ชีวิตจริง ยิ่งกว่าคลับไฟล์เดย์

มีเรื่องราวความรักที่แสนเจ็บปวด เราเป็นผู้หญิงคนนึงที่ศรัทธาเรื่องความรักรู้จักผู้ชายคนนึงเขาเป็นผู้ชายที่อบอุ่น มีความเป็นผู้ใหญ่ ตัดสินใจคบหาดูใจเป็นแฟนกันคบกันมา 4 ปี ตลอดเวลาที่อยู่ด้วยกันเขาดูแลเอาใจใส่กันดี ระยะช่วงหลังแฟนทำงานกลางคืนดูแลร้านอาหารมีนิสัยที่เปลี่ยนไปชอบกลับดึกมากกว่าปกติ เราก็เริ่มสังเกตุพฤติกรรมทุกอย่าง จากที่เคยมีเวลาให้ มีเวลาพาทานข้าว ดูหนัง ทุกอย่างลดน้อยลงอารมณ์ไม่ค่อยดีเอะอะบอกเราระแวง ซึ่งหลายครั้งเราจับได้ว่าแอบคุยโทรศัพย์เมมเบอร์เป็นชื่อพี่ที่ทำงานไว้ซึ่งเราถือว่าคุยกันเรื่องงานก็ให้เกียรติไม่เคยเชคเบอร์หรือก้าวก่าย แต่บ่อยเข้าโทรมาตามดึกๆซึ่งมันผิดวิสัยของการทำงานปกติมากขึ้น วันนึงเราต้องย้ายกลับไปอยู่บ้านคุยกันว่าเราเริ่มต้นกันที่บ้านนะทำอะไรที่มันไม่ยุ่งยากเหมือนตอนนี้ แต่เขาตะเกียกตะกายที่จะออกไปทำงานต่างจังหวัดซึ่งเหตุผลคือ อยากไปเก็บเงินแต่งงาน เรารั้งไว้ทุกอย่างเพราะเหตุผลตอนนั้นไม่อยากให้อยู่ห่างกัน เราต้องเริ่มงานเลยและต้องลำบากในการเดินทางช่วงแรก ซึงบอกว่าให้เขาค้าขายที่บ้านจะดีกว่าไหม ครอบครัวเราก็เห็นด้วยที่จะให้เขาอยู่ที่บ้านแต่สุดท้ายเขาก็ไม่ฟังเสียงทัดทานหลังจากนั้นอาทิตย์นึงเขากลับมา พร้อมกับเหตุผลว่าคิดถึงเรามากอยู่ห่างไม่ได้แต่ทุกอย่างมันไม่ราบรื่นเพราะความจริงทุกอย่างเปิดเผย ว่าเขาไปคบเด็กเสริฟที่ร้านตั้งแต่เมษายนด้วยเหตุผลที่ว่าอยู่ด้วยแล้วสบายใจ เขาบอกเราเหนือกว่าผู้หญิงคนนั้นทุกอย่าง หน้าตาดีกว่า ฐานะดีกว่า การศึกษาดีกว่าเป็นผู้หญิงเก่งกว่าคนนั้น แต่เขาเลือกผู้หญิงคนนั้น ซึ่งเราเห็นภาพทุกอย่าง ที่เขาไปกินข้าวดูหนังกัน รถก็นั่งแทนที่เรา เงินก็ใช้เงินเรา เสื้อผ้าที่เราใส่เขาก็จะซื้อให้เหมือนกัน เราสติแตกเพราะมันเหนือความคาดหมายคือเขาจดทะเบียนสมรสกันเพราะผู้หญิงบอกว่าท้อง สรุปสถานะเราคือ เมียน้อยนี่เองเราฟูมฟายถามเหตุผลว่าทำไมๆ ได้คำตอบคืออยู่กับเราไม่มีความสุขอยู่กับเขาแล้วสบายใจ บอกเลือกเขาผู้หญิงก็รู้ว่าเราคือแฟน