เคยมั้ยครับ ทำอะไรอย่างหนึ่ง แต่ถูกเข้าใจเจตนาไปอีกอย่างหนึ่งแล้วถึงกับเป็นเรื่องราวใหญ่โต

ตอนเด็กๆ รู้สึกจะประมาณประถม 5 ที่ห้องเรียนวิชาหนึ่ง
ผมจำไม่ได้ว่าชั่วโมงนั้นครูสอนอะไร แต่มีหัวข้อสนทนา
ของคนทั้งห้องเรื่องทรงผม


ครับ....คุยกันเรื่องทรงผม เป็นของทั้งผู้ชายและผู้หญิง
บางคนก็หวีแสก บางคนเกล้าผม ม้วนผม ตัดผมสั้น
ไว้ผมยาว ผมจุก ทำเปีย กระบังลม และผมได้บอก
กับเพื่อนนักเรียนในห้องว่า .................................
...............................................ทรงหวีเป๋



เร็วดั่งหมากระโจนงับเหยื่อ เพื่อนนักเรียนคนนั้นตะโกน
บอกครูว่า.........................................................
ครูครับ คนนี้เขาบอกว่า"ทรงหวีเป๋".......................
มีเสียงหัวเราะเบาๆ ดังขึ้นจากอีกมุมห้องหนึ่ง แล้วเสียง
นั้นก็รีบเงียบลงไป เหมือนรู้ว่ากำลังจะเกิดอะไรขึ้น



ครูผู้ชายคนนั้นหันมาด้วยดวงตาแดงก่ำ เรียกผมออกมา
หน้าห้องถามว่าเมื่อกี้พูดอะไร ตอนนั้นด้วยความเป็นเด็ก
ก็ยังไม่รู้วิธีแก้ปัญหาหรือพูดจาให้เรื่องร้ายกลายเป็นดี
เพราะผมไม่ได้มีเจตนาอย่างที่ทุกคนกำลังเข้าใจอยู่ตอนนี้
ผมได้แต่บอกว่า"ผมไม่ได้พูดครับ..........ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ"
แต่ครูไม่เชื่อซะแล้ว แกใช้มือข้างนึงบีบคอผมแล้วถามซ้ำๆ
ผมก็พูดคำเดิมว่า"ผมไมไ่ด้พูดครับ ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ"


ผมถูกส่งตัวให้ครูปกครอง และโดนฟาดหน้าเสาธงในวันรุ่งขึ้น
อีก 3 ที ครับ..............................................................
ครูคนนั้นเขาเป็นโปลิโอ ต้องเดินกระเผลกๆไปมา
และผมไม่มีเจตนาที่จะล้อเลียนแกเลย แค่พูดถึงทรงผมเท่านั้น  
แต่ด้วยความเป็นเด็ก เลยยังคิดวิธีและคำพูดแก้ปัญหาไม่ได้