เครียดมากค่ะ

ตอนนี้เราท้องได้เกือบสามเดือนแล้วค่ะ แต่เรายังเรียนอยู่เราเครียดมากๆไม่รู้จะบอกพ่อกับแม่ยังไงดี
ทุกวันนี้ก็ยังไปเรียนอยู่ท้องไม่ออกเลยอาการแพ้ไม่ค่อยมีถือว่าเราโชคดีค่ะ เลยไม่มีอาการอะไรให้พ่อแม่สังเกต
เราคิดจะเก็บไว้ค่ะ ยังไงก็ลูกแฟนเราก็บอกค่ะว่ายังไงก็ไม่ให้เอาออก เค้าจะไปทำงานหาเงินเลี้ยงเรากับลูก
เราฟังครั้งแรกก็ซึ้งใจนะคะแต่ผ่านมาตั้งแต่เดือนแรกจนตอนนี้เค้าไม่ไปหางานทำซักทีเราทะเลาะกันบ่อยมาก
วันนึงสามสี่รอบได้ค่ะ เค้าไม่ทำอะไรเลยวันๆนึงมีแต่เที่ยวเล่นไปวันๆไปหาเพื่อนบ้างนอนหลับอยู่บ้านบ้าง
เราชักเครียดแล้วค่ะเราเสียดายอนาคตตัวเอง เราสงสารลูกมีพ่อแบบนี้ เรามีความคิดจะไปเอาออกค่ะบอกแฟนก็ด่าเรา
ใหญ่เลย ด่าเราสามวันไม่จบค่ะ เพื่อนเราก็บอกว่าอย่าเลยมันบาปเราก็เลยเลิกความคิดนี้ไป แต่แฟนเราเค้าไม่เคยเปลี่ยนตัวเองเลย
เป็นแบบไหนก็แบบนั้น ตอนนี้เราร้องไห้ทุกวันค่ะเครียดมากชีวิตไม่มีความสุข เอาแต่คิดโทษตัวเองค่ะว่าทำไมเราถึงไม่รักพ่อแม่
ไม่รักตัวเองไม่รักอนาคต ท้อใจสุดๆ อยากตายทั้งเราทั้งลูกแต่ก็ไม่กล้าค่ะ  เราควรทำยังไงดีคะตอนนี้ชีวิตเรามืดแปดด้านไปหมดแล้วค่ะ

เว้นวรรคงงๆขอโทษด้วยค่ะเราพิมในโทรศัพท์