มีเรื่องอยากให้ช่วยกันออกความเห็นถึงแนวทางแก้ปัญหา ถือว่าช่วยกันหน่อยนะครับ
ผมไปเจอมาใน facebook ลองอ่านดูและแสดงความเห็นกันได้นะครับหากใครอยากติดต่อทางผู้เสียหาย ติดต่อไปตามfacebook ได้เลยนะครับ
https://www.facebook.com/hathairat.chaichana
อยากให้อ่านเสียสละเวลาอ่านความรู้สึกของครูบ้านนอกที่ต้องเจอกับเหตุการณ์ในชีวิตข้าราชการครูค่ะ ครั้งที่2ที่ได้แจ้งความ จึงมีรูปถ่ายเป็นพยานว่ามันแย่มาก ครั้งแรกที่มาอยู่โรงเรียนนี้โจรผู้ชายมาตอนตี4กว่าเดินเลาะแงะดึงประตูหลังบ้านเพื่อให้ประตูเปิด เข้าไม่ได้ มันมาใหม่วันต่อมาครั้งที่2มาเคาะประตูหน้าบ้านพักแต่ไม่มีเสียงเรียกเวลาประมาณ 4ทุ่มกว่าไม่เปิดให้ขโมยปาก้อนหินขึ้นไปบนหน้าห้อง เช้าเรารายงานผอ.ด้วยวาจาและท่านก็ให้คนมารื้อห้องครัวห้องน้ำรื้อที่จอดรถหน้าบ้านและหลังบ้านเหลือแค่ตัวบ้าน คิดว่าเงียบไปแล้วแต่มันมารอบที่3คราวนี้เวลา6ทุ่มกว่าได้ยินเสียงมันคุยกันตกลงว่าปีน รีบลุกจากที่นอนโทรหาครูวาณิชทั่งที่ไม่มีสัญญาณพยามเดินหาสัญญาณโทรศัพท์โทรหาผู้ช่วยผู้ใหญ่บ้าน โจรมันวิ่งกลับมาอีกครั้งเพราะรู้แล้วว่าไม่มีใครมาช่วยสัญญาณโทรศัพท์ไม่มีในวินาทีนั้นวิ่งขึ้นบ้านไปนึกได้รีบเอาประทัดมาจุดแะเปิดประตูหน้าห้องบนห้องนอนชั้น2ขว้างใส่โจรที่กำลังวิ่งกลับมาไม่รู้จุดประทัดได้ยังไงทั้งๆที่กลัว จุดไปสามลูกประทัดสามเหลี่ยมดังขนาดไหนไม่มีชาวบ้านมาดูรึมาช่วยสักคนแต่โจรมันไม่ได้ไปไหนมันวิ่งกลับมาอีกครั้งแอบซุ่มรอข้างอาคารป.1ใกล้บ้านพักครูคงรู้ว่าเราไม่มีปืนจริงๆ มือกดโทรศัพท์พยามโทรและในที่สุดคุณครูวาณิชก็มาข้างโรงเรียนขับรถผ่านป่าข้าวโพดเข้ามา และผู้ช่วยผู้ใหญ่บ้านก็ตามหลังมาเราสู้รบกับโจร2คนเกือบ30นาที มาช้าโจรได้ยินเสียงรถมันวิ่งเข้าในหมู่บ้านหมาเห้าตามรายทางที่มันวิ่งผ่าน ถ้าเราเป็นอะไรไปคงตายไปแล้วแต่ครั้งนี้ผอ.