สยามหรือเสียมหรือเสียน มีมาตั้งแต่ยุคสุโขทัยแล้วครับ
น่าจะเป็นคำที่คนต่างชาติเรียกคนท้องถิ่นในพื้นที่ หรือเป็นคำเรียกพื้นที่โดยไม่สนใจว่าใครมาอยู่
เรื่องชื่อชาติพันธุ์กลายเป็นชื่อพื้นที่ แล้วชื่อพื้นที่กลายมาเป็นชื่อชาติพันธุ์ กลับไปกลับมา เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นบ่อยๆในประวัติศาสตร์

ง่ายๆก็ยวนมาจากโยนกเป็นชื่อเมือง แล้วกลายมาเป็นชื่อเรียกคนยวนหรือไทยวน หรืออาจจะลามไปเรียกประเทศยวนก็ได้

คำว่าไทก็น่าจะมีมานานไม่แพ้กัน ความหมายเดิมอาจจะแค่แปลว่าคน ชาวบ้าน แต่ก็กลายมาเป็นชื่อเรียกชาติพันธุ์ได้ เช่น ชาวผู้ไท
คำว่าเมืองแปลว่าชุมชนก็กลายเป็นคำเรียกกลุ่มคนได้ เช่น คนเหนือบางกลุ่มเรียกตัวเองว่าคนเมือง เรียกภาษาของเขาว่าคำเมือง

คำว่าแกว มีคนสันนิษฐานว่ามาจากคำว่า Jiaozhi หรือ Giao Chỉ  http://en.wikipedia.org/wiki/Jiaozhi
เป็นชื่อโบราณของพื้นที่เวียดนามเหนือในปัจจุบัน
คำว่าลาว  มีคนสันนิษฐานว่ามาจากคำว่าเรียกผู้เฒ่า ผู้ใหญ่ คำเดียวกับคำว่า เล่า ในภาษาจีน
เมื่อคนจากเวียดนามเหนืออพยพมาผสมผสานกับคนในภาคเหนือของไทย+ลาว
ก็กลายเป็นลาวบ้าง ยวนบ้าง กาวบ้าง แกวบ้าง ตามสะดวกของผู้เรียก
คำพวกนี้กลายเป็นคำเหยียดมาจากทัศนคติของผู้ใช้คำมากกว่าจะถูกตั้งขึ้นมาเพื่อให้เป็นคำเหยียด

เรื่องชาวอยุธยาหรือบางระจันเรียกตัวเองว่าสยามหรือไทยหรือไม่ก็เป็นไปตามสะดวกของยุคสมัยและท้องถิ่น
แต่ถ้าแปลเป็นภาษาปัจจุบันก็คือคนไทยนั่นแหละครับ

แถมภาพวาดชาวสยามโดยคนสเปนยุคไล่เลี่ยกับยุคพระนเรศวร เขาเขียนเป็น sian น่าจะเกิดจากการสะกดคำของเจ้าของภาษาที่บันทึก

คนญี่ปุ่นในสายตาคนสเปนจากหนังสือเล่มเดียวกัน สำหรับคนที่คิดว่าชาวสยามอาจจะเหมือนชาวญี่ปุ่นมากเกินไป