ผมควรจะบอกกับเธอยังไง ?

ซึ่งนี้ก็เป็นกระทู้แรกของผม ถ้าเขียนผิดพลาดประการใดก็ขออภัยด้วยนะคับ
   ที่ผมเขียนกระทู้นี้ขึ้นมาผมก็แค่อยากให้เพื่อนๆเสียสละเวลาซักนิดมาอ่านเรื่องราวเล่านี้ และช่วยให้คำตอบผมหน่อยคับ !
____________________________________________________________________

มาเริ่มกันเลยนะคับ. เรื่องมีอยุ่ว่า ช่วงนั้นผมเรียน อยุ่ มัธยมต้น ช่วงๆ ม.3 ผมก็มีเพื่อนซี้ปึกกคนนึง   
ชึ่งมันเป็นคนที่ฮอตมากในระดับนึง สาวๆในรร. เจอเป็นต้องกิ๊ดก๊าดดมันแน่ๆ.  
ส่วนตัวผมก็เฉยๆเฉิ่มๆ เหมือนจะไม่มีอะไรในตอนนั้น.
และมีอยู่วันนึ่ง ผมก็นั่งออนเฟสฟังเพลงไปเรื่อยๆ จนกะทั่งผมกำลังจะนอน ก็มีผู้หญิงคนนึงทักมา ตอนแรกผมก็งง
ใครวะทักมาคนกำลังจะนอน ผมก็เลยลองเข้าไปดูรูปเลื่อนไปเลื่อนมาเริ่มคุ้นสักพักผมก็ร้องอ้อเกทล้ะ เค้าคือเพื่อน
อีกห้องก็แบบไม่เชิงเพื่อนหรอกแบบแค่ต่างคนต่างรู้จักชื่อกันเฉยๆ  เวลาเจอที่รร. ก็จะแค่เดินผ่านกันเฉยๆ
( กลับมาในช่องแชทนะคับ )แบบเค้าจะคุยประมาณว่ามาตีสนิทผมไรเงี้ย ผมก็เออๆก็ดีมีคนคุย จนวันนั้นผมว่าจะ
นอนตั้งนานแล้วแหละแต่พอดีเพลินไปหน่อย ดันคุยกับเธอก็ประมาณตีสองกว่าๆ และวันต่อๆมาก็คุยกันไปเรื่อยๆ
จนกะทั่งได้ประมาณอาทิตกว่าๆก็เริ่มสนิทกันมากขึ้นเจอกันที่รร. ก็มีทักทายกันบ้างเล็กน้อย พอเลิกเรียนกลับบ้าน
มาก็จะคุยกันปกติอย่างเช่นปกติที่คุยๆ จนวันนึงเค้าก็ดูแปลกๆซึมๆ เราก็ซักถามจนเค้าระบายออกมาหมด.
เรื่องก็มีอยุ่ว่า เธอดันบอกผมว่าเธอชอบไอเพื่อนซี้ปึกของผม ผมก็คิดในใจเอ้าสะงั้น เราก็งงๆ ไอที่คุยกับเราคือ ?  
