ผมอาจจะจั่วหัวไม่ค่อยดีเท่าไหร่ ก็ขออภัยไว้ด้วยครับ
ที่ตั้งกระทู้นี้ ก็ไม่ได้เจาะจงหรือบังคับว่า เป็นคนสูงอายุ แล้วต้องเข้าวัดเข้าวา หรืออย่างไร
พอดีล่าสุด ได้พูดคุยกับเพื่อน ที่ถูกเลี้ยงมาแบบตามใจในระดับหนึ่ง ซึ่งทำให้บางครั้งเธอจะมีนิสัยขี้วีน ขี้เหวี่ยงบ้างเล็กน้อย
และแม่ของเธอ ก็มีโรคซึมเศร้า ทำให้ต้องเข้าพบหมอเป็นระยะ ซึ่งตอนนี้อายุก็ 50 ปลายๆ
แต่ข้อเสียที่พบเจอคือ แม่ลูกคู่นี้ ไม่ค่อยมีสังคมเท่าไหร่ เวลาไปไหนมาไหน ก็มักจะไปกัน 2 แม่ลูก นานๆจะโทรให้ลูกชวนเพื่อนมานั่งกินข้าวบ้างนิดหน่อย (ผมก็เป็นหนึ่งในนั้น)
เพื่อนผม เธอเลือกที่จะทำงาน 6 วันและเหลือวันอยู่บ้านไว้แค่วันเดียวคือวันอาทิตย์ ส่วนแม่เธอก็นอนอยู่บ้านคนเดียว เย็นๆถึงจะได้พบเพื่อนบ้าน เพราะในละแวกนั้น ไปทำงานกันหมด
ล่าสุดด้วยความที่แม่เธอเริ่มเข้าสู่กลุ่มผู้สูงวัย ก็น่าจะเป็นปกติที่ผู้ใหญ่บางคนจะเอาแต่ใจเหมือนเด็ก อยากไปเที่ยวนู่นนี่นั่น หรืออารมณ์แปรปรวนสลับกัน
ทำให้บางครั้ง ก็อยากให้ลูกพาไปเที่ยวเช่น
วันถัดมา : "ลูก แม่อยากไปเที่ยวจัง เดือนหน้าไปปักกิ่งมั้ย? แม่อยากไปดูเมืองจีน"
และเพื่อนผมก็เช็คกับบริษัททัวร์ทันที แต่ยังไม่จอง เพราะต้องเช็คเวลางาน
วันนี้ : "แม่ไม่ไปแล้วนะ เปลืองตังค์"
แรกๆก็โอเคครับ แต่หลังๆเริ่มบ่อย และมาถี่มาก บางวันอยากไป 3 ที่ แต่วัดถัดมาก็อยากนอนอยู่บ้านเฉยๆ
ผมได้คุยก็ดูแล้วว่า วันใดวันหนึ่ง ผมก็ต้องประสบแบบนี้ ก็เลยแนะนำให้เธอลองให้แม่เข้าวัดเข้าวาบ้าง เพราะไม่ได้เข้าวัดทำบุญเลย มีแต่ไปเที่ยวห้างกับต่างประเทศ
(แนวคิดนี้ได้จากแม่ผมที่ว่า ผมเป็นคาทอลิกเข้าโบสถ์ทุกสัปดาห์ จนแม่ผมที่เป็นพุทธก็บ่นๆว่า "ทำไมไปโบสถ์ทุกสัปดาห์เลย แม่จะ 60 แล้ว ควรจะเข้าวัดฟังธรรมบ้าง ยังไม่ได้เข้าเลย")
แต่ผลลัพท์ก็คือ เธอกลัวแม่บ่น กลัวนู่น กลัวนั่น กลัวไปหมด กลัวจะไม่ถูกใจแม่ ซึ่งยังไม่ลองทำ แต่ด่วนตัดสินไปซะแล้วว่าแม่คงไม่ชอบเข้าวัด
คำถามก็เลยเกิดขึ้นว่า
"เมื่อผู้ใหญ่วัยสูงอายุ เริ่มงอแงเพราะอาการซึมเศร้า ควรจะแนะนำให้เข้าวัด เพื่อสงบจิตสงบใจ และได้พบกับสังคมคนในวัดที่มีคนวัยใกล้เคียง หรือว่าควรใช้วิธีอื่น...?"
ปล.ผมอาจจะพิมพ์เข้าใจยากไปหน่อย ก็ขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วยครับ
ขออนุญาต Tag พุทธและคริสต์ เนื่องจากผมเป็นคริสต์ ครอบครัวเพื่อนเป็นพุทธครับ
เมื่อเข้าวัยสูงอายุ เหมาะที่จะเริ่มเข้าหาศาสนาหรือยัง...?
