ขอแทนตัวเองว่า บีแล้วกันนะค่ะ บีแอบชอบรุ่นพี่คน1 ค่ะ แทนพี่เขาว่าเกียแล้วกันนะค่ะ แอบชอบมาตั้งแต่ ป3 ตั้งแต่เด็กเลยค่ะ ชอบมาก พี่เขาแก่กว่า 2ปีค่ะ ตอนนั้นบีอยู่ ป3 พี่เขาป 5 แล้ว เรียนโรงเรียนเดียวกันค่ะ. ชอบมาตลอด จนพี่เกียจะจบป6 ใจเหมือนจะสลายเลยค่ะ แต่ก็พยามเข้าไกลพี่เกียเรื่อยๆ จนพี่เกีย จบ ได้เรียนต่อใน โรงเรียนชื่อดังของจังหวัดลำปาง บีก็พยามตั้งใจเรียนขึ้นมาทันทีค่ะ อยากจะสอบให้ติด อ่านหนังสือจน ที่บ้านตกใจ แต่สุดท้ายไม่ติดค่ะ บีไม่เจอหน้าพี่เกียเลยหลังจากที่จบไป แต่ก้อจะไปตามข่าวจากเพื่อนๆที่เขาเพราะหมู่บ้านติดๆกันแต่พี่เขาไม่ค่อยอยู่บ้านแอบไปเดินเล่นผ่านยังไม่เคยเจอ. ตอนนั่นก็พยามตัดใจค่ะ ยอมเข้าเรียน โรงเรียนแถวบ้านแต่โชดเข้าข้าง คือพี่เกียย้ายมา เพราะ พี่เกียดื้อมากจนทางโรงเรียนนั้น เชิญออก ตอนนั้นดีใจมากค่ะ เวลาเดินผ่านที่ รร จะพยามนิ่งที่สุดเลยค่ะ คือถึงขั่นว่า รักเลยละค่ะ ตอนนั่นบียังเป็นเด็กดำๆ เตียๆ หัวฟู่ๆ แต่ก็มั่นใจว่าตัวเองสวยแล้ว พยามมากค่ะ ที่จะทำให้พี่เกียสนใจแต่ไม่ได้ผลค่ะ และแล้ว พี่เกียจีบรุ่นพี่ใน รร ค่ะ คือ สวยมาก และเขาก็เป้นเเฟนกัน คือ ใจสลายเลย พยามเปลี่ยนแปลงตัวเองค่ะ ทำมาเรื่อยๆ แต่ก็เหมือนไม่ได้ผลอะไรเลย แต่ก็ยังชอบนะ ยังเหมือนเดิม จนพี่เกียออกจาก โรงเรียน คือหัวใจสลายอีกครั้งค่ะ ร้องไห้เลย ตอนนั่นอยู่ มอ 2 ละค่ะ แต่โชดครั้งใหญ่ก็มา เมื่อ อยู่ดีๆ ก็เจอเฟสบุกของพี่เกียหลังจากที่หามาแสนนาน มาก รีบแอดเลยค่ะ. และพี่เกียก็รับแอด ถือได้ว่า แถบบ้าเลยทีเดียว แต่มีเรื่องที่ทำให้ต้องเกือบลงไปนอนดิ้นคือ พี่เกียทักมา คือ แถบจะกรี๊ดให้ทั่งบ้านได้ยิน พี่เกียบอกจำเราได้ เคยขึ้นรถรับส่งคันเดียวกัน รร เดียวกัน และพี่เกียรู้จักพี่ชายเรา คือ ดีใจมาก ชวนพี่เกียคุยเรื่อยๆ อยู่ดีๆ พี่เกียบอกว่าชวยแนะนำใครให้ทั้งคน ถ้าเป็นเพื่อนๆ ตอนนั้นเพื่อนๆจะรู้สึกยังไงกัน
แต่บี ก็หาให้นะ เอาคนดีๆ แนะนำ 2 วันเลยค่ะที่แนะนำเรื่อยๆ คือบีรู้จักคนเยอะค่ะ พยามหาที่ดีๆ แต่พี่เกียก็ปฎิเสธทุกคน อยู่ดีๆพี่เกียก็ขอคบบีค่ะ. คือฟังดูเวอแต่มันคือเรื่องจริงค่ะ คือร้องไห้ออกมาเลย บีรีบวิ่งไปหยิบไดอารีมาทันที เพราะตลอดเวลาที่ผ่านมา บีจะเขียนถึงพี่เกียทุกวัน บีรีบตกลงเลยค่ะ. คบกันบีมีความสุขมาก