อาการเหงาของผมแบบแปลกๆ มั้งครับ

ผมมีอาการแบบนี้ครับเป็นพวกขี้เกียจออกไปไหนแม้ว่าเพื่อนจะชวนถ้าไม่อยากไปจริงๆ อยากยุบ้านมากกว่าแต่กลับรู้สึกเหงามาก(โปรโมตหน่อย ผมโสดนะ)มันแบบอยากคุยกะใครสักคนที่ให้เราพูดอะไรใส่กันก็ได้ แล้วผมก็ลองออกไปหาที่ๆคนเยอะๆแต่กลับรุ้สึกว่ามันวุ่นวายน่ารำคาญอีก ผมชอบคนแบบเป็นกันเองมากกว่า เพราะอยู่ที่คนเยอะๆผมทำตัวไม่ถูก และก็ไม่รู้จะพูดอะไรด้วย ผมเป็นคนพูดไม่ค่อยเก่งครับ แต่มันก็อยากพูดนะ เพราะบางทีได้ระบายอะไรออกมาบ้าง ฟังดูเหมือนผมเก็บกดนะ ผมก็ไม่รุ้ว่าใช่ป่าว แต่เวลาอยู่กับเพื่อนก็ไม่ค่อยจะพูดมากอะครับ ผมอาจจะพูดวกไปวนมาก็ขอโทษด้วยนะครับเพราะผมสื่อสารไม่ค่อยเก่ง เอาง่ายๆก็คือ ผมไม่อยากออกไปไหน แต่ก็อยากคุยกับทุกคน อยากเจอเพื่อน เพราะมันเหงามากๆเวลาอยู่คนเดียว แต่ก็ไม่รุ้เหมือนกันว่าเพราะอะไร อาจจะเพราะว่าเมือก่อน ผมไปแอบรักผู้หญิงคนหนึ่งแต่ก็ต้องจบความสัมพันธ์ลงเมื่อเขาคิดกับเราแค่เพื่อนเมื่อสมัยเรียนมัธยม แต่ตอนนี้มหาลัยแล้วแล้วผมก็รู้สึกเคว้งคว้างไม่รุ้ว่าชีวิตต้องการอะไร เพราะตอนนั้นมีเค้าเป็นเป้าหมาย แต่ตอนนี้มันเฉื่อยๆไปหมดไม่รุ้ใช้ชีวิตไปทำอะไร ขอบอกไว้ก่อนนะผมไม่ได้อกหักนะครับ แต่มันรู้สึกไม่มีแรงบันดาลใจที่จะเดินไปทางไหน ผมคิดมาหลายครั้งแล้วว่าควรจะทำอะไรต่อดี แต่ก็คิดไม่ออก ไม่รุ้ว่าเพราะอะไร
...อาจจะยาวหน่อยนะครับ เพราะผมระบายทั้งหมดออกมาเลย อาจจะงงๆไปบ้าง ถ้าใครช่วยตอบให้ผมจะขอบคุณมากๆเลย...