ผมเป็นคนนึงที่ต้องเดินทางไปมหาวิทยาลัยด้วยรถโดยสาร
ซึ่งผมสามารถขึ้นได้ทั้งรถเมล์หรือรถตู้ก็ได้
แต่ถ้าเป็นรถเมล์ต้องนั่งรถ2ต่อ แต่ถ้ารถตู้จะต่อเดียวถึงเลย
ซึ่งเป็นอะไรที่สะดวกมากสำหรับผม
แถมตอนเช้าคนบนรถเมล์จะแน่นมาก ต้องยืนแล้วรถติดที่สุดเลยตอนเช้า
จะเป็นอะไรที่ทรมาณมากง่วงก็ง่วง
แต่ถ้านั่งรถตู้จะเป็นอะไรที่สะดวกมาก
นั่งก็ได้นั่ง แถมได้นอนรอรถติดอีก
แต่ผมมีปัญหาไอตอนขึ้นรถตู้เนี่ยละครับ ตอนขากลับต่อคิวเป็นระเบียบมากครับ แต่ขาไปแทบคลั่ง
เรียกได้ว่าต้องเข่นฆ่าจี้แทงไล่ฟันกระโดดข้ามหัว36ตลบเพื่อแย่งชิงบัลลังค์ที่นั่งยังไงยังงั้นเลย
ซึ่งแต่ก่อนผมจะคิดในใจว่าคนนั้นทำไมเห็นแก่ตัวจัง แซงคิวได้ไงเห็นอยู่ว่ามาทีหลังชาวบ้าน
แต่ได้ขึ้นก่อนโครตเห็นแก่ตัวเลย คนอื่นรอตั้งนาน ซึ่งผมจะเป็นคนชอบเกรงใจคนอื่นด้วย ยิ่งเป็นคนแก่
หรือผู้หญิงนี้เวลาไปยืนออๆกันตรงประตูรถตู้นี่ผมจะให้ขึ้นก่อนแทบทุกครั้ง
จนกลายเป็นว่ากว่าผมจะได้ขึ้นรถตู้นี่ คนรอรถตู้ป้ายนั้นแทบไม่เหลือคนแล้ว
แต่พักหลังๆมาผมเริ่มอดทนไม่ไหวกับการต้องเป็นคนที่โดนแซงคิวทุกวันๆ
ทุกอย่างมันบังคับให้ผมเป็นคนเห็นแก่ตัว คือในความคิดผมเวลาขึ้นรถตู้แบบไม่ต่อแถวทีไร
มันรู้สึกเหมือนการแซงคิวคนอื่นทุกครั้ง มันรู้สึกแย่มากๆที่ขึ้นก่อนคนอื่นที่เราไม่รุว่ามาก่อนหรือมาหลัง
คนๆนั้นที่ผมเคยด่าว่าในใจกลับกลายเป็นตัวผมเองที่เห็นแก่ตัว
ผมจึงอยากให้ทุกๆคนร่วมกันคิดว่าเราควรแก้ปัญหานี้อย่างไรครับ
ปล.ผมอึดอัดมากครับเพราะวันนี้รอรถตู้นานประมาณ1ชมกว่าๆโดยที่มีรถตู้มาตั้งหลายคัน
ซึ่งแต่ละคันมันจะว่างแค่ที่สองที่เท่านั้น มันเป็นเรื่องยากมากเลยที่ผมจะแย่งบรรดามนุษย์ป้าเซียนๆทั้งหลาย
ซึ่งมนุษย์ป้าเหล่านั้นไม่มีการแคร์ความรุ้สึกผู้อื่นเลยแม้แต่น้อย ไม่มีการงึกๆงักๆลักเลอะไรทั้งสิ้น
เซงครับ ผมได้แต่ยืนมองรถตู้คันแล้วคันเล่าจนในที่สุดผมต้องขึ้นรถเมล์ยืนขาลากรถติด2ชม บ้าเอ๊ยย