แต่คบแค่ 1 เดือนก็มีคนปากดีไปบอกแม่ค่ะ คือพี่เกียเกเรค่ะ. ตอนนั้นดื้อมาก แม่สั่งเลิกค่ะ และร้องไห้ พูดขอร้องให้เลิก คือตอนนั้นจำใจจริงๆ ไม่อยากเลิกเลย คือ ต้องบอกความจริงพี่เกียไป พี่เกียยอมเลิกและบอกจะเปลี่ยนตัวเอง และพี่เขาก็ไปอยู่กับแม่ที่ มาเล แต่ก็โทรมาหาบ่อยๆ ทุกครั้งที่โทรมา ดีใจมากค่ะ แต่ต้องแอบแม่ พี่เกียขอโอกาศหลายครั้งแต่เราต้องปฎิเสธในตอนนั่น เพราะยังกลัวแม่ และเกรงใจแม่ คือเป็นแบบนั่นมาเรื่อยๆ จนพี่เกียมีแฟน และก็กลับไทย เราก้อยินดีค่ะ แต่ก็เสียใจมากเหมือนกัน พอเราเรียนจบ มอ3 เข้าเรียนในเมื่อง รร ไฮโซหน่อยค่ะ เลยดูแลตัวเอง ดูเปลี่ยนไปเยอะมาก หวังให้พี่เกียกลับมา แต่ตอน ม4 ไม่มีผลค่ะ ได้แค่พี่น้อง แต่ก็พยามเรื่อยๆ เหมือนกัน แม่เริ่มปล่อยค่ะเป็นเด็กหอในเมื่องด้วยค่ะ เลยพอได้อิสระมาบ้าง เลยเที่ยวบ้าง บางทีเจอพี่เกียค่ะ คือใจสั่น แต่ก็เสียใจมาก แถบร้องไห้ บางทีพี่เกียไปกะแฟน แต่เจอหน้าก็ยิ้มให้ตลอด แทนตัวเองว่าเป็นน้องสาว จนตอนนี้ค่ะ มอ 5 แล้ว อะไรๆก็เหมือนเดิมจน พี่เกียเลิกกลับแฟนคนล่าสุด อยู่ๆก็โทมา และพูดน้ำเสียงเหมือนร้องไห้ เราก็พยามพูดเรื่องตลก พี่เกียก็พูดเหมือนประมานว่า บีตอนมอต้นกับตอนนี้ต่างกันนะ ตอนนี้น่ารักขึ้นเยอะมากจริงๆ รู้งี้พี่ไม่ปล่อยดีกว่า เราดีใจนะ ไม่รุ้ว่าพูดจิงรึป่าว แต่เราก็รู้สึกแย่เหมือนกันที่เรื่องมันต้องเป็นแบบนี้ พี่เกียพยามๆพูดเรื่องเก่าๆ แต่เราก็พยามพูดแทนตัวเองว่าน้องสาว ไม่รู้ทำไมค่ะ ทั้งๆที่ในใจ มันยังรู้สึกเหมือนเดิม จากวันนั้นถึงวันนี้ยังคุยเฟสค่ะ แต่ก็ไม่มีอะไร พี่เกียเหมือนจะกลับมา แต่ทำไมต้องปฎิเสธด้วยคือเราไม่เข้าใจตัวเองจริงๆ คือเราก็ไม่ได้หน้าตาแย่อะไร มีคนเข้ามาเยอะ แต่พอพี่เกียกลับมา เราปฎิเสธทุกคน ยอมคุยกะพี่เขาแต่ บีก็ยังไม่รับรักพี่เกียสะที คือสับสนตัวเองมากค่ะไม่รู้ทำไม จะกลับไปดีไหม >>>>> แต่ก็ยังรู้สึกเหมือนเดิม สิงที่กลัวหากกลับไปคือ พี่เกียจะลืมแฟนเก่าได้ไหม เราจะมีค่าไหมหรือเราแค่คนคั่นเวลา แต่ถ้าเราไม่กลับไปใจเราก็อยู่ไม่สุขเหมือนกัน
ปฏิเสธรุ่นพี่ที่เราชอบมา8 ปีได้ลง
