สวัสดีครับวันนี้ผมมีปัญหา อาจจะเรียกว่าปัญหาชีวิตก็ได้ครับรู้สึกมืด8ด้านไปหมด
ขอแนะนำตัวก่อนนะครับ ผมชื่อ เพชร(นามสมมุติ)
อายุ17ปีครับ พ่อผมเสียตั้งแต่อายุ 5 ขวบครับ เลยต้องอยู่กับยาย มาตั้งแต่เด็ก แม่ผมแท้ๆเขาก็มีปัญหาหนี้สินครับเลยไม่ได้เลี้ยงดูผมมาตั้งแต่เกิด
ผมเลมาอยู่กับยายที่กรุงเทพครับ ยายคนนี้ผมมีพี่น้อง 4คน คนโตคือตาของผมท่านเสียไปนานแล้วเช่นกันครับ ก็เลยเหลือยายของผม3คนพี่น้อง
ตอนผมเกิดผมอยู่กับยายที่เป็นน้องสุดท้องมาตั้งแต่นั้นเลยครับผมเลยเรียกยายคนนี้ว่า "แม่" แต่เวลาก็ลุล่วงผ่านไปหลายปีไวเหมือนโกหก จนผมโตขึ้นๆ มาจนอายุ 17 ปีครับด้วยความที่ตอนเด็กถูกตามใจมากจนเคยตัว (อ๋อลืมบอกครับ ครอบครัวยายผมค่อนข้างมีฐานะแต่ก็ไม่ใช่ว่าเลี้ยงดูหลานแบบว่าอยากได้อะไรก็ต้องได้นะครับมีตีจนเกือบตายมีลงโทษมีดุเหมือนกัน) ตอนอายุได้สักประมาน11ขวบ ผมติดเกมส์มากครับเลยติดนิสัยลักเล็กขโมยน้อย 100มั่ง200มั่ง500มั่ง ตามประสาครับแต่เป็น1000นี่ไม่มีครับ เพราะกลัวว่าจะโดนจับได้ ปัญหามันมาเกิดก็เพราะนิสัยลักเล็กขโมยน้อยของผมนี่แหละครับ วันนั้นแม่ผมท่านประชุมกับที่ทำงาน ผมก็เลยต้องนอนกับพี่สาวของแม่ครับนั่นก็ยายผมอีกเหมือนกัน ผมจำความได้ว่าเวลาตอนเกิดเรื่องคือตี3ครับคุณน้าชาย2คน(ลูกพี่สาวแม่)ขึ้นมาตามผมครับว่ามีปัญหาเงินหาย6000!!! ผมก็ตกใจเลยครับไม่แปลกหรอกครับที่ผมจะโดนเผ่งเล็งก็เพราะนิสัยขี้ลักของผมนี่แหละ ก็เรียกลงมาคุยกันครับ แม่ผมขู่ว่าถ้าไม่ยอมรับจะเอาตำรวจมาด้วยความที่เด็กอะครับ ป.6ก็กลัวสิครับเลยรับแทนโจรออกไปว่าผมทำเองผมขโมยเองในใจตอนนั้นคิดว่าอย่างมากก็โดนน้าตีก้นด้วยลวดสลิงหนาๆ แล้วก็จบแต่ไม่ครับ แม่ผมโดนไล่ออกจากบ้านเพราะทะเลาะกับพี่สาวหนักมากเรื่องผม(เหมือนยายจะรู้ว่าผมไม่ได้เอาไป) แม่ผมเลยต้องออกมาใช้ชีวิตคนเดียวข้างนอกครับ แต่เรื่องเงิน6000ผมไม่ได้เอาไปจริงๆครับเด็ก11ขวบกับเงิน6000อย่างน้อยก็ต้องเหลือบ้างแหละครับถ้าเอาไปใช้อะไรแต่ในใจผมคิดว่าเป็นคนใช้ที่บ้านครับเพราะห้องแม่ผมเขาเป็นคนทำความสะอาด
เดี๋ยวมาต่อนะครับผมพิมพ์ในไอโฟน เริ่มพิมพ์ยากแล้วครับตัวอักษรเยอะมาก