แต่ก็ไม่ได้แสดงอาการไรมาก ไอเราก็พูดแค่ว่าชอบเค้าก็ไปบอกเค้าดิ แต่เธอก็ไม่กล้าไปบอก แต่เธอดันขอให้เรา
ไปบอกให้สะงั้น เราก็อ้ะๆรับปาก และพอ วันรุ่งขึ้นผมก็ได้ไปบอกไอเพื่อนซี้ของผมว่า เนี้ยเห้ยมีคนชอบรู้ปะ
มันก็ถามใคร ผมก็บอกไปเดี่ยวตอนพักชี้ให้ดูพอถึงตอนพักเธอเดินผ่านพอดี ผมก็บอกมันว่าเนี้ยๆคนนี้เค้าชอบ  
มันก็ตอบมาหรอวะเออๆละก็เงียบไป พอผมกลับบ้านมาก็นั่งออนเฟสรอเธอออน  พอเธอออนปุ้บผมก็ทักปั้บ
ว่าบอกให้แล้วนะ เค้าก็ถามผมว่าละ เพื่อนได้พูดไรปะ ผมก็ตอบไป ก็ไม่มีไร ไม่แสดงอาการไร แต่ผมก็แนะนำ
ให้เค้าทักไปคุย เค้าก็โอเคจะลองดู เค้าก็เหมือนจะคุยกับผมน้อยๆลง และเค้าก็ไม่ได้คุยกับผมประมาณอาทิตนึ่ง
จนกะทั่ง เธอได้ทักมา ระบายให้ผมฟังว่า เธอทักไปคุยกับเพื่อนผมมา ผมก็ถามเค้าไปเป็นไงมั้ง  เค้าก็ใส่หนัก
มาเลยครับเอาชะผมอ่านแทบไม่ทัน เค้าก็พูดทำนองว่า ถามคำตอบคำ แบบไม่สนใจเค้าเลย ส่วนตัวผมก็รุ้ดีว่า
เพื่อนผมมันเป็นยังไง คือเวลามันไม่ชอบใครมันจะเย็นชาใส่มากๆ ผมก็เข้าใจเธอนะ แต่คงบอกอะไรไม่ได้นอกจาก
ปลอบเค้า ว่าให้ทำใจเหอะเพื่อนเรามันคงไม่ชอบแกหรอก แต่เธอก็ยังรั่นที่จะชอบอยุ่ และคุยอยุ่ จนกะทั่งเพื่อนผมมีแฟน
เธอนี้ก็มาร้องให้ให้ผมฟัง ผมก็ได้แต่ปลอบเธอ เค้าก็เลิกคุยกับเพื่อนผม ในเวลาที่เค้าเลิกคุยเค้าก็คุยกับผมมาตลอด
ผมก็คอยปลอบเค้าตลอด เพราะเธอลืมเพื่อนผมไม่ได้ จนถึงช่วงปิดเทอม เราก็ได้คุยกันเยอะขึ้น เธอกับผมก็จะคุยกัน
ประมาณว่าหยอดกันไปกันมา พอเปิดเทอมผมก็ต่อ ม.4ที่เดิม ส่วนเค้าก็ที่เดิมเหมือนกันแต่คนละห้อง เรากับเค้าก็คุยกัน
ปกติตามเคยเรื่อยเปื่อย แต่ส่วนตัวผมขึ้นมาม.4 รุ้สึกว่าตัวเองฮอตขึ้น คนคุยเริ่มเข้ามาเรื่อยๆ แบบถือว่าเยอะเลยแหละ
ในช่วงนั้นแต่ผมก็คุยกับเธอปกติ จนมีอยุวันนึงมีรุ่นพี่ ม.5 ซึ้งเธอน่ารักมากๆ ถือว่าทีเด้ดมากเลยในตอนนั้น
ผมก็แอบสบตาอยุ่บ่อยๆ555. หลังจากที่สบตาไปพอตกเย็นพี่คนนี้แอดเฟสผมมาสะงั้น ผมก็ทักไปหยอกๆ แบบแนวจีบบๆ
ก็คุยกันได้เข้าขากันเลยทีเดี่ยวเชียวแหล้ะ ผมก็คุยกันมาเรื่อยๆประมาณเดือนกว่าๆ ซึ่งผมก็คุยกับเธอคนนั้นควบๆ
ไปพร้อมๆกันด้วย แต่คุยกันคนละแบบนะ เธอคนนั้นผมจะคุยเชิงประมาณว่า ปกติๆเหมือนแต่ก่อน เรื่องการบ้าน
ละถามทุกสุขดิบไรเงี้ย แต่ก็คือคุยกันตลอด ส่วนรุ่นพี่ ม.5 ผมก็จะคุยเชิงประมาณจีบกันจนผมเริ่มที่จะตกหลุมรัก
รุ่นพี่สะแล้วละสิ ต่อมาผมก็คุยกับเธอน้อยลง ไม่ได้ใส่ใจเหมือนแต่ก่อน เพราะเอาแต่เวลาไปคุยกับรุ่นพี่หมด
จะกะทั่งวันนึงเธอทักมาก็คุยกันซักพัก อยุ่ๆเธอดันมาบอกชอบผมสะงั้น จังหวะนั้นผมเอ๋อไปเลยคับ เค้าก็ขอเราคบ
