................... ช่วงปีใหม่ที่ผ่านมาผมได้มีโอกาสขึ้นไปสัมผัสอากาศหนาวที่จังหวัดเชียงใหม่
ได้ไปสัมผัสชีวิตความเป็นอยู่ของชาวบ้านที่อาศัยอยู่บนดอย ได้เห็นความอุดมสมบูรณ์ของป่าเมืองไทย
เห็นชาวบ้านที่อาศัยอยู่โดยพึ่งพาธรรมชาติ ป่าไม้ แม่น้ำ ในการดำรงชีวิต หมู่บ้านที่ผมไปชื่อ
บ้านนากู่ อำเภอสะเมิง จังหวัดเชียงใหม่...................( ตามไปดูกัน) ภาพอาจจะไม่สวยเท่าไหร่ 5555555
ผมออกเดินทางตอนประมาณ 08.00 น. อกกเดินทางจากตัวสะเมิง สภาพเส้นทางตลอดการเดินทาง ตอนผมไปใช้ รถ VIGO. ขับเคลื่อน 4 ล้อ กว่าจะขึ้นไปได้ก็แทบแย่เหมือนกันครับ ยังแอบคิดในใจว่าคนที่อยู่บนดอยถ้าเจ็บไข้ ได้ป่วยเขาจะลงมาหาหมอยังไง
พอขึ้นไปถึงใช้เวลาเดินทางประมาณ 2 ชั่วโมง พอขึ้นไปก็เจอหินรูปร่างประหลาด รูปร่างคล้ายคนนั่งสมาธิ หรือเห็นว่าเป็นรูปอะไรกันบ้างครับ ชาวบ้านเรียกที่นี้ว่า "ผาหย่อง"
มีแขกมาทักทายด้วย.........
สภาพที่อยู่อาศัยของชาวบ้านที่อยู่ที่นี้ เป็นชาวเขา (เผ่าอะไรไม่รู้) แตที่นี้พึ่งมีไฟฟ้าใช้เมื่อประมาณต้นปี 2557. ที่ผ่านมา
ชาวบ้านใช้ชีวิตอยู่ด้วยความพอเพียง ปลูกผัก เลี้ยงสัตว์ไว้เป็นอาหาร
สัตว์เลี้ยงที่ชาวบ้านเลี้ยงไว้ มันคือ "หมู" ไว้ทั้งเป็นอาหาร ไว้ดูเล่น (ตอนผมเห็นมันวิ่งเร็วกว่าหมาด้วยซ้ำ.......)
สภาพเส้นทางในการเดินทางไปเก็บสตอเบอรี่ครั้งนี้ หนทางค่อนข้างลำบาก เดินตามไหล่เขา ตลอดเส้นทางมีลำธารน้ำไหลผ่าน
ตลอดเส้นทาง บ้างช่วงต้องเดินข้ามลำธารเอง
การเดินทางในครั้งนี้มีไกด์นำเที่ยวด้วย......มีพี่น้อง 3 คน คนโตอยู่ ป. 5. คนกลางอยู่ ป. 3 ส่วนคนเล็กยังไม่ได้เข้าโรงเรียน
ทั้งสามพี่น้องพูดจาไพเราะ พูดจามีหางเสียงตลอด ดีกว่าเด็กในเมืองบางที่ที่พูดจาไม่ค่อยมีสัมมาคารวะ วันๆนั่งเล่นแต่โทรศัพท์มือถือ
พูดจาไม่ค่อยเชื่อฟัง.........แอบบ่น
ไร่สตอเบอรี่ ที่ชาวบ้านเขาปลูกกัน ไร่นี้ปลูกประมาณ 3,000 ต้น อากาศเย็นมากๆๆ ตอนที่ผมเก็บสตอเบอรี่นี้ตอนประมาณ บ่ายโมง
อุณหภูมิแค่ 15 องศา C. หนาวใช้ได้เลยยย
ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อครับ สตอเบอรี่ที่นี้ขายกิโลกรัมละ 30. บาท ซึ่งข้างล่างแถวตัวอำเภอขายอยู่ที่ กก.ละ 300. บาท สูงกว่ากันตั้ง 10 เท่า
งานนี้พ่อค้าคนกลางรวยกันเลยทีเดียว ผมเลยซื้อมา 10 กก ผมให้เงินเขาไป 600. บาทเลยครับ
ก่อนจากกันผมได้นั่งคุยกับชาวบ้านอยู่สักพัก ถามถึงความเป็นอยู่ การใช้ชวิตของเขา ที่นี้มีชาวบ้านอยู่ประมาณ 30. หลังคาเรือน
มีโรงเรียนอยู่ 1 แห่ง มีนักเรียนอยู่ประมาณ 50. คน มีคุณครูอยู่ 3 คน ที่นี้ไม่มีสถานีอนามัย หรือสถานที่ด้านสาธารณสุขเลย
เวลาจะไปหาหมอแต่ละทีต้องเดินทางเป็นหลายชั่วโมง แต่ชาวบ้านที่นี้ดูมีความสุขดี ขีวิตไม่ต้องดิ้นลนอะไร ไม่ต้องแย่งกันกิน แย่งกันใช้
มีอะไรก็ช่วยเหลือแบ่งบันกัน มีวัดเป็นสถานที่ยึดเหนี่ยวจิตใจ ...........................ผมหล่ะอิจฉาคนที่นี้จริงๆๆ
................ มาที่นี้มันทำให้ผมรู้ว่าความสุขที่แท้จริงของชีวิตคืออะไร..............
