เรากำลังตามหาผู้ชายคนๆหนึ่งอยู่ อาจจะดูแรดไปหน่อย แต่ทำตามความรู้สึกจริงๆคะ
คือเราเจอผู้ชายคนนี้อยู่ภูกระดึงคะ ขึ้นภูกระดึงวันที่ 1 ม.ค. 2558 มันเป็นความรู้สึกที่แปลกมากๆคะไม่รู้ว่าคนอื่นจะเคยเป็นกันรึป่าว แต่เราก็พึ่งเคยที่นี้แหละ ที่รู้สึกดีกับคนที่พึ่งเจอกันครั้งแรก แค่ชื่อเค้าเราก็ยังไม่รู้จักเลย ==
เอ่อเข้าเรื่องกันเลยดีกว่านะค่ะ คือรายระเอียดที่เราพอจะบอกได้ก็คือ ผู้ชายคนนี้ ผิวขาว ตัวเล็ก ขาเล็ก วันที่เค้าขึ้นภูกระดึง เค้าใส่กางเกงขาสั้นคะ ใส่รองเท้าโอนิซึกะสีขาว สะพายกระเป๋ารด. ไว้ผมหน้าม้านิดๆ ใส่หมวกสีขาวหรือไม่ก็สีเทาเราไม่แน่ใจ คือเค้าไปกับเพื่อนคะ มีทั้ง ผู้หญิงและผู้ชายประมาณ 7 คนน่าจะได้เราก็ไม่แน่ใจนะค่ะ พอถึงยอดภูกระดึง เค้ามากางเต็นท์ข้างๆเต็นท์เราคะ แล้วเค้าก็กำลังโรยปูนขาวรอบเต็นท์อยู่ (ที่ต้องโรยปูนขาวเนื่องจากกันพวกแมลงๆหรือสัตว์มีพิษเข้าเต็นท์คะ) แล้วพอดีเราลืมเอาไป เราเลยถามเค้าว่า "ขอโทษนะค่ะ ซื้อปูนขาวมาจากไหน" เค้าบอกว่า "เอามาจากบ้าน" จุดๆนั้นอายคะยอมรับนึกว่าซื้ออยู่ที่นี่ =-= แต่เราก็ไม่รู้หนิ 5555 สักพักเค้าก็ถามกลับมาว่า "เอามั้ย" เราก็บอก "อ๋อไม่เป็นไร" เค้าบอก "ไม่เป็นไรมันเหลือ" (ตอนนั้นคิดว่า อ๋อถ้าไม่เหลือนี่คงไม่ให้ช่ะ ?) แล้วเค้าก็เลยไปหยิบถุงปูนขาวจากเพื่อนมาให้เรา เราก็โรยอ้อมเต็นท์จากนั้นก็ไปอาบน้ำ ก็ไม่ได้คุยอะไรกันอีกเลยคะ พอวันที่ 2 จากที่ไปเดินตามน้ำตก ตามผาต่างๆรอชมพระอาทิตย์ตกเสร็จแล้ว เราก็กลับมาที่เต็นท์ อ้าว!! กำคะกำมาก เต็นท์เค้าหายไปไหนไม่รู้จุดๆนั้นเซงคะ 😐 คิดว่าเขาคงกลับแล้ว แต่พอดึกๆมา เราเดินไปกินข้าวกับเพื่อน เจอคะ เจอเค้าคะ เดินไปไหนสักที่ แน่นอนคะเค้าย้ายเต็นท์ ไม่รู้ว่าสาเหตุอะไร แต่นอยด์ๆคะ อาจจะเป็นเพราะลำคานเรารึป่าว จากนั้นก็ไม่เจอกันอีกเลยคะ จนวันลงก็มีเจออยู่ซำแฮก -0- แต่ไม่ได้ทักไม่ได้คุยไม่ได้ยิ้มอะไรเลยคะ เราแค่มองเค้าเฉยๆ (ไม่กล้าทัก กลัวเค้าจำเราไม่ได้ ทักไปจำไม่ได้หน้าแตกเลยสิค่ะ) จากนั้นพอเรากลับบ้าน รีบคะ รีบเลย รีบมาหาเฟสเค้า เข้าทุกเช็คอินทุกสถานที่คะ ทั้ง