วันนี้จะมาเล่าเหตุการณ์นึงให้ฟัง
เราชอบคนหนึ่งอยู่เป็นเพื่อนห้องเดียวกัน ตอนแรกเราเองชอบแบบขำขำแต่พอเวลาผ่านไปเราก็ไม่รู้ว่าเราชอบเค้าไปตั้งแต่เมื่อไร ชีวิตพอได้ชอบใครแล้วก็มักที่จะคอยทำทุกอย่าง คอยช่วยงาน ส่งงานให้ ทำงานให้ แอบมองอยู่ห่างๆ ความคิดแรกของการแอบชอบก้อคือการคิดไปเองว่าเค้าชอบเราและคิดว่าเราจะได้ลงเอยกันแต่ผลสุดท้ายก้อไม่ได้เป็นอย่างที่คิด เราชอบเค้ามากและชอบเค้ามานานมากถึง2ปีได้ แต่มีอยู่วันเป็นวันนี้พวกเราทั้งห้องไปกินหมูกระทะแล้วเราก็ได้นั่งแยกกัน เวลาผ่านไปทุกคนเริ่มเมามีคนมาถามเราว่าเราชอบ
......หรอเราก้ไม่ได้ตอบไรไปแต่มีเพื่อนอยู่คนนึงรู้ว่าเราแอบชอบ
...เพื่อนคนนั้นก้อเลยพูดออกไปดังดังว่าเราชอบ...ทุกคนต่างล้อและพูดในสิ่งที่กระทบจิตใจมากกกกแต่เราไม่คิดไรเลยกลับบ้านก่อน พอมาโรงเรียนคนที่เราแอบชอบก้อไม่คุยไม่สนใจ ไม่เล่นกับเราเหมือนเมื่อก่อน ตอนนั้นเป็นเวลาที่เสียใจมาก ไม่รู้ว่าจะทำตัวยังไงดีเป็นความคิดที่โง่มากกกก เสียใจมากกับการที่เค้ารู้ว่าเราชอบแต่เค้าไม่สนใจนี่สิเจ็บเนอะ พอมารู้ทีหลังว่าเค้ารักเพื่อนมากกว่า เราเลยคิดว่าเป็นเพื่อนหน้าจะดีกว่าและยืนยาวกว่า พูดตรงตรงก็คือเสียใจว่ะเราบอกความรู้สึกเธอไปแต่ทำไมเธอไม่เก็บไว้พิจารณาบ้าง ใช้เวลาหลายเดือนกว่าจะลืมคนนี้ไปได้ ชีวิตหนอชีวิต ; (; (
แอบชอบ
เราชอบคนหนึ่งอยู่เป็นเพื่อนห้องเดียวกัน ตอนแรกเราเองชอบแบบขำขำแต่พอเวลาผ่านไปเราก็ไม่รู้ว่าเราชอบเค้าไปตั้งแต่เมื่อไร ชีวิตพอได้ชอบใครแล้วก็มักที่จะคอยทำทุกอย่าง คอยช่วยงาน ส่งงานให้ ทำงานให้ แอบมองอยู่ห่างๆ ความคิดแรกของการแอบชอบก้อคือการคิดไปเองว่าเค้าชอบเราและคิดว่าเราจะได้ลงเอยกันแต่ผลสุดท้ายก้อไม่ได้เป็นอย่างที่คิด เราชอบเค้ามากและชอบเค้ามานานมากถึง2ปีได้ แต่มีอยู่วันเป็นวันนี้พวกเราทั้งห้องไปกินหมูกระทะแล้วเราก็ได้นั่งแยกกัน เวลาผ่านไปทุกคนเริ่มเมามีคนมาถามเราว่าเราชอบ