จับไม่มั่น คั้นไม่ตาย
โดยปกติเมื่อมีคดีความขึ้นโรงขึ้นศาลต่อสู้กันในกระบวนการยุติธรรม จำเลยร้อยทั้งร้อยต้องปฏิเสธไว้ก่อนว่าไม่ได้ทำ จึงต้องมีการไต่สวนคดี แสดงหลักฐาน พยาน สิ่งแวดล้อม จนเป็นที่ประจักษ์แน่ชัด ศาลจึงจะพิพากษาลงโทษได้ ไม่อย่างนั้นก็ต้องยกประโยชน์แห่งความสงสัยให้จำเลย
ไม่มีศาลที่ไหนลงโทษเพราะจำเลยออกอาการ "ส่อ" ว่าจะกระทำความผิด
อันที่จริง ข้าวไม่ใช่ "สินค้าทางการเกษตร" แต่เป็น "สินค้าทางการเมือง" เพราะในอดีตทุกรัฐบาลมีนโยบายไม่ว่าจำนำ ประกัน อุดหนุนข้าวมาโดยตลอด มีเกษตรกรปลูกข้าวเป็นจำนวนมาก ถือเป็นกระดูกสันหลังของประเทศ
ชาวนาเป็นกลุ่มฐานเสียงที่สำคัญ จึงเป็นอาหารอันโอชะที่ทุกพรรคการเมืองแย่งชิง
ดังนั้นทั้ง "นโยบายจำนำข้าว" หรือ "ประกันราคาข้าว" มีวัตถุประสงค์อันเดียวกันคือ "ต้องการคะแนนเสียงจากชาวนา"
ทั้งพรรคเพื่อไทยและพรรคประชาธิปัตย์ไม่ใช่เทวดาเหินฟ้ามาจากไหน ที่จะพลิกผันทำกำไรจากข้าวได้ ล้วนเตรียมใจยอมขาดทุน เพื่อชาวนาอันเป็นที่รักโดยทั้งสิ้น และไม่มีใครกล้าต่อว่ารัฐบาลที่ช่วยเหลือชาวนา
ป.ป.ช. เป็นองค์กรที่ทำงานด้วยกฎหมาย และยึดถือหลักฐานเป็นสำคัญ ไม่สามารถที่จะเล่นงานใครเพียงเพราะคำกล่าวหาจากคู่แข่งทางการเมืองเท่านั้น จำเป็นอย่างยิ่งที่ ป.ป.ช. จะต้องค้นหาหลักฐานที่มั่นคงในการทุจริต มิฉะนั้นคุณยิ่งลักษณ์ก็จะชิลล์ๆ
การเมืองมันก็แบบนี้ล่ะครับ เป็นเรื่องของเวลาและสถานการณ์ เวลาหนึ่งคนหนึ่งทำอาจจะถูก อีกเวลาหนึ่งคนหนึ่งทำอาจจะผิด เหมือนกับสินค้ายางพารา แต่ก่อนโลละร้อยยังปิดถนนประท้วง ตอนนี้สามโลร้อยนิ่งเงียบกริบ
ทนได้ทนเอา


  https://www.facebook.com/ChuvitOnline