## ชีวิต ม.ปลาย ลำบากใจจริงๆ เรียนต่อมหาลัย ปรึกษาหน่อยครับ

พี่...หรือป้าดี...ฮ่า (พี่ขอพูดมุมมองเลยหลักสี่มาแล้ว พวกไม้ใกล้ฝั่ง ) ....พี่ว่าเรื่องเงินก็สำคัญ ในชีวิตการทำงานจริงกับเรื่องเรียนต่างกันเยอะ สมัยพี่เรียนม.ปลายไม่มีใครแนะนำว่าจะเรียนอะไรดี หรืออาจจะเรียนไม่จบ ม.หก พอดีสอบเทียบมาเลยออกมาเลย ไม่รู้ว่าจะไปทางไหน พ่อแม่ก็ไม่ได้แนะนำอะไรเพราะไม่มีเงินจะส่งเรียน ปล่อยให้เราเผชิญชะตากรรมเอง สุดท้ายก็เลือกคณะที่เขาฮิตสมัยพี่คือนิเทศ เพราะส่วนใหญ่คนสวยเขาเรียนคณะนี้ (สมองคิดได้แค่นี้เอง..ฮ่า) แต่ตัวเราไม่สวย  พอจบมาโลกของการทำงาน คือคุณจบคณะอะไรก็ได้ ไม่ได้ตรงตามสาขาที่เรียนหรอก พอจบมาก็ไปทำงานบริษัททัวร์ญี่ปุ่น พอทำไปได้สัก10 ก็อยากเปลี่ยนอาชีพ ก็ออกมาทำไกด์ สักพัก มีคนมาชวนทำกราฟฟิค คือทำ powerpoint สุดท้ายแต่งงานกับวิศวะ ตอนนั้นก็หางานใหม่ทำ พอเงินเดือนออก แฟนเขาพูดว่า เขาทำงานเดือนเดียวเท่ากับเราทำงานสามเดือน ดู...พูดให้คิด ...คิดไปคิดมาเลยย้ายมาทำด้านวิศวะแล้วกัน .... มีไปทำทัวร์บ้าง รู้สนุกสนุกกับแขกที่ไปทัวร์ เพราะเราก็ได้ไปเที่ยวด้วย ถือว่าเป็นอาชีพที่รักอีกอาชีพหนึ่ง แต่ความเป็นจริง แล้วมันได้เงินน้อยถ้าเทียบกับงานด้านวิศวะซึ่ง ไม่ชอบเลย อะไรก็ไม่รู้ มันไม่เข้าหัวเลย ฟังวิศวะเขาคุยกันไม่รู้เรื่อง หัวฟูเลย ..ฮ่า ก็ค่อยๆปรับตัวคิดว่าได้เงินเยอะกว่า ...ถึงบอกว่าสุดท้ายสิ่งที่เรารักอาจจะไม่ทำเงิน  เราก็เปลี่ยนมารักสิ่งที่ทำเงินแล้วเอาความเป็นตัวเราเข้าไปอยู่ในงานนั้นด้วย เพราะนักนิเทศมีอารมณ์ศิลปิน ท้ายที่สุดตอนนี้พี่ก็มีความสุขกับงานด้านวิศวกรรมที่เราชอบ ถึงแม้จะเงินน้อยกว่าด้านวิศวกรรมอื่นๆ งานวิศวกรรมนี่เยอะมาก เราก็เลือกที่เราชอบแต่ยังไงก็เงินดีกว่าอาชีพไกด์ และออฟฟิศ
   สรุปนะ อยากให้ไปนั่งคิด บางคนทำงานทั้งวันได้พันห้า เดินไปเดินมารับห้าพัน บางทีมันก็ไม่ได้ขึ้นอยู่ว่าคุณจบอะไรมา อยากทำอะไรทำแล้วเรามีความสุขด้วย มีเงินด้วยก็ดี  แล้วพี่มองว่าสถาปิกเงินไม่น่าดี ก็เคยเจอสถาปนิกโกงเงิน แค่ไม่กี่หมื่นเอง ยังทำ พี่เดาว่าสงสัยรายได้จะไม่ดี  ใครจะมาจ้างเขียนแบบบ่อยๆ คนเก่าๆเขาก็เอาไปกิน ยกเว้นว่าเก่งมาก หรือเราจะแบนเข็มมาทางด้านภาษา ทำงานกับต่างชาติก็เงินดี นี่เธอเพิ่งอยู่แค่ ม.หกเอง ถ้าทำงาน 10 กว่าปี พี่จะแนะนำว่า ต้องคิดว่า อาชีพที่ทำเนี้ย ตอนแก่ใครจะจ้างเราไหม เราจะเกษียนอายุตัวเองเมื่อไหร่ หมายความว่า เราทำงานน้อยลง แต่ยังคงมีกินมีใช้ ทั้งครอบครัว ไม่ใช่แค่ตัวเอง เอาละจบ ขอให้น้องโชคดีนะ ถ้าจะถามเรื่องคณะวิศวะก็หลังไมค์ได้