(ขออนุญาตถอด Log in ที่ใช้ประจำนะคะ)
อยากถามคนที่แต่งงานแล้วอะค่ะ ถ้าต้องเลือกระหว่างคนที่เรารักมากแต่มีปัญหา (เช่นอาจจะเรื่องเงิน, เรื่องในครอบครัวเค้า) กับคนที่แค่คิดว่าอยู่ด้วยกันได้ (แต่รวย) แบบไหนจะมีความสุขมากกว่ากันคะ?
(ขอโทษเอาไว้ก่อนเลยนะคะ ที่คำถามอาจจะดูเห็นแก่ตัวไป แต่ถ้าเราเลือกได้ เราก็ไม่ได้อยากตกอยู่ในสถานการณ์แบบนี้หรอกค่ะ)
คือเราอายุก็พอสมควรแล้ว ก่อนหน้านี้ เคยคบกะแฟนเก่ามา 7 ปี ตอนนี้ก็เลิกกันมา 3 ปีแล้ว
สาเหตุที่เลิก มันเหมือนระบัดๆลงไปไม่ได้ว่าเพราะอะไร แต่ที่แน่ๆ ไม่ใช่เพราะมือที่3
คร่าวๆที่เลิกกันเพราะ ตอนนั้นพึ่งเริ่มทำงานได้ไม่กี่ปี ต่างคนต่างอีโก้จัด คิดว่าสิ่งที่ตัวเองจะคิด/ทำ เป็นสิ่งที่ถูก อีกฝั่งพูดอะไรรึเตือนอะไร อีกคนจะไม่ฟังกันเลย ประมาณว่าชั้นมั่นใจในวิธีของชั้น เค้าอยากทำธุรกิจส่วนตัว แต่เราอยากหาประสบการณ์ทำงานข้างนอกก่อน วิธีการมันก็ไปคนละแนว มันเหมือนเป็นเรื่องเล็กๆนะคะ แต่ตอนนั้นคิดว่ามันเป็นเรื่องที่ทำให้เหนื่อยและคุยกันไม่รู้เรื่อง
ประกอบกับที่บ้านเค้าเป็นครอบครัวใหญ่ค่ะ ทำอะไรซักอย่าง จะมีคนนั้น คนนี้ เข้ามาช่วยจัดการ จนบางทีมากไปกลายเป็นเรื่องน่าหงุดหงิดวุ่นวายไปเลย และคุณพ่อ/แม่ก็จะออกแนวเจ้ากี้เจ้าการพอควร เพราะที่บ้านเค้าไม่ได้รวยมากค่ะ การใช้เงินค่อนข้างต้องคิดก่อนเสมอ (แต่เค้าไม่ได้งกนะคะ ไปทานอะไรกัน ส่วนใหญ่เค้าออกมากกว่าเราเสมอ) แต่สุดท้ายก็ตัดสินใจเลิกกันค่ะ อาจจะด้วยความหงุดหงิด/ รำคาญ และน้อยใจด้วย
ระหว่างนี้เราก็มีคนเข้ามาคุยเรื่อยๆ แต่คิดว่ายังลืมแฟนเก่าไม่ได้ เลยไม่กล้าตกลงปลงใจกับใคร จนวันนึง พอย้ายที่ทำงานก็มาเจอกับแฟนคนปัจจุบัน (ซึ่งเคยเห็นกันผ่านๆสมัยทำงานที่แรก) ถามว่า ณ เวลาที่ตกลงเป็นแฟนกะคนปัจจุบัน ลืมแฟนเก่าได้มั้ย ก็ไม่เชิงนะคะ มันเหมือนลืมๆไปแล้วมากกว่าว่ามีคนๆนี้อยู่ เนื่องจากแฟนเก่าเราเค้าไม่เล่นเฟสบุ๊คค่ะ (เราก็ไม่ค่อยได้อัพเดท เฟสอะไรมากเท่าไหร่) ละพอไม่ได้คุย ก็เลยเหมือนคิดว่าน่าจะลืมได้แล้ว
