ผมขอคำแนะนำหน่อยนะคับ (ผมเป็นเกย์นะคับ)
ผมกับแฟนเราอยู่ด้วยกันเกือบ 3 ปี 1 ปีแล้วที่เขาเริ่มมีนิสัยเปลี่ยนไป พูดจาไม่เพราะ ชวนทะเลาะ เอาแต่ใจ รึผมตามใจเยอะไป (ยกตัวอย่าง ผมบอกรักเขาทุกๆเช้าคับ แต่คำพูดที่ได้ยินกลับมาคือ สตอ นู่น นี่ นั่น ) (ผมเป็นคนโกรธใครไม่ค่อยเป็นคับ) ก็ปล่อยไปเรื่อยๆ แต่ก็แอบน้อยใจตลอดเวลา เวลาไปไหนมาไหนไม่ค่อยสนใจผม ทนมาตลอดระยะเวลาที่อยู่ด้วยกัน ทุกๆเรื่องที่ต้องตัดสินใจด้วยกัน ผมแทบจะไม่ได้ออกความคิดเห็นเลย เอาแต่เขาเป็นที่ตั้งเสมอ ผมรักผมจึงยอมอะไรยอมได้ผมยอมคับ เวลาผ่านไปเรื่อยๆ ผมเหงามากๆอยู่ห้องด้วยกันเหมือนอยู่คนเดียวซะมากกว่า ผมเริ่มทำใจและหน่ายกับเขามากเรื่อยๆ
จนถึงจุดที่แตกหักกัน แฟนผมจับได้ผมคุยกับคนๆนึง (ผมเองก็ไม่อยากทำแบบนี้ รู้ตัวว่าผิดที่แอบคุยกับคนอื่น) เขาป็นคนสุภาพมาก เป็นคนเปิดเผย ชอบอะไรเหมือนๆกัน เอาใจเก่งคับ พาผมไปเที่ยวนู่นนี่ ไปที่ๆผมไม่เคยไป และเป็นคนโรแมนติกมาก ซึ่งผมเองก็เป็นคนโรแมนติกเหมือนกัน (แต่เหมือนเขารู้ว่าผมมีแฟนแล้ว เขาพพยายามจับผิดผมเหมือนกัน) และผมก็ขอแยกทางกับแฟนผม เขาขอโอกาส ซึ่งผมเคยให้บ่อยมากแต่สุดท้ายผมก็เสียใจเหมือนเดิม ผมจึงออกมาจากชีวิตเขา
ผมย้ายที่อยู่ใหม่คับ อยู่คนเดียว เพราะแฟนใหม่ผมต้องกลับบ้าน มีภาระทางบ้านที่ต้องดูแล แค่เราก็ได้เจอกันบ่อย อาทิตย์ละ 3 - 4 วัน วันเว้นวัน ผมยอมรับผมอยู่คนเดียวไม่ค่อยเป็น มันรู้สึกแย่มากๆ ตอนที่กลับมาห้องใหม่ที่อยู่คนเดียว ผมเป็นคนชอบเก็บตัวคับ ไม่ชอบที่ๆคนเยอะๆ เพราะเหตุนี้มั้ง ผมจึงไม่รู้จะทำอะไร และไปไหน เวลาตอนที่ว่างๆ ช่วงเวลากลางคืนจึงเป็นช่วงที่ทรมานที่สุด เหงา มาก
เกือบ 3 เดือนคับที่ผมเลิกกันกับแฟนเก่า พอรู้ข่าวคราวเขามีคนใหม่แล้วเหมือนกัน จนถึงอาทิตที่ผ่านมา ผมกลับบ้านที่เหนือ ผ่านที่ๆแฟนเก่ากับผมเคยเจอกัน เที่ยวด้วยกัน ผมก็คิดถึงตลอด และพยามลืม และไม่คิด ผมก็กลับมากรุงเทพ และเจอแฟนเก่าโดยบังเอิญ เขาบอกจะย้ายที่อยู่แล้ว ผมหวิวแปลกๆ แต่ก็ดีใจแทนเขาที่เขาจะได้เริ่มชีวิตใหม่ ได้คุยได้กินข้าว ผมแอบถามเขา แฟนใฟม่เขาเป็นไงมั่ง เขาตอบก็ดี แต่ไม่ค่อยชอบเท่าไหร่ บางทีอาจจะไม่มีใครก็ได้ (ในใจผมแอบรู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูก) ผมจึงเอ่ยปากบอกไป แบบไม่อายเลย ขอไปนอนด้วยได้มั้ยคืนนี้ เป็นเพื่อนกันไปนอนด้วยได้มั้ย เขาตอบตกลงคับ
