สวัสดีค่ะ ขอระบายหน่อยนะอย่าซ้ำเติมกันนะขอร้อง 😔
เราอายุ 19-20 ต้องบอกก่อนว่าบ้านเราอยู่ปทุม แต่เรามาทำงานมาอยู่กับพี่สาวที่พัทยา เราทำงานคาเฟ่ พอจะเดาออกมั้ยว่าเรื่องอะไร
เราทำงานได้แค่ 2 อาทิตย์ เราก็เจอกับลูกค้าผู้ชายคนนึงอายุ 50 เขารู้จักกับพี่ที่ทำงานเราเขานับถือกันเป็นพี่น้อง เราก็ไม่ได้คิดอะไรเพราะเราคิดว่าเรามาทำงานเพื่อเงิน เขาให้มาลัยเราก็ต้องไปนั่งคุยกับเขาตามกฎของร้าน ตอนแรกเราไม่ชอบเขาเลย ไม่เคยคิดจะชอบเพราะเรามีแฟนอยู่(แฟนเราอยู่กรุงเทพ) ส่วนเขาก็มีลูกมีเมีย เราคุยกับเขาเพราะหน้าที่ แต่พอเขามาร้านได้สัก 2-3 วันเขาก็ขอเบอร์เราจากพี่ที่ทำงานเรา เราก็คิดว่าอ่ะไม่มีไรหรอกแค่คุยโทสัพ เพื่อเงินๆๆๆๆ เขาเริ่มติดเราเริ่มมาหาที่ร้านบ่อยขึ้นทุกวัน โทหาตลอดทั้งวันจนเราเริ่มอึดอัดเพราะเราก็มีแฟนเราอยู่ ก็เลยไม่ค่อยได้รับโทสัพเขา พอเราไม่รับโทสัพเขาบวกกับที่เราไม่ได้ไปทำงานด้วยเขามาก็ไม่เจอทำให้เขาเริ่มหายไป พอเขาหายไปเราก็กลับมาทำงานพอเรามาทำงานวันแรกเขาดันมาเที่ยวสะงั้น แต่เราไม่ได้เขาไปทักหรือไปอะไรกับเขาเพราะคิดว่าจะจบสงสารเมียเขาสงสารแฟนเรา แต่เขาไม่จบเขาให้รีมาตามเราไปนั่งกับเขาพอเราไม่ไปเขาก็ด่ารี ด้วยความที่เราไม่อยากให้ใครมาเดือดร้อนเพราะเรา เราเลยไปตกลงกับเขาว่าจะเอายังไง เขาก็บอกเขาอยากดูแลเรา อยากให้เราเป็นเมียเขาอีกคน ตอนนั้นด้วยความที่อยากตัดปัญหา ตัดความรำคาณเราก็ตอบโอเคไปแบบส่งๆ พอดีช่วงนั้นเราเริ่มทะเลาะกับแฟนบ่อยขึ้น จนเลิกกันไป ด้วยความที่เราไม่ชอบอยู่คนเดียว ไม่เคยทำอะไรคนเดียว ทำให้เราติดต่อกับเขามาเรื่อยๆตลอด เรากับเขาติดต่อกันมาตลอด 3 เดือน เขาดีกับเราทุกอย่าง ดีมากจนเราเริ่มหวั่นไหว ตลอดเวลา 3 เดือนที่เรายังไม่ได้เป็นอะไรกับเขา เขาพาเราไปเที่ยว กินข้าว เทคแคร์ดูแลอย่างดีทุกวัน เขาไม่เคยกอดจูบหรือทำหื่นกามใส่เราเลยสักครั้ง เขาพาเราไปบ้านเขา พาไปเจอญาติพี่น้อง เจอแม่เขา รวมทั้งลูกชายเขาที่อายุเท่าเราด้วยพาเราไปเจอทุกคน (ยกเว้นเจอเมียเขาคนเดียว) ทุกคนที่บ้านเขาคุยกับเราดีมาก คุยปกติ ลูกน้องเขาก็ปฏิบัติกับเราดีมาก