สวัสดีค่ะ เราเพิ่งเคยตั้งกระทู้เป็นครั้งแรก
เรากับแฟนเก่าคบกันมา 3 ปี ค่ะ แต่ก็เลิกกันไปได้ปีกว่าๆแล้ว แต่ตลอดเวลาที่เวลาเลิกกัน
ก็ยังคุยกันปกติ โทรหากันบ้าง เจอกันบ้าง คุยเฟสกันปกติ
แต่เขาก็มีคนที่ชอบเปลี่ยนไปมาหลายคน ซึ่งเวลาที่เรารับรู้เรื่องของเขาเราเสียใจมาก ร้องไห้ฟูมฟาย
แต่พอเราถามเขาว่า เขาจะกลับมาหาเรามั้ย เขาก็บอกว่า ให้เราตัดใจ มันไม่มีทางเป็นไปได้หรอก
เขาไม่กลับมาแล้ว เขาไม่รักเราแล้ว ไม่ต้องรอเขาแล้ว แต่ทุกครั้งที่เราจะลืมเขา
เขาก็ทำท่าทีเหมือนจะกลับมาทุกทีเลย แล้วแบบนี้เราจะลืมเขาได้ยังไง
จนวันนึง เราเจอพี่คนหนึ่งที่คณะ ก็ทำความรู้จักแล้วก็ คุยกันมาเรื่อยๆ ไปกินข้าว ไปเที่ยวด้วยกันปกติ ตามประสาพี่น้อง
ตอนนั้นเรายังไม่คิดอะไร จนผ่านไปหลายเดือน เราก็รู้สึกว่าเราคงชอบพี่เขาแล้วแหละ
แต่เราก็ไม่กล้าถามว่าพี่เขารู้สึกยังไง แต่ก็เคยฝากคนใกล้ตัวไปถามว่าพี่เขาชอบเรารึเปล่า
แต่พี่เขาก็ไม่ยอมบอกเรา จนเราตัดใจไปแล้วแหละว่าพี่เขาคงไม่คิดอะไร
จนวันนึงพี่เขามาถามเราว่า คำถามที่เคยฝากมาถามอ่ะ พร้อมจะตอบแล้วนะ
พี่เขาก็บอกว่าพี่เขาก็ชอบเราเหมือนกัน ชอบนานแล้ว แต่ที่ไม่บอกสักที
เพราะอยากมั่นใจว่า พี่เขารักเราจริงหรือเปล่า พี่เขาไม่อยากให้เราเสียใจ
ไม่อยากเห็นเราร้องไห้เหมือนที่ผ่านมา แต่ตอนที่พี่เขามาบอก
เรากลับไม่ได้รู้สึกดีใจเลยนะ เพราะลึกๆในใจของเรา เราลืมคนรักเก่าเราไมได้เลย
เราไม่กล้าเปิดใจให้พี่เขา เรากลัวว่าเราจะเสียใจอีก
มีบางครั้งที่เราวีนเหวี่ยงพี่เขา เคยว่าเคยไล่ให้พี่เขาไปไกลๆ พูดจาไม่ดีใส่สารพัด แต่เขาก็ไม่ได้หายไปไหนเลยนะ
เขายังพร้อมอยู่ข้างๆเราเสมอ เวลาป่วยไม่สบายก็มีแต่เขาที่ดูแลเรา ทำทุกอย่างให้เรา
จนตอนนี้เราเริ่มใจอ่อนกับพี่เขาอีกครั้ง แต่เราก็ไม่รู้ว่า พี่เขายังรู้สึกเหมือนเดิมกับเรามั้ย
แต่เราก็ไม่อยากเป็นแฟนกับพี่เขานะ เรากลัวอะไรๆหลายอย่างมันเปลี่ยนไป
เพราะมีสถานะคำว่า แฟน มาเกี่ยวข้อง และลึกๆในใจเราตอนนี้ เราก็กลัวว่าแฟนเก่าเราจะกลับมา
เราก็รอเขาจนถึงตอนนี้ เราควรจะทำยังไงดีคะ แฟนเก่าเราก็ยังรัก กับพี่คนนี้เราก็รู้สึกดี
หรือเราไม่ควรจะมีใครจริงๆ
