คำตอบที่ได้รับเลือกจากเจ้าของกระทู้
ความคิดเห็นที่ 1
เราว่า จขกท ปิดกั้นตัวเองมากเกินไปป่าว
ตอนเราเข้ามหาลัยปี 1 คือมอเราจะมีเรียนปรับพื้นฐานก่อน
แล้วจะมีสอบวัดความรู้ว่าเราจะได้ level ไหน
ละทีนี้เราดันได้ไม่เหมือนเพื่อน สรุปคือก็ต้องมาหาเพื่อนใหม่อยู่ดี
ละทีนี้แบบคือปี1 อะเราเป็นเด็ก ตจว เข้ามาเรียนในกรุงเทพ
ละหน้าตาก็แบบเหมือนเป็นคนพูดน้อย จริงจัง เวลาเรียนแรกๆก็ไม่ค่อยมีเพื่อนเว่ย
เหมือนเรายังเกร็งอยู่ด้วยอะ แบบใครว้าาาาาา ไม่รู้จักซักคนนน หยิ่งกันจั๊งงงงง
อันนี้คิดในใจ 55555555 คือด้วยความที่เราหลุดเข้าไปในเซคที่ทั้งห้องมันมีกลุ่มเป็นของตัวเอง
เลยแบบ... ตายละะะะ ทำไงดีวะะะะ ไม่มีคนคุยด้วยยยยย
ปึป.. เราก็แบบเฮ้ยมันไม่ได้ละ อยู่แบบนี้ไม่ได้แล้วววว อยากเม้าาา
คือถ้าเค้าไม่มาคุยกะเรา เราก็เข้าไปคุยกะเค้าเองอะ
คือเพื่อนบอก.. นี่ไม่คิดเลยนะว่าหน้าตาแบบนี้จะพูดมากขั้นสุดขนาดนี้ 555555555555
ประเด็นคือที่เค้าไม่เข้ามาคุยกะเราตั้งแต่แรกเพราะบุคลิกเราเองแหละ
ที่ดูเป็นคนจริงจัง ไม่ยิ้มแย้มไรงี้
จากนั้นมาเราก็เลยค่อยๆเปลี่ยนตัวเอง เป็นคนสดใสร่าเริงมากขึ้น
จนตอนนี้กลับไปเรียบร้อย พูดน้อยไม่เป็นแล้วง่ะะะ 5555555555
สุดท้ายเราก็กลายเป็นขาเม้าไปเป็นที่เรียบร้อย คุยได้ทุกเรื่องอะ
แล้วทีนี้ก้อเลยได้เพื่อนสายเม้ามาเป็นกองทัพเลยข่าาาาาาาาาา
นี่ขนาดอ่านข่าวจากถุงกล้วยแขกยังเอามาเป็นประเด็นได้นะ 55555555555
แต่จริงๆ เราอยากแนะนำว่าถ้าเป็นคนไม่ค่อยพูดแรกๆก็ลองยิ้มให้ก่อน
แล้วถามชื่อ สำหรับคนที่ไม่รู้จักที่เรียนด้วยกันนะ
แล้วค่อยดูอีกทีว่าเค้าพร้อมเปิดใจรับเราเข้าไปป่าว
คืออย่างบางคนที่เราเจอมาอะ เค้าก้อถามคำตอบคำนะ
แล้วเราก็ไม่สานต่อขะะะะ เราก้อเซโนวววว เลยยย คุยกะคนอื่นก้อได้ ชิ! 555555555
ค่อยๆลองเปลี่ยนทัศนคตินะ อย่าคิดว่าเค้าลืมเรา แค่เรายังไม่รู้จักกันมากแค่นั้นเนอะ
จะได้ไม่เครียด เฮฮาๆไว้ค่ะ
แล้วชีวิตจะดี แล้วอีกอย่างถ้าเราอยากมีเพื่อนที่จริงใจ เราต้องจริงใจก่อน
เราอยากมีเพื่อนแบบไหน เราต้องเป็นแบบนั้น
เพราะโลกจะดึงดูดคนที่คล้ายๆกันมาไว้ด้วยกันค่ะ