แต่คือผมไม่ได้ชอบเธอไง แต่เราก็ตอบไปแบบไม่ทันคิดว่า เราคบใครไม่ได้เพราะเราสัญญากับพี่สาวไว้ว่า
ให้พี่สาวมีแฟนก่อนเราถึงจะมีได้ ชึ่งเรามาคิดย้อนมันเป็นคำตอบที่สิ้นคิดและห่วยมากๆ แต่เธอก็ดันเชื่อสะงั้น
และก็ยังจะชอบเราต่อ แต่เธอฉลาดมาก สักพักเธอเริ่มไปตีซี้พี่เรา เหมือนจะเข้าหาเราทางพี่ไรงี้ แต่เธอก็ดีมากๆนะ
เวลาผมทำงานไม่ทันเธอก็จะเป็นคนทำให้ผมตลอด แต่ก็อย่างว่าคนไม่ชอบต่อให้เค้าทำอะไรให้เราก็ไม่เห็นค่าอยู่ดี
แต่เธอก็ทำดีกับเรามาตลอด ทักมาตลอด แต่ผมเลือกที่จะผลักเธอออกห่างตลอด จนกะทั่งผมก็คบกับพี่ม.5ที่ผมคุย
ผมก็เลิกคุยกับเธอเลยเพราะเค้าห้ามให้คุย แต่เค้าก็ทักมาตลอด แต่ผมก็ไม่ได้ตอบเค้าเลยย แต่เค้าก็พูดแบบว่า
เค้าจะรอผม อะไรทำนองนี้ เวลาก็ผ่านไปเรื่อยๆอย่างว่าเธอคงรอไม่ไหวหรอก เพราะผมกับแฟนรักกันมาก แบบทำนอง
ข้าวใหม่ปลามัน ไรประมาณนี้ ก็ผ่านไป4เดือน เธอก็ไปมีแฟน เอ้อผมก็ดีใจและยินดีที่เธอทำใจจากผมได้ซักที
แต่เค้าก็ยังทักมาหาแต่อาจจะไม่บ่อยเหมือนแต่ก่อน แต่นานๆที ถามทุกสุขดิบตามประสา แต่เหมือนเค้ายังรุ้สึกดี
ให้ผมนะไม่รุ้ผมคิดไปเองรึป้าว แต่เท่าที่ผมดูจากการกระทำของเธอ แต่ผมไม่เคยรุ้สึกอะไรกับเธอเลยซักนิด.

        
              จนกะทั่งผมกับแฟนคบกันได้9เดือนรักของผมกับแฟนก็จางๆชาๆลง เพราะอะไรผมก็ไม่รุ้
จนกะทั่งผมอยากรุ้ผมเลยคุยกับแฟนด้วยเหตุผลว่าทำไมถึงเป็นแบบนี้ คำตอบที่ได้คือแฟนของผมลืมแฟนเก่าไม่ได้
( คือแฟนเก่าของแฟนผมก็เรียนห้องเดียวกันนี้ละ คบกันมาได้5เดือนละก็เลิกกันเพราะอะไรไม่รุ้ไม่ได้ถามเธอ )
ผมก็เงียบละถามไปว่า และรักใครมากกว่าละจะเลือกใคร เค้าก็ตอบมาว่า เค้ารักเท่ากันละขอไม่เลือก และผมก็เงียบ
ผมก็อึนๆมึนๆมากคืนนั้น สักพักผมก็วางสาย ละมานอน นอนไม่หลับทั้งคืนเลย ผมก็เลยมานอนคิดว่าผมนี้แย่ขนาดนั้นเลยหรอ
ที่คบมานานกว่าแต่ทำให้เค้าลืมแฟนเก่าไม่ได้ และอีกอย่างผมคบกับเค้าอยุ่เราไม่น่ากลายเป็นตัวเลือก จนผมตัดสนใจ
จะไปบอกเลิกกับเค้าในวันรุ่งขึ้น ซึ่งมันตรงกับวันเกิดเธอพอดี แต่ผมก็ได้เตรียมของขวัญไว้ให้เธอก่อนหน้านั้นแล้ว
พอเช้าผมก็ไปเรียนปกติพร้อมกับถือของขวัญที่เตรียมไปให้เธอตอนพักเที่ยงพอถึงเวลาผมก็เดินไปให้เธอแบบไม่พูดไม่จา
และก็วางของขวัญไว้ข้างๆเค้าละเดินออกมาเงียบๆดึงหน้านิดๆ55 และพอตกเย็นเลิกเรียน ผมก็โทรไปบอกให้เค้าลงมาหาผมที่
ศาลาใน รร. ซึ่งผมก็นั่งรอเค้า ซักพักเค้าก็เดินลงมาผมก็บอกให้เค้าน่งลงคุยดันหน่อย แบบนั่งตรงข้ามกันอะ
นั่งจ้องหน้ากันซักพักๆ เค้าก็ถามมีไร ? และผมก็พูดไปว่า เราว่าเราเลิกกันเหอะ เค้าก็ถามผมคิดดีแล้วเหรอ ผมก็ตอบไปอืมม.
