ผมรู้จักกับเธอไม่ถึง 2 เดือนครับ เราคุยกันผ่านทาง facebook มาตลอด กว่าจะได้เบอร์โทรศัพท์ของเธอ ก็วินาทีสุดท้ายก่อนที่เธอจะขึ้นรถทัวร์ จากเชียงราย เพื่อมา กทม. เจอกันครั้งแรก หรือเดทแรกก็ว่าได้ ผมก็ทำแท็บเล็ท และ รีเทนเนอร์ ของเธอ พร้อมกับพระเครื่องของผม หายสาบสูญราบคาบ ไร้ซึ่งร่องรอย
ดวงดีอะไรปานนั้น เหอๆ ซวยชิบ และผมก็ส่งเธอขึ้นรถไฟ เพื่อไป นครศรีธรรมราช บ้านเกิดเธอต่อ พอเธอถึงบ้านมีวิธีเดียวที่เราจะคุยกันได้ คือส่งข้อความครั้งละ 3 บาท ไม่งั้นพ่อแม่เธอรู้ เธอจะซวยเอา ตัดมาถึงข้อความคร่าวๆ
เธอ ..... เราว่าจะบอกพ่อแล้วนะเรื่องที่เรามีคนคุยอะ เธอคิดว่าไง
ผม ..... รอเวลาอีกสัก 1 ปีไม่ดีกว่าเหรอเราว่ามันเร็วเกินไปนะ หรือเธอคิดว่ายังงัย
เธอ ..... เราอึดอัดใจอยากจะให้พ่อแม่รู้เรื่องนี้อะ อยากให้อยู่ในสายตาของพ่อแม่
ผม ..... อืม..โอเคจ่ะ
เธอ ..... เอาเข้าจริงๆ เราก็ไม่กล้าบอกอะ กลัวอะ วันนี้พ่ออารมณ์ไม่ค่อยดีด้วย รอไปก่อนละกันนะ
ผม ..... จ่ะ อย่าคิดมากนะ และก็คิดถึงมากๆด้วย
เธอ ..... คิดถึงก็มาหาสิ
ผม ..... ไปได้จริงๆเหรอ
เธอ ..... พ่อหวงอ่ะ ถ้ากล้ามาเจอหน้าพ่อแม่เรา ก็มาเลย *********** ประโยคนี้ครับพอผมได้อ่านแล้ว ไม่รู้จะบรรยาความรู้สึกยังงัย
ผม ..... จ่ะ
ผม ..... เรามาถึงนครแล้วนะ ออกจาก กทม 4 ทุ่ม เพิ่งมาถึงเนี่ย (09.30 น.)
ผม ..... เจอได้ไหมม พอดีเอาของที่เธอชอบมาฝากด้วยนะ ได้เจอไม่ได้บอกด้วยนะ จะได้กลับ
เธอ ..... มาจริงเหรอ แล้วจะแวะใหนบ้าง รอหน่อยนะ เดวพรุ่งนี้จะกลับบ้านละ ตอนนี้อย่าเพิ่งมาเลยนะ ที่นี้มีน้า อา ด้วย
ผม ..... โอเค งั้นเดวเราไปเปิดห้องพักก่อนดีไหม พรุ่งนี้ให้เข้าไปกี่โมงบอกด้วยนะ
เธอ ..... ดีๆ เดวขอคุยกับพ่อก่อนนะ พรุ่งนี้เข้ามาเที่ยงๆ ละกันนะ จะได้มากินข้าวด้วย
- - - และเที่ยงของอีกวันผมก็ได้รับสายเธอ บอกให้เข้าไปได้เลย ผมก็ถามว่า คุยกับพ่อยัง เธอบอกว่า เพิ่งบอกพ่อแม่ เมื่อกี้นี้เอง ให้ผมไปสอบปากคำเอาละกัน - - ผมนี้อยากจะหันหลังหนี และวิ่งกลับกรุงเทพจังเลย T-T นอกจากพ่อแม่ที่อยู่ในบ้านแล้ว ยังมีพี่ชาย ที่เรียนโทอยู่เมกา ยังมานั่งรอสอบปากคำผมอีกคนนึงด้วย ผ่านทาง Skype ผมไม่ขอบรรยายช่วงเวลาต่อจากนี้นะครับ เพราะมันยาว หลังจากสอบปากคำเสร็จผมก็ร่วมรับประทานอาหารกับครอบครัวของเธอ แล้วก็แว๊นซ์กลับ กทม หลังจากที่ได้ไปกราบสักการะพ่อท่านคล้าย ณ ตอนนี้ผมสามารถโทรคุยกับเธอได้แล้ว และผมก็รักครอบครัวเธอมากๆเลยครับ ถึงตอนนี้ผมกับเธอจะเป็นแค่ เพื่อน ในสายตาพ่อกับแม่ และพี่ชาย 5555555 และก็ต้องกราบขอบพระคุณ บารมีพ่อท่านคล้าย สิ่งศักดิ์สิทธิ์ประจำจังหวัด นคร ด้วยถ้าไม่ได้บารมีของพ่อท่านคล้าย วันนั้นผมคงไม่มีโอกาส พาเธอซ้อนท้ายไปกราบไหว้ พ่อท่านคล้ายแน่นอน ถึงขนาดที่ พ่อตา ให้ลูกสาวพามาเองเลยนะครับ ฮาฮา
ทั้งหมดนี้แค่ ย่อๆนะครับ ถ้าจะเอาแบบละเอียดทุกท่าน คงอ่านไม่ไหว แต่ก็ขอขอบพระคุณมากๆครับ ที่เสียเวลามาอ่านกระทู้ของผม