จนเราเริ่มรู้สึกดีกับเขา สุดท้ายเราก็เป็นเมีย(น้อย)เขา 😣 ตอนนั้นเราเกลียดตัวเองมากเกลียดตัวเองที่เป็นคนแบบนี้ เราเกลียดผู้หญิงประเภทนี้มากผู้หญิงที่รู้ทั้งรู้ว่าเขามีเมียอยู่แล้วแต่ก็ยังจะเอา แต่เรากลับเป็นสะเอง 😭😭😭 เราเริ่มรู้สึกแย่ เราเลยหนีกลับบ้านเรา กลับแบบไม่บอกเขาแถมบล็อกเบอร์เขาด้วย ตอนนั้นพี่สาวเราบอกว่าเขาโมโหมาที่เราหายไปที่เขาติดต่อเราไม่ได้เขาพยามตามหาเรากะพี่สาวเรากะเพื่อนๆเราที่พัทยา รวมถึงมาตามเราที่บ้านที่ปทุมด้วย เราไม่อยากให้เขาโวยวายใส่ครอบครัวเรา เราเลยกลับมาพัทยาพร้อมเขา พอกลับมาเขา ให้เราออกจากงานไม่ให้ทำงานอะไรเลย เช่าห้องให้เราอยู่ให้เราย้ายออกจากพี่สาวเรา ส่งเราเรียนต่อ ตอนแรกเราคิดว่าไหนๆเราก็เป็นเมียเขาแล้ว ก็จะทนๆอยู่กับเขาไปก่อนเพื่อเงินเพราะคิดว่าเค้าคงอยู่กับเราได้ไม่นาน แต่พอเรายิ่งอยู่เรายิ่งรู้สึกดี เขาเทคแคร์เรา เขาบอกว่าเราคือเมียเขาคนนึงไม่ใช่เมียน้อย เขามาอยู่กับเราเกือบทุกวัน จัดงานแต่งให้เรา ยิ่งอยู่นานไปเราเริ่มรักเขา จากที่จะอยู่เพราะเงินเรากลายเป็นอยากอยู่กับเขาทุกวัน อยากอยู่กับเขาถึงแม้ว่าเขาจะไม่มีเงินให้เราก็ตาม เราอยากให้ไม่มีเมียเขา ฟังดูเห็นแก่ตัวมากใช่มั้ย ที่เราทำร้ายความรู้สึกผู้หญิงคนนึงทั้งๆที่เขามาก่อนเรา เราไม่อยากให้ใครมาดูถูกพ่อแม่เราว่าเลี้ยงลูกยังไงให้เป็นเมียน้อย เป็นพ่อแม่ภาษาอะไรยอมให้ลูกทำแบบนี้ เราไม่อยากให้ใครมาว่าพ่อแม่เราแบบนี้เพราะเรื่องทั้งหมดมันเป็นเพราะเรา จนถึงตอนนี้เราอยู่กับเขามาปีนึงแล้ว มีทะเลาะกันบ้าง จะเลิกกันบ้างแต่เขาก็ง้อเราตลอด ไม่ยอมเลิกกะเรา เรารักเขามากจนไม่คิดว่าเด็กผู้หญิงอายุแค่ 19 จะรักผู้ชายอายุ 50 ได้มากขนาดนี้ จะให้เราถอนตัวตอนนี้ก็คงไม่ไหว เรานอนร้องไห้เกือบทุกคืนที่เราเป็นแบบนี้ ได้แต่ถามว่าทำไมๆๆๆๆๆเราถึงยอมเป็นแบบนี้ ทรมานจริงๆ เรารักเขามากเกินไปจริงๆ 😭 ทุกวันนี้เราก็ยังอยู่กับเขาเมียเขาไม่เคยมาระรานหรือโวยวายกับเรา เราก็ไม่เคยไปวุ่นวายหรือก้าวก่ายเค้าเลย เราใช้ชีวิตไปวันๆแบบไม่มีจุดหมาย รู้แค่ว่าที่ยอมอยู่ทุกวันนี้เพราะรักเขาจริงๆ
ฉันมันเลว !!!