หลังจากที่คบกะคนปัจจุบันได้ปีนิดๆ เราต้องไปทำงานนอกออฟฟิส หลังจากเสร็จธุระแล้วก็บังเอิญเจอแฟนเก่า ก็ได้คุยได้ทักทายกันพอสมควร ระหว่างที่คุยๆกันอยู่ (นั่งในร้านกาแฟ) เรานี่น้ำตามาจากไหนไม่รู้ มันไหลออกมาเยอะมาก เยอะจริงๆค่ะ (เค้ามองเรา แล้วก็พูดว่า ขอโทษที่ทำให้เราร้องไห้อีกแล้ว ละยิ่งพูดแบบนี้ เรายิ่งรู้สึกดีกับเค้าค่ะ) มันทำให้เรารู้ว่า เรายังรักเค้าอยู่มาก แต่ในใจลึกๆ ถามว่ากล้ากลับไปคบกันมั้ย ก็ยังกลัวๆนะคะ เพราะเลิกกันมา 2 ครั้งแล้ว และรู้สึกลึกๆว่า ถ้าแต่งงานกันไปชีวิตน่าจะวุ่นวายพอตัว ทั้งเรื่องในครอบครัวเค้าที่วุ่นวายมาก และบ้านเราเป็นครอบครัวเดี่ยวค่ะ เราก็ลูกสาวคนเดียว ไม่ชินกับความวุ่นวายในครอบครัวใหญ่ๆ แต่สิ่งที่เค้ามีมากคือความดี และความเอาใจใส่ค่ะ
สิ่งที่เกิดขึ้นหลังจากแอดเฟสวันนั้น (นี่ก็ผ่านมา2อาทิตย์แล้ว) มันทำให้เรามาทบททวนความรู้สึกระหว่างเรากับแฟนคนปัจจุบัน เรารู้สึกว่าเรารักเค้าได้ไม่เท่าที่เค้ารักเรา เค้าดีกับเรามาก พยายามปรับตัวหาเราหลายอย่าง จนเรารู้สึกผิดกับเค้าค่ะ ที่เรารักอีกคนมากกว่า
จริงๆตั้งแต่ก่อนที่จะได้กลับมาคุยกับแฟนเก่า เราก็ไม่ได้รู้สึกว่าเรารักคนปัจจุบันมากแบบมากๆนะคะ แต่คิดว่าเค้ามีความรัก ความหวังดีให้เรา ประกอบกับหน้าที่การงานที่ดี ครอบครัวที่ดี น่าจะสร้างครอบครัวที่อบอุ่นด้วยกันได้ ส่วนข้อเสียของแฟนคนปัจจุบันก็มีค่ะ หลักๆคือ จู้จี้ ขี้บ่น (เค้าอายุมากกว่าเราหลายปี) และบางครั้งก็มีเผด็จการบ้างนิดๆ แต่โดยรวมก็ดีค่ะ
ปัญหาเราตอนนี้ มันเหมือนเราไม่แน่ใจสักเท่าไหร่ ว่าถ้าเป็นแบบนี้ เราควรกลับไปหาแฟนเก่าดีรึเปล่าเพราะยังรู้สึกว่ารักมาก แต่ในขณะเดียวกัน ก็ไม่แน่ใจว่าจะไปกันรอดรึเปล่า
ส่วนคนปัจจุบัน ถ้าให้คบไปเรื่อยๆ ก็คบและแต่งด้วยได้ค่ะ และที่แน่ๆคือ เราสบาย แต่ก็ไม่ได้รู้สึกรักแบบคนเก่า (แต่ถ้าเลิกกันไปเค้าก็คงไม่ให้อภัยเราแน่ๆ เพราะเหตุผลมันเห็นแก่ตัวมากๆ เรารู้)
ใครเคยต้องแต่งงานกับคนที่ไม่ได้รักมากมั้ยคะ แต่เค้าให้ความสบายกับเราได้ เวลาจะทำให้เราผูกพันกับเค้าได้จริงๆรึเปล่า
รึใครเคยแต่งกับคนที่รักมากๆ แต่รู้ทั้งรู้ ว่าความวุ่นวายในชีวิตจะตามมา บ้างคะ มันสุขรึทุกข์มากกว่ากัน
ปล. เท่าที่รู้ เค้ายังไม่มีแฟนค่ะ และเค้าก็เข้าใจว่าเราก็ยังไม่มีแฟน แค่มีคนที่ลองคุยด้วย
ปล.2 ทุกวันนี้ไม่ค่อยได้คุยกันนะคะ มีแชทบ้าง แต่น้อยมากๆ เราบอกว่าเราทำใจคุยกะเค้าแบบเพื่อนไม่ได้
ถ้าเลือกแต่งงานกับคนที่รักมาก กับคนที่ให้ความสบายได้?
