ตามหาพี่ชายแถวบ้านสมัยเด็กๆ

เรายืมไอดีเพื่อนมาตั้งใหม่ค่ะ ตอนแรกเอาไอดีเพื่อนน้องตั้งไปแล้ว(เมื่อวันที่ 3 ม.ค.) แต่มันมีปัญหานิดหน่อย อีกทั้งไอดีเราใช้ตั้งกระทู้ไม่ได้ ต้องขออภัยด้วย การตั้งกระทู้รอบนี้จะมีการอัพเดตข้อมูลเพิ่มเติมเพราะไปแอบกระซิบถามแม่มาค่ะ
การตั้งกระทู้รอบนี้ของเราได้ปรับเปลี่ยนภาษานิดหน่อย ให้มันดูจริงจังขึ้นมานิดนึงค่ะ ตอนแรกที่ตั้งไป กะจะตั้งเล่าขำๆ แต่เห็นหลายคนสนับสนุน เลยคิดว่า ลองจริงจังดูสักนิดแล้วกัน 555

ไหนๆก็ไหนๆแล้ว เรื่องบางเรื่องที่เราเพิ่งมานึกได้ตอนนี้มันอาจจะเป็นพรหมลิขิตก็ได้นะเว้ย ใครจะไปรู้ เนอะ

สาเหตุที่เราตั้งกระทู้นี่เพราะ เราเข้าไปอ่านกระทู้ในเด็กดีเมื่อวันที่ 2 ม.ค. แล้วเกิดอยากตั้งกระทู้ตามหาพี่ชายสมัยเด็กของเราบ้างค่ะ
ก่อนตั้งกระทู้นี้ เราขอบอกก่อนนะคะว่า เราใช้ความพยายามอย่างสูง ตอนแรกเราเข้าไปเม้นท์กระทู้ ในเว็บเด็กดีเฉยๆ แล้วเล่าให้น้องฟัง น้องเลยบอกให้ลองตั้งกระทู้ดูเผื่อจะดวงดีเจอพี่เค้าค่ะ

พี่เค้าชื่ออาร์ม ตอนนั้นพี่เค้าอยู่ ม.1 ส่วนเราอยู่ ป.3 ค่ะ

พี่เค้าย้ายมาอยู่กับพ่อที่บ้านเค้าเลิกกัน น่าจะย้ายมาอยู่ชั่วคราว อันนี้เราก็ไม่ทราบเหมือนกัน พี่เค้าเรียนอยู่โรงเรียน ส.ท.ส. ส่วนเราเรียน ส.ป. [Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้(โรงเรียนในอำเภอทุ่งสง จังหวัดนครศรีธรรมราชค่ะ) ต้องเดินทางไกล เพราะโรงเรียนอยู่คนละอำเภอกับบ้าน เลยต้องนั่งรถรับส่งซึ่งพ่อเราเป็นคนขับรถรับส่ง ตอนนั้นบนรถรับส่งพี่เค้าได้ฉายาว่าพี่เตี้ยค่ะ 555555555

จำหน้าตาพี่เค้าไม่ได้แล้ว เพราะไม่ได้เจอกันตอนก็มากกว่าสิบปีได้แล้วค่ะ จำได้แค่ว่า พี่เค้าเป็นคนรูปร่างผอมโปร่ง

วันไหนพี่เค้าลงจากรถเป็นคนสุดท้าย จะเหลือเราสองคนอยู่บนรถค่ะ พี่เค้าก็จะนั่งคุยเป็นเพื่อน บางวันพี่เค้าลงจากรถเราไปแล้ว (บ้านพี่เค้าเปิดร้านถ่ายรูปค่ะ) สักพักใหญ่ๆเค้าก็เดินมาบ้านเราค่ะ มาสอนการบ้านเรา วิชาไหนไม่ได้พี่เค้ามานั่งสอนให้ค่ะ บางวันกลับบ้านค่ำๆเลยก็มี ที่บ้านเราเป็นร้านขายของ เราต้องรอแม่ขายของเสร็จถึงจะได้กลับบ้านประมาณทุ่มสองทุ่ม บางวันพี่เค้าก็มาอยู่กับเราจนแม่ขายของเสร็จนู่นแหละค่ะ ถึงจะเดินกลับบ้าน