ก็ไม่ได่ให้แจ้งความเพราะกลัวเป็นนักเรียน 3ครั้งที่ไม่ได้แจ้งความ และครั้งที่4มันงัดบ้านรื้อข้าวของขโมยเสื้อผ้าไปอีกครั้งไปแจ้งความกลับกลายเป็นลงบันทึกประจำวันรึไม่เราไม่รู้เพราะเรื่องเงียบ จนเดือนตุลาคม2557ที่ผ่านมาช่วงปิดเทอมวันที่ 13 ตุลาคม 2557มันมาพังทุกอย่างขโมยเข้าตรงช่องกระจกห้องน้ำ ขโมยเสื้อผ้าชุดชั้นในไปเยอะมากไปแจ้งความอีกครั้งคราวนี้ได้แจ้งความจริงๆไม่ใช่ลงบันทึกประจำวันแล้วเงียบหาย แต่ก็จับขโมยไม่ได้กลายเป็นมีปัญหากับชาวบ้านทั้งตำรวจทั้งโรงเรียน เพราะการปกป้องขโมยไม่มีหลักฐานแน่ชัด และต้นปีนี้เราก็เจออีกครั้งอย่างที่โพสคะ ถามว่าถ้าเพื่อนๆพี่ๆเป็นหนึ่งจะอดทนไหมกับการพักบ้านพักครูคนเดียวนอนคนเดียว ตกเย็นใช้ชีวิตลำพัง นอนต้องระวังทุกคืนไม่เคยหลับสนิทซักคืนถ้าไม่ได้กลับไปนอนบ้านเมืองเลย ผู้หญิงค่ะมีความรู้สึก มีหัวใจเหมือนกัน อดทนได้ถึงจะกลัว ประสบการณ์สอนให้รู้ว่าชีวิตถ้าตื่นมาตอนเช้าแล้วยังมีลมหายใจแสดงว่ายังมีชีวิตต่อไป
— ที่ โรงเรียนบ้านห้วยไคร้ ตำบลโนนปอแดง อำเภอผาขาว
ข้อมูลเพิ่มเติมลองอ่านได้ในเฟสบุคของผู้เสียหายเลยนะครับ
ช่วยกันหน่อยนะครับ แชร์ต่อไป หรือทำอะไรก็ได้เท่าที่เราทำได้ ก่อนที่ทุกอย่างจะสายเกินไปนะครับ
อยากให้อ่านเสียสละเวลาอ่านความรู้สึกของครูบ้านนอกที่ต้องเจอกับเหตุการณ์ในชีวิตข้าราชการครูค่ะ,,ลองอ่านดูนะครับ
ผมไปเจอมาใน facebook ลองอ่านดูและแสดงความเห็นกันได้นะครับหากใครอยากติดต่อทางผู้เสียหาย ติดต่อไปตามfacebook ได้เลยนะครับ
https://www.facebook.com/hathairat.chaichana
อยากให้อ่านเสียสละเวลาอ่านความรู้สึกของครูบ้านนอกที่ต้องเจอกับเหตุการณ์ในชีวิตข้าราชการครูค่ะ ครั้งที่2ที่ได้แจ้งความ จึงมีรูปถ่ายเป็นพยานว่ามันแย่มาก ครั้งแรกที่มาอยู่โรงเรียนนี้โจรผู้ชายมาตอนตี4กว่าเดินเลาะแงะดึงประตูหลังบ้านเพื่อให้ประตูเปิด เข้าไม่ได้ มันมาใหม่วันต่อมาครั้งที่2มาเคาะประตูหน้าบ้านพักแต่ไม่มีเสียงเรียกเวลาประมาณ 4ทุ่มกว่าไม่เปิดให้ขโมยปาก้อนหินขึ้นไปบนหน้าห้อง เช้าเรารายงานผอ.