รับบาดเจ็บ เย็บแผล ด้วยแก้ว

เนื้อฉีกขาด เป็นสองฝั่ง ชวนใจหาย

หมอล้างแผล เอาด้ายเย็น สานทันใด

ปล่อยทิ้งไว้ ตามเวลา สมานกัน


มองดูไป คล้ายกันจัง ด้ายเส้นยาว

ในเรื่องราว ความรัก ของตัวฉัน

รู้สีกดี มีใจให้ กลับเงียบงัน

เก็บไว้ฝัน มิกล้าผัน เผยความใน


จึงกลับกลาย ได้ตำแหน่ง ที่ปรีกษา

ในเวลา เกิดปัญหา พาหวั่นไหว

คนที่ฝัน พลันขัดแย้ง คนรู้ใจ

น้ำตาไหล ซบไหล่ ปรึกษากัน


สั่งสมอง อยู่เสมอ ต้องสมาน

ความร้าวราน เธอและเขา ด้วยตัวฉัน

เป็นด้ายน้อย คอยรักษา ได้ท่วงทัน

สมานฉันท์ รักคืนพลัน สานเยื่อใย


เจ้าด้ายเอ๋ย โถๆ เจ้าด้ายจ๋า

ผ่านเวลา แผลฉันหาย แขนเคลื่อนไหว

ขยับซ้าย แกว่งขวา ได้ดังใจ

เส้นได้ไซ้ร้ ดูช่างไร้ ความจำเป็น


แล้วคุณหมอ ดึงด้ายน้อย ทิ้งออกไป

โดนหัวใจ ในเวลา ที่ได้เห็น

ฉันกับด้าย ช่างไร้ ความจำเป็น

โดนดึงทิ้ง อย่างเยือกเย็น ไม่สนใจ


ท่องเอาไว้ หากจะคิด สานรอยรัก

เมื่อได้ถัก รักสมาน สมดังหมาย

อัพเกรดเป็น ไหมละลาย ในทันใด

ให้หายไป โดยใครเขา  ไม่ต้องดึง