จขกท กำลังจิตตกแรงขึ้นเรื่อย ๆ เนื่องจากการแต่งหน้านี่ล่ะค่ะ
เมื่อวานรับปริญญา ก่อนแต่งบอกช่างว่าหนูไม่เอาคิ้วเล็ก ๆ นะ
ที่เหลือก็ไม่พูดไรมาก ๆ คิดว่าช่างแต่งหน้าสมัยนี้คงไม่ได้แต่งหน้าแย่แล้วมั้ง
แต่สุดท้ายเราคงคิดผิด พี่เขาแต่งให้แบบจัดเต็ม เราเป็นแบบที่เราไม่อยากเป็นโดยสมบูรณ์
เราเป็นคนตาโต คิ้วเข้ม ขนตายาวและหนา พี่เขากันคิ้วเราซะเล็ก เขียนคิ้วเราโก่งมาก เขียนอายไลน์เนอร์ และติดขนตาปลอม
แต่งหน้าออกมาแล้วล้นมาก เราไม่มั่นใจกับการแต่งหน้าเมื่อวานเลย มันไม่ใช่เรา
แอบคิดว่าช่างแต่งหน้าไม่เก่ง และพี่เอาแนวคิดแบบนี้มาจากไหน
พี่แต่งหน้าให้เราจนเราจำตัวเองไม้ได้ !
เราอยากได้รูปสวย ๆ ที่เป็นธรรมชาติ และเป็นเรา !
เราไม่กล้าขัดช่างแต่งหน้ามากเพราะเราไม่ได้แต่งหน้าบ่อยๆ ไม่รู้หรอกว่าถ้าแต่งแบบนี้เราจะโอเคไหม
สรุปก็ไม่โอเค และรอลุ้นรูปจากช่างภาพ เราระแวงรูปที่เราจะได้ดูสุด ๆ
ถึงแม้รูปที่เรามีอยู่ตอนนี้ก็ไม่ได้แย่อะไรมาก แต่มันไม่ใช่เราเท่านั้นเอง

จริงๆ เราอาจผิดที่ไม่บอกช่างไม่ชัดเจน แต่เราก็ไม่อยากเรื่องมาก
เราเลยต้องอยู่กับรูปรับปริญญาครั้งสุดท้ายของเรากับหน้าปลอม ๆ คิ้วโก่ง ๆ ขนตาเด้งเป็นหางนกยูง
รูปที่ถ่ายไกลๆ ออกมาสวย แต่อย่าซูมใกล้ๆ นะจะเห็นสิ่งแปลกปลอม
ตากล้องเขาคงจะแต่งรูปให้เราออกมาดูดีแหละเรารู้ แต่มันจะไม่ชัดและไม่เป็นธรรมชาติ
สมน้ำหน้าตัวเอง !


สุดท้าย...อยากให้การแต่งหน้าเข้ม ๆ โบ๊ะบรรลี่บรรไลหมดไปจากโลกนี้ที กรี๊ดดดด...


ปล. เช้านี้เราเขียนคิ้วตัวเองให้เต็มเหมือนเดิมก่อนแปรงฟัน ยาวเร็ว ๆ นะลูกแม่ - -"