ด้วยวาจาและท่านก็ให้คนมารื้อห้องครัวห้องน้ำรื้อที่จอดรถหน้าบ้านและหลังบ้านเหลือแค่ตัวบ้าน คิดว่าเงียบไปแล้วแต่มันมารอบที่3คราวนี้เวลา6ทุ่มกว่าได้ยินเสียงมันคุยกันตกลงว่าปีน รีบลุกจากที่นอนโทรหาครูวาณิชทั่งที่ไม่มีสัญญาณพยามเดินหาสัญญาณโทรศัพท์โทรหาผู้ช่วยผู้ใหญ่บ้าน โจรมันวิ่งกลับมาอีกครั้งเพราะรู้แล้วว่าไม่มีใครมาช่วยสัญญาณโทรศัพท์ไม่มีในวินาทีนั้นวิ่งขึ้นบ้านไปนึกได้รีบเอาประทัดมาจุดแะเปิดประตูหน้าห้องบนห้องนอนชั้น2ขว้างใส่โจรที่กำลังวิ่งกลับมาไม่รู้จุดประทัดได้ยังไงทั้งๆที่กลัว จุดไปสามลูกประทัดสามเหลี่ยมดังขนาดไหนไม่มีชาวบ้านมาดูรึมาช่วยสักคนแต่โจรมันไม่ได้ไปไหนมันวิ่งกลับมาอีกครั้งแอบซุ่มรอข้างอาคารป.1ใกล้บ้านพักครูคงรู้ว่าเราไม่มีปืนจริงๆ มือกดโทรศัพท์พยามโทรและในที่สุดคุณครูวาณิชก็มาข้างโรงเรียนขับรถผ่านป่าข้าวโพดเข้ามา และผู้ช่วยผู้ใหญ่บ้านก็ตามหลังมาเราสู้รบกับโจร2คนเกือบ30นาที มาช้าโจรได้ยินเสียงรถมันวิ่งเข้าในหมู่บ้านหมาเห้าตามรายทางที่มันวิ่งผ่าน ถ้าเราเป็นอะไรไปคงตายไปแล้วแต่ครั้งนี้ผอ.ก็ไม่ได่ให้แจ้งความเพราะกลัวเป็นนักเรียน 3ครั้งที่ไม่ได้แจ้งความ และครั้งที่4มันงัดบ้านรื้อข้าวของขโมยเสื้อผ้าไปอีกครั้งไปแจ้งความกลับกลายเป็นลงบันทึกประจำวันรึไม่เราไม่รู้เพราะเรื่องเงียบ จนเดือนตุลาคม2557ที่ผ่านมาช่วงปิดเทอมวันที่ 13 ตุลาคม 2557มันมาพังทุกอย่างขโมยเข้าตรงช่องกระจกห้องน้ำ ขโมยเสื้อผ้าชุดชั้นในไปเยอะมากไปแจ้งความอีกครั้งคราวนี้ได้แจ้งความจริงๆไม่ใช่ลงบันทึกประจำวันแล้วเงียบหาย แต่ก็จับขโมยไม่ได้กลายเป็นมีปัญหากับชาวบ้านทั้งตำรวจทั้งโรงเรียน เพราะการปกป้องขโมยไม่มีหลักฐานแน่ชัด และต้นปีนี้เราก็เจออีกครั้งอย่างที่โพสคะ ถามว่าถ้าเพื่อนๆพี่ๆเป็นหนึ่งจะอดทนไหมกับการพักบ้านพักครูคนเดียวนอนคนเดียว ตกเย็นใช้ชีวิตลำพัง นอนต้องระวังทุกคืนไม่เคยหลับสนิทซักคืนถ้าไม่ได้กลับไปนอนบ้านเมืองเลย ผู้หญิงค่ะมีความรู้สึก มีหัวใจเหมือนกัน อดทนได้ถึงจะกลัว ประสบการณ์สอนให้รู้ว่าชีวิตถ้าตื่นมาตอนเช้าแล้วยังมีลมหายใจแสดงว่ายังมีชีวิตต่อไป
— ที่ โรงเรียนบ้านห้วยไคร้ ตำบลโนนปอแดง อำเภอผาขาว
ข้อมูลเพิ่มเติมลองอ่านได้ในเฟสบุคของผู้เสียหายเลยนะครับ
ช่วยกันหน่อยนะครับ แชร์ต่อไป หรือทำอะไรก็ได้เท่าที่เราทำได้ ก่อนที่ทุกอย่างจะสายเกินไปนะครับ