ละผมก็บอกว่ากลับบ้านละนะโชคดี ผมนี้ดึงหน้าแบบเหมือนจะไม่เปนไรนะ ละก็เดินหันหลังไปหาเพื่อน เพื่อนก็แซวกันๆ
เหยดๆ ยั่งกะบอยแบนน เราก็ฟอมยิ้มๆขำๆไป 55ดึงไวัก่อนพ่อสอนไว้
พอกลับมาบ้านเท่านั้นแหละครับ โอ้ยโอยย ปวดหัวใจ 555 แบบว่าซึมมเลยทีเดียวอยากจะร้องแต่แบบร้องไม่ออก
ความรุ้สึกนี้ใครเคยเป็นจะรู้ว่ามันจะจึ้กหัวใจมากๆบอกเลย.

       และช่วงนั้นก็เข้าช่วงปิดเทอมพอดี นั้นละคือเวลาพักใจของผม คือผมไม่ได้นึกถึงใครเลยไม่ได้คุยกับใครเลย
ก็มีแต่เที่ยวกับเที่ยวกับเพื่อนกับฝูงจนลืมมนึกถึงเรื่องเก่าๆไปเลย.
     จนถึงวันเปิดเทอม ม.5  
ผมก็ไป รร ตามปกติ สภาพผมกับแต่ก่อนนี้คนละคนเลยก็ว่าได้ หน้าผมแพ้โฟม มีสิวเต้มหน้าเลย แบบว่าโทรมมากๆเลย
ละพอถึงรร. ก็เข้าแถวเคราพธงชาติ ซักพักมองไปที่แถวสายพอดี เห็นเธอคนที่เราคุยในตอนนั้น ชึ่งเธอเปลียนไปมากจากแต่ก่อน
ชึ่งแต่ก่อนเธอ ผมสั้นๆหน้าขาวๆตาตี๋ๆ แต่พอวันนั้นผมมองไปที่แถวสายและเห็นเธอเท่านั้น เหมือนโลกหยุดหมุนเลยครับ
ชึ่งเธอน่ารักมาก เธอดัดฟันขาวจั้วยังกะโอโม่หุ่นนี้ใช้ได้เลยทีเดียวเชียว และนั้นก็เป็นจุดที่ทำให้ผมคิดว่าผมเสียดายเค้า
ทั้งนิสัยที่เค้าแสดงต่อผม และก็บวกกับรูปลักษณ์ในตอนนี้ด้วย แต่ผมก็ทำอะไรไม่ได้นอกจากคิด เพราะเธอก็คบกับ
คนเดิมของเธออยู่ และตั้งแต่ผมคบกับแฟนคนนั้นผมก็เลิกคุยกับเธอเลย แต่ตอนนั้นวินาทีนั้นผมอยากกลับไปคุยกับเธอมากๆ
แต่ติดที่ว่าเธอคบกับเพื่อนผมที่อยู่คนละห้องกับผมชึ่ฃก็สนิทกันพอสมควร ผมก็เลยได้แต่คิดละไม่กล้าที่จะแสดงออก
และพรุ้งนี้ก็จะเป็นวันเกิดเค้า ผมก็อยากขอความคิดเห็นจากเพื่อนๆหน่อยว่าผมควร
1. จะทำคลิปไปอวยพรเธอแบบชึ้งๆ
2. หรือว่าแค่พิมบอกเฉยๆ
3. หรือว่าปล่อยๆทำเป็นลืมดีครับบ.