อยากถามคนที่แต่งงานแล้วอะค่ะ ถ้าต้องเลือกระหว่างคนที่เรารักมากแต่มีปัญหา (เช่นอาจจะเรื่องเงิน, เรื่องในครอบครัวเค้า) กับคนที่แค่คิดว่าอยู่ด้วยกันได้ (แต่รวย) แบบไหนจะมีความสุขมากกว่ากันคะ?
(ขอโทษเอาไว้ก่อนเลยนะคะ ที่คำถามอาจจะดูเห็นแก่ตัวไป แต่ถ้าเราเลือกได้ เราก็ไม่ได้อยากตกอยู่ในสถานการณ์แบบนี้หรอกค่ะ)
คือเราอายุก็พอสมควรแล้ว ก่อนหน้านี้ เคยคบกะแฟนเก่ามา 7 ปี ตอนนี้ก็เลิกกันมา 3 ปีแล้ว
สาเหตุที่เลิก มันเหมือนระบัดๆลงไปไม่ได้ว่าเพราะอะไร แต่ที่แน่ๆ ไม่ใช่เพราะมือที่3
คร่าวๆที่เลิกกันเพราะ ตอนนั้นพึ่งเริ่มทำงานได้ไม่กี่ปี ต่างคนต่างอีโก้จัด คิดว่าสิ่งที่ตัวเองจะคิด/ทำ เป็นสิ่งที่ถูก อีกฝั่งพูดอะไรรึเตือนอะไร อีกคนจะไม่ฟังกันเลย ประมาณว่าชั้นมั่นใจในวิธีของชั้น เค้าอยากทำธุรกิจส่วนตัว แต่เราอยากหาประสบการณ์ทำงานข้างนอกก่อน วิธีการมันก็ไปคนละแนว มันเหมือนเป็นเรื่องเล็กๆนะคะ แต่ตอนนั้นคิดว่ามันเป็นเรื่องที่ทำให้เหนื่อยและคุยกันไม่รู้เรื่อง
ประกอบกับที่บ้านเค้าเป็นครอบครัวใหญ่ค่ะ ทำอะไรซักอย่าง จะมีคนนั้น คนนี้ เข้ามาช่วยจัดการ จนบางทีมากไปกลายเป็นเรื่องน่าหงุดหงิดวุ่นวายไปเลย และคุณพ่อ/แม่ก็จะออกแนวเจ้ากี้เจ้าการพอควร เพราะที่บ้านเค้าไม่ได้รวยมากค่ะ การใช้เงินค่อนข้างต้องคิดก่อนเสมอ (แต่เค้าไม่ได้งกนะคะ ไปทานอะไรกัน ส่วนใหญ่เค้าออกมากกว่าเราเสมอ) แต่สุดท้ายก็ตัดสินใจเลิกกันค่ะ อาจจะด้วยความหงุดหงิด/ รำคาญ และน้อยใจด้วย
ระหว่างนี้เราก็มีคนเข้ามาคุยเรื่อยๆ แต่คิดว่ายังลืมแฟนเก่าไม่ได้ เลยไม่กล้าตกลงปลงใจกับใคร จนวันนึง พอย้ายที่ทำงานก็มาเจอกับแฟนคนปัจจุบัน (ซึ่งเคยเห็นกันผ่านๆสมัยทำงานที่แรก) ถามว่า ณ เวลาที่ตกลงเป็นแฟนกะคนปัจจุบัน ลืมแฟนเก่าได้มั้ย ก็ไม่เชิงนะคะ มันเหมือนลืมๆไปแล้วมากกว่าว่ามีคนๆนี้อยู่ เนื่องจากแฟนเก่าเราเค้าไม่เล่นเฟสบุ๊คค่ะ (เราก็ไม่ค่อยได้อัพเดท เฟสอะไรมากเท่าไหร่) ละพอไม่ได้คุย ก็เลยเหมือนคิดว่าน่าจะลืมได้แล้ว