กลับมาห้องๆเดิมที่เคยอยู่ด้วยกันเกือบ 3 ปี ภาพเก่าๆทุกๆอย่างกลับมาในหัวผมอีกครั้ง เรานอนกับเหมือนเดิมคับ ผมบอกฝันดีและก็แยกกันนอนหันหลังให้คับ ต่างคนต่างนอน ซักพัก เขาถามผม ขอกอดได้มั้ย เรานอนกอดกันเหมือนวันก่อนๆ เหมือนเวลามันย้อนไปของทุกๆคืนที่เราเคยอยู่ด้วยกัน
ผมนอนซบไหล่คับ ผมถามแฟนเก่า เหงามั้ย เขาเงียบและไม่ตอบผม แต่ผมแอบได้ยินเสียงสะอื้น ผมเองก็น้ำตาไหลออกมาเองเหมือนกัน เขากอดผมไว้แน่นมาก ผมได้เพียงกระซิบใกล้ๆหูบอก ขอโทษ ขอโทษ ไม่รู้กี่ครั้งที่ผมบอกไป เขาบอกดีใจนะที่ได้อยู่ด้วย แค่นี้ก็พอแล้วสำหรับเขา เขาเหงานะ ร้องไห้ทุกคืน มองเตียงที่เคยนอนด้วยกัน ร้องไห้ให้หมดแรงและหลับไป
ผมรู้สึกแย่มากๆ แต่ผมเองก็มีคนใหม่แล้ว และจะให้ผมเลิกกับคนใหม่ได้ยังไง เขาผิดอะไรที่ต้องทิ้งเขา แต่ผมเองก็คิดถึงแฟนเก่าเสมอ แม้เขาจะทำผมเจ็บ แต่ผมก็ไม่เคยลืมได้เลย
ผมรักคนเก่ามาก และก็รักคนใหม่เหมือนกัน แต่ไม่มากเท่าคนเก่า
อยู่กับคนเก่ารู้สึกแย่ แต่ผมรักและลืมไม่ได้เลย
อยู่กับคนใหม่ผมสบายใจ อุ่นใจที่ได้อยู่ใกล้ๆ
ผมสับสนมาก ผมควรจะเลือกอะไร อะไรคือสิ่งที่ผมต้องการ
ผมควรเลือกใคร ?
ผมกับแฟนเราอยู่ด้วยกันเกือบ 3 ปี 1 ปีแล้วที่เขาเริ่มมีนิสัยเปลี่ยนไป พูดจาไม่เพราะ ชวนทะเลาะ เอาแต่ใจ รึผมตามใจเยอะไป (ยกตัวอย่าง ผมบอกรักเขาทุกๆเช้าคับ แต่คำพูดที่ได้ยินกลับมาคือ สตอ นู่น นี่ นั่น ) (ผมเป็นคนโกรธใครไม่ค่อยเป็นคับ) ก็ปล่อยไปเรื่อยๆ แต่ก็แอบน้อยใจตลอดเวลา เวลาไปไหนมาไหนไม่ค่อยสนใจผม ทนมาตลอดระยะเวลาที่อยู่ด้วยกัน ทุกๆเรื่องที่ต้องตัดสินใจด้วยกัน ผมแทบจะไม่ได้ออกความคิดเห็นเลย เอาแต่เขาเป็นที่ตั้งเสมอ ผมรักผมจึงยอมอะไรยอมได้ผมยอมคับ เวลาผ่านไปเรื่อยๆ ผมเหงามากๆอยู่ห้องด้วยกันเหมือนอยู่คนเดียวซะมากกว่า ผมเริ่มทำใจและหน่ายกับเขามากเรื่อยๆ
จนถึงจุดที่แตกหักกัน แฟนผมจับได้ผมคุยกับคนๆนึง (ผมเองก็ไม่อยากทำแบบนี้ รู้ตัวว่าผิดที่แอบคุยกับคนอื่น) เขาป็นคนสุภาพมาก เป็นคนเปิดเผย ชอบอะไรเหมือนๆกัน เอาใจเก่งคับ พาผมไปเที่ยวนู่นนี่ ไปที่ๆผมไม่เคยไป และเป็นคนโรแมนติกมาก ซึ่งผมเองก็เป็นคนโรแมนติกเหมือนกัน (แต่เหมือนเขารู้ว่าผมมีแฟนแล้ว เขาพพยายามจับผิดผมเหมือนกัน) และผมก็ขอแยกทางกับแฟนผม เขาขอโอกาส ซึ่งผมเคยให้บ่อยมากแต่สุดท้ายผมก็เสียใจเหมือนเดิม ผมจึงออกมาจากชีวิตเขา
