าง ง่วงนอนบ้าง หรือแกล้งไม่ได้ยินเสียงโทรศัพท์แล้วมาโกหกวันต่อมาว่า "หลับไปแล้ว" เลยไม่ได้ยิน หรือบางทีก็ไม่โทรกลับเลยค่ะ ดิฉันเคยบอกเค้าตรงๆว่าไม่อยากทำอะไรแบบนี้ ถึงขั้นทะเลาะกันเลยค่ะ ต้องหลายๆวันจนพอทำใจถึงจะโทรไป โทรไปก็ชวนทำแบบนี้ตลอด เป็นแบบนี้ตลอด 8 ปี เค้าคิดว่าทำแบบนี้จะทำลายกำแพงในใจของดิฉันได้ เค้าคิดผิดค่ะ
มันดำเนินแบบนี้มาเรื่อยๆ แต่เค้าจะกลัวแม่ดิฉันมากค่ะ เค้าไม่กล้ามาเจอ จนวันที่ 10 มกราคม 2558 ดิฉันได้นั่งทบทวน แล้วคิดว่า ถ้าดิฉันให้สิ่งที่เค้าต้องการไม่ได้ ก็ปล่อยเค้าไปเถอะ ให้เค้าไปเจอคนดีๆ อย่าให้เค้าต้องมาทนกับผู้หญิงมีปม ดิฉันเคยบอกเลิกเค้าก่อนหน้านี้ไป 2 ครั้งค่ะ ครั้งนี้เป็นครั้งที่ 3 ดิฉันตัดสินใจว่า คราวนี้ต้องเลิกให้ได้เด็ดขาด
ดิฉันเลือกที่จะหายไปเลยค่ะ ถอดซิมออก เปลี่ยนเบอร์ เพราะวิธีนี้มันเจ็บปวดน้อยที่สุด แต่ไม่กี่เดือนต่อมา ดิฉันก็สงสารเค้า เพราะคิดว่ามันไม่ยุติธรรมกับเค้า ถ้าเค้าจะต้องทนเสียใจ กับคำถามมากมาย สุดท้ายที่ไม่มีคำตอบ ว่าทำไมถึงหายไป ดิฉันจึงเอาซิมเบอร์เก่าที่ถอดเก็บไว้มาใส่ แล้วส่งข้อความไปว่าเค้าต่างๆนาๆ ดิฉันไม่กล้าโทรไปบอกเลิกด้วยตัวเองค่ะ เคยโทรไปบอกเลิกแล้ว ดิฉันเจ็บปวดมาก และเค้าจะเป็นฝ่ายง้อตลอด ดิฉันส่งข้อความไปบอกเค้าว่า "ไม่ต้องรอแล้วนะ หาคนใหม่ได้เลย นัดก็เหมือนผู้ชายคนอื่น ที่ยังมีความต้องการ โอ๋ไม่อยากทำอะไรลามกผ่านโทรศัพท์อีก โอ๋ต้องการคบกับนัดบนเส้นทางของศีลธรรม ไม่ใช่แบบนี้ จะแต่งงานเมื่อไหร่ก็มองไม่เห็นทาง ให้มาเจอแม่นัดก็คงไม่กล้า จบข้อความนี้โอ๋คงหักซิมทิ้งไปแล้ว ขอบคุณตลอด 8ปี ที่เคยทำให้โอ๋มีช่วงเวลาดีๆ โอ๋แค่แวะมาบอกว่าไม่ต้องรอแล้ว...โชคดีนะนัด" จำได้ประมาณนี้ค่ะ เพราะดิฉันลบข้อความที่ส่ง ทิ้งไปแล้ว เก็บไว้มันก็เสียใจเปล่าๆ
หลังจากส่งข้อความเสร็จ ดิฉันรีบถอดซิมแล้วหักทิ้งเลยค่ะ เชื่อไม๊คะ เพราะความสงสารเค้า พอทำแบบนั้น ความเจ็บปวดทั้งหมด มารุมที่ฉันคนเดียวเลยค่ะ เพราะดิฉันต้องจบความสัมพันธ์ด้วยมือตัวเอง ทั้งๆที่ยังรักเค้ามาก เพราะรักมากไงคะ มากพอที่จะเสียสละ แล้วจากไป เพื่อให้เค้าไปเจอคนที่ดีกว่า เคยสัญญากับเค้าว่าจะไม่บอกเลิกอีก แต่ดิฉันก็ผิดสัญญา ก็เพื่อตัวเค้าแหล่ะค่ะ ดีกว่าคบกันไปแบบนี้
วันต่อมา เค้าโทรเข้าเครื่องแม่ดิฉันค่ะ แล้วขอสายฉัน แม่ฉันก็โกหกไปว่าฉันนอน แม่ฉันรู้เรื่องทั้งหมดค่ะ ดิฉันเคยใช้เบอร์แม่โทรไปหาเค้า เค้าคงเมมเบอร์ไว้ ขนาดเค้ากลัวแม่ดิฉัน เค้ายังยอมโทรมาเลยค่ะ เพื่อจะโทรมาคุยเรื่องนี้ แต่ดิฉันไม่โทรกลับไปหรอกค่ะ เจ็บเปล่าๆ ดิฉันพยายามตัดช่องทางทุกอย่าง เพื่อที่จะให้เค้าตามดิฉันไม่เจอ รวมทั้งเปลี่ยน ชื่อ นามสกุล