เบื่อกับการแย่งชิงหรือแซงคิวเพื่อให้ได้มาซึ่งที่นั่งรถตู้ ขอระบายความรู้สึกครับและช่วยร่วมกันหาวิธีแก้ไขที
ซึ่งผมสามารถขึ้นได้ทั้งรถเมล์หรือรถตู้ก็ได้
แต่ถ้าเป็นรถเมล์ต้องนั่งรถ2ต่อ แต่ถ้ารถตู้จะต่อเดียวถึงเลย
ซึ่งเป็นอะไรที่สะดวกมากสำหรับผม
แถมตอนเช้าคนบนรถเมล์จะแน่นมาก ต้องยืนแล้วรถติดที่สุดเลยตอนเช้า
จะเป็นอะไรที่ทรมาณมากง่วงก็ง่วง
แต่ถ้านั่งรถตู้จะเป็นอะไรที่สะดวกมาก
นั่งก็ได้นั่ง แถมได้นอนรอรถติดอีก
แต่ผมมีปัญหาไอตอนขึ้นรถตู้เนี่ยละครับ ตอนขากลับต่อคิวเป็นระเบียบมากครับ แต่ขาไปแทบคลั่ง
เรียกได้ว่าต้องเข่นฆ่าจี้แทงไล่ฟันกระโดดข้ามหัว36ตลบเพื่อแย่งชิงบัลลังค์ที่นั่งยังไงยังงั้นเลย
ซึ่งแต่ก่อนผมจะคิดในใจว่าคนนั้นทำไมเห็นแก่ตัวจัง แซงคิวได้ไงเห็นอยู่ว่ามาทีหลังชาวบ้าน
แต่ได้ขึ้นก่อนโครตเห็นแก่ตัวเลย คนอื่นรอตั้งนาน ซึ่งผมจะเป็นคนชอบเกรงใจคนอื่นด้วย ยิ่งเป็นคนแก่
หรือผู้หญิงนี้เวลาไปยืนออๆกันตรงประตูรถตู้นี่ผมจะให้ขึ้นก่อนแทบทุกครั้ง
จนกลายเป็นว่ากว่าผมจะได้ขึ้นรถตู้นี่ คนรอรถตู้ป้ายนั้นแทบไม่เหลือคนแล้ว
แต่พักหลังๆมาผมเริ่มอดทนไม่ไหวกับการต้องเป็นคนที่โดนแซงคิวทุกวันๆ
ทุกอย่างมันบังคับให้ผมเป็นคนเห็นแก่ตัว คือในความคิดผมเวลาขึ้นรถตู้แบบไม่ต่อแถวทีไร
มันรู้สึกเหมือนการแซงคิวคนอื่นทุกครั้ง มันรู้สึกแย่มากๆที่ขึ้นก่อนคนอื่นที่เราไม่รุว่ามาก่อนหรือมาหลัง
คนๆนั้นที่ผมเคยด่าว่าในใจกลับกลายเป็นตัวผมเองที่เห็นแก่ตัว
ผมจึงอยากให้ทุกๆคนร่วมกันคิดว่าเราควรแก้ปัญหานี้อย่างไรครับ
ปล.ผมอึดอัดมากครับเพราะวันนี้รอรถตู้นานประมาณ1ชมกว่าๆโดยที่มีรถตู้มาตั้งหลายคัน
ซึ่งแต่ละคันมันจะว่างแค่ที่สองที่เท่านั้น มันเป็นเรื่องยากมากเลยที่ผมจะแย่งบรรดามนุษย์ป้าเซียนๆทั้งหลาย
ซึ่งมนุษย์ป้าเหล่านั้นไม่มีการแคร์ความรุ้สึกผู้อื่นเลยแม้แต่น้อย ไม่มีการงึกๆงักๆลักเลอะไรทั้งสิ้น
เซงครับ ผมได้แต่ยืนมองรถตู้คันแล้วคันเล่าจนในที่สุดผมต้องขึ้นรถเมล์ยืนขาลากรถติด2ชม บ้าเอ๊ยย