เรื่องมีอยู่ว่า ผมเป็นทอมนะ แล้วไปแอบชอบรุ่นพี่คนนึง เราก็เริ่มสนิทสนมกัน ไปไหนมาไหนพี่เขาก็จะมาอยู่ด้วยตลอด ไลน์หาโทรหาตลอด เจอหน้าก็จะเข้ามากอดผม ผมก็คิดว่าพี่เขาอาจจะชอบผมบ้าง และผมก็มารู้ว่า พี่เขามีแฟนแล้วเป็นผู้ชาย... ผมเลยยอมตัดใจ แต่ตลอดเวลาที่พี่เขาคบกับแฟนพี่เขาก็แอบคุยกับผมตลอด ผมเลยถามพี่เขาไปว่า ทำแบบนี้ทำไม พี่เขาก็บอกว่ารักผมไม่อยากเสียผมไป... แต่ผมก็ตัดใจแล้วนะแต่ที่ยอมคุยเพราะคิดกับพี่เขาแค่พี่น้อง และหลังจากนั้นประมาณ5เดือน ก็ได้ข่าวว่าพี่เขาเลิกกับแฟน ผมก็ๆไม่ได้ติดต่อไปเลย จนผ่านไปประมาณเดือนนึงพี่เขาติดต่อมาหาผม และขอโอกาสจากผม ผมเลยไปปรึกษาเพื่อนสนิทก็บอกว่าพี่เขาคงเหงาเลยกลับมา ผมก็เลยบอกตัวเองว่าจะไม่ให้อภัยเด็ดขาด(แต่จริงๆผมสงสารนะ) ตอนนั้นผมรู้สึกไม่ชอบเลยที่พี่เขาต้องคอยตามจิก ตามไปทุกที่. ทำดีให้แทบทุกอย่าง ผมพูดไม่ดีกับพี่เขาเพื่อให้พี่เขาไปก็ไม่ไปไหน จนผมรู้สึกใจอ่อน เลยยอมเปิดใจแต่ก็ใช้เวลานานมากและเราก็ตกลงเป็นแฟนกัน...แต่เรื่องไม่ได้จบด้วยดีแบบนั้นหรอก
พอเราเริ่มคบกันมาได้ซักพักประมาณ5เดือน เราก็เริ่มทะเลาะกันบ่อย ผมเป็นคนที่ค่อนข้างชอบความเสมอต้นเสมอปลาย เคยทำยังไงก็ควรทำแบบนั้น เคยดียังไงก็ดีอย่างนั้น แต่พี่เขาไม่เป็นแบบนั้น เมื่อก่อนพี่เขาเอาใจใส่ดูแลผมดีมากแต่ตอนนี้แทบจะน้อยมากพี่เขาเอาแต่สนใจแต่เรื่องตัวเอง เอาตัวเองไวก่อนแทบทุกเรื่อง. ย้ายมาอยู่กับผมที่หอก็ไม่ช่วยออกค่าอะไรเลยซีกอย่าง แม้แต่ช่วยทำงานบ้านกวาดไรงี้ก็ไม่ทำ เพราะผมอยากเครียปัญหาจะได้เข้าใจกันแบบบอกว่าเราไม่ชอบตรงไหน เธอไม่ชอบตรงไหนพี่เขาก็จะนิ่ง เงียบใส่ พูดแต่ว่าก็เป็นคนแบบนี้
...เวลาเราทะเลาะกับ พี่เขาจะเงียบใส่ ไม่เครียไม่พูดทำหน้ากวนตีนใส่ตลอด ทำให้ผทโกรธมากและตะคอกเสียงดัง เป็นแบบนี้บ่อยเวลาทะเลาะกัน เวลาที่ผมเศร้าเสียใจเขาก็ไม่เคยปลอบ เวลาผมไม่สบายเขาก็จะถามว่าเป็นไรอีกละ! เวลาาผมต้องการคนรับฟังเขาก็จะไม่สนใจในสิ่งที่ผมพูดเลย เรียกได้ว่าละเลยก็ได้
