มันทำได้จริงหรือครับ

เอาง่ายๆนะครั้บว่าทำไมค่าใช้จ่ายมันถึงต่างกัน

1. ความยากง่ายของแหล่งต่างกัน: ถ้าโชคดีเจอแหล่งตื้นๆก็ขุดกันง่ายๆ ถ้าโชคร้ายก็เจอแหล่งลึก 3-5 km บางทีก็อยู่กลางทะเลลึก
ความยากง่ายแต่ละแหล่งไม่เหมือนกัน ชั้นหิน ลักษณะแหล่ง ความดัน สัดส่วนแก๊ส/น้ำมัน มีผลกับการขุดเจาะสำรวจทั้งสิ้น
แหล่งยากขุดยาก ก็ต้องใช้ผู้เชี่ยวชาญมาหาวิธีขุดมันขึ้นมา ตั้งแต่ให้นักวิเคราะห์แหล่งว่ามีองค์ประกอบอะไรบ้าง
ถ้าจะขุดต้องเจอกับชั้นธรณีที่มีลักษณะเป็นอย่างไรบ้าง หลังจากนั้นวิศวกรปิโตรเลียมวางแผนการขุดเจาะ
ถ้าจะเจาะผ่านชั้นหินแต่ละชั้นต้องใช้หัวสว่านประเภทไหนบ้าง ต้องเจาะเลี่ยงชั้นหินแข็งหรือชั้นดินอ่อนตรงไหนบ้าง
เอียงซ้ายขวายังไงเพื่อไปให้ถึงแหล่ง ถึงแหล่งแล้วจะระเบิดท่อให้น้ำมันหรือแก๊สเข้ามายังไง
นี่ยังไม่นับวิศวกรและช่างเทคนิคที่ต้องใช้ในการดำเนินการขุดเจาะอีกหลายสาขาวิชาชีพมากมาย
ทั้งวิศวกรเครื่องกล เคมี สิ่งแวดล้อม โยธา ไฟฟ้า ช่างเทคนิคฝ่าย ควบคุม ฝ่ายขุดเจาะ ฯลฯ

2. กำลังการผลิตต่างกัน:  น้ำมันดิบจะขุดมา 5 ลิตร 10 ลิตรมันก็ไม่พอกับความต้องการ
ก็ต้องขุดทีเป็นวันละหลายพันหลายหมื่นลิตรถึงจะพอกับความต้องการของประเทศ
ประเทศไทยซดน้ำมันดิบ คร่าวๆ 1.2 ล้านบาร์เรล/วัน หรือตกประมาณ 150 ล้าน ลิตร/วัน
พอได้น้ำมันดิบหรือแก๊สธรรมชาติมาแล้วจะทำอย่างไรให้เอาไปใช้ได้
จะตั้งโรงกลั่นบ้านๆทำเอง ได้วันละ 5 ลิตร 10 ลิตร ก็คงไม่ทันกิน
ต้องใช้วิศวกรมาขยายกำลังการผลิต ต้องกลั่นอย่างไรให้ได้ปริมารมากๆในต้นทุนที่ถูกๆเพราะคงไม่มีใครอยากใช้ของแพง
ก็ต้องสร้างโรงกลั่นแยกขนาดใหญ่ กำลังการกลั่นเป็นหลักหลายสิบล้านลิตร/วัน
ต้องใช้วิศวกรเคมีควบคุมการผลิต รวมถึงช่างเทคนิคเชี่ยวชาญหน้างานมาคอยควบคุมดูแลอุปกรณ์ต่างๆ

