ไม่มีแรงแม้แต่จะหายใจ

เริ่มเลยนะครับ ผมชื่อAครับ(นามสมมุติ) ย้อนหลังไปประมาณ 1 ปี ผมเป็นโสดมาได้เกือบปีละครับ ผมทำงานเป็นพนักงานขาย ไม่มีเงินเก็บ เพราะเป็นหนี้บัตรเครดิต (แต่ตอนนี้ผมไม่มีหนี้แล้วนะครับ)ยังขับมอเตอร์ไซค์อยู่เลย หน้าตาก็ดูดีครับ (แอบเข้าข้างตัวเอง) ผมพักอยู่หอพักคนเดียว วันวันตื่นเช้าไปทำงาน เที่ยงกินข้าว เย็นเลิกงาน กลับห้องนอนหรือบางวันก็ไปวิ่งออกกำลังกาย นี่คือชีวิตผมที่แสนจะธรรมดาและน่าเบื่อ ไม่ค่อยได้เที่ยวครับเพราะเพื่อนๆต่างก็แยกย้ายกันไปทำงานที่อื่นกันหมด งานอดิเรกคือเล่นเฟส ไลน์ และวีแชท เจ้าวีแชทนี่แหละคือที่มาของเรื่อง ผมไม่ค่อยไปแอดใครหรอกครับเพราะผมคิดว่าผมยังไม่พร้อมที่จะมีแฟน ส่วนใหญ่จะเป็น ผญ และกระตุ๊ด ที่แอดมาครับแต่ Lady Boy ผมไม่คุยนะครับไม่ใช่ทางผม ส่วนมากก็คุยกับ ผญ ดีนะครับปกติเหมือนคนจีบกัน แต่พอผมบอกว่าผมขับมอเตอร์ไซค์ หลายๆคนต่างก็ค่อยๆหายเข้ากลีบเมฆ แต่ไม่เป็นไรครับเพราะผมเตรียมใจไว้แล้ว จิตรใจของผมตอนนี้เหมือนต้นไม้เล็กๆในกระถาง ที่แห้งเหี่ยวใบร่วง รอใครสักคนที่จะเข้ามารดน้ำ ใส่ปุ๋ย และรอวันที่จะเติบโตอีกครั้ง และแล้วสิ่งที่ผมรอคอย(รึป่าว)ก็เกิดขึ้นครับ ผมจำวันที่แน่นอนไม่ได้ จำได้แค่เป็นช่วงปลายเดือนของเดือนกันยายน 2556 ผมเลิกงานครับตรงดิ่งกลับห้องทันทีเหมือนเดิมเช่นทุกวัน เมื่อถึงห้องสิ่งแรกที่ผมทำคือ เปิดโปรแกรมวีแชทครับ เพื่อดูว่ามีใครแอดเรามาไหม แล้วก็มีคนแอดมาจริงๆครับ ผมดูรูปโปรไฟล์ของเธอ(ผมขอใช้ชื่อว่าB ละกัน)ต้องขอบอกว่าBนี่สเปคผมเลยครับ หมวย ขาว น่ารัก แก้มป่อง ผมนี่รีบกดรับทันที เพื่อเข้าไปดูประวัติและโปรไฟล์ของB Bน่ารักครับเพื่อนเยอะ(ดูจากมีคนกดไลค์ให้เต็มเลย)แต่เอะผมกลับสดุดใจอยู่อย่างหนึ่ง เพราะผมสังเกตุ ส่วนมากที่มีคนมากดไลค์ให้ Bคือ ผช ครับ เอะมันยังไงกัน ผญ คนนี้นิสัยยังไง เพราะส่วนใหญ่ เพื่อนที่อยู่ในวีแชทจะไม่รู้จักกันมาก่อน ส่วนมากจะรู้จักกันในวีแชททั้งนั้น ไม่เหมือนในไลน์หรือเฟสที่จะมีเพื่อนโรงเรียนเก่า เรียนมหาลัย หรือเคยทำงานด้วยกัน  ด้วยความที่Bตรงสเปคผมมาก