[CR] .........ขึ้นดอย สัมผัสอากาศหนาว เก็บสตอเบอรี่แค่ กก. ละ 30. บาท ที่บ้านนากู่ อ.สะเมิง จ.เชียงใหม่.......
ได้ไปสัมผัสชีวิตความเป็นอยู่ของชาวบ้านที่อาศัยอยู่บนดอย ได้เห็นความอุดมสมบูรณ์ของป่าเมืองไทย
เห็นชาวบ้านที่อาศัยอยู่โดยพึ่งพาธรรมชาติ ป่าไม้ แม่น้ำ ในการดำรงชีวิต หมู่บ้านที่ผมไปชื่อ
บ้านนากู่ อำเภอสะเมิง จังหวัดเชียงใหม่...................( ตามไปดูกัน) ภาพอาจจะไม่สวยเท่าไหร่ 5555555
ผมออกเดินทางตอนประมาณ 08.00 น. อกกเดินทางจากตัวสะเมิง สภาพเส้นทางตลอดการเดินทาง ตอนผมไปใช้ รถ VIGO. ขับเคลื่อน 4 ล้อ กว่าจะขึ้นไปได้ก็แทบแย่เหมือนกันครับ ยังแอบคิดในใจว่าคนที่อยู่บนดอยถ้าเจ็บไข้ ได้ป่วยเขาจะลงมาหาหมอยังไง
พอขึ้นไปถึงใช้เวลาเดินทางประมาณ 2 ชั่วโมง พอขึ้นไปก็เจอหินรูปร่างประหลาด รูปร่างคล้ายคนนั่งสมาธิ หรือเห็นว่าเป็นรูปอะไรกันบ้างครับ ชาวบ้านเรียกที่นี้ว่า "ผาหย่อง"
มีแขกมาทักทายด้วย.........
สภาพที่อยู่อาศัยของชาวบ้านที่อยู่ที่นี้ เป็นชาวเขา (เผ่าอะไรไม่รู้) แตที่นี้พึ่งมีไฟฟ้าใช้เมื่อประมาณต้นปี 2557. ที่ผ่านมา
ชาวบ้านใช้ชีวิตอยู่ด้วยความพอเพียง ปลูกผัก เลี้ยงสัตว์ไว้เป็นอาหาร
สัตว์เลี้ยงที่ชาวบ้านเลี้ยงไว้ มันคือ "หมู" ไว้ทั้งเป็นอาหาร ไว้ดูเล่น (ตอนผมเห็นมันวิ่งเร็วกว่าหมาด้วยซ้ำ.......)
สภาพเส้นทางในการเดินทางไปเก็บสตอเบอรี่ครั้งนี้ หนทางค่อนข้างลำบาก เดินตามไหล่เขา ตลอดเส้นทางมีลำธารน้ำไหลผ่าน
ตลอดเส้นทาง บ้างช่วงต้องเดินข้ามลำธารเอง
การเดินทางในครั้งนี้มีไกด์นำเที่ยวด้วย......มีพี่น้อง 3 คน คนโตอยู่ ป. 5. คนกลางอยู่ ป. 3 ส่วนคนเล็กยังไม่ได้เข้าโรงเรียน
ทั้งสามพี่น้องพูดจาไพเราะ พูดจามีหางเสียงตลอด ดีกว่าเด็กในเมืองบางที่ที่พูดจาไม่ค่อยมีสัมมาคารวะ วันๆนั่งเล่นแต่โทรศัพท์มือถือ
พูดจาไม่ค่อยเชื่อฟัง.........แอบบ่น
ไร่สตอเบอรี่ ที่ชาวบ้านเขาปลูกกัน ไร่นี้ปลูกประมาณ 3,000 ต้น อากาศเย็นมากๆๆ ตอนที่ผมเก็บสตอเบอรี่นี้ตอนประมาณ บ่ายโมง
อุณหภูมิแค่ 15 องศา C. หนาวใช้ได้เลยยย
ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อครับ สตอเบอรี่ที่นี้ขายกิโลกรัมละ 30. บาท ซึ่งข้างล่างแถวตัวอำเภอขายอยู่ที่ กก.ละ 300. บาท สูงกว่ากันตั้ง 10 เท่า
งานนี้พ่อค้าคนกลางรวยกันเลยทีเดียว ผมเลยซื้อมา 10 กก ผมให้เงินเขาไป 600. บาทเลยครับ
ก่อนจากกันผมได้นั่งคุยกับชาวบ้านอยู่สักพัก ถามถึงความเป็นอยู่ การใช้ชวิตของเขา ที่นี้มีชาวบ้านอยู่ประมาณ 30. หลังคาเรือน
มีโรงเรียนอยู่ 1 แห่ง มีนักเรียนอยู่ประมาณ 50. คน มีคุณครูอยู่ 3 คน ที่นี้ไม่มีสถานีอนามัย หรือสถานที่ด้านสาธารณสุขเลย
เวลาจะไปหาหมอแต่ละทีต้องเดินทางเป็นหลายชั่วโมง แต่ชาวบ้านที่นี้ดูมีความสุขดี ขีวิตไม่ต้องดิ้นลนอะไร ไม่ต้องแย่งกันกิน แย่งกันใช้
มีอะไรก็ช่วยเหลือแบ่งบันกัน มีวัดเป็นสถานที่ยึดเหนี่ยวจิตใจ ...........................ผมหล่ะอิจฉาคนที่นี้จริงๆๆ
................ มาที่นี้มันทำให้ผมรู้ว่าความสุขที่แท้จริงของชีวิตคืออะไร..............