เราอายุ 19-20 ต้องบอกก่อนว่าบ้านเราอยู่ปทุม แต่เรามาทำงานมาอยู่กับพี่สาวที่พัทยา เราทำงานคาเฟ่ พอจะเดาออกมั้ยว่าเรื่องอะไร
เราทำงานได้แค่ 2 อาทิตย์ เราก็เจอกับลูกค้าผู้ชายคนนึงอายุ 50 เขารู้จักกับพี่ที่ทำงานเราเขานับถือกันเป็นพี่น้อง เราก็ไม่ได้คิดอะไรเพราะเราคิดว่าเรามาทำงานเพื่อเงิน เขาให้มาลัยเราก็ต้องไปนั่งคุยกับเขาตามกฎของร้าน ตอนแรกเราไม่ชอบเขาเลย ไม่เคยคิดจะชอบเพราะเรามีแฟนอยู่(แฟนเราอยู่กรุงเทพ) ส่วนเขาก็มีลูกมีเมีย เราคุยกับเขาเพราะหน้าที่ แต่พอเขามาร้านได้สัก 2-3 วันเขาก็ขอเบอร์เราจากพี่ที่ทำงานเรา เราก็คิดว่าอ่ะไม่มีไรหรอกแค่คุยโทสัพ เพื่อเงินๆๆๆๆ เขาเริ่มติดเราเริ่มมาหาที่ร้านบ่อยขึ้นทุกวัน โทหาตลอดทั้งวันจนเราเริ่มอึดอัดเพราะเราก็มีแฟนเราอยู่ ก็เลยไม่ค่อยได้รับโทสัพเขา พอเราไม่รับโทสัพเขาบวกกับที่เราไม่ได้ไปทำงานด้วยเขามาก็ไม่เจอทำให้เขาเริ่มหายไป พอเขาหายไปเราก็กลับมาทำงานพอเรามาทำงานวันแรกเขาดันมาเที่ยวสะงั้น แต่เราไม่ได้เขาไปทักหรือไปอะไรกับเขาเพราะคิดว่าจะจบสงสารเมียเขาสงสารแฟนเรา แต่เขาไม่จบเขาให้รีมาตามเราไปนั่งกับเขาพอเราไม่ไปเขาก็ด่ารี ด้วยความที่เราไม่อยากให้ใครมาเดือดร้อนเพราะเรา เราเลยไปตกลงกับเขาว่าจะเอายังไง เขาก็บอกเขาอยากดูแลเรา อยากให้เราเป็นเมียเขาอีกคน ตอนนั้นด้วยความที่อยากตัดปัญหา ตัดความรำคาณเราก็ตอบโอเคไปแบบส่งๆ พอดีช่วงนั้นเราเริ่มทะเลาะกับแฟนบ่อยขึ้น จนเลิกกันไป ด้วยความที่เราไม่ชอบอยู่คนเดียว ไม่เคยทำอะไรคนเดียว ทำให้เราติดต่อกับเขามาเรื่อยๆตลอด เรากับเขาติดต่อกันมาตลอด 3 เดือน เขาดีกับเราทุกอย่าง ดีมากจนเราเริ่มหวั่นไหว ตลอดเวลา 3 เดือนที่เรายังไม่ได้เป็นอะไรกับเขา เขาพาเราไปเที่ยว กินข้าว เทคแคร์ดูแลอย่างดีทุกวัน เขาไม่เคยกอดจูบหรือทำหื่นกามใส่เราเลยสักครั้ง เขาพาเราไปบ้านเขา พาไปเจอญาติพี่น้อง เจอแม่เขา รวมทั้งลูกชายเขาที่อายุเท่าเราด้วยพาเราไปเจอทุกคน (ยกเว้นเจอเมียเขาคนเดียว) ทุกคนที่บ้านเขาคุยกับเราดีมาก คุยปกติ ลูกน้องเขาก็ปฏิบัติกับเราดีมาก จนเราเริ่มรู้สึกดีกับเขา