แต่ที่เราถามแม่ แม่บอกเค้ามาแทบทุกวันค่ะ เพราะไม่อยากอยู่บ้าน ที่บ้านต้องมาตามกลับบ้านบ่อยๆ คิดว่าพี่เค้าสนิทกับบ้านเรามาก ตอนไปถามแม่เรื่องพี่เค้า แม่ก็ถามว่าเราเจอพี่เค้าเหรอ จริงๆยังไม่เจอค่ะ แต่มีคนมาตอบคอมเมนท์ในกระทู้จากเด็กดีของเรา คุยๆกัน คือหน้าเค้าก็คลับคล้ายคลับคลานะ แต่เราว่าไม่ใช่ ยังไม่ได้เอารูปให้แม่ดูค่ะ

วันเกิดเราพี่เค้าเอาของขวัญมาให้ มาร้องเพลงให้ มาเป่าเค้กให้ จำได้ว่าตอนนั้นพี่เค้าให้กล่องดินสอเรา
ช่วงเวลาในตอนนั้นรู้สึกดีนะที่มีพี่เค้ามาคอยดูแล วันเกิดพี่เค้าเราจำไม่ได้หรอกค่ะ จำได้รางๆว่า พี่เค้าชอบกินเค้กช็อกโกแลต

จนพอพี่เค้าจบ ม.1 เค้าก็ย้ายกลับไปอยู่กับแม่ ที่กรุงเทพค่ะ ช่วงปิดเทอมเราอยู่บ้านอีกหลังไม่ค่อยได้ไปร้าน เลยไม่รู้ว่าพี่เค้าย้ายบ้านไปแล้ว มารู้ตอนจะเปิดเทอม ตอนนั้นก็เศร้าๆนะ แต่เหมือนพอเวลาผ่านไป ก็เลยเริ่มๆลืมเรื่องพี่เค้า คือก็คิดถึงอยู่ตลอดนะคะ มันจะมีช่วงเวลานึงที่เราคิดถึงเค้าอะคะ เคยจะเขียนเรื่องพี่เค้าออกมา แต่เขียนแล้วลบ เขียนแล้วลบอยู่หลายรอบมาก เรื่องราวของพี่เค้าที่เราจำได้ก็น้อยด้วย

[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ตอนนั้นไม่รู้ว่าชอบพี่เค้ารึป่าว แต่ตอนนี้พอมาคิดย้อนกลับไป อาจจะเรียกว่าชอบก็ได้  เพราะเราจำเรื่องพี่เค้าได้เยอะมาก ไม่ว่าจะเกิดเมื่อไหร่ ชอบกินอะไร เคยมีพิมพ์ใส่ในคอมไว้ด้วยนะะ แต่ตอนนี้มันเจ๊งไปนานแล้ว ข้อมูลหายเกลี้ยง จำไรไม่ได้เลย หน้าพี่เค้ายังจำไม่ได้เลย  เพราะตอนนั้นมัวแต่คิดไรเยอะแยะไปหมด (ช่วงใกล้จบ ป. 3 เค้าย้ายบ้านด้วย ได้เพื่อนเล่นใหม่ เลยลืมๆพี่ไปบ้าง ขอโทษนะคะ)
ถ้าพี่ได้เข้ามาอ่าน อย่าตกใจนะ ตอนนั้นหนูก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำอะไรลงไป ทุกวันนี้ยังขำตัวเองอยู่

เคยอยากถามที่บ้านเค้าเหมือนกันนะคะว่า ย้ายไปอยู่ไหน อยากคุย อยากติดต่อ แต่ก็ไม่กล้าถามค่ะ กลัวเค้าหาว่าแปลกๆ แต่เมื่อเย็นตอนไปคุยกับแม่ เราเลยเกิดอยากเจอพี่เค้าจริงๆ ขึ้นมาค่ะ
แต่เรื่องมันผ่านไปเป็น 10 ปีได้แล้ว  ถ้านับจริงๆพี่เค้าคงเรียนจบไปได้สักปี 2ปี  น่าจะมีการมีงานทำไปแล้วค่ะ และคิดว่าพี่เค้าคงจำเราไม่ได้ แต่ถ้าเจอพี่เค้าอีกครั้งก็อยากจะบอกเค้าว่า น้องสาวคนนี้คิดถึงพี่เสมอนะ แม้จะจำเรื่องของไม่ค่อยได้
อยากเจอพี่อีกจัง หายหน้า หายตาไปเลย หายจนน้องลืมหน้าพี่แล้ว ถ้าพี่ได้อ่านกระทู้ติดต่อมาหน่อยนะคะ ไม่ได้มีแค่หนูที่คิดถึงพี่นะ ^^