ผมไม่สนใจครับ หลังจากที่ผมกดรับแอดเธอแล้วผมก็ทักทันที สวัสดีครับ แอดมานานรึยัง บลาๆๆๆ       Bอัธยาศัยดีครับ หลังจากนั้นเราก็คุยกันตลอด คุยกันทุกวัน แต่จะเรียกว่าคุยก็ไม่ใช่ ควรจะเรียกว่าจีบกันน่าจะตรงกว่า ทุกครั้งที่ผมได้คุยกับB ผมรู้สึกว่าเราสนิทกันมากขึ้นทุกที(เอะหรือว่าผมจะรักเธอเข้าแล้วจิงๆ)เมื่อเราคุยกันมากขึ้นต่างคนก็ต่างอยากจะเจอกันอยากเห็นหน้ากัน เราจึงนัดเจอกันครับ (ลืมบอก B ทำงานที่สถานความงามแห่งหนึ่ง ที่ทำงานBอยู่ในห้างครับ เธอพักกับแม่ที่บ้านสองคนแม่-ลูกครับ เวลาทำงานงานเธอคือ 10.00-20.00 ส่วนผม 08.30-17.30 เพราะฉะนั้นเวลาที่เราจะนัดเจอกันได้ก็คือหลังจากที่เธอเลิกงานครับ ตั้งแต่วันแรกที่เราคุยกันจนถึงวันนี้เราคุยกันได้ 5-6 วันแล้วครับ        (5-6 วันนัดเจอกันละ555) เธอบอกว่าจะมาหาผมที่ห้องครับประมาณ 20.30 แต่เผอิญวันนั้นผมมีนัดดื่มกับเพื่อนครับก็เลยบอกเธอไปว่าเอาไว้วันหน้าได้ไหม เธอไม่ยอมครับ บอกว่าขอเจอหน้าแป๊บเดียวก็ได้ แต่ผมรอเธอไม่ได้จริงๆ แล้วเธอก็ออกงอนนิดหน่อยครับ ผมบอกจะรีบไปรีบกลับ แล้วผมก็ทำตามคำพูดครับ ผมกลับจากไปนั่งดื่มกับเพื่อนตอน 23.30 (ปกติจะกลับ02.00-03.00 ครับ) แล้วผมก็วีแชทถึงเธอว่ากลับมาถึงห้องแล้ว(ตอนนั้นผมคิดว่าเธอคงอยู่บ้าน) แต่ผิดคาดครับเธอบอกเดี๋ยวจะเข้ามาหา(น่านไง ผมนี่คิดเลยครับว่าได้แน่ๆๆๆ)เธอบอกตอนนี้เธอนั่งดื่มอยู่กับเพื่อน เดี๋ยวเธอมา รออยู่ไม่ถึง30นาทีเธอก็มาครับ แล้วก็ขอเบอร์ผมเพื่อนที่จะได้โทรหากันได้(พึ่งขอเบอร์กัน) โทรสอบถามทางเข้าหอพัก และแล้วเราก็ได้เจอกันครับก็แบบต่างคนต่างเขินละครับ ผมพาเธอมาที่ห้องผมครับ บรรยากาศในห้องนอนผมสองต่อสอง เรานั่งคุยกันตั้งแต่ 00.00 -03.00 เธอก็เริ่มง่วงครับผมก็เริ่มง่วงครับ ผมจึงชวนเธอให้เธอนอนค้างที่นี่เพราะมันดึกแล้ว(นั่นแหนะ...ผมก็รู้แหละว่าเธอต้องรู้แน่ๆว่าผมคิดอะไร)เธอก็ตอบ เครเคร เธอบอกว่าอยากอาบน้ำพาไปเอาเสื้อผ้าในรถหน่อย(ฮั่นแหนะมีเตรียมเสื้อผ้ามานอนนอกบ้านด้วย)หลังจากไปเอาเสื้อผ้า จากนั้นเธอก็อาบน้ำครับ หลังจากเธออาบเสร็จแล้วผมก็อาบ