ไม่รู้ว่าไอ้ภาพยนต์เรื่อง "สโมสรตัวร้ายกับนายหัวขิง"
มันจะมีมุกมาหักมุมตอนจบอะไรกับเหมือนภาพยนต์แจ่มๆที่ดูผ่านมาบ้างหรือไม่

แบบประมาณว่า...หลังกระแสวิจารณ์จากแฟนบอลถั่งโถม
พูดถึงการสูญเสียบุคลากรคนสำคัญของทีม "สตีเว่น เจอร์ราด" ไป

ภาพตัดกลับไปที่ห้องทำงานของเฮนรี่ นั่งสูบบุหรี่คิดอะไรบางอย่าง
จังหวะเดียวกัน ภรรยาคนสวยของเฮนรี่เปรยขึ้นมา พร้อมดึงมือออกจากไหล่ของเขา
เธอหันมองออกไปนอกหน้าต่าง...รำพึงเกือบเบา เข้าโสตเฮนรี่
.
.
.
"อำนาจของพวกเราในแอนฟิลด์ก็มากล้นแล้ว
ทำไม เราไม่ขยายน้ำใจ เพื่อผู้ภักดีเหล่านี้
มันคงเป็นประวัติศาสตร์หน้าใหม่ในสโมสรแห่งนี้นะคะ"

(รำพึงยาวจัง)
.
.
.
ภาพเบลอๆ จางไป

ตัดกลับมาที่ห้องแต่งตัวของลิเวอร์พูล ในเกมสุดท้ายของศึกพรีเมียร์ลีก
ทุกคนในที่ตรงนั้น รวมถึงเจิด...เงียบ มีแต่คำถามมากมายว่า
อนาคตของ "ยอดกัปตัน" คนนี้ต่อไปจะเป็นเช่นไร

มีคำถามมากมาย แต่ไม่มีใครกล้าถาม
สมาธิส่วนหนึ่งก็ต้องแบ่งไปเพื่อเล่นในเกมสุดท้าย
เคียงข้างกับกัปตันผู้ยิ่งใหญ่คนนี้
.
.
.
จากนั้น
ภาพเจิดเตรียมนำลูกทีม
เฮนรี่กับรอดเจอร์เดินมาหาเขา
เฮนรี่กระซิบข้างหูเจิดแผ่วเบา
แต่ก็เพียงพอที่คนในทีมจะได้ยิน

รอดเจอร์ยิ้มมุมปากกลายๆ
.
.
.
แสงแดดบ่ายลอดลามเลียผ่านเข้ามาในซุ้มทางออก
กัปตันและลูกทีมอีก 10 ชีวิต
เดินนำทัพออกมาพร้อมรอยยิ้มย้อนแสงตะวันด้วยใจเปี่ยมสุข
เกมนั้นในเรื่องไม่ได้บอกผลการแข่งขัน
.
.
.
ฉากสุดท้าย
เป็นภาพชายสูงวัยผู้หนึ่ง ยืนเหม่อมองผืนหญ้าสีเขียวในสนามแอนฟิลด์
เคียงข้างสาวน้อยหน้าตาหมดจดนางหนึ่ง
เธอเอ่ยเสียงทำลายความเงียบว่า

"ป๊ะป๋า วันนั้นประธานสโมสรพูดอะไรข้างหู?"

ชายคนนั้นตอบเธอด้วยรอยยิ้มอ่อนโยนว่า...

"เกมสุดท้ายแล้ว เล่นให้เต็มที่
ระวังบาดเจ็บ นายยังต้องเป็นกัปตันทีมของฉันอีกนานหลายปี"

"พ่อขอไปดูลูกทีมฝึกต่อก่อนนะ...ลูดส์"
.
.
.
จอดำ รายชื่อนักแสดงขึ้น
.
.
.
เฮ่อ ไม่รู้จะคิดอะไร ได้แค่มโนเพลินๆ
พร้อมกับสบถเซ็ง "เป็ด" เป็ดจริงๆ ไม่มีวัวปน





โชคดีกัปตัน..."สตีเว่น จอร์จ เจอร์ราร์ด"