ที่เค้าว่าๆกันไว้ว่าเพื่อนมหาลัย ไม่จริงใจ
เราบอกเลยว่าไม่จริงค่ะ เรามาตัวคนเดียว ไม่มีเพื่อนมัธยมมาด้วยซักคนนะ
เพื่อนที่เราเจอก็ช่วยๆกัยทั้งนั้น ไม่มีการกั๊ก อิจฉาริษยา หวงวิชาใดๆทั้งสิ้นอะ
ที่สำคัญมันอยู่ที่ทัศนคติเรานะ สู้ๆค่ะ
ปล. พิมพ์ซะยาว หวังว่าจะช่วยให้ จขกท มีกำลังใจเพิ่มขึ้นนะคะ
ตอนเราเข้ามหาลัยปี 1 คือมอเราจะมีเรียนปรับพื้นฐานก่อน
แล้วจะมีสอบวัดความรู้ว่าเราจะได้ level ไหน
ละทีนี้เราดันได้ไม่เหมือนเพื่อน สรุปคือก็ต้องมาหาเพื่อนใหม่อยู่ดี
ละทีนี้แบบคือปี1 อะเราเป็นเด็ก ตจว เข้ามาเรียนในกรุงเทพ
ละหน้าตาก็แบบเหมือนเป็นคนพูดน้อย จริงจัง เวลาเรียนแรกๆก็ไม่ค่อยมีเพื่อนเว่ย
เหมือนเรายังเกร็งอยู่ด้วยอะ แบบใครว้าาาาาา ไม่รู้จักซักคนนน หยิ่งกันจั๊งงงงง
อันนี้คิดในใจ 55555555 คือด้วยความที่เราหลุดเข้าไปในเซคที่ทั้งห้องมันมีกลุ่มเป็นของตัวเอง
เลยแบบ... ตายละะะะ ทำไงดีวะะะะ ไม่มีคนคุยด้วยยยยย
ปึป.. เราก็แบบเฮ้ยมันไม่ได้ละ อยู่แบบนี้ไม่ได้แล้วววว อยากเม้าาา
คือถ้าเค้าไม่มาคุยกะเรา เราก็เข้าไปคุยกะเค้าเองอะ
คือเพื่อนบอก.. นี่ไม่คิดเลยนะว่าหน้าตาแบบนี้จะพูดมากขั้นสุดขนาดนี้ 555555555555
ประเด็นคือที่เค้าไม่เข้ามาคุยกะเราตั้งแต่แรกเพราะบุคลิกเราเองแหละ
ที่ดูเป็นคนจริงจัง ไม่ยิ้มแย้มไรงี้
จากนั้นมาเราก็เลยค่อยๆเปลี่ยนตัวเอง เป็นคนสดใสร่าเริงมากขึ้น
จนตอนนี้กลับไปเรียบร้อย พูดน้อยไม่เป็นแล้วง่ะะะ 5555555555
สุดท้ายเราก็กลายเป็นขาเม้าไปเป็นที่เรียบร้อย คุยได้ทุกเรื่องอะ
แล้วทีนี้ก้อเลยได้เพื่อนสายเม้ามาเป็นกองทัพเลยข่าาาาาาาาาา
นี่ขนาดอ่านข่าวจากถุงกล้วยแขกยังเอามาเป็นประเด็นได้นะ 55555555555
แต่จริงๆ เราอยากแนะนำว่าถ้าเป็นคนไม่ค่อยพูดแรกๆก็ลองยิ้มให้ก่อน
แล้วถามชื่อ สำหรับคนที่ไม่รู้จักที่เรียนด้วยกันนะ
แล้วค่อยดูอีกทีว่าเค้าพร้อมเปิดใจรับเราเข้าไปป่าว
คืออย่างบางคนที่เราเจอมาอะ เค้าก้อถามคำตอบคำนะ
แล้วเราก็ไม่สานต่อขะะะะ เราก้อเซโนวววว เลยยย คุยกะคนอื่นก้อได้ ชิ! 555555555
ค่อยๆลองเปลี่ยนทัศนคตินะ อย่าคิดว่าเค้าลืมเรา แค่เรายังไม่รู้จักกันมากแค่นั้นเนอะ
จะได้ไม่เครียด เฮฮาๆไว้ค่ะ
แล้วชีวิตจะดี แล้วอีกอย่างถ้าเราอยากมีเพื่อนที่จริงใจ เราต้องจริงใจก่อน
เราอยากมีเพื่อนแบบไหน เราต้องเป็นแบบนั้น
เพราะโลกจะดึงดูดคนที่คล้ายๆกันมาไว้ด้วยกันค่ะ
ที่เค้าว่าๆกันไว้ว่าเพื่อนมหาลัย ไม่จริงใจ
เราบอกเลยว่าไม่จริงค่ะ เรามาตัวคนเดียว ไม่มีเพื่อนมัธยมมาด้วยซักคนนะ
เพื่อนที่เราเจอก็ช่วยๆกัยทั้งนั้น ไม่มีการกั๊ก อิจฉาริษยา หวงวิชาใดๆทั้งสิ้นอะ
ที่สำคัญมันอยู่ที่ทัศนคติเรานะ สู้ๆค่ะ
ปล. พิมพ์ซะยาว หวังว่าจะช่วยให้ จขกท มีกำลังใจเพิ่มขึ้นนะคะ
แสดงความคิดเห็น
ไม่มีเพื่อน หรือ มาทีหลัง
คือเราเรียนอยู่ มหาลัยหนึ่ง ตอนนี้ก็อยู่ปี2แล้ว. ก่อนหน้านั้นเคยเรียนจากมหาลัยก่อนหน้านั่นมา และย้ายมาที่ปัจจุบันในตอนนี้ เรามีความรู้สึกว่าเราไม่ค่อยมีเพื่อนเลย มีที่สนิดก็แค่คนเดียว แต่เขาเป็นคนเฟนลี่ เข้ากับคนอื่นง่ายเวลาเราไม่มาเรียเขาก็สามารถอยู่กับคนอื่นได้ แต่เรา เมื่อเขาไม่มาเรียนเรารู้สึกอยู่ตะวคนเดียว ไม่มีกลุ่ม ไม่มีก้อนเกมือนคนอื้นเขา เราเป็นคนเงียบๆ พูดตรงๆ จริงใจ ไม่ค่อยพูดกับคนไม่สนิด แต่ถ้าสนิดก็คุยเฮฮาตลกได้ แต่กับคนส่วนใหญ่เราจะเป็นผู้ฟังที่ดีมากกว่า เรารู้สึกเราอยู่โดดเดี่ยว บาทีก็เหมือนเป็นคนทีาถูกเพื่อนในเอก ในห้องเรียนที่มีอยุ่30กว่าคน ลืมเหมือนไม่มีตัวตน บางทีก็รู่สึกน่อยใจว่าเราไม่ดีหรอ มีไรเราก็ช่วยเหลือตลอด เพื่อนรำบาก การบ้าน งาน เราช่วยตลอด แต่บางทีพอเขามีความสุขกับลืมเรา ทำไมเราถึงเจอแต่เพื่อนไม่ค่อยจริงใจกับเราซะเลย เราต้องทำไงหรอ ต้องมีรถให้เพื้อนนั้งถึงจะมีเพื่อนเยอะๆเวลาเขาชวนต้องไปทุกที(เราก็ไปนะ)แต่ทำไมเราเหมือนไม่มีใครเลย มันเหมือนไม่มีคนสนิด ไม่มีคนรู้ใจเรา ไม่มีกลุ่ม ไม่มีพวก เหมือนอยู่ตัวคเดียว เรียนเสร็จก็เข้าบ้าน จะไปนั้งคุยกับเขาก็ๆม่ใช่เรื่องเพราะไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับเขา พยามทุกอย่างเปิดใจทุกอย่าง แต่เหมือนคนไม่เห็นว่าเรามีตัวตน ทำไมอะเราต่องทำไง เราอยากมีกลุ่มที่เข้าใจ ที่ไม่เสแสร้ง คือมีกลุ่มอะ. หรือเป็นเพราะว่าเรามาช้า เลยไม่มีใครคบ