หลังจากที่คบกะคนปัจจุบันได้ปีนิดๆ เราต้องไปทำงานนอกออฟฟิส หลังจากเสร็จธุระแล้วก็บังเอิญเจอแฟนเก่า ก็ได้คุยได้ทักทายกันพอสมควร ระหว่างที่คุยๆกันอยู่ (นั่งในร้านกาแฟ) เรานี่น้ำตามาจากไหนไม่รู้ มันไหลออกมาเยอะมาก เยอะจริงๆค่ะ (เค้ามองเรา แล้วก็พูดว่า ขอโทษที่ทำให้เราร้องไห้อีกแล้ว ละยิ่งพูดแบบนี้ เรายิ่งรู้สึกดีกับเค้าค่ะ) มันทำให้เรารู้ว่า เรายังรักเค้าอยู่มาก แต่ในใจลึกๆ ถามว่ากล้ากลับไปคบกันมั้ย ก็ยังกลัวๆนะคะ เพราะเลิกกันมา 2 ครั้งแล้ว และรู้สึกลึกๆว่า ถ้าแต่งงานกันไปชีวิตน่าจะวุ่นวายพอตัว ทั้งเรื่องในครอบครัวเค้าที่วุ่นวายมาก และบ้านเราเป็นครอบครัวเดี่ยวค่ะ เราก็ลูกสาวคนเดียว ไม่ชินกับความวุ่นวายในครอบครัวใหญ่ๆ แต่สิ่งที่เค้ามีมากคือความดี และความเอาใจใส่ค่ะ
สิ่งที่เกิดขึ้นหลังจากแอดเฟสวันนั้น (นี่ก็ผ่านมา2อาทิตย์แล้ว) มันทำให้เรามาทบททวนความรู้สึกระหว่างเรากับแฟนคนปัจจุบัน เรารู้สึกว่าเรารักเค้าได้ไม่เท่าที่เค้ารักเรา เค้าดีกับเรามาก พยายามปรับตัวหาเราหลายอย่าง จนเรารู้สึกผิดกับเค้าค่ะ ที่เรารักอีกคนมากกว่า
จริงๆตั้งแต่ก่อนที่จะได้กลับมาคุยกับแฟนเก่า เราก็ไม่ได้รู้สึกว่าเรารักคนปัจจุบันมากแบบมากๆนะคะ แต่คิดว่าเค้ามีความรัก ความหวังดีให้เรา ประกอบกับหน้าที่การงานที่ดี ครอบครัวที่ดี น่าจะสร้างครอบครัวที่อบอุ่นด้วยกันได้ ส่วนข้อเสียของแฟนคนปัจจุบันก็มีค่ะ หลักๆคือ จู้จี้ ขี้บ่น (เค้าอายุมากกว่าเราหลายปี) และบางครั้งก็มีเผด็จการบ้างนิดๆ แต่โดยรวมก็ดีค่ะ
ปัญหาเราตอนนี้ มันเหมือนเราไม่แน่ใจสักเท่าไหร่ ว่าถ้าเป็นแบบนี้ เราควรกลับไปหาแฟนเก่าดีรึเปล่าเพราะยังรู้สึกว่ารักมาก แต่ในขณะเดียวกัน ก็ไม่แน่ใจว่าจะไปกันรอดรึเปล่า
ส่วนคนปัจจุบัน ถ้าให้คบไปเรื่อยๆ ก็คบและแต่งด้วยได้ค่ะ และที่แน่ๆคือ เราสบาย แต่ก็ไม่ได้รู้สึกรักแบบคนเก่า (แต่ถ้าเลิกกันไปเค้าก็คงไม่ให้อภัยเราแน่ๆ เพราะเหตุผลมันเห็นแก่ตัวมากๆ เรารู้)
ใครเคยต้องแต่งงานกับคนที่ไม่ได้รักมากมั้ยคะ แต่เค้าให้ความสบายกับเราได้ เวลาจะทำให้เราผูกพันกับเค้าได้จริงๆรึเปล่า
รึใครเคยแต่งกับคนที่รักมากๆ แต่รู้ทั้งรู้ ว่าความวุ่นวายในชีวิตจะตามมา บ้างคะ มันสุขรึทุกข์มากกว่ากัน
ปล. เท่าที่รู้ เค้ายังไม่มีแฟนค่ะ และเค้าก็เข้าใจว่าเราก็ยังไม่มีแฟน แค่มีคนที่ลองคุยด้วย
ปล.2 ทุกวันนี้ไม่ค่อยได้คุยกันนะคะ มีแชทบ้าง แต่น้อยมากๆ เราบอกว่าเราทำใจคุยกะเค้าแบบเพื่อนไม่ได้