ใครมีแม่แบบนี้บ้าง

ก่อนอื่นเลยนะค่ะ เราต้องขอเล่าตั้งแต่เริ่มแรกตอนเราเกิดมาก่อนเลยนะค่ะ  คือพ่อกับแม่เราสมัยนั้นก็ไม่ได้เรียนหนังสือ ต้องเข้าไปทำงานที่ กทม แล้วก็ไปปิ๊งกันที่นั่นแล้วก็แต่งงาน แต่ด้วยความที่ยังเป็นวัยรุ่นอยู่เค้าก็หาเงินเลี้ยงแค่ปากท้องของตนเอง จนมีเรา ปู่กะย่าก้เอาเรามาเลี้ยงที่บ้านนอก โดยที่พ่อกับแม่ก็ทำงานที่ กทม ฐานะที่บ้านย่ากะปู่ค่อนข้างยากจน แต่ด้วยความที่มีพี่น้องรับราชการเยอะเค้าก็พอหยิบยื่นสิ่งของมาให้กินให้ใช้บ้าง ส่วนพ่อกับแม่ก็ไม่ได้ส่งค่านม ค่าเลี้ยงดูอะไรมาให้ที่บ้านเลย ไม่ว่าจะเป็นทางบ้านฝั่งแม่หรือฝั่งพ่อก็ไม่ได้ส่งเสียไป ย่าก็เลี้ยงเราตั้งแต่เกิดเลยก็ว่าได้ เราโตมาพร้อมกับทุ่งนา แล้วข้าวเหนียวคลุกเกลือ น้ำพริก ผักริมรั้ว อาหารดีๆไม่ค่อยได้กินถ้าญาติๆไม่เรียกไปกิน เราก็อด สมัยเด็กๆ เราป่วยบ่อย และป่วยง่ายมาก จากการกินนมแม่น้อย สมัยเด็กๆ เราไปเลี้ยงวัวเดินตามทุ่งนา ทำสวนทำไร่ขายผักกับปู่กับย่า เรียกได้ว่าชีวิตเราตอนนั้นคือเห็นความลำบากของปู่กับย่ามาตั้งแต่เด็ก มันเลยทำให้เรารักดีที่จะไม่ทำให้ท่านทั้งสองผิดหวัง แต่ปู่กับย่าเป็นคนเก่งส่งลูกๆจบปริญญาทุกคน ยกเว้นพ่อเราเพราะพ่อเราเป็นลูกคนโตเสียสละให้น้องเรียนพ่อชอบเล่าให้ฟังว่าพ่อเป็นคนโง่ เรียนไปก็คงไม่รอด เลยสละให้น้องเรียน ส่วนพ่อกะแม่เราเค้าก็ทำงานนานๆติดต่อมาที พ่อเราติดเหล้าหนักมากๆ แม่เราก้เป็นคนไม่ค่อยพูด แต่ถ้าได้พูดก็พูดไม่คิดและด่าเจ็บ พ่อบอกว่าแม่เป็นคนเรียนมาน้อยเวลาพูดก็พูดไม่คิด  พ่อเค้ารักเรามากๆเลยนะค่ะ แต่แม่ก็รักแต่ไม่ค่อยพูด จนตอนเราอายุ 15 ปี พ่อเราก้เสียเพราะโรคพิษสุราเรื้อรัง  หลังจากพ่อตายได้สองปีแม่ก้มีสามีใหม่ แม่ไม่เคยไม่เหยียบบ้านพ่อเลย (ปกติพ่อกับแม่ก็ไม่กลับบ้าน 5 ปีก็ไม่ได้เจอ) พอเราสอบติดคระพยาบาลศาสตร์ เราทำตามความฝันของพ่อเราเพราะพ่ออยากให้เป็น หลังจากนั้นแม่เราก็กลับมาส่งเสียเรา ค่าเทอมก็ไม่ได้เสียเพราะเรากู้เรียน เราได้ทุนของมหาลัยเรียน แม่ก็ส่งให้เราเดือนละ 3500รวมค่าหอ ถ้าขอเยอะกว่านั้นคือโดนด่า  เราไม่อยากขอเงินย่าเรียนเพราะทั้งชีวิตเค้าให้ชีวิตเรามาแล้ว ส่งเราเรียนที่ดีๆ สอนเราหลายๆอย่าง จนพอมาวันนี้ เราได้บอกแม่ว่าเดือนหน้าค่าใช้จ่ายเยอะนะ แม่เรากลับตอบเรามาว่าย่าช่วยมั้ย เราบอกว่าเราไม่อยากขอย่าสงสสารย่าเพราะ ลูกชายย่าก็ป่วยหนักตอนนี้ แม่เราก็สวนกลับมาว่า สงสารแต่ยาไม่สงสารแม่เลยพร้อมกับบอกว่า "เดวอีกหน่อยเรียนจบเงินเดือนก็จะส่งให้คนพวกนั้นหมดมันก็โง่เหมือนพ่ออะแหละ ไม่มีทางทันคนพวกนั้นหรอก" คือเรานึ่อึ้งน้ำตาคลอพูดไม่ออก เค้าด่าเราเราไม่โกรธนะ แต่เค้าว่าให้คนที่เค้าเลี้ยงเรามาแบบนี้เรารับไม่ได้ แล้วคือแม่พุดแบบนี้บ่อยมากๆ ชอบว่าย่า ย่ากะปู่เป็นแค่ชาวนาธรรมดาๆ ไม่มีเงินเดือน แต่เค้าเลี้ยงเรามาได้ขนาดนี้ แม่เราไม่คิดเลยหรอว่า ปู่กับย่าเลี้ยงลูกให้  ทำไมแม่คิดแต่จะได้ เรากลัวมันเป็นเวรกรรมเพราะแม่ตอนยาย(แม่ของแม่)เสีย แม่ก็ไม่คิดจะไปเผาผี กลับบ้านแม่ก้ไม่กลับ แม่ชอบคิดว่าคนที่บ้านจะมาเอาเงินของแกไป คนที่บ้านดูถูกแก เพื่อนๆคิดว่ามีวิธีจะบอกแม่อย่างไงบ้างค้ะ เรากลัวพูดไปแล้วกลายเป็นถอนหงอกอะค้ะ