... จนตอนนี้เราคบกันมาได้8เดือน เขาบอกว่ารักผมมาก ผมก็รักเขามาก จนวันนึงเราทะเลาะกัน เพราะผมนอนอยู่แล้วพี่เขาเดินข้ามตัวผมไปผมไม่พอใจเลยบอกให้ขอโทษอย่าทำอีกมันดูไม่ให้เกียรติกันเลยพี่เขาก็ไม่พอใจและบอกว่ายอมรับความจริงเถอะว่าเราเข้ากันไม่ได้ เขาบอกเขารับผมเรื่องที่เวลาโมโหแล้วตะคอกใส่ไม่ไม่ได้. ไม่ชอบ ตอนแรผมก็ยอมรับนะว่าเราคงเข้ากันไม่ได้จริงๆ แต่พอมานั่งนึกดูดีๆรวมๆแล้ว ผมมีความผิดแค่อย่างเดียวที่พยายามแก้ แต่พี่เขามีหลายอย่างที่ผมไม่ชอบทำไมผมยังรักยังทนได้. ผมก็เอาตัวเองไปเปรียบเทียบกับคู่อื่นๆ ว่าผมแย่กว่าคนอื่นๆหรอ ผมก็ว่าเปล่านะ ผมไม่กินเหล้า ไม่สูบบุหรี่ ไม่เจ้าชู้ ดูแลเทคแคร์แฟนมากเท่าที่คนๆนึงจะทำให้ได้ แต่มีข้อเสียคือเป็นคนอารมณ์ร้อน พี่เขาก็อารมณ์ร้อน....
ผมเลยรู้สึกว่าผมผิดแค่อย่างเดียวเหตุผลมันยังไม่มากพอที่จะเลิกกัน ผมเลยไปขอพี่เขาคืนดี พี่เขาบอกให้ผมห้ามโมโหเสียงดังอีก .. ผมบอกไปว่าผมไม่สัญญาแต่จะพยายามทำให้ดีที่สุด พี่เขาบอกว่าห้ามทำอีก! ผมเลยตอบตกลง
...ตอนนี้เรากลับมาคบกันเหมือนเดิม แต่ผมรู้สึกอึดอัดมาก ผมรู้สึกจะทำอะไรก็ไม่ได้เลย ผมรู้สึกว่าตัวเองไม่มีสิทธิ์อะไรเลยแม้จะคบกันอยู่ รู้สึกไม่เป็นตัวของ ตัวเอง แต่ถ้าจะให้เลิกผมก็ทำใจไม่ได้ผมเป็นห่วงเขา อยากคบกับเขาต่อไป
ขอความคิดเห็นทุกคนหน่อยคับ ว่าผมควรทำยังไงดี ควรหยุดหรือเดินต่อไป หรือผมควรทำยังไง ผมสับสนและเครียดมากคับ
ผมควรทำยังไงดีกับความรักครั้งนี้ ขอคำแนะนำด้วยคับ
พอเราเริ่มคบกันมาได้ซักพักประมาณ5เดือน เราก็เริ่มทะเลาะกันบ่อย ผมเป็นคนที่ค่อนข้างชอบความเสมอต้นเสมอปลาย เคยทำยังไงก็ควรทำแบบนั้น เคยดียังไงก็ดีอย่างนั้น แต่พี่เขาไม่เป็นแบบนั้น เมื่อก่อนพี่เขาเอาใจใส่ดูแลผมดีมากแต่ตอนนี้แทบจะน้อยมากพี่เขาเอาแต่สนใจแต่เรื่องตัวเอง เอาตัวเองไวก่อนแทบทุกเรื่อง. ย้ายมาอยู่กับผมที่หอก็ไม่ช่วยออกค่าอะไรเลยซีกอย่าง แม้แต่ช่วยทำงานบ้านกวาดไรงี้ก็ไม่ทำ เพราะผมอยากเครียปัญหาจะได้เข้าใจกันแบบบอกว่าเราไม่ชอบตรงไหน เธอไม่ชอบตรงไหนพี่เขาก็จะนิ่ง เงียบใส่ พูดแต่ว่าก็เป็นคนแบบนี้