เค้าดีนะคะ 8 ปี ก็ยังอุตส่ารอ ดิฉันไม่อยากเป็นคนเห็นแก่ตัว ที่ให้เค้ารออย่างไร้จุดหมาย ดิฉันรู้ดีค่ะ ว่าแต่งงานไปต้องมีปัญหา เพราะดิฉันให้ในสิ่งที่เค้าต้องการไม่ได้ ดิฉันปรารถนาความรักในแบบ "เอี้ยก้วย กับ เซียวเล้งนึ้ง ในมังกรหยก" แต่ในเมื่อเป็นไปไม่ได้ ดิฉันก็ไม่รั้งเค้าไว้
ลืมบอกค่ะ ดิฉันเป็นคนอารมณ์รุนแรง โมโหร้ายมาก หลังจากที่เจอเรื่องแย่ๆในชีวิต ดิฉันพร้อมที่จะอาละวาด และทำร้ายคนได้ตลอดเวลา ถ้ามีผู้ชายมาถูกเนื้อต้องตัวดิฉัน หรือพูดจาไม่ดีใส่ดิฉัน เป็นแบบนี้จะไปกันได้ยังไงคะ
ดิฉันอยากจะเตือนคุณผู้ชายไว้ ถ้าคุณไปเจอผู้หญิงมีปม ที่ทำอะไรไร้เหตุผล คิดมาก คิดเยอะ ระแวด ระวังตัว ระแวง ย้ำคิดย้ำทำ สติแตก ตื่นตูม กับเรื่องไม่เป็นเรื่อง คุณบอกว่าคุณเข้าใจเค้า แต่พอกาลเวลาผ่านไป คุณอยากได้กลับคืนมาบ้าง เพราะคุณรู้สึกว่าที่คุณทุ่มลงไป มันไร้ค่า มันไม่เห็นมีอะไรดีขึ้น คุณหวังอะไรจากผู้หญิงมีปมอย่างเราไม่ได้หรอกค่ะ นอกจากความรัก และผู้หญิงมีปมอย่างเรา ก็ไม่ได้หวังอะไรจากคุณ นอกจากความความรักเช่นกัน ถ้าคุณทำใจยอมรับไม่ได้ คุณควรจะรีบเดินออกไปจากชีวิตของเค้าเลยค่ะ เพราะเราก็ตอบไม่ได้ ว่าต้องใช้เวลานานแค่ไหนถึงจะทิ้งอดีต คนบางคนทั้งชีวิตก็ลืมไม่ได้
คุณผู้หญิงที่มีปมทั้งหลายก็เตือนตัวเองเอาไว้ด้วยนะคะ ถ้าคุณไม่พร้อมที่จะทิ้งอดีตไว้ข้างหลัง แล้วเดินหน้าไปพร้อมกับคนที่คุณรัก ก็อย่าเปิดโอกาสให้ใครเข้ามาในชีวิต มันไม่ได้ทำร้ายตัวเราอย่างเดียว แต่เราได้ทำร้ายเค้าด้วย ทำให้เค้าเสียใจ เสียเวลา และพลาดโอกาสที่จะเจอคนดีๆที่เข้ามาในชีวิต ถ้าคุณรู้ตัวเหมือนดิฉัน คุณก็จะทำอย่างที่ดิฉันทำค่ะ
ดิฉันเคยคิดว่าดิฉันเป็นผู้หญิงที่โชคดีที่สุดในโลกที่ได้มีเค้าในชีวิต แต่ในเวลาเดียวกัน ดิฉันก็ทำให้เค้ากลายเป็นผู้ชายที่โชคร้ายที่สุดในโลก เหมือนกัน ที่มีฉันในชีวิตเค้า ต่อจากนี้ไป ดิฉันคงใช้เวลาเพื่อลืมเรื่องราวทั้งหมด ดิฉันแอบคิด ถ้าวงการแพทย์ก้าวไกลถึงขนาดมีวิธีลบความทรงจำก็คงจะดีไม่น้อยนะคะ จากนี้จะไม่ให้ใครเข้ามาในชีวิตอีกแล้วค่ะ เพราะฉันรักเค้าคนเดียวเท่านั้น เป็นรักเดียว เค้าคือคนที่ใช่เลยค่ะ ถ้าไม่มีปัญหาเรื่องปมในอดีตของฉัน ดิฉันไม่อยากเพิ่มบาดแผลในใจให้ตัวเองอีกต่อไปแล้วค่ะ
สุดท้ายนี้อยากจะบอกนัดว่า ขอโทษนะ ที่โอ๋ผิดสัญญา และทำให้เสียเวลามานานขนาดนี้