แฟนเก่าที่เราไม่เคยลืม กับ คนใหม่ที่เข้ามา
เรากับแฟนเก่าคบกันมา 3 ปี ค่ะ แต่ก็เลิกกันไปได้ปีกว่าๆแล้ว แต่ตลอดเวลาที่เวลาเลิกกัน
ก็ยังคุยกันปกติ โทรหากันบ้าง เจอกันบ้าง คุยเฟสกันปกติ
แต่เขาก็มีคนที่ชอบเปลี่ยนไปมาหลายคน ซึ่งเวลาที่เรารับรู้เรื่องของเขาเราเสียใจมาก ร้องไห้ฟูมฟาย
แต่พอเราถามเขาว่า เขาจะกลับมาหาเรามั้ย เขาก็บอกว่า ให้เราตัดใจ มันไม่มีทางเป็นไปได้หรอก
เขาไม่กลับมาแล้ว เขาไม่รักเราแล้ว ไม่ต้องรอเขาแล้ว แต่ทุกครั้งที่เราจะลืมเขา
เขาก็ทำท่าทีเหมือนจะกลับมาทุกทีเลย แล้วแบบนี้เราจะลืมเขาได้ยังไง
จนวันนึง เราเจอพี่คนหนึ่งที่คณะ ก็ทำความรู้จักแล้วก็ คุยกันมาเรื่อยๆ ไปกินข้าว ไปเที่ยวด้วยกันปกติ ตามประสาพี่น้อง
ตอนนั้นเรายังไม่คิดอะไร จนผ่านไปหลายเดือน เราก็รู้สึกว่าเราคงชอบพี่เขาแล้วแหละ
แต่เราก็ไม่กล้าถามว่าพี่เขารู้สึกยังไง แต่ก็เคยฝากคนใกล้ตัวไปถามว่าพี่เขาชอบเรารึเปล่า
แต่พี่เขาก็ไม่ยอมบอกเรา จนเราตัดใจไปแล้วแหละว่าพี่เขาคงไม่คิดอะไร
จนวันนึงพี่เขามาถามเราว่า คำถามที่เคยฝากมาถามอ่ะ พร้อมจะตอบแล้วนะ
พี่เขาก็บอกว่าพี่เขาก็ชอบเราเหมือนกัน ชอบนานแล้ว แต่ที่ไม่บอกสักที
เพราะอยากมั่นใจว่า พี่เขารักเราจริงหรือเปล่า พี่เขาไม่อยากให้เราเสียใจ
ไม่อยากเห็นเราร้องไห้เหมือนที่ผ่านมา แต่ตอนที่พี่เขามาบอก
เรากลับไม่ได้รู้สึกดีใจเลยนะ เพราะลึกๆในใจของเรา เราลืมคนรักเก่าเราไมได้เลย
เราไม่กล้าเปิดใจให้พี่เขา เรากลัวว่าเราจะเสียใจอีก
มีบางครั้งที่เราวีนเหวี่ยงพี่เขา เคยว่าเคยไล่ให้พี่เขาไปไกลๆ พูดจาไม่ดีใส่สารพัด แต่เขาก็ไม่ได้หายไปไหนเลยนะ
เขายังพร้อมอยู่ข้างๆเราเสมอ เวลาป่วยไม่สบายก็มีแต่เขาที่ดูแลเรา ทำทุกอย่างให้เรา
จนตอนนี้เราเริ่มใจอ่อนกับพี่เขาอีกครั้ง แต่เราก็ไม่รู้ว่า พี่เขายังรู้สึกเหมือนเดิมกับเรามั้ย
แต่เราก็ไม่อยากเป็นแฟนกับพี่เขานะ เรากลัวอะไรๆหลายอย่างมันเปลี่ยนไป
เพราะมีสถานะคำว่า แฟน มาเกี่ยวข้อง และลึกๆในใจเราตอนนี้ เราก็กลัวว่าแฟนเก่าเราจะกลับมา
เราก็รอเขาจนถึงตอนนี้ เราควรจะทำยังไงดีคะ แฟนเก่าเราก็ยังรัก กับพี่คนนี้เราก็รู้สึกดี
หรือเราไม่ควรจะมีใครจริงๆ