...เวลาเราทะเลาะกับ พี่เขาจะเงียบใส่ ไม่เครียไม่พูดทำหน้ากวนตีนใส่ตลอด ทำให้ผทโกรธมากและตะคอกเสียงดัง เป็นแบบนี้บ่อยเวลาทะเลาะกัน เวลาที่ผมเศร้าเสียใจเขาก็ไม่เคยปลอบ เวลาผมไม่สบายเขาก็จะถามว่าเป็นไรอีกละ! เวลาาผมต้องการคนรับฟังเขาก็จะไม่สนใจในสิ่งที่ผมพูดเลย เรียกได้ว่าละเลยก็ได้
... จนตอนนี้เราคบกันมาได้8เดือน เขาบอกว่ารักผมมาก ผมก็รักเขามาก จนวันนึงเราทะเลาะกัน เพราะผมนอนอยู่แล้วพี่เขาเดินข้ามตัวผมไปผมไม่พอใจเลยบอกให้ขอโทษอย่าทำอีกมันดูไม่ให้เกียรติกันเลยพี่เขาก็ไม่พอใจและบอกว่ายอมรับความจริงเถอะว่าเราเข้ากันไม่ได้ เขาบอกเขารับผมเรื่องที่เวลาโมโหแล้วตะคอกใส่ไม่ไม่ได้. ไม่ชอบ ตอนแรผมก็ยอมรับนะว่าเราคงเข้ากันไม่ได้จริงๆ แต่พอมานั่งนึกดูดีๆรวมๆแล้ว ผมมีความผิดแค่อย่างเดียวที่พยายามแก้ แต่พี่เขามีหลายอย่างที่ผมไม่ชอบทำไมผมยังรักยังทนได้. ผมก็เอาตัวเองไปเปรียบเทียบกับคู่อื่นๆ ว่าผมแย่กว่าคนอื่นๆหรอ ผมก็ว่าเปล่านะ ผมไม่กินเหล้า ไม่สูบบุหรี่ ไม่เจ้าชู้ ดูแลเทคแคร์แฟนมากเท่าที่คนๆนึงจะทำให้ได้ แต่มีข้อเสียคือเป็นคนอารมณ์ร้อน พี่เขาก็อารมณ์ร้อน....
ผมเลยรู้สึกว่าผมผิดแค่อย่างเดียวเหตุผลมันยังไม่มากพอที่จะเลิกกัน ผมเลยไปขอพี่เขาคืนดี พี่เขาบอกให้ผมห้ามโมโหเสียงดังอีก .. ผมบอกไปว่าผมไม่สัญญาแต่จะพยายามทำให้ดีที่สุด พี่เขาบอกว่าห้ามทำอีก! ผมเลยตอบตกลง
...ตอนนี้เรากลับมาคบกันเหมือนเดิม แต่ผมรู้สึกอึดอัดมาก ผมรู้สึกจะทำอะไรก็ไม่ได้เลย ผมรู้สึกว่าตัวเองไม่มีสิทธิ์อะไรเลยแม้จะคบกันอยู่ รู้สึกไม่เป็นตัวของ ตัวเอง แต่ถ้าจะให้เลิกผมก็ทำใจไม่ได้ผมเป็นห่วงเขา อยากคบกับเขาต่อไป
ขอความคิดเห็นทุกคนหน่อยคับ ว่าผมควรทำยังไงดี ควรหยุดหรือเดินต่อไป หรือผมควรทำยังไง ผมสับสนและเครียดมากคับ