พูดในสิ่งที่คิดไม่ได้ ทำไงดีคะ

เวลาเพื่อนจะช่วยงานเราก็ทำเป็นหยิ่ง  บอกไม่ต้องยุ่งชั้นทำเองได้ ความจริงเราเกรงใจ เเต่พูดบอกไม่ถูก เพื่อนวิ่งล้มเราก็ลากไปห้องพยาบาล แล้วบอกซุ่มซ่าม ไม่ระวัง เเต่ความจริงเราตกใจและเป็นห่วงค่ะ เราไม่ชอบเห็นใครเจ็บตัว เวลาเราทำผิดเราก็ไม่ขอโทษโดยตรง เเต่จะเลี้ยงขนม ซื้อของให้ เเต่คนอื่นมองเราไม่ค่อยดี บอกว่าเราหยิ่ง คุณหนู ตายด้าน ความจริงก็มีความรู้สึกค่ะ เเต่เเสดงออกได้เเค่นี้T T เราอ่านในเน็ตเค้าบอกว่าให้ยิ้มบ่อยๆ เเต่พอเรายิ้มเเล้วมีคนนินทาว่าเรายิ้มแบบเยาะเย้ยT0T เลยไม่กล้ายิ้มเลย ทำให้เราไม่มีเพื่อนเลย เพราะบุคลิกน่ารังเกียจเเบบนี้ เราพยายามจะพูดดีกว่าเดิม เเต่มีเพื่อนคนหนึ่งมาพูดต่อหน้าเราเลยว่าหยุดเสเเสร้ง เรางี้หน้าชาเหมือนโดนตบ เจ็บอ่ะ เเต่แทนที่เราจะอธิบายเรากลับเชิดใส่ เวลามีเพื่อนเสียใจเราก็ไม่กล้าเข้าไปปลอบกลัวโดนว่าเสเเสร้งอีก เราเกลียดตัวเองมาก เคยมีเพื่อนมาว่าเราว่าสมน้ำหน้าไม่มีคนคบ มันคือเรื่องจริงเราไม่ปฏิเสธ ที่จริงเราอยากมีเพื่อนสนิท เราชอบเพื่อนทุกคนในห้องเพราะต่างคนก็น่ารัก(ยกเว้นบางคน) เเต่เราบอกกลับไปว่าไม่อยากมีเพื่อนเเบบคนใน่ห้องหรอก อยากจะรู้ว่าทำยังไงถึงจะเลิกนิสัยนี้ได้