ผมย้ายที่อยู่ใหม่คับ อยู่คนเดียว เพราะแฟนใหม่ผมต้องกลับบ้าน มีภาระทางบ้านที่ต้องดูแล แค่เราก็ได้เจอกันบ่อย อาทิตย์ละ 3 - 4 วัน วันเว้นวัน ผมยอมรับผมอยู่คนเดียวไม่ค่อยเป็น มันรู้สึกแย่มากๆ ตอนที่กลับมาห้องใหม่ที่อยู่คนเดียว ผมเป็นคนชอบเก็บตัวคับ ไม่ชอบที่ๆคนเยอะๆ เพราะเหตุนี้มั้ง ผมจึงไม่รู้จะทำอะไร และไปไหน เวลาตอนที่ว่างๆ ช่วงเวลากลางคืนจึงเป็นช่วงที่ทรมานที่สุด เหงา มาก
เกือบ 3 เดือนคับที่ผมเลิกกันกับแฟนเก่า พอรู้ข่าวคราวเขามีคนใหม่แล้วเหมือนกัน จนถึงอาทิตที่ผ่านมา ผมกลับบ้านที่เหนือ ผ่านที่ๆแฟนเก่ากับผมเคยเจอกัน เที่ยวด้วยกัน ผมก็คิดถึงตลอด และพยามลืม และไม่คิด ผมก็กลับมากรุงเทพ และเจอแฟนเก่าโดยบังเอิญ เขาบอกจะย้ายที่อยู่แล้ว ผมหวิวแปลกๆ แต่ก็ดีใจแทนเขาที่เขาจะได้เริ่มชีวิตใหม่ ได้คุยได้กินข้าว ผมแอบถามเขา แฟนใฟม่เขาเป็นไงมั่ง เขาตอบก็ดี แต่ไม่ค่อยชอบเท่าไหร่ บางทีอาจจะไม่มีใครก็ได้ (ในใจผมแอบรู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูก) ผมจึงเอ่ยปากบอกไป แบบไม่อายเลย ขอไปนอนด้วยได้มั้ยคืนนี้ เป็นเพื่อนกันไปนอนด้วยได้มั้ย เขาตอบตกลงคับ
กลับมาห้องๆเดิมที่เคยอยู่ด้วยกันเกือบ 3 ปี ภาพเก่าๆทุกๆอย่างกลับมาในหัวผมอีกครั้ง เรานอนกับเหมือนเดิมคับ ผมบอกฝันดีและก็แยกกันนอนหันหลังให้คับ ต่างคนต่างนอน ซักพัก เขาถามผม ขอกอดได้มั้ย เรานอนกอดกันเหมือนวันก่อนๆ เหมือนเวลามันย้อนไปของทุกๆคืนที่เราเคยอยู่ด้วยกัน
ผมนอนซบไหล่คับ ผมถามแฟนเก่า เหงามั้ย เขาเงียบและไม่ตอบผม แต่ผมแอบได้ยินเสียงสะอื้น ผมเองก็น้ำตาไหลออกมาเองเหมือนกัน เขากอดผมไว้แน่นมาก ผมได้เพียงกระซิบใกล้ๆหูบอก ขอโทษ ขอโทษ ไม่รู้กี่ครั้งที่ผมบอกไป เขาบอกดีใจนะที่ได้อยู่ด้วย แค่นี้ก็พอแล้วสำหรับเขา เขาเหงานะ ร้องไห้ทุกคืน มองเตียงที่เคยนอนด้วยกัน ร้องไห้ให้หมดแรงและหลับไป
ผมรู้สึกแย่มากๆ แต่ผมเองก็มีคนใหม่แล้ว และจะให้ผมเลิกกับคนใหม่ได้ยังไง เขาผิดอะไรที่ต้องทิ้งเขา แต่ผมเองก็คิดถึงแฟนเก่าเสมอ แม้เขาจะทำผมเจ็บ แต่ผมก็ไม่เคยลืมได้เลย
ผมรักคนเก่ามาก และก็รักคนใหม่เหมือนกัน แต่ไม่มากเท่าคนเก่า
อยู่กับคนเก่ารู้สึกแย่ แต่ผมรักและลืมไม่ได้เลย
อยู่กับคนใหม่ผมสบายใจ อุ่นใจที่ได้อยู่ใกล้ๆ
ผมสับสนมาก ผมควรจะเลือกอะไร อะไรคือสิ่งที่ผมต้องการ