สืบเนื่องมาจากแฟนเราตั้งกระทู้ประมาณว่าหึงหวงเรากับแฟนเก่า
คือเรากับแฟนเก่าทั้งสองคนนี้เคยคบกันนานค่ะ ดังนั้นเรื่องความสนิทความไว้ใจอะไรเนี้ยก็มีมาก
เมื่อก่อนเราเป็นนะคะแบบเลิกกับใครก็เกลียดหน้าเขาไปหมด จนแม่เราบอกว่าเลิกกันไปแล้วก็คบกันไปเป็นเพื่อนเถอะ ไปเกลียดเขามันจะได้อะไรขึ้นมา ทีแรกเราก็ไม่คิดว่ามันจะเป็นไปได้ แต่มันเป็นได้จริงๆนะคะ แฟนเก่าเราทั้งคู่ก็ยังดีกับเรามาตลอดนะ แต่ไม่ได้มากมายเหมือนตอนที่คบกัน อย่างคนแรกเขาขอให้เราติวหนังสือให้เพราะจะไปสอบตำรวจ แลกกับขนมนมเนยเค้กกาแฟ อะไรก็ว่าไป ติวเสร็จเขาก็มาส่งที่บ้าน ไม่ได้อะไรกันต่อ อีกคนเขาจะคอยช่วยรับ-ส่งเรา เวลาเราจะออกไปทำธุระ แต่ไม่ได้ไปฟรีนะคะ บางทีเราก็ช่วยออกค่าน้ำมัน เลี้ยงข้าว ส่วนเราก็เป็นที่ปรึกษาให้เวลาเขาจีบสาวๆ คือทั้งคู่ต่างก็มีคนคุยของตัวเอง รับรู้ทั้งคู่ ทำเท่าที่ตกลงกันไว้ไม่มีอะไรเกินเลย
แต่แฟนเราเนี้ย เราคุยกันทุกเรื่อง ก่อนคบเราเคยคุยเรื่องนี้กันแล้ว เขาบอกโอเคนะ ชิวๆ ไม่จุกจิก แต่เอาเข้าจริงพอเราออกไปไหนนี่จากที่เคยเที่ยวกลับเที่ยงคืนตีหนึ่ง สองทุ่มโทรตามแล้วค่ะ ไลน์มาก่อน ส่งข้อความมา แล้วก็โทรค่ะ ตอบไลน์ช้านิดนึงก็โทรตามค่ะ เราเข้าใจนะคะว่าเค้าคิดมาก เค้าอยู่กรุงเทพเราอยู่ต่างจังหวัด อาทิตย์นึงเราจะไปหาเขาประมาณวันสองวัน แต่ค่ะแต่ สังคมมันก็ไม่เหมือนกันนิคะ ยิ่งเขาเรียนม.เอกชนด้วย สาวๆที่เขาเคยคุยนี่ก็แบบผ่านกรรมวิธีจนสวยเช้ง ในขณะที่เรานี่ หน้าเดิมๆเลยค่ะ บางทีเราเห็นอะไรมาแล้วเก็บมาคิด แต่ไม่ถามนะคะ เราไม่อยากยุ่งถือว่าเป็นแฟนกันแต่ยังต้องมีพื้นที่ส่วนตัวบ้าง ไม่อยากให้เขาอึดอัด เราเองก็ไม่ชอบเวลาเห็นเพื่อนจุกจิกกับแฟน เช็คนั่นนี่ โทรจิกโทรตาม ขี้หึง โทรจิกโทรตาม ห้ามนั่นนี่ ห้ามเที่ยว ดูแอบโรคจิต แล้วคือทั้งหมดนี่เราก็ไม่อยากให้คนอื่นมาทำกับเรา เราก็เสี่ยงเชื่อใจเค้าไปเลยค่ะ วัดดวงเอา แล้วเขาชอบพูดประมาณว่าไม่ให้ความสำคัญ นี่นอนคุยกันทั้งวันทั้งคืน จากหน้าใสเป็นหน้าสิวเขลอะ นั่งรถไปหาถึงม. กว่าจะได้กลับบ้านก็ค่ำมืด แล้วบ้านเรานี่อยู่ชานเมืองพอมืดมันก็เปลี่ยวๆ ก่อนนี้เราคิดว่าจะไปเรียนที่เดียวกับเค้าเทอมสอง ส่วนนึงคือเราก็อยากอยู่กับเค้าด้วย แต่มันก็อนาคตเราอ่ะ วันนึงก็คงเลิกกันอยู่ดีเราก็อยากคิดดีๆ พอบอกเค้าว่าไม่ไปแล้วเค้าก็มาพาลน้อยอกน้อยใจเราค่ะ แบบว่าเราว่าไปพูดให้ความหวังเค้า อนาคตเราเราขอเห็นแก่ตัวคงไม่เป็นไรมั้ง เขาโตกว่าเรานะแต่ความคิดเขาดูเด็กมากมากเลยค่ะ บางครั้งเขาพยายามพูดแบบผู้ใหญ่ แต่เราก็มองว่าเขาเด็กอยู่ดี คือ อืมมมมมม เราไม่รู้จะพูดจะอธิบายยังไง
เราไม่ได้ตั้งกระทู้เพื่อหาคนถูกผิดนะคะ แต่พอจะมีวิธีที่จะให้เขาเข้าใจอะไรง่ายขึ้นมั้ย
แฟนขี้หึงมากค่ะ
คือเรากับแฟนเก่าทั้งสองคนนี้เคยคบกันนานค่ะ ดังนั้นเรื่องความสนิทความไว้ใจอะไรเนี้ยก็มีมาก
เมื่อก่อนเราเป็นนะคะแบบเลิกกับใครก็เกลียดหน้าเขาไปหมด จนแม่เราบอกว่าเลิกกันไปแล้วก็คบกันไปเป็นเพื่อนเถอะ ไปเกลียดเขามันจะได้อะไรขึ้นมา ทีแรกเราก็ไม่คิดว่ามันจะเป็นไปได้ แต่มันเป็นได้จริงๆนะคะ แฟนเก่าเราทั้งคู่ก็ยังดีกับเรามาตลอดนะ แต่ไม่ได้มากมายเหมือนตอนที่คบกัน อย่างคนแรกเขาขอให้เราติวหนังสือให้เพราะจะไปสอบตำรวจ แลกกับขนมนมเนยเค้กกาแฟ อะไรก็ว่าไป ติวเสร็จเขาก็มาส่งที่บ้าน ไม่ได้อะไรกันต่อ อีกคนเขาจะคอยช่วยรับ-ส่งเรา เวลาเราจะออกไปทำธุระ แต่ไม่ได้ไปฟรีนะคะ บางทีเราก็ช่วยออกค่าน้ำมัน เลี้ยงข้าว ส่วนเราก็เป็นที่ปรึกษาให้เวลาเขาจีบสาวๆ คือทั้งคู่ต่างก็มีคนคุยของตัวเอง รับรู้ทั้งคู่ ทำเท่าที่ตกลงกันไว้ไม่มีอะไรเกินเลย
แต่แฟนเราเนี้ย เราคุยกันทุกเรื่อง ก่อนคบเราเคยคุยเรื่องนี้กันแล้ว เขาบอกโอเคนะ ชิวๆ ไม่จุกจิก แต่เอาเข้าจริงพอเราออกไปไหนนี่จากที่เคยเที่ยวกลับเที่ยงคืนตีหนึ่ง สองทุ่มโทรตามแล้วค่ะ ไลน์มาก่อน ส่งข้อความมา แล้วก็โทรค่ะ ตอบไลน์ช้านิดนึงก็โทรตามค่ะ เราเข้าใจนะคะว่าเค้าคิดมาก เค้าอยู่กรุงเทพเราอยู่ต่างจังหวัด อาทิตย์นึงเราจะไปหาเขาประมาณวันสองวัน แต่ค่ะแต่ สังคมมันก็ไม่เหมือนกันนิคะ ยิ่งเขาเรียนม.เอกชนด้วย สาวๆที่เขาเคยคุยนี่ก็แบบผ่านกรรมวิธีจนสวยเช้ง ในขณะที่เรานี่ หน้าเดิมๆเลยค่ะ บางทีเราเห็นอะไรมาแล้วเก็บมาคิด แต่ไม่ถามนะคะ เราไม่อยากยุ่งถือว่าเป็นแฟนกันแต่ยังต้องมีพื้นที่ส่วนตัวบ้าง ไม่อยากให้เขาอึดอัด เราเองก็ไม่ชอบเวลาเห็นเพื่อนจุกจิกกับแฟน เช็คนั่นนี่ โทรจิกโทรตาม ขี้หึง โทรจิกโทรตาม ห้ามนั่นนี่ ห้ามเที่ยว ดูแอบโรคจิต แล้วคือทั้งหมดนี่เราก็ไม่อยากให้คนอื่นมาทำกับเรา เราก็เสี่ยงเชื่อใจเค้าไปเลยค่ะ วัดดวงเอา แล้วเขาชอบพูดประมาณว่าไม่ให้ความสำคัญ นี่นอนคุยกันทั้งวันทั้งคืน จากหน้าใสเป็นหน้าสิวเขลอะ นั่งรถไปหาถึงม. กว่าจะได้กลับบ้านก็ค่ำมืด แล้วบ้านเรานี่อยู่ชานเมืองพอมืดมันก็เปลี่ยวๆ ก่อนนี้เราคิดว่าจะไปเรียนที่เดียวกับเค้าเทอมสอง ส่วนนึงคือเราก็อยากอยู่กับเค้าด้วย แต่มันก็อนาคตเราอ่ะ วันนึงก็คงเลิกกันอยู่ดีเราก็อยากคิดดีๆ พอบอกเค้าว่าไม่ไปแล้วเค้าก็มาพาลน้อยอกน้อยใจเราค่ะ แบบว่าเราว่าไปพูดให้ความหวังเค้า อนาคตเราเราขอเห็นแก่ตัวคงไม่เป็นไรมั้ง เขาโตกว่าเรานะแต่ความคิดเขาดูเด็กมากมากเลยค่ะ บางครั้งเขาพยายามพูดแบบผู้ใหญ่ แต่เราก็มองว่าเขาเด็กอยู่ดี คือ อืมมมมมม เราไม่รู้จะพูดจะอธิบายยังไง
เราไม่ได้ตั้งกระทู้เพื่อหาคนถูกผิดนะคะ แต่พอจะมีวิธีที่จะให้เขาเข้าใจอะไรง่ายขึ้นมั้ย