ทุกคนรอบข้างรู้หมดว่าเขาทำกับเราแบบนี้ตลอดเวลาช่วงหลัง เราร้องไห้ต่อหน้าพ่อแม่ตัวเองครอบครัวรับรู้หมด หนึ่งวันเต็มๆที่เราทำใจยอมรับทุกอย่างไม่ทำงานไม่กินข้าว สุดท้ายเราเลยอธิบายให้เขาฟังว่าเรายอมให้เขาไปกันด้วยดี ถ้าที่ผ่านมาเขาบอกว่าเราเองที่ทำให้เขาเป็นแบบนี้เราก็ขอโทษเราให้อภัย พูดด้วยความใจเย็นและมีสติ แล้วเราอธิบายว่าในชีวิตจริงไม่มีชีวิตคู่ไหนที่ราบรื่นที่สบายใจตลอดเขาเอามาวัดในการดำรงชีวิตจริงไม่ได้หรอก เราคาดหวังเรื่องครอบครัวเป็นธรรมดาที่เราต้องมีทะเลาะกันบ้าง มันก็จะมีทั้งสุข ทั้งทุกข์ ถึงจะเรียกว่าร่วมทุกข์ร่วมสุขกันเขาเปรียบเทียบความสบายใจที่ได้จาก ผู้หญิงคนนั้นตอนคบกัน 8 เดือนไม่ได้เลยเพราะเราอยู่กันมา 4 ปี เราให้ความสุขและดูแลเขาดีมตลอด ณ เวลานี้ทุกอย่างได้พังลงทันตาเรามีทรัพย์สินที่ทำมาหากินด้วยกันตกลงกันให้เขาเคลียร์ให้เสร็จภายในสิ้นเดือนนี้ เราตัดใจทุกอย่างแต่หลังจากที่เราให้เขาไปวันนี้เขามาร้องไห้ว่าเขาหลงผิด อารมณ์ชั่ววูบไม่ว่าเขาจะนอกใจเรากี่ครั้งเขาก็ไม่เคยคิดจะไปจากเราเขาคร่ำครวญว่าเขาลืมทุกอย่างที่เราเคยสร้างมาด้วยกันไม่ได้ เขาบอกว่ารัก บอกว่าเราสำคัญที่สุดในชีวิตซึ่งเรายอมรับว่าสงสารมากเพราะเขาไม่มีใคร พ่อแม่เขาก็รับไม่ได้ เพื่อนก็รับไม่ได้ ครอบครัวเราก็รับรู้หมดแล้วทุกอย่างติดลบ เราบอกว่าให้อภัยส่วนโอกาสเราขอเวลาพิสูจน์ทุกอย่าง เพราะเราเจ็บปวดที่สุดที่เคยเจอมาเขาขอที่จะให้เราอยู่เคียงข้าง ณ เวลานี้ เราอยู่กับตัวเองได้และรู้สึกเข้มแข็งมากกว่าปกติที่เคยเป็นเขาสำนึกผิดเพราะเขาทำทุกอย่างสายไปแล้ว ตอนนี้เขาบอกให้เรารอเขาเพื่อพิสูจน์ทุกอย่างเรา ส่วนผู้หญิงคนนั้นเขาจะไปเคลียร์เรื่องอย่าเพราะผู้หญิงมีแฟนอยู่แล้วสรุปก็คือไม่ได้ท้อง ความเสียใจที่เกิดขึ้นมันเป็นประวัติศาสตร์ที่แสนเจ็บปวดที่สุดที่เราเจอในชีวิตและเรื่องความซื่อสัตย์เป็นปัจจัยสำคัญสำหรับเรา ปัจจุบันเราใช้ชีวิตได้ปกติแล้ว ขอบคุณครอบครัวและคนรอบข้างที่แบ่งปันมุมมองชีวิตให้เรารับรู้ตอนที่เราล้มจนมีกำลังใจอยู่ได้อย่างปกติสุข