สุดท้ายเราก็เป็นเมีย(น้อย)เขา 😣 ตอนนั้นเราเกลียดตัวเองมากเกลียดตัวเองที่เป็นคนแบบนี้ เราเกลียดผู้หญิงประเภทนี้มากผู้หญิงที่รู้ทั้งรู้ว่าเขามีเมียอยู่แล้วแต่ก็ยังจะเอา แต่เรากลับเป็นสะเอง 😭😭😭 เราเริ่มรู้สึกแย่ เราเลยหนีกลับบ้านเรา กลับแบบไม่บอกเขาแถมบล็อกเบอร์เขาด้วย ตอนนั้นพี่สาวเราบอกว่าเขาโมโหมาที่เราหายไปที่เขาติดต่อเราไม่ได้เขาพยามตามหาเรากะพี่สาวเรากะเพื่อนๆเราที่พัทยา รวมถึงมาตามเราที่บ้านที่ปทุมด้วย เราไม่อยากให้เขาโวยวายใส่ครอบครัวเรา เราเลยกลับมาพัทยาพร้อมเขา พอกลับมาเขา ให้เราออกจากงานไม่ให้ทำงานอะไรเลย เช่าห้องให้เราอยู่ให้เราย้ายออกจากพี่สาวเรา ส่งเราเรียนต่อ ตอนแรกเราคิดว่าไหนๆเราก็เป็นเมียเขาแล้ว ก็จะทนๆอยู่กับเขาไปก่อนเพื่อเงินเพราะคิดว่าเค้าคงอยู่กับเราได้ไม่นาน แต่พอเรายิ่งอยู่เรายิ่งรู้สึกดี เขาเทคแคร์เรา เขาบอกว่าเราคือเมียเขาคนนึงไม่ใช่เมียน้อย เขามาอยู่กับเราเกือบทุกวัน จัดงานแต่งให้เรา ยิ่งอยู่นานไปเราเริ่มรักเขา จากที่จะอยู่เพราะเงินเรากลายเป็นอยากอยู่กับเขาทุกวัน อยากอยู่กับเขาถึงแม้ว่าเขาจะไม่มีเงินให้เราก็ตาม เราอยากให้ไม่มีเมียเขา ฟังดูเห็นแก่ตัวมากใช่มั้ย ที่เราทำร้ายความรู้สึกผู้หญิงคนนึงทั้งๆที่เขามาก่อนเรา เราไม่อยากให้ใครมาดูถูกพ่อแม่เราว่าเลี้ยงลูกยังไงให้เป็นเมียน้อย เป็นพ่อแม่ภาษาอะไรยอมให้ลูกทำแบบนี้ เราไม่อยากให้ใครมาว่าพ่อแม่เราแบบนี้เพราะเรื่องทั้งหมดมันเป็นเพราะเรา จนถึงตอนนี้เราอยู่กับเขามาปีนึงแล้ว มีทะเลาะกันบ้าง จะเลิกกันบ้างแต่เขาก็ง้อเราตลอด ไม่ยอมเลิกกะเรา เรารักเขามากจนไม่คิดว่าเด็กผู้หญิงอายุแค่ 19 จะรักผู้ชายอายุ 50 ได้มากขนาดนี้ จะให้เราถอนตัวตอนนี้ก็คงไม่ไหว เรานอนร้องไห้เกือบทุกคืนที่เราเป็นแบบนี้ ได้แต่ถามว่าทำไมๆๆๆๆๆเราถึงยอมเป็นแบบนี้ ทรมานจริงๆ เรารักเขามากเกินไปจริงๆ 😭 ทุกวันนี้เราก็ยังอยู่กับเขาเมียเขาไม่เคยมาระรานหรือโวยวายกับเรา เราก็ไม่เคยไปวุ่นวายหรือก้าวก่ายเค้าเลย เราใช้ชีวิตไปวันๆแบบไม่มีจุดหมาย รู้แค่ว่าที่ยอมอยู่ทุกวันนี้เพราะรักเขาจริงๆ