สวัสดีครับ นี่เป็นกระทู้แรกของผม คือผมอยากจะมาหาคน อาจเรียบเรียงคำพูดไม่ค่อยถูกอาจทำให้งงกันต้องขอโทษด้วยนะครับ
ขอเกริ่นก่อนคือ ช่วงปีใหม่ที่ผ่านมาผมได้ไปเที่ยวต่างจังหัดกับครอบครัว เมื่อวันที่30 ธค.ที่ผ่านมาได้ไปพักที่เชียงคาน พอตกเย็นก็ออกไปเดินหาของกินที่ถนนคนเดิน เดินไปเจอร้านอาหารร้านนึงเลยตัดสินใจเข้าไปนั่งหาอะไรกิน (ถ้าจำไม่ผิดชื่อร้านน่าจะเป็นร้านระเบียงโขง) ตอนนั้นน่าจะประมาณ2ทุ่มครึ่ง
ที่ร้านคนจัดว่าเยอะมากกก เด็กเสิร์ฟนี่แทบจะบินกันเลยแต่ละคน(เริ่มนอกเรืองละ) ระหว่างที่นังรอคิวอาหารที่สั่งไปก็นั่งกวาดสายตาดูบรรยาการรอบๆภายในร้าน นั่งมองโต๊ะที่ได้อาหารแล้วแล้วก็หิวตาม - -* มองดูโต๊ะที่ลูกค้าเช็คบิลเสร็จแล้วแต่ยังไม่มีคนมาเก็บ (เข้าใจว่าทางร้านคงยุ่งจริงๆ)กวาดสายตามองดูไปเรื่อยๆ ก็เห็นผญ.โต๊ะตรงข้าม(นี่แหละคีย์หลักที่ผมมาตั้งกระทู้ในพันทิป) ผมยาวถึงบ่า ใส่เสื้อยืดสีดำ อายุน่าจะไล่เรี่ยกับผม เห็นผญ.กับผช.2คนนั่งโต๊ะเดียวกับเธอเลยเดาว่าน่าจะเป็นพี่สาวกับแฟนของพี่สาว ผมของเธอฟูนิดๆดูมีเสน่ห์ดี พอผมมองไปสักพักเธอหันมาเห็นผมพอดี ผมนี่รีบหันหน้าหลบสายตาเลย พอจะมองอีกครั้งเธอก็หันมามองพอดี แล้วก็เห็นเธอหลบสายตาเหมือนกัน เค้ามองมาอยู่หลายหนผมเลยนึกสนุก ลองแกล้งทำเป็นเหม่อดู รอจังหวะ พอเค้าหันมามอง ผมก็รีบหันไปเผชิญหน้าสบตาเลย จังหวะนั้นไม่รู้ว่าเห็นเค้ายิ้มหรือมโนไปเอง พอได้มองหน้า ผมนี่เลยยิงยาวเลย นั่งจ้องเธอเลย พอเธอหันมา
ผมลองยักคิ้วใส่เธอดู เธอรีบหลบสายตาเหมือนเคย ครั้งนี้ผมรอเธอหันมาแล้วลองยิ้มให้ดู เธอหันหน้าหลบสายตาเหมือนเคย แต่ครั้งนี้มีชะงักหันกลับมามองแล้วหันหน้าหนี55555 อาหารจานแรกมาเสิร์ฟที่โต๊ะเธอ แล้วก็ตามมาด้วยโต๊ะของผม ผมมองดูนาฬิกา 3ทุ่มครึ่ง(คิดเอาเองละกันครับว่านั่งมองกันนานขนาดไหน นั่งมองเพลินจนลืมว่าสั่งอาหารไว้ล่ะครับ - -*) ก็ได้กินข้าวเย็นซะที ผมก็กินแล้วก็พูดคุยกับพ่อแม่ในโต๊ะไปด้วย พ่อพูดอะไรสักอย่างแล้วผมขำ ตอนนั้นเธอหันมาพอดี ผมเลยเห็นเธอยิ้มกรุ่มๆ (เพราะผมมองเธออยู่ตลอดเลยเห็นว่าเธอหันมาตอนไหนบ้าง) พอกินเสร็จก็เดินไปเข้าห้องน้ำ (ไม่ได้ปวดอะไรหรอก แค่อยากเดินผ่านโต๊ะเค้าเฉยๆ) พอลุกเดินไปตาก็มองเธออยู่ด้วย เห็นเธอหันไปมองที่โต๊ะผมแต่ไม่เจอ แล้วหันมาเจอผมที่หน้าโต๊ะเธอทำหน้าตกใจเล็กน้อย เห็นแบบนั้นก็อดขำไม่ได้เลยยิ้มไปจังหวะนั้น^^ พอกลับมาที่โต๊ะ ก็รอเช็คบิล ใจก็คิดนะขอหยุดเวลาตรงนี้ให้นานกว่านี้ได้มั้ยเนี่ย สงสัยพ่อผมคงรีบ รีบเช็คบิลอย่างไว T^T พอลุกกำลังจะเดินออกจากร้าน เลยหันไปโบกมือบ๊ายบายแล้วยิ้มให้เธออีกครั้ง ตอนนั้น เห็นเธอยิ้มแล้ว ผมเป็นคนนึงที่กล้าคอนเฟิร์มเลยว่า ผญ.เวลายิ้มนี่น่ารักที่สุด และนั่นก็เป็นครั้งสุดท้ายที่ผมได้เห็นรอยยิ้มของเธอก่อนที่จะไม่ได้เจอกันอีก
ยอมรับเลยว่าตอนนั้นก็ไม่ได้หน้าด้านพอที่จะเดินไปหาเค้าแล้วขอเฟสขอไลน์เค้า กลัวโดนพี่เค้าต่อยด้วยซ้ำ - -*
กลับมาที่พัก ก็รู้สึกเสียดาย วันรุ่งขึ้นพอกินข้าวเย็นกับครอบครัวเสร็จเลยไปเดินถนนคนเดิน ด้วยความหวังเล็กๆว่าอยากจะเจออีกสักครั้ง ถ้าเจอก็จะได้ชวนมาเค้าดาวน์ด้วยกัน(คิดไปนู่น) เดินกลับไปกลับมาอยู่หลายรอบ คนก็เยอะเกิ๊นนนนนนนนน ผมก็พยามเดินช้าๆกวาดสายตามองหาเพราะกลัวพลาด
แต่เหมือนฟ้าเล่นตลก...แห้ว-ครับ ไม่เจอ555 เห้อ เลยต้องมานั่งเพ้อในพันทิป แม้แต่ชื่อเธอผมก็ยังไม่รู้จักเลย555 ก็ไม้รู้ว่าเค้าจะได้มาอ่านรึเปล่า ก็รบกวนฝากพื้นที่ตรงนี้หน่อยละกันนะครับอยากเจอเค้าอีกสักครั้ง
ถ้ายาวไปจนน่ารำคาญก็ขอโทษผู้อ่านทุกท่านในพันทิปด้วยนะครับ ขอบคุณครับ
ตามหาคนที่ไม่รู้จักแม้แต่ชื่อ @เชียงคาน
ขอเกริ่นก่อนคือ ช่วงปีใหม่ที่ผ่านมาผมได้ไปเที่ยวต่างจังหัดกับครอบครัว เมื่อวันที่30 ธค.ที่ผ่านมาได้ไปพักที่เชียงคาน พอตกเย็นก็ออกไปเดินหาของกินที่ถนนคนเดิน เดินไปเจอร้านอาหารร้านนึงเลยตัดสินใจเข้าไปนั่งหาอะไรกิน (ถ้าจำไม่ผิดชื่อร้านน่าจะเป็นร้านระเบียงโขง) ตอนนั้นน่าจะประมาณ2ทุ่มครึ่ง
ที่ร้านคนจัดว่าเยอะมากกก เด็กเสิร์ฟนี่แทบจะบินกันเลยแต่ละคน(เริ่มนอกเรืองละ) ระหว่างที่นังรอคิวอาหารที่สั่งไปก็นั่งกวาดสายตาดูบรรยาการรอบๆภายในร้าน นั่งมองโต๊ะที่ได้อาหารแล้วแล้วก็หิวตาม - -* มองดูโต๊ะที่ลูกค้าเช็คบิลเสร็จแล้วแต่ยังไม่มีคนมาเก็บ (เข้าใจว่าทางร้านคงยุ่งจริงๆ)กวาดสายตามองดูไปเรื่อยๆ ก็เห็นผญ.โต๊ะตรงข้าม(นี่แหละคีย์หลักที่ผมมาตั้งกระทู้ในพันทิป) ผมยาวถึงบ่า ใส่เสื้อยืดสีดำ อายุน่าจะไล่เรี่ยกับผม เห็นผญ.กับผช.2คนนั่งโต๊ะเดียวกับเธอเลยเดาว่าน่าจะเป็นพี่สาