มีใครคิดที่จะแก้ปัญหาเกี่ยวกับพวกเด็กวัยรุ่น อันธพาล บ้างไม่ครับ ? อยากได้ความคิดเห็นมากครับ

คือความจริง ผมก็ไม่รู้จะตั้งหัวกระทู้ว่าอะไรดีหรอกนะครับ แต่ผมอยากได้ความคิดเห็นจากเพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆ ใน PANTIP ทุกคนมากๆ ครับ ผมก็มีความคิดนี้ มานานหลายปีละครับ บอกใครต่อใคร ใครก็บอกว่ามันไม่มีทางเป็นไปได้ที่จะไม่มีพวกนักเลง อันธพาล หรือ โจร เลย ผมหวังว่าคงจะมีใครคิดเหมือนผมบ้าง  ผมขอเล่าเรื่องของตัวเองหน่อยนะครับ และผมอยากให้ ทุกคนอ่านจริงๆ ตอนนั้นผมค่อนข้างเกเรและผมก็อยู่ระหว่าง กำลังสอบเข้าหาที่เรียน มัธยมต้น ผมเปิดดูทีวี ไปดูก็เห็นพวกโจรปล้นธนาคาร พวกนังเลงตีกัน ฆ่าข่มขืน หลายๆข่าวที่ไม่ดีต่อสังคมมากครับ ตอนนั้นเองผมก็คิดว่า ( ทำไมคนแบบนี้ ถึงมีในประเทศไทยน่า ทั้งๆที่อยู่แผ่นดินไทยเดียวกัน )  ในระหว่างที่ผมกำลังนั่งคิดอะไรเพลินๆ พ่อผมเรียกให้ไปเอาของบนห้อง พอผมขึ้นไปเอาของบนห้องเสร็จแล้วขึ้นไปกำลังจะปิดประตู ผมเห็น ภาพพระเจ้าอยู่หัว ที่อยู่ในห้อง ผมหยุดมอง และคิดถึง คำพูดของครู พ่อแม่และคนในครอบครัว ว่า พระเจ้าอยู่หัว ท่านยอมเหนื่อย ท่านยอมลำบาก เพื่อคนในประเทศชาติ แล้วความคิดผมก็ผุดขึ้นมา ไอพวกเด็กวัยรุ่นอันธพาล พวกโจร ทั้งที่ๆ น่าจะรู้ ว่าพระเจ้าอยู่หัวท่านมีพระคุณ ต่อพวกเราจนเอานำมาเปรียบเทียบไม่ได้ จนผมนึกถึงเพื่อนที่ไถ่ตังเด็ก เวลาไถ่ตังเด็กๆ ผมหันไปมองเด็กพวกนั้น เด็กพวกนั้นทำหน้ากลัวรุ่นพี่เป็นอย่างมาก จนเกือบจะร้อง แล้วก็ต้องยอมให้ตังรุ่นพี่ ผมก็สงสารเด็กพวกนั้น แต่ก็ทำไรไม่ได้
..........ทำไมต้องไถ่ตังเพื่อนในห้องตั้งแต่ อยู่มัธยม ทั้งที่มีพวกเกเรส่วนใหญ่มีพ่อแม่ ที่คอยสอน แต่ก็ไม่จำ ทำไมพวกโจรเค้าต้องทำตัวแบบนั้น จะเป็นไปไม่ได้เลยหรือ ที่จะไม่มีโจรหรือพวกอันธพาล และแล้วผมก็ตัดสินใจที่จะเลิกเกเรดู ผมเข้า โรงเรียนที่มีเด็กอันธพาลเยอะพอดู ผมทำตัวเป็นพวกเรียน ถึงจะเรียนไม่เก่งก็เถอะ ยอมโดนไถ่ตัง ยอมโดนตบหัว ยอมโดนเพื่อนบางคนในชั้นเรียนใช้ให้เอาจานไปล้าง ซื้อขนมบ้าง ใช้ให้ไปแกล้งครูบ้าง ผมเห็นเพื่อนที่โดนแกล้งเหมือนผมมันสะบักสะบอมทุกวัน แต่ผมไม่ถึงขนาดนั้น ผมหันไปมองมันที่กำลังถูกเพื่อนถีบตอนกำลังจะเดินออกจาก โรงเรียน ผมเดินไปหารูปนักเรียนของแต่ละห้อง และนับคนที่ เป็นอันธพาล ซึ่งเยอะมากกกกกกกกกก แถมแต่ละคน หน้าตาดีอีก ผมคิดจะเอาคืนพวกอันธพาล ในชั้นเรียนโดยท้าชก ตัวต่อตัว แต่ผมก็หยุดคิดก่อนทำ ( พวกอัธพาลก็เยอะ ถ้าเราชกกับพวกมันทีละคนแล้วชนะพวกมันก็กลัว แถม พ่อแม่เค้า จะเอาเรื่องพ่อกับแม่เรา แต่ถ้าเราแพ้ เราก็จะโดนแกล้งหนักกว่าเดิม ) ผมเลยหยุดที่จะเอาคืน จนตอนนี้ผมก็จบ มัธยมต้นละครับ และย้ายโรงเรียนใหม่ จนเจอเด็กต่างจังหวัดที่ชอบตบหัวผมอยู่จนถึงปัจจุบันซึ่งไอคนที่ตบหัวผม ผมก็อยากเอาคืน มากกกกก จนทนไม่ไหว แต่ก็ต้องเรียนเพื่อ พ่อแม่ ก่อนครับ เพราะพ่อกับแม่ ผมอย่าร้างกันแล้ว ไม่ค่อยอบอุ่นสักเท่าไร ผมเลยไม่อยากสร้างปัญหา เพื่อคนในครอบครัว และ จะอยู่เพื่อทำความดี อย่างที่พ่อแม่เคยสอนไว้

แต่ถ้า ยังไม่มีใครจะทำอะไรยังเพิกเฉยหรือหลีกเลี่ยงกับคนพวกนี้รับรองงงง จะต้องมีเด็กๆ หลายๆคน ที่เศร้า เสียใจ แค้นและคิดอะไรสั้นๆ เพื่อที่จะเอาคืนพวกอันธพาล พวกนี้แน่นอนครับ เพราะผมเองก็โดนแกล้งจนแค้นมากๆ แต่ก็อดทนไว้ ผมยังมีความคิดบ้าบอๆ หรือ ความหวังเล็กๆ ผมคิดว่า ถ้ามีกลุ่มคนที่คิดเหมือนผมและทำอะไรซักอย่าง กับ คนพวกนี้ ผมว่าน่าจะดีกว่า ปล่อยผ่านหูผ่านตา ครับ แต่มันก็เป็นแค่ความหวังเล็กๆหรือ ความคิดบ้าๆบอๆ นั้นแหละ ครับ เพื่อนๆใน PANTIP มีความคิดเห็นว่าอย่างไรบ้างครับ  

ปล. ผมคนสุราษฎร์ธานี อำเภอ เมือง ปัจจุบัน อายุ 17 ปี และกำลังหาเพื่อนๆ ในจังหวัดที่มีความคิดเหมือนผมอยู่ครับ ผมว่าคงจะจับเข่า คุยกันได้และหาทางแก้ปัญหาได้ครับ ขอบคุณครับ ที่อ่านข้อความที่ผมเขียนมาทั้งหมด ของคุณมากๆ ครับ