ผมว่าเกมนี้เนื้อเรื่อว ดาร์ก ดี ผมชอบมาก
This war of mine เล่นได้เกือบจบสงคราม แต่พอหลังๆมานี้สงครามเริ่มรุนแรงขึ้นทำให้สถานที่หาซํบพลายหาอะไรต่างๆเริ่มถูกใช้เป็น สนามรบ จึงตจำเป็นต้องไปหาซับพลายที่ๆมีคนอยู่และคนเหล่านั้นอาวุธครบมือ แต่เราหากลัวไม่ เพราะเรามีอาวุธครบมือเช่นกัน แถมกรุ๊ปผมยังมีกบฎหรือทหารก็ไม่รู้ แต่เคยฝึกมาก่อน อยู่ด้วย คืนนั้น ผมส่งกบฎสาวไปล้างบางคนพวกนั้น ผมเคยใช้เธอล้างบางคนทั้งโบสธ์ ล้างบางทหารทั้งค่ายมาแล้วด้วยมีด1เล่มและลูกซองพร้อมกระสุนเพียง6นัด
แต่ครั้งนี้มันไม่ง่ายอย่างที่คิดนัก เนื่องจาก พ่อผม ใช่ครับ คุณอ่านไม่ผิด พ่อผมนอนอยู่ข้างๆคอมผม ผมก็บุกไปตามปรกติ รอบนี้ผมใช้มีดและลูกซองเช่นเคย แต่คราวนี้ ผมพกลูกกระสุนไปจำนวน11นัด ผมเริ่มๆค่อยๆส่องดูลาดเลาผ่านทางประตู ดูจำนวนศัทตรูแล้วมาวางแผน จากนั้นผมก็ค่อยๆหลบในมุมมืด ใช้มีดจ้วงแทงศัทตรูที่ทะเล่อทะล่าเดินมาใกล้ๆ แต่ซักพัก เหตุการที่ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น พ่อผม ได้เอาเท้าของเค้าไปกดโดนปุ่มคลิกที่โน๊ทบุ๊คผม ในขณะที่ผมสนใจแต่สิ่งที่อยู่ในจอ พลันทำให้ปืนลูกซองผมลั่น นายทหาร3นายสุดท้ายที่เหลือก็กรูเข้ามาในห้อง ผมจึงกะจะเดินเข้าไปหลบในมุมมืด แต่จู่ๆ กบฎสาวของผมกลับเกิดอาการขาแข็งไม่ยอมเดินไปไหนจนถูกฆ่าตาย ผมสงสัยมากว่าทำไมเธอถึงเป็นอย่างนี้ พลันเหลือบสายตาเห็น เท้าพ่อ ที่เอามาวางไว้ใกล้ๆคอมนั้น ในง่ามนิ้วเท้าของเขา มีหัวusbเม้าส์ของผมอยู่ ใช่ครับ เม้าส์ผมหลุด ผมเลยเดินไปหาแม่แล้วบอกว่า แม่ สั่งให้พ่อกลับไปนอนห้องพ่อให้ที ผมคิดถึงกบฎสาวฝีมือดีผมมาก เธอช่วยผมล้างบางทหาร มันทำให้พวกพ้องที่เหลือนั้นอยู่เย็นเป็นสุขมาก ผมเสียใจจริงๆ
และผมยังชอบทั้งฉากพยาบาลในโรงพยาบาล ฉากที่ทหารข่มขื่นสาวในซุปเปอร์มาเกต แต่ครั้งนั้นผมเอาคนของผมใช้มีดจ้วงทหารแล้วช่วยไว้ทันด้วยแหละ และก็ชอบตอนที่ตายายขอร้องผมตอนที่ผมขโมยของบ้านตายายด้วย5555(บาปแฮะ)
ใครมีประสบการณ์ ในเกมส์ This war of mine เอามาเล่าสู่กันฟังหน่อยครับ
This war of mine เล่นได้เกือบจบสงคราม แต่พอหลังๆมานี้สงครามเริ่มรุนแรงขึ้นทำให้สถานที่หาซํบพลายหาอะไรต่างๆเริ่มถูกใช้เป็น สนามรบ จึงตจำเป็นต้องไปหาซับพลายที่ๆมีคนอยู่และคนเหล่านั้นอาวุธครบมือ แต่เราหากลัวไม่ เพราะเรามีอาวุธครบมือเช่นกัน แถมกรุ๊ปผมยังมีกบฎหรือทหารก็ไม่รู้ แต่เคยฝึกมาก่อน อยู่ด้วย คืนนั้น ผมส่งกบฎสาวไปล้างบางคนพวกนั้น ผมเคยใช้เธอล้างบางคนทั้งโบสธ์ ล้างบางทหารทั้งค่ายมาแล้วด้วยมีด1เล่มและลูกซองพร้อมกระสุนเพียง6นัด
แต่ครั้งนี้มันไม่ง่ายอย่างที่คิดนัก เนื่องจาก พ่อผม ใช่ครับ คุณอ่านไม่ผิด พ่อผมนอนอยู่ข้างๆคอมผม ผมก็บุกไปตามปรกติ รอบนี้ผมใช้มีดและลูกซองเช่นเคย แต่คราวนี้ ผมพกลูกกระสุนไปจำนวน11นัด ผมเริ่มๆค่อยๆส่องดูลาดเลาผ่านทางประตู ดูจำนวนศัทตรูแล้วมาวางแผน จากนั้นผมก็ค่อยๆหลบในมุมมืด ใช้มีดจ้วงแทงศัทตรูที่ทะเล่อทะล่าเดินมาใกล้ๆ แต่ซักพัก เหตุการที่ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น พ่อผม ได้เอาเท้าของเค้าไปกดโดนปุ่มคลิกที่โน๊ทบุ๊คผม ในขณะที่ผมสนใจแต่สิ่งที่อยู่ในจอ พลันทำให้ปืนลูกซองผมลั่น นายทหาร3นายสุดท้ายที่เหลือก็กรูเข้ามาในห้อง ผมจึงกะจะเดินเข้าไปหลบในมุมมืด แต่จู่ๆ กบฎสาวของผมกลับเกิดอาการขาแข็งไม่ยอมเดินไปไหนจนถูกฆ่าตาย ผมสงสัยมากว่าทำไมเธอถึงเป็นอย่างนี้ พลันเหลือบสายตาเห็น เท้าพ่อ ที่เอามาวางไว้ใกล้ๆคอมนั้น ในง่ามนิ้วเท้าของเขา มีหัวusbเม้าส์ของผมอยู่ ใช่ครับ เม้าส์ผมหลุด ผมเลยเดินไปหาแม่แล้วบอกว่า แม่ สั่งให้พ่อกลับไปนอนห้องพ่อให้ที ผมคิดถึงกบฎสาวฝีมือดีผมมาก เธอช่วยผมล้างบางทหาร มันทำให้พวกพ้องที่เหลือนั้นอยู่เย็นเป็นสุขมาก ผมเสียใจจริงๆ
และผมยังชอบทั้งฉากพยาบาลในโรงพยาบาล ฉากที่ทหารข่มขื่นสาวในซุปเปอร์มาเกต แต่ครั้งนั้นผมเอาคนของผมใช้มีดจ้วงทหารแล้วช่วยไว้ทันด้วยแหละ และก็ชอบตอนที่ตายายขอร้องผมตอนที่ผมขโมยของบ้านตายายด้วย5555(บาปแฮะ)