อ้อ ผมอายุจะ 28 ในวันที่ 12/1 นี้ละ ส่วนเธออายุเพียง 22 เองครับ ส่วนการศึกษา เธอเก่งกว่าผมหลายเท่าตัวนัก แถมเคยไปเรียนเมกา มาแล้วด้วย ผมนี่สิกระจอกมาก จบแค่ ปวส. 55555555
คำๆเดียวของเธอ ทำให้ผมต้องขับมอไซค์จาก กทม ไป นครศรีธรรมราช
ดวงดีอะไรปานนั้น เหอๆ ซวยชิบ และผมก็ส่งเธอขึ้นรถไฟ เพื่อไป นครศรีธรรมราช บ้านเกิดเธอต่อ พอเธอถึงบ้านมีวิธีเดียวที่เราจะคุยกันได้ คือส่งข้อความครั้งละ 3 บาท ไม่งั้นพ่อแม่เธอรู้ เธอจะซวยเอา ตัดมาถึงข้อความคร่าวๆ
เธอ ..... เราว่าจะบอกพ่อแล้วนะเรื่องที่เรามีคนคุยอะ เธอคิดว่าไง
ผม ..... รอเวลาอีกสัก 1 ปีไม่ดีกว่าเหรอเราว่ามันเร็วเกินไปนะ หรือเธอคิดว่ายังงัย
เธอ ..... เราอึดอัดใจอยากจะให้พ่อแม่รู้เรื่องนี้อะ อยากให้อยู่ในสายตาของพ่อแม่
ผม ..... อืม..โอเคจ่ะ
เธอ ..... เอาเข้าจริงๆ เราก็ไม่กล้าบอกอะ กลัวอะ วันนี้พ่ออารมณ์ไม่ค่อยดีด้วย รอไปก่อนละกันนะ
ผม ..... จ่ะ อย่าคิดมากนะ และก็คิดถึงมากๆด้วย
เธอ ..... คิดถึงก็มาหาสิ
ผม ..... ไปได้จริงๆเหรอ
เธอ ..... พ่อหวงอ่ะ ถ้ากล้ามาเจอหน้าพ่อแม่เรา ก็มาเลย *********** ประโยคนี้ครับพอผมได้อ่านแล้ว ไม่รู้จะบรรยาความรู้สึกยังงัย
ผม ..... จ่ะ
ผม ..... เรามาถึงนครแล้วนะ ออกจาก กทม 4 ทุ่ม เพิ่งมาถึงเนี่ย (09.30 น.)
ผม ..... เจอได้ไหมม พอดีเอาของที่เธอชอบมาฝากด้วยนะ ได้เจอไม่ได้บอกด้วยนะ จะได้กลับ
เธอ ..... มาจริงเหรอ แล้วจะแวะใหนบ้าง รอหน่อยนะ เดวพรุ่งนี้จะกลับบ้านละ ตอนนี้อย่าเพิ่งมาเลยนะ ที่นี้มีน้า อา ด้วย
ผม ..... โอเค งั้นเดวเราไปเปิดห้องพักก่อนดีไหม พรุ่งนี้ให้เข้าไปกี่โมงบอกด้วยนะ
เธอ ..... ดีๆ เดวขอคุยกับพ่อก่อนนะ พรุ่งนี้เข้ามาเที่ยงๆ ละกันนะ จะได้มากินข้าวด้วย
- - - และเที่ยงของอีกวันผมก็ได้รับสายเธอ บอกให้เข้าไปได้เลย ผมก็ถามว่า คุยกับพ่อยัง เธอบอกว่า เพิ่งบอกพ่อแม่ เมื่อกี้นี้เอง ให้ผมไปสอบปากคำเอาละกัน - - ผมนี้อยากจะหันหลังหนี และวิ่งกลับกรุงเทพจังเลย T-T นอกจากพ่อแม่ที่อยู่ในบ้านแล้ว ยังมีพี่ชาย ที่เรียนโทอยู่เมกา ยังมานั่งรอสอบปากคำผมอีกคนนึงด้วย ผ่านทาง Skype ผมไม่ขอบรรยายช่วงเวลาต่อจากนี้นะครับ เพราะมันยาว หลังจากสอบปากคำเสร็จผมก็ร่วมรับประทานอาหารกับครอบครัวของเธอ แล้วก็แว๊นซ์กลับ กทม หลังจากที่ได้ไปกราบสักการะพ่อท่านคล้าย ณ ตอนนี้ผมสามารถโทรคุยกับเธอได้แล้ว และผมก็รักครอบครัวเธอมากๆเลยครับ ถึงตอนนี้ผมกับเธอจะเป็นแค่ เพื่อน ในสายตาพ่อกับแม่ และพี่ชาย 5555555 และก็ต้องกราบขอบพระคุณ บารมีพ่อท่านคล้าย สิ่งศักดิ์สิทธิ์ประจำจังหวัด นคร ด้วยถ้าไม่ได้บารมีของพ่อท่านคล้าย วันนั้นผมคงไม่มีโอกาส พาเธอซ้อนท้ายไปกราบไหว้ พ่อท่านคล้ายแน่นอน ถึงขนาดที่ พ่อตา ให้ลูกสาวพามาเองเลยนะครับ ฮาฮา
ทั้งหมดนี้แค่ ย่อๆนะครับ ถ้าจะเอาแบบละเอียดทุกท่าน คงอ่านไม่ไหว แต่ก็ขอขอบพระคุณมากๆครับ ที่เสียเวลามาอ่านกระทู้ของผม
อ้อ ผมอายุจะ 28 ในวันที่ 12/1 นี้ละ ส่วนเธออายุเพียง 22 เองครับ ส่วนการศึกษา เธอเก่งกว่าผมหลายเท่าตัวนัก แถมเคยไปเรียนเมกา มาแล้วด้วย ผมนี่สิกระจอกมาก จบแค่ ปวส. 55555555