สวัสดีคะ เรามาเริ่มเรื่องกันเลยดีกว่า
เราเป็นผญ คนหนึ่งที่โดนบอกเลิกเพราะ นิสัยของตัวเองมาหลายครั้ง และทุกครั้งทีมีความรักเราก็มักจะทุ่มเทให้มันรักครั้งนั้นอย่างเต็มที่
คำว่าเผื่อใจสำหรับเรานั้นไม่มีหรอก เพราะเราคิดว่า รักแล้วต้องทำให้ดีที่สุด
ก่อนหน้านี้เราได้คบกับผช คนหนึ่ง เขาก็เป็นคนดีในระดับหนึ่ง ระหว่างที่เราคบกับเขาเราไม่เคยนอกใจเลย
เราไม่เคยแม้แต่จะคิด บางทีเราก็คิดว่าเรารักเขามากกว่าชีวิตเราอีก เราเคยเกือบเสียโฉมเพราะความเป็นห่วงเขา
ทั้งที่ก่อนหน้านี้เขาไล่ให้เรากลับไป เราเหมือนทะเลาะกันในช่วงนั้น เราเลยโทรให้เพื่อนเขาที่สามารถพึ่งพาได้ในนาทีนั้น
พาเราไปหาเขาที่บ้านหน่อย ประมาณ ตี 2 ได้ ฝนก็ตกปร่อยๆ มือสองข้างก็มีโทรศัพท์สองเครื่องโทรหาเขา
แต่ไม่มากแต่สิ่งที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้นกับเรา วินาทีน้ัน !! โครมมมมม เรากระเด็นไปอยู่กลางถนนละจ้า
ส่วนเพื่อนของเขานู้นไปนอนเล่นอยู่ข้างทาง เราลุกขึ้นได้ในตอนนั้นเราไม่รู้สึกอะไรเลย รู้สึกแค่กลับรถมาทับเรามากกว่า
เพราะตกดึกรถใหญ่วิ่ง และถนนโล่งมาก ส่วนไอรถที่ชนเราทั้งคู่ชิ่งขับหนีไป ตอนนั้นเราไม่สนใจอะไรทั้งนั้น เราวิ่งเขาไปกอด
เพื่อนเขา เพราะความกลัวสุดๆ ในชีวิตหนึ่งที่พึ่งเคยเจอ จากนั้นเรายังไม่ไม่ลืมที่จะโทรหาเขา เพื่อที่จะบอกว่ามะกี้เรารถชนนะ
เห้ยรับหน่อยสิวะ เกิน 50 สายได้ เขาถึงรับละพาเราไปส่ง รพ. ตื่นเช้ามารู้ไหมเราเจออะไร " เลิกกันเถอะกูไม่ทนแล้ว "
บร๊ะเจ้าา รถชนยังไม่พอ ยังมาเจอบอกเลิกอีก
ซวยซ้ำซวยซ้อน เราตามง้อเขามาได้อาทิตย์หนึ่ง
เขาไม่สนไจเราเลย ไม่รับสาย ปิดเครื่องหนี ในช่วงเวลานั้นมือเราใช้ไมไ่ด้ข้างหนึ่ง น้ำก็อาบไม่ได้เดียวโดนแผล
ก็มีเพื่อนของเขานี้แหละ ที่มาคอยหวีผมไห้ ผูกผม พาไปทำแผล พาไปกินข้าว คือดูแลทุกๆอย่าง ยกเว้น อาบน้ำนะจ้ะ
จนวันหนึ่งเราไปเห็นเขาเอาผญ ซ้อนท้ายมาที่ตึกของเพื่อนเขาที่รถชนพร้อมเรานี้แหละ เราโกรธมากเลย อารมณ์ตอนนั้น
จะเดินไปตบแล้ว แต่เมือเจอหน้าเขา เขาทำหน้าแบะๆใส่เราเหมือนเยาะเย้ย สรุปแล้วผญ คนนั้นคือ น้องรหัสของเขา เขาพา
มาหาแฟนที่เป้นทอมอยู่ตึกเดียวกับเพื่อนของเขา แล้วหลังจากนั้นเพื่อนของเขา หรือ เรียกว่า หมี (นามสมมุติ) จะได้ไม่งง
เขาก็มาคุยกับเราว่า
หมี : ทำไมไปทำนิสัยแบบนั้นละ เลิกกันแล้วนะ
เรา : ก็มันโมโหอ่ะ
หมี : มันบอกว่า มันไม่ได้คิดอะไรกับเธอแล้วนะ
เรา : ( ล้มทั้งยืน น้ำตาเริ่มคลอ แต่ต้องกลั่นไว้ อายเขา )
จากวันนั้นไม่ว่าเราจะเจออะไรเกี่ยวกับเขา เราก็จะไม่สนใจ ทำใจพูดง่ายๆ เขาเลิกกับเราแบบ เราผิดอะไร ?
เรามารู้ที่หลังว่า เขาไปพูดกับหมีว่า เขาเบื่อเรา อ่อนี้สินะเหตุผลที่อยากเลิก มานั่งคิดแล้วทุกคนที่เขาเลิกกับเรา
ก็เพราะมาจากนิสัยของเราทั้งนั้น ขี้อ้อน งอแง ทำตัวเหมือนเด็ก จู้จี้ จุกจิก เอาแต่ใจ แต่ทุกอย่างที่ทำเราก็รู้เวลานะว่าเวลาไหนควรทำตัวยังไง
ไม่ไช่ไม่รู้เวลาเลย แต่เราคิดเสมอว่าเราโชคดีที่เจอหมี คนที่มาดูแลเราในเวลานี้ เราโชคดีที่เจอเพื่อนดีๆ แบบนี้
เราไม่รุ้ว่าระหว่างเรากับเขามาถึงขั้นของความรู้สึกที่เรียกว่า ชอบได้ไง คงเป็นเรามากกว่าที่รู้สึกไปข้างเดียว
แอบชอบเขาข้างเดียวอีกแล้วทั้งปีทั้งชาติ ไม่ให้ชอบได้ไงในเมื่อเขาเป็นคน น่ารัก เอาใจใครไม่เก่ง แต่เขาดูแลเรามาตลอด
ช่วงเวลานั้นเขาทำให้เราเหมือนมั่นใจว่า เขาก็ชอบเราเหมือนกัน นั้นคือ เขาเหมือนหวงๆเรา
เราเหมือนคู่รักดูใจมาสักพัก
จนถึงวันที่ 22 กันยายน 2556 เราชวนเขาไปเที่ยวกับพวกเพื่อนๆเราแถวโสตรัชดา เราเมาด้วยมั้ง เลยขอเขาเป็นแฟน
เขาก็ตอบตกลงนะ อร๊ายยยย ไม่อกหักแล้วค้าาา
เดียวมาต่อนะคะ ~
ชีวิตนี้ต้องเจอแต่ความเจ็บช้ำกับความรัก
เราเป็นผญ คนหนึ่งที่โดนบอกเลิกเพราะ นิสัยของตัวเองมาหลายครั้ง และทุกครั้งทีมีความรักเราก็มักจะทุ่มเทให้มันรักครั้งนั้นอย่างเต็มที่
คำว่าเผื่อใจสำหรับเรานั้นไม่มีหรอก เพราะเราคิดว่า รักแล้วต้องทำให้ดีที่สุด
ก่อนหน้านี้เราได้คบกับผช คนหนึ่ง เขาก็เป็นคนดีในระดับหนึ่ง ระหว่างที่เราคบกับเขาเราไม่เคยนอกใจเลย
เราไม่เคยแม้แต่จะคิด บางทีเราก็คิดว่าเรารักเขามากกว่าชีวิตเราอีก เราเคยเกือบเสียโฉมเพราะความเป็นห่วงเขา
ทั้งที่ก่อนหน้านี้เขาไล่ให้เรากลับไป เราเหมือนทะเลาะกันในช่วงนั้น เราเลยโทรให้เพื่อนเขาที่สามารถพึ่งพาได้ในนาทีนั้น
พาเราไปหาเขาที่บ้านหน่อย ประมาณ ตี 2 ได้ ฝนก็ตกปร่อยๆ มือสองข้างก็มีโทรศัพท์สองเครื่องโทรหาเขา
แต่ไม่มากแต่สิ่งที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้นกับเรา วินาทีน้ัน !! โครมมมมม เรากระเด็นไปอยู่กลางถนนละจ้า
ส่วนเพื่อนของเขานู้นไปนอนเล่นอยู่ข้างทาง เราลุกขึ้นได้ในตอนนั้นเราไม่รู้สึกอะไรเลย รู้สึกแค่กลับรถมาทับเรามากกว่า
เพราะตกดึกรถใหญ่วิ่ง และถนนโล่งมาก ส่วนไอรถที่ชนเราทั้งคู่ชิ่งขับหนีไป ตอนนั้นเราไม่สนใจอะไรทั้งนั้น เราวิ่งเขาไปกอด
เพื่อนเขา เพราะความกลัวสุดๆ ในชีวิตหนึ่งที่พึ่งเคยเจอ จากนั้นเรายังไม่ไม่ลืมที่จะโทรหาเขา เพื่อที่จะบอกว่ามะกี้เรารถชนนะ
เห้ยรับหน่อยสิวะ เกิน 50 สายได้ เขาถึงรับละพาเราไปส่ง รพ. ตื่นเช้ามารู้ไหมเราเจออะไร " เลิกกันเถอะกูไม่ทนแล้ว "
บร๊ะเจ้าา รถชนยังไม่พอ ยังมาเจอบอกเลิกอีก
เขาไม่สนไจเราเลย ไม่รับสาย ปิดเครื่องหนี ในช่วงเวลานั้นมือเราใช้ไมไ่ด้ข้างหนึ่ง น้ำก็อาบไม่ได้เดียวโดนแผล
ก็มีเพื่อนของเขานี้แหละ ที่มาคอยหวีผมไห้ ผูกผม พาไปทำแผล พาไปกินข้าว คือดูแลทุกๆอย่าง ยกเว้น อาบน้ำนะจ้ะ
จนวันหนึ่งเราไปเห็นเขาเอาผญ ซ้อนท้ายมาที่ตึกของเพื่อนเขาที่รถชนพร้อมเรานี้แหละ เราโกรธมากเลย อารมณ์ตอนนั้น
จะเดินไปตบแล้ว แต่เมือเจอหน้าเขา เขาทำหน้าแบะๆใส่เราเหมือนเยาะเย้ย สรุปแล้วผญ คนนั้นคือ น้องรหัสของเขา เขาพา
มาหาแฟนที่เป้นทอมอยู่ตึกเดียวกับเพื่อนของเขา แล้วหลังจากนั้นเพื่อนของเขา หรือ เรียกว่า หมี (นามสมมุติ) จะได้ไม่งง
เขาก็มาคุยกับเราว่า
หมี : ทำไมไปทำนิสัยแบบนั้นละ เลิกกันแล้วนะ
เรา : ก็มันโมโหอ่ะ
หมี : มันบอกว่า มันไม่ได้คิดอะไรกับเธอแล้วนะ
เรา : ( ล้มทั้งยืน น้ำตาเริ่มคลอ แต่ต้องกลั่นไว้ อายเขา )
จากวันนั้นไม่ว่าเราจะเจออะไรเกี่ยวกับเขา เราก็จะไม่สนใจ ทำใจพูดง่ายๆ เขาเลิกกับเราแบบ เราผิดอะไร ?
เรามารู้ที่หลังว่า เขาไปพูดกับหมีว่า เขาเบื่อเรา อ่อนี้สินะเหตุผลที่อยากเลิก มานั่งคิดแล้วทุกคนที่เขาเลิกกับเรา
ก็เพราะมาจากนิสัยของเราทั้งนั้น ขี้อ้อน งอแง ทำตัวเหมือนเด็ก จู้จี้ จุกจิก เอาแต่ใจ แต่ทุกอย่างที่ทำเราก็รู้เวลานะว่าเวลาไหนควรทำตัวยังไง
ไม่ไช่ไม่รู้เวลาเลย แต่เราคิดเสมอว่าเราโชคดีที่เจอหมี คนที่มาดูแลเราในเวลานี้ เราโชคดีที่เจอเพื่อนดีๆ แบบนี้
เราไม่รุ้ว่าระหว่างเรากับเขามาถึงขั้นของความรู้สึกที่เรียกว่า ชอบได้ไง คงเป็นเรามากกว่าที่รู้สึกไปข้างเดียว
แอบชอบเขาข้างเดียวอีกแล้วทั้งปีทั้งชาติ ไม่ให้ชอบได้ไงในเมื่อเขาเป็นคน น่ารัก เอาใจใครไม่เก่ง แต่เขาดูแลเรามาตลอด
ช่วงเวลานั้นเขาทำให้เราเหมือนมั่นใจว่า เขาก็ชอบเราเหมือนกัน นั้นคือ เขาเหมือนหวงๆเรา
จนถึงวันที่ 22 กันยายน 2556 เราชวนเขาไปเที่ยวกับพวกเพื่อนๆเราแถวโสตรัชดา เราเมาด้วยมั้ง เลยขอเขาเป็นแฟน
เขาก็ตอบตกลงนะ อร๊ายยยย ไม่อกหักแล้วค้าาา
เดียวมาต่อนะคะ ~