ที่ตั้งกระทู้นี้ ก็ไม่ได้เจาะจงหรือบังคับว่า เป็นคนสูงอายุ แล้วต้องเข้าวัดเข้าวา หรืออย่างไร
พอดีล่าสุด ได้พูดคุยกับเพื่อน ที่ถูกเลี้ยงมาแบบตามใจในระดับหนึ่ง ซึ่งทำให้บางครั้งเธอจะมีนิสัยขี้วีน ขี้เหวี่ยงบ้างเล็กน้อย
และแม่ของเธอ ก็มีโรคซึมเศร้า ทำให้ต้องเข้าพบหมอเป็นระยะ ซึ่งตอนนี้อายุก็ 50 ปลายๆ
แต่ข้อเสียที่พบเจอคือ แม่ลูกคู่นี้ ไม่ค่อยมีสังคมเท่าไหร่ เวลาไปไหนมาไหน ก็มักจะไปกัน 2 แม่ลูก นานๆจะโทรให้ลูกชวนเพื่อนมานั่งกินข้าวบ้างนิดหน่อย (ผมก็เป็นหนึ่งในนั้น)
เพื่อนผม เธอเลือกที่จะทำงาน 6 วันและเหลือวันอยู่บ้านไว้แค่วันเดียวคือวันอาทิตย์ ส่วนแม่เธอก็นอนอยู่บ้านคนเดียว เย็นๆถึงจะได้พบเพื่อนบ้าน เพราะในละแวกนั้น ไปทำงานกันหมด
ล่าสุดด้วยความที่แม่เธอเริ่มเข้าสู่กลุ่มผู้สูงวัย ก็น่าจะเป็นปกติที่ผู้ใหญ่บางคนจะเอาแต่ใจเหมือนเด็ก อยากไปเที่ยวนู่นนี่นั่น หรืออารมณ์แปรปรวนสลับกัน
ทำให้บางครั้ง ก็อยากให้ลูกพาไปเที่ยวเช่น
วันถัดมา : "ลูก แม่อยากไปเที่ยวจัง เดือนหน้าไปปักกิ่งมั้ย? แม่อยากไปดูเมืองจีน"
และเพื่อนผมก็เช็คกับบริษัททัวร์ทันที แต่ยังไม่จอง เพราะต้องเช็คเวลางาน
วันนี้ : "แม่ไม่ไปแล้วนะ เปลืองตังค์"
แรกๆก็โอเคครับ แต่หลังๆเริ่มบ่อย และมาถี่มาก บางวันอยากไป 3 ที่ แต่วัดถัดมาก็อยากนอนอยู่บ้านเฉยๆ
ผมได้คุยก็ดูแล้วว่า วันใดวันหนึ่ง ผมก็ต้องประสบแบบนี้ ก็เลยแนะนำให้เธอลองให้แม่เข้าวัดเข้าวาบ้าง เพราะไม่ได้เข้าวัดทำบุญเลย มีแต่ไปเที่ยวห้างกับต่างประเทศ
(แนวคิดนี้ได้จากแม่ผมที่ว่า ผมเป็นคาทอลิกเข้าโบสถ์ทุกสัปดาห์ จนแม่ผมที่เป็นพุทธก็บ่นๆว่า "ทำไมไปโบสถ์ทุกสัปดาห์เลย แม่จะ 60 แล้ว ควรจะเข้าวัดฟังธรรมบ้าง ยังไม่ได้เข้าเลย")
แต่ผลลัพท์ก็คือ เธอกลัวแม่บ่น กลัวนู่น กลัวนั่น กลัวไปหมด กลัวจะไม่ถูกใจแม่ ซึ่งยังไม่ลองทำ แต่ด่วนตัดสินไปซะแล้วว่าแม่คงไม่ชอบเข้าวัด
คำถามก็เลยเกิดขึ้นว่า
"เมื่อผู้ใหญ่วัยสูงอายุ เริ่มงอแงเพราะอาการซึมเศร้า ควรจะแนะนำให้เข้าวัด เพื่อสงบจิตสงบใจ และได้พบกับสังคมคนในวัดที่มีคนวัยใกล้เคียง หรือว่าควรใช้วิธีอื่น...?"
ปล.ผมอาจจะพิมพ์เข้าใจยากไปหน่อย ก็ขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วยครับ
ขออนุญาต Tag พุทธและคริสต์ เนื่องจากผมเป็นคริสต์ ครอบครัวเพื่อนเป็นพุทธครับ