3. คุณภาพและมาตรฐานต่างกัน: มีใครอยากใช้น้ำมันแบบในรูปเติมรถตัวเองมั้ยครับ?
น้ำมันดิบมันยังไม่สามารถเอาไปใช้งานได้โดยตรงได้ หรือต่อให้กลั่นแล้วก็ยังใช้ไม่ได้
คงไม่มีใครอยากเอาน้ำมันดิบที่มีสารพิษ หรือเอาแก๊สธรรมชาติไปเผาโดยตรงโดยมีไอกรดอยู่เพียบ
มลพิษมากมาย แค่นี้คนก็บ่นกันจะแย่เรื่องมลพิษไอเสียรถยนต์
ก็ต้องมาปรับปรุงคุณภาพน้ำมันให้ผ่านมาตรฐานข้อบังคับสิ่งแวดล้อมของกระทรวง
กำจัดโลหะหนักที่เป็นพิษ ซัลเฟอร์และคาร์บอนที่เป็นกรด ออกซิเจนที่ลดประสิทธิภาพเชื้อเพลิง
สารปนเปื้อนอื่นๆที่ส่งผลต่อการเผาไหม้ ฯลฯ แค่นี้ก็งานช้างแล้วครับ

4. สิ่งแวดล้อมและสุขอนามัย: คงไม่มีใครอยากไปทำงานบนแท่นขุดหรือโรงกลั่นลักษณะนั้นกระมัง
ถ้ายังอยากมีชีวิตอยู่ดูโลกใบนี้นานๆ เพราะสารพิษในน้ำมันเยอะมาก
การสัมผัสน้ำมันโดยตรงทั้งทางการสูดดม แตะต้อง กลืนกิน เป็นอันตรายทั้งสิ้น
ก็ต้องมีอุปกรณ์หรือก็ต้องออกแบบระบบให้มีความปลอดภัยกับผู้ปฏิบัติงาน
ให้เค้ามีคุณภาพชีวิตในการทำงานที่ดี ไม่ใช่ทำงานได้สามปีป่วยเป็นมะเร็งตาย
แล้วเรื่องการกำจัดของเสียจากน้ำมันดิบอีกก็เช่นกัน คงไม่ปล่อยทิ้งทะเลหรือแหล่งน้ำธรรมชาติง่ายๆหรอก
ก็ต้องมีระบบบำบัดหรือกำจัดอย่างถูกวิธี ตรงนี้ก็ต้องมีวิศวกรสิ่งแวดล้อม นักวิทยาสาตร์จุลชีพและผู้เชี่ยวชาญอื่นๆเข้ามาเกี่ยวข้องอีก

นี่เอาแค่คร่าวๆนะครับ เห็นถึงเงินที่ต้องลงทุนตั้งระบบสร้างโรงงาน
กับ เงินโสหุ้ยที่ต้องจ่ายให้คนปฏิบัติงานและการดำเนินงานรึยังครับ
ถ้าอยากได้ของถูกก็ได้ครับ อันดับแรกก็ตัดประเด็นคุณภาพไปก่อน
น้ำมันออกมาก็คุณภาพต่ำลงมลพิษสูงขึ้น ถ้ายังถูกไม่พอก็ตัดสิ่งแวดล้อมตามไป
กากน้ำมัน กากโลหะหนัก ไอกรด อะไรก็ช่างมัน เขียนว่าเป็น waste แล้วโยนทิ้งน้ำปล่อยทิ้งอากาศก็ได้ครับ
จากนั้นก็ตัดประเด็นเรื่องความปลอดภัยของผู้ปฏิบัติงาน
ไม่ต้องมีอุปกรณ์ personal protection equipment (PPE) จะตายสามปีห้าปีก็ต้องยอมรับสภาพ

ที่ค่าใช้จ่ายมันสูงก็เพราะมันมีต้นทุนอื่นๆที่คนส่วนใหญ่ไม่รับรู้กันครับ แล้วชอบเอามาเป็นประเด็นโจมตีแบบหาสาระไม่ได้
ทั้งหมดนี้ก็เพื่อให้ประเทศไทยมีพลังงานที่พอกับความต้องการของคนทั้งประเทศ
โดยเป็นมิตรสิ่งแวดล้อม คนที่ปฏิบัติงาน รวมถึงชุมชนที่อยู่อาศัยทั้งนั้น
ขอบคุณที่สละเวลาอ่าน