แต่บี ก็หาให้นะ เอาคนดีๆ แนะนำ 2 วันเลยค่ะที่แนะนำเรื่อยๆ คือบีรู้จักคนเยอะค่ะ พยามหาที่ดีๆ แต่พี่เกียก็ปฎิเสธทุกคน อยู่ดีๆพี่เกียก็ขอคบบีค่ะ. คือฟังดูเวอแต่มันคือเรื่องจริงค่ะ คือร้องไห้ออกมาเลย บีรีบวิ่งไปหยิบไดอารีมาทันที เพราะตลอดเวลาที่ผ่านมา บีจะเขียนถึงพี่เกียทุกวัน บีรีบตกลงเลยค่ะ. คบกันบีมีความสุขมาก แต่คบแค่ 1 เดือนก็มีคนปากดีไปบอกแม่ค่ะ คือพี่เกียเกเรค่ะ. ตอนนั้นดื้อมาก แม่สั่งเลิกค่ะ และร้องไห้ พูดขอร้องให้เลิก คือตอนนั้นจำใจจริงๆ ไม่อยากเลิกเลย คือ ต้องบอกความจริงพี่เกียไป พี่เกียยอมเลิกและบอกจะเปลี่ยนตัวเอง และพี่เขาก็ไปอยู่กับแม่ที่ มาเล แต่ก็โทรมาหาบ่อยๆ ทุกครั้งที่โทรมา ดีใจมากค่ะ แต่ต้องแอบแม่ พี่เกียขอโอกาศหลายครั้งแต่เราต้องปฎิเสธในตอนนั่น เพราะยังกลัวแม่ และเกรงใจแม่ คือเป็นแบบนั่นมาเรื่อยๆ จนพี่เกียมีแฟน และก็กลับไทย เราก้อยินดีค่ะ แต่ก็เสียใจมากเหมือนกัน พอเราเรียนจบ มอ3 เข้าเรียนในเมื่อง รร ไฮโซหน่อยค่ะ เลยดูแลตัวเอง ดูเปลี่ยนไปเยอะมาก หวังให้พี่เกียกลับมา แต่ตอน ม4 ไม่มีผลค่ะ ได้แค่พี่น้อง แต่ก็พยามเรื่อยๆ เหมือนกัน แม่เริ่มปล่อยค่ะเป็นเด็กหอในเมื่องด้วยค่ะ เลยพอได้อิสระมาบ้าง เลยเที่ยวบ้าง บางทีเจอพี่เกียค่ะ คือใจสั่น แต่ก็เสียใจมาก แถบร้องไห้ บางทีพี่เกียไปกะแฟน แต่เจอหน้าก็ยิ้มให้ตลอด แทนตัวเองว่าเป็นน้องสาว จนตอนนี้ค่ะ มอ 5 แล้ว อะไรๆก็เหมือนเดิมจน พี่เกียเลิกกลับแฟนคนล่าสุด อยู่ๆก็โทมา และพูดน้ำเสียงเหมือนร้องไห้ เราก็พยามพูดเรื่องตลก พี่เกียก็พูดเหมือนประมานว่า บีตอนมอต้นกับตอนนี้ต่างกันนะ ตอนนี้น่ารักขึ้นเยอะมากจริงๆ รู้งี้พี่ไม่ปล่อยดีกว่า เราดีใจนะ ไม่รุ้ว่าพูดจิงรึป่าว แต่เราก็รู้สึกแย่เหมือนกันที่เรื่องมันต้องเป็นแบบนี้ พี่เกียพยามๆพูดเรื่องเก่าๆ แต่เราก็พยามพูดแทนตัวเองว่าน้องสาว ไม่รู้ทำไมค่ะ ทั้งๆที่ในใจ มันยังรู้สึกเหมือนเดิม จากวันนั้นถึงวันนี้ยังคุยเฟสค่ะ แต่ก็ไม่มีอะไร พี่เกียเหมือนจะกลับมา แต่ทำไมต้องปฎิเสธด้วยคือเราไม่เข้าใจตัวเองจริงๆ คือเราก็ไม่ได้หน้าตาแย่อะไร มีคนเข้ามาเยอะ แต่พอพี่เกียกลับมา เราปฎิเสธทุกคน ยอมคุยกะพี่เขาแต่ บีก็ยังไม่รับรักพี่เกียสะที คือสับสนตัวเองมากค่ะไม่รู้ทำไม จะกลับไปดีไหม >>>>> แต่ก็ยังรู้สึกเหมือนเดิม สิงที่กลัวหากกลับไปคือ พี่เกียจะลืมแฟนเก่าได้ไหม เราจะมีค่าไหมหรือเราแค่คนคั่นเวลา แต่ถ้าเราไม่กลับไปใจเราก็อยู่ไม่สุขเหมือนกัน