ปัญหาชีวิตที่เด็กวัยรุ่นคนนึง ไม่สามารถหาทางออก
ขอแนะนำตัวก่อนนะครับ ผมชื่อ เพชร(นามสมมุติ)
อายุ17ปีครับ พ่อผมเสียตั้งแต่อายุ 5 ขวบครับ เลยต้องอยู่กับยาย มาตั้งแต่เด็ก แม่ผมแท้ๆเขาก็มีปัญหาหนี้สินครับเลยไม่ได้เลี้ยงดูผมมาตั้งแต่เกิด
ผมเลมาอยู่กับยายที่กรุงเทพครับ ยายคนนี้ผมมีพี่น้อง 4คน คนโตคือตาของผมท่านเสียไปนานแล้วเช่นกันครับ ก็เลยเหลือยายของผม3คนพี่น้อง
ตอนผมเกิดผมอยู่กับยายที่เป็นน้องสุดท้องมาตั้งแต่นั้นเลยครับผมเลยเรียกยายคนนี้ว่า "แม่" แต่เวลาก็ลุล่วงผ่านไปหลายปีไวเหมือนโกหก จนผมโตขึ้นๆ มาจนอายุ 17 ปีครับด้วยความที่ตอนเด็กถูกตามใจมากจนเคยตัว (อ๋อลืมบอกครับ ครอบครัวยายผมค่อนข้างมีฐานะแต่ก็ไม่ใช่ว่าเลี้ยงดูหลานแบบว่าอยากได้อะไรก็ต้องได้นะครับมีตีจนเกือบตายมีลงโทษมีดุเหมือนกัน) ตอนอายุได้สักประมาน11ขวบ ผมติดเกมส์มากครับเลยติดนิสัยลักเล็กขโมยน้อย 100มั่ง200มั่ง500มั่ง ตามประสาครับแต่เป็น1000นี่ไม่มีครับ เพราะกลัวว่าจะโดนจับได้ ปัญหามันมาเกิดก็เพราะนิสัยลักเล็กขโมยน้อยของผมนี่แหละครับ วันนั้นแม่ผมท่านประชุมกับที่ทำงาน ผมก็เลยต้องนอนกับพี่สาวของแม่ครับนั่นก็ยายผมอีกเหมือนกัน ผมจำความได้ว่าเวลาตอนเกิดเรื่องคือตี3ครับคุณน้าชาย2คน(ลูกพี่สาวแม่)ขึ้นมาตามผมครับว่ามีปัญหาเงินหาย6000!!! ผมก็ตกใจเลยครับไม่แปลกหรอกครับที่ผมจะโดนเผ่งเล็งก็เพราะนิสัยขี้ลักของผมนี่แหละ ก็เรียกลงมาคุยกันครับ แม่ผมขู่ว่าถ้าไม่ยอมรับจะเอาตำรวจมาด้วยความที่เด็กอะครับ ป.6ก็กลัวสิครับเลยรับแทนโจรออกไปว่าผมทำเองผมขโมยเองในใจตอนนั้นคิดว่าอย่างมากก็โดนน้าตีก้นด้วยลวดสลิงหนาๆ แล้วก็จบแต่ไม่ครับ แม่ผมโดนไล่ออกจากบ้านเพราะทะเลาะกับพี่สาวหนักมากเรื่องผม(เหมือนยายจะรู้ว่าผมไม่ได้เอาไป) แม่ผมเลยต้องออกมาใช้ชีวิตคนเดียวข้างนอกครับ แต่เรื่องเงิน6000ผมไม่ได้เอาไปจริงๆครับเด็ก11ขวบกับเงิน6000อย่างน้อยก็ต้องเหลือบ้างแหละครับถ้าเอาไปใช้อะไรแต่ในใจผมคิดว่าเป็นคนใช้ที่บ้านครับเพราะห้องแม่ผมเขาเป็นคนทำความสะอาด
เดี๋ยวมาต่อนะครับผมพิมพ์ในไอโฟน เริ่มพิมพ์ยากแล้วครับตัวอักษรเยอะมาก