สักวา มหาเศรษฐี มั่งมียิ่ง เมื่อหุ้นดิ่ง ชิ่งไม่ทัน พลันเสียหาย
หุ้นถล่ม ถึงล่มจม ล้มละลาย จากสบาย กลายเป็นคน จนไปเลย
ห่วงลูกสาว เค้ายังเด็ก ยังเล็กอยู่ ต้องเลี้ยงดู อยู่บ้านเช่า เน่าจริงเอ๋ย
ชีวิตเรา น่าเศร้าใจ ไม่เหมือนเคย จากมั่งมี ไม่มีเฉย เลยระทม
ภรรยา ก็ลาจาก ยามยากเข็ญ หมวยลำเค็ญ รีบเซ็นต์หย่า น่าขื่นขม
มีผัวใหม่ ทิ้งลูกไว้ ให้เศร้าตรม อยู่กับพ่อ ที่ล่มจม ล้มละลาย
ตอนมีมาก ลูกอยากได้ ให้ทุกอย่าง แต่ตอนนี้ ช่างแตกต่าง อย่างเหลือหลาย
สงสารลูก ที่เคยอยู่ อย่างสบาย กลับมลาย สูญหายไป เศร้าใจจัง
ทุกๆวัน หลังเลิกเรียน ในตอนเย็น ลูกต้องเห็น พ่อหดหู่ ดูหมดหวัง
พ่อทำไม ดูเศร้าใจ ไร้พลัง หนูจะฟัง อย่างตั้งใจ ให้เล่ามา
พ่อจึงเอ่ย เคยมั่งมี มิลำบาก เรามีมาก อยากได้ไร ก็ได้หนา
ทั้งของเล่น เล่นสนุก ตุ๊กตา ทั้งเสื้อผ้า ทั้งอาหาร บานตะไท
แต่ตอนนี้ บ้านที่อยู่ ดูอึดอัด อัตคัด แสนขัดสน สุดทนไหว
ทั้งเสื้อผ้า อาหารอร่อย น้อยลงไป สงสารหนู หดหู่ใจ ไม่อาจทน
โอ้พ่อจ๋า มาตอนนี้ หนูมีสุข หนูสุขใจ ไม่เคยทุกข์ ที่ขัดสน
แม้สินทรัพย์ กลับสลาย กลายเป็นจน แต่หายทุกข์ กลับสุขล้น จนแหละดี
แต่ก่อนนี้ มั่งมีทรัพย์ กลับเป็นว่า ไม่อาจหา เวลาได้ ไร้สุขี
ความสัมพันธ์ ฉันพ่อลูก กลับไม่มี เป็นเศรษฐี ดีอย่างไร ไร้บิดา
แต่ตอนนี้ หนูมีพ่อ รอกลับบ้าน ที่ต้องการ เท่านี้พอ แล้วพ่อจ๋า
ลำบากกาย แต่ได้พ่อ คืนกลับมา พ่อคือสิ่ง ที่ล้ำค่า กว่าสิ่งใด
เรามองอย่าง ลูกมองอย่าง มองต่างมุม เรานั้นกลุ้ม เรื่องนอกกาย เกินไปไหม
แต่ลูกมอง เรื่องของกาย ไม่เป็นไร ถึงทุกข์กาย สบายใจ ได้ก็พอ
เราหมกมุ่น หุ้นเกินไป ก็ไม่ดี หวังมั่งมี เพื่ออะไร เพื่อใครหนอ
เพื่อครอบครัว สุขสบาย ใช้เกินพอ แต่ลูกขอ แค่พ่อเขา เท่านั้นเอย
โทษทีนะครับ เมื่อวานงานยุ่งจัด ไม่มีเวลาแต่งสักวามาโพสต์เลย
วันนี้พอมีเวลาอยู่บ้าง เลยรีบแต่งมาโพสต์เอาไว้
เรื่องนี้ความจริงยังไม่จบนะครับ แต่ผมตัดจบ เหมือนให้จบเป็นตอนๆ จะได้ไม่รู้สึกคั่งค้างกัน
คิดว่าตอนต่อไป จะโพสต์สัปดาห์หน้านะครับ
เพราะพรุ่งนี้เป็นวันศุกร์ ต้องโพสต์สักวาชาวใต้ตามคอนเซ็ปต์ครับ
ตลาดเกือบเปิดแล้ว โชคดีทุกท่านนะครับ
<[^_^]> สักวา มหาเศรษฐี มั่งมียิ่ง.....เมื่อหุ้นดิ่ง ชิ่งไม่ทัน พลันเสียหาย
หุ้นถล่ม ถึงล่มจม ล้มละลาย จากสบาย กลายเป็นคน จนไปเลย
ห่วงลูกสาว เค้ายังเด็ก ยังเล็กอยู่ ต้องเลี้ยงดู อยู่บ้านเช่า เน่าจริงเอ๋ย
ชีวิตเรา น่าเศร้าใจ ไม่เหมือนเคย จากมั่งมี ไม่มีเฉย เลยระทม
ภรรยา ก็ลาจาก ยามยากเข็ญ หมวยลำเค็ญ รีบเซ็นต์หย่า น่าขื่นขม
มีผัวใหม่ ทิ้งลูกไว้ ให้เศร้าตรม อยู่กับพ่อ ที่ล่มจม ล้มละลาย
ตอนมีมาก ลูกอยากได้ ให้ทุกอย่าง แต่ตอนนี้ ช่างแตกต่าง อย่างเหลือหลาย
สงสารลูก ที่เคยอยู่ อย่างสบาย กลับมลาย สูญหายไป เศร้าใจจัง
ทุกๆวัน หลังเลิกเรียน ในตอนเย็น ลูกต้องเห็น พ่อหดหู่ ดูหมดหวัง
พ่อทำไม ดูเศร้าใจ ไร้พลัง หนูจะฟัง อย่างตั้งใจ ให้เล่ามา
พ่อจึงเอ่ย เคยมั่งมี มิลำบาก เรามีมาก อยากได้ไร ก็ได้หนา
ทั้งของเล่น เล่นสนุก ตุ๊กตา ทั้งเสื้อผ้า ทั้งอาหาร บานตะไท
แต่ตอนนี้ บ้านที่อยู่ ดูอึดอัด อัตคัด แสนขัดสน สุดทนไหว
ทั้งเสื้อผ้า อาหารอร่อย น้อยลงไป สงสารหนู หดหู่ใจ ไม่อาจทน
โอ้พ่อจ๋า มาตอนนี้ หนูมีสุข หนูสุขใจ ไม่เคยทุกข์ ที่ขัดสน
แม้สินทรัพย์ กลับสลาย กลายเป็นจน แต่หายทุกข์ กลับสุขล้น จนแหละดี
แต่ก่อนนี้ มั่งมีทรัพย์ กลับเป็นว่า ไม่อาจหา เวลาได้ ไร้สุขี
ความสัมพันธ์ ฉันพ่อลูก กลับไม่มี เป็นเศรษฐี ดีอย่างไร ไร้บิดา
แต่ตอนนี้ หนูมีพ่อ รอกลับบ้าน ที่ต้องการ เท่านี้พอ แล้วพ่อจ๋า
ลำบากกาย แต่ได้พ่อ คืนกลับมา พ่อคือสิ่ง ที่ล้ำค่า กว่าสิ่งใด
เรามองอย่าง ลูกมองอย่าง มองต่างมุม เรานั้นกลุ้ม เรื่องนอกกาย เกินไปไหม
แต่ลูกมอง เรื่องของกาย ไม่เป็นไร ถึงทุกข์กาย สบายใจ ได้ก็พอ
เราหมกมุ่น หุ้นเกินไป ก็ไม่ดี หวังมั่งมี เพื่ออะไร เพื่อใครหนอ
เพื่อครอบครัว สุขสบาย ใช้เกินพอ แต่ลูกขอ แค่พ่อเขา เท่านั้นเอย
โทษทีนะครับ เมื่อวานงานยุ่งจัด ไม่มีเวลาแต่งสักวามาโพสต์เลย
วันนี้พอมีเวลาอยู่บ้าง เลยรีบแต่งมาโพสต์เอาไว้
เรื่องนี้ความจริงยังไม่จบนะครับ แต่ผมตัดจบ เหมือนให้จบเป็นตอนๆ จะได้ไม่รู้สึกคั่งค้างกัน
คิดว่าตอนต่อไป จะโพสต์สัปดาห์หน้านะครับ
เพราะพรุ่งนี้เป็นวันศุกร์ ต้องโพสต์สักวาชาวใต้ตามคอนเซ็ปต์ครับ