สวัสดีค่ะ นี่คือกระทู้แรกของดิฉันค่ะ รู้สึกอึดอัดและโดดเดี่ยวมากที่ต้องใช้ชีวิตเพียงลำพัง
ถ้าพิมพ์ขาดตกบกพร่อง ต้องอภัยด้วยค่ะ
**เรื่องมีอยู่ว่าดิฉันคบกับแฟนมาได้ปีกว่า รักเขามากค่ะ แต่มันไม่ได้สวยงามอย่างที่คิดเมื่อเขาคบกับอีกคนนึง ซึ่งเขารักคนนี้มากกว่าดิฉัน
ฉันก็เข้าใจ แต่ด้วยเพราะว่ารักมากเลยยอมเขา จนวันหนึ่ง เราสองคนเกิดพลาดพลั้ง ดิฉันตั้งท้อง แต่เหตุการณ์กลับพลิกจากหน้ามือเป็นหลังมือ
เขาไม่รับผิดชอบค่ะ เหตุผลหลักเลยเพราะผู้หญิงคนนั้น เขากลัวว่าผู้หญิงคนนั้นจะจับได้และเสียใจ TT
ทางออกของเขาที่บอกดิฉันมาคือ ให้ดิฉันไป "เอาออก" เพราะเขารับผิดชอบฉันไม่ไหวมันเป็นเหตุผลที่เสียความรู้สึกมาก
ตอนนั้นพอได้ยิน ช็อคมากค่ะ ไม่คิดว่าเขาจะพูดกับดิฉันและลูกแบบนี้
เขาให้เหตุผลว่าเขารักผู้หญิงคนนี้มาก เราเข้าใจว่าดิฉันมันรวยสู้เขาไม่ได้ แถมยังสวยกว่าด้วย
TT เสียใจแต่ไม่รู้จะทำยังไง เลยบอกเขาว่า "ไม่เป็นไรฉันดูแลตัวเองได้ ชีวิตเดียวฉันจะดูแลเอง" เขาก็โอเคค่ะ คือทุกอย่างมันง่ายมาก ทำไมเขาเย็นชาได้ขนาดนี้ ร้องไห้เหมือนคนสิ้นหวังเลยค่ะ พ่อแม่ก็ไม่กล้าบอก เพราะถ้าบอกไปเรื่องใหญ่แน่ เราอยากอยู่แบบเงียบๆ ไม่อยากไปเรียกร้องอะไรจากเขา
งานก็ต้องลาออกเพราะเขาไม่ให้คนท้องทำงาน เงินเก็บที่มีไม่รู้จะพอใช้ได้ถึงเมื่อไร รู้สึกโดดเดี่ยว ไร้ค่า สิ้นหวัง ไม่กล้าคุยกับเพื่อนเพราะกลัวเขาซ้ำเติม
มันแย่ไปหมด
เรื่องของดิฉันมีเพียงเท่านี้ค่ะ อยากระบายมากค่ะ อึดอัดและเสียใจ
ขอบคุณค่ะ
เมื่อฉันท้อง แฟนฉันเขาขอไม่รับผิดชอบ
ถ้าพิมพ์ขาดตกบกพร่อง ต้องอภัยด้วยค่ะ
**เรื่องมีอยู่ว่าดิฉันคบกับแฟนมาได้ปีกว่า รักเขามากค่ะ แต่มันไม่ได้สวยงามอย่างที่คิดเมื่อเขาคบกับอีกคนนึง ซึ่งเขารักคนนี้มากกว่าดิฉัน
ฉันก็เข้าใจ แต่ด้วยเพราะว่ารักมากเลยยอมเขา จนวันหนึ่ง เราสองคนเกิดพลาดพลั้ง ดิฉันตั้งท้อง แต่เหตุการณ์กลับพลิกจากหน้ามือเป็นหลังมือ
เขาไม่รับผิดชอบค่ะ เหตุผลหลักเลยเพราะผู้หญิงคนนั้น เขากลัวว่าผู้หญิงคนนั้นจะจับได้และเสียใจ TT
ทางออกของเขาที่บอกดิฉันมาคือ ให้ดิฉันไป "เอาออก" เพราะเขารับผิดชอบฉันไม่ไหวมันเป็นเหตุผลที่เสียความรู้สึกมาก
ตอนนั้นพอได้ยิน ช็อคมากค่ะ ไม่คิดว่าเขาจะพูดกับดิฉันและลูกแบบนี้
เขาให้เหตุผลว่าเขารักผู้หญิงคนนี้มาก เราเข้าใจว่าดิฉันมันรวยสู้เขาไม่ได้ แถมยังสวยกว่าด้วย
TT เสียใจแต่ไม่รู้จะทำยังไง เลยบอกเขาว่า "ไม่เป็นไรฉันดูแลตัวเองได้ ชีวิตเดียวฉันจะดูแลเอง" เขาก็โอเคค่ะ คือทุกอย่างมันง่ายมาก ทำไมเขาเย็นชาได้ขนาดนี้ ร้องไห้เหมือนคนสิ้นหวังเลยค่ะ พ่อแม่ก็ไม่กล้าบอก เพราะถ้าบอกไปเรื่องใหญ่แน่ เราอยากอยู่แบบเงียบๆ ไม่อยากไปเรียกร้องอะไรจากเขา
งานก็ต้องลาออกเพราะเขาไม่ให้คนท้องทำงาน เงินเก็บที่มีไม่รู้จะพอใช้ได้ถึงเมื่อไร รู้สึกโดดเดี่ยว ไร้ค่า สิ้นหวัง ไม่กล้าคุยกับเพื่อนเพราะกลัวเขาซ้ำเติม
มันแย่ไปหมด
เรื่องของดิฉันมีเพียงเท่านี้ค่ะ อยากระบายมากค่ะ อึดอัดและเสียใจ
ขอบคุณค่ะ