ณ ยอดเขาภูกระดึง อุทยานแห่งชาติภูกระดึง ตามผาต่างๆ ซำต่างๆ เซง! คะไม่มีวี่แววจะเจอเลย เราก็เลยไปหาตามรูปภาพที่ติดแท็กสถานที่คะ หาทุก 20 นาทีแต่ไม่มีเลยคะ สงสัยเขาไม่ตั้งสาธารณะ ไม่งั้นก็ไม่ลงรูป แล้วสักพักไปหาใน ig คะ ตามโลเคชั่นต่างๆทั้ง ณ ยอดเขาภูกระดึง อุทยานแห่งชาติ บลาๆๆ เยอะแยะไปหมด แต่ยากมากคะ ig ไม่บอกวันที่คะบอกแค่ว่านานแค่ไหน ยากกว่านั้นคือส่วนใหญ่เป็นรูปวิวคะ หาทีแทบอ้วก คือเยอะมากจริงๆคะ เวลาเรียนเรายังหาเลย คือเป็นเอามากจริงๆยอมรับคะ เราหาจนไม่รู้จะหายังไงแล้วคะ เราแค่รู้สึกดี เราแค่อยากร็จักเค้าแค่นั้นเอง ถ้าเค้ามีแฟนแล้วเราก็ขอโทษด้วยนะค่ะ เราแค่อยากรู้จักเฉยๆ แค่อยากรู้ว่าเค้าชื่ออะไร เป็นคนที่ไหนยังไง แค่นั้นเองเราหมดทางจะหาแล้วจริงๆ เพื่อนเลยแนะนำให้มาตั้งกระทู้ลองดูคะหนทางสุดท้ายแล้วจริงๆ หวังว่าเค้าจะเจอไม่ก็เพื่อนๆเค้าคงเจอนะค่ะ
ขอบคุณที่อ่านจนจบนะค่ะ เราตั้งกระทู้ครั้งแรก พิมพ์อาจจะงงๆบ้าง ขอโทษด้วยน้า กระทู้เราอาจจะแรดนะตามหาผู้ชาย แต่เราทำตามความรู้สึกจริงๆคะ
เรากำลังตามหาคนๆหนึ่ง ที่เจออยู่ภูกระดึง
คือเราเจอผู้ชายคนนี้อยู่ภูกระดึงคะ ขึ้นภูกระดึงวันที่ 1 ม.ค. 2558 มันเป็นความรู้สึกที่แปลกมากๆคะไม่รู้ว่าคนอื่นจะเคยเป็นกันรึป่าว แต่เราก็พึ่งเคยที่นี้แหละ ที่รู้สึกดีกับคนที่พึ่งเจอกันครั้งแรก แค่ชื่อเค้าเราก็ยังไม่รู้จักเลย ==
เอ่อเข้าเรื่องกันเลยดีกว่านะค่ะ คือรายระเอียดที่เราพอจะบอกได้ก็คือ ผู้ชายคนนี้ ผิวขาว ตัวเล็ก ขาเล็ก วันที่เค้าขึ้นภูกระดึง เค้าใส่กางเกงขาสั้นคะ ใส่รองเท้าโอนิซึกะสีขาว สะพายกระเป๋ารด. ไว้ผมหน้าม้านิดๆ ใส่หมวกสีขาวหรือไม่ก็สีเทาเราไม่แน่ใจ คือเค้าไปกับเพื่อนคะ มีทั้ง ผู้หญิงและผู้ชายประมาณ 7 คนน่าจะได้เราก็ไม่แน่ใจนะค่ะ พอถึงยอดภูกระดึง เค้ามากางเต็นท์ข้างๆเต็นท์เราคะ แล้วเค้าก็กำลังโรยปูนขาวรอบเต็นท์อยู่ (ที่ต้องโรยปูนขาวเนื่องจากกันพวกแมลงๆหรือสัตว์มีพิษเข้าเต็นท์คะ) แล้วพอดีเราลืมเอาไป เราเลยถามเค้าว่า "ขอโทษนะค่ะ ซื้อปูนขาวมาจากไหน" เค้าบอกว่า "เอามาจากบ้าน" จุดๆนั้นอายคะยอมรับนึกว่าซื้ออยู่ที่นี่ =-= แต่เราก็ไม่รู้หนิ 5555 สักพักเค้าก็ถามกลับมาว่า "เอามั้ย" เราก็บอก "อ๋อไม่เป็นไร" เค้าบอก "ไม่เป็นไรมันเหลือ" (ตอนนั้นคิดว่า อ๋อถ้าไม่เหลือนี่คงไม่ให้ช่ะ ?) แล้วเค้าก็เลยไปหยิบถุงปูนขาวจากเพื่อนมาให้เรา เราก็โรยอ้อมเต็นท์จากนั้นก็ไปอาบน้ำ ก็ไม่ได้คุยอะไรกันอีกเลยคะ พอวันที่ 2 จากที่ไปเดินตามน้ำตก ตามผาต่างๆรอชมพระอาทิตย์ตกเสร็จแล้ว เราก็กลับมาที่เต็นท์ อ้าว!! กำคะกำมาก เต็นท์เค้าหายไปไหนไม่รู้จุดๆนั้นเซงคะ 😐 คิดว่าเขาคงกลับแล้ว แต่พอดึกๆมา เราเดินไปกินข้าวกับเพื่อน เจอคะ เจอเค้าคะ เดินไปไหนสักที่ แน่นอนคะเค้าย้ายเต็นท์ ไม่รู้ว่าสาเหตุอะไร แต่นอยด์ๆคะ อาจจะเป็นเพราะลำคานเรารึป่าว จากนั้นก็ไม่เจอกันอีกเลยคะ จนวันลงก็มีเจออยู่ซำแฮก -0- แต่ไม่ได้ทักไม่ได้คุยไม่ได้ยิ้มอะไรเลยคะ เราแค่มองเค้าเฉยๆ (ไม่กล้าทัก กลัวเค้าจำเราไม่ได้ ทักไปจำไม่ได้หน้าแตกเลยสิค่ะ) จากนั้นพอเรากลับบ้าน รีบคะ รีบเลย รีบมาหาเฟสเค้า เข้าทุกเช็คอินทุกสถานที่คะ ทั้ง ณ ยอดเขาภูกระดึง อุทยานแห่งชาติภูกระดึง ตามผาต่างๆ ซำต่างๆ เซง! คะไม่มีวี่แววจะเจอเลย เราก็เลยไปหาตามรูปภาพที่ติดแท็กสถานที่คะ หาทุก 20 นาทีแต่ไม่มีเลยคะ สงสัยเขาไม่ตั้งสาธารณะ ไม่งั้นก็ไม่ลงรูป แล้วสักพักไปหาใน ig คะ ตามโลเคชั่นต่างๆทั้ง ณ ยอดเขาภูกระดึง อุทยานแห่งชาติ บลาๆๆ เยอะแยะไปหมด แต่ยากมากคะ ig ไม่บอกวันที่คะบอกแค่ว่านานแค่ไหน ยากกว่านั้นคือส่วนใหญ่เป็นรูปวิวคะ หาทีแทบอ้วก คือเยอะมากจริงๆคะ เวลาเรียนเรายังหาเลย คือเป็นเอามากจริงๆยอมรับคะ เราหาจนไม่รู้จะหายังไงแล้วคะ เราแค่รู้สึกดี เราแค่อยากร็จักเค้าแค่นั้นเอง ถ้าเค้ามีแฟนแล้วเราก็ขอโทษด้วยนะค่ะ เราแค่อยากรู้จักเฉยๆ แค่อยากรู้ว่าเค้าชื่ออะไร เป็นคนที่ไหนยังไง แค่นั้นเองเราหมดทางจะหาแล้วจริงๆ เพื่อนเลยแนะนำให้มาตั้งกระทู้ลองดูคะหนทางสุดท้ายแล้วจริงๆ หวังว่าเค้าจะเจอไม่ก็เพื่อนๆเค้าคงเจอนะค่ะ
ขอบคุณที่อ่านจนจบนะค่ะ เราตั้งกระทู้ครั้งแรก พิมพ์อาจจะงงๆบ้าง ขอโทษด้วยน้า กระทู้เราอาจจะแรดนะตามหาผู้ชาย แต่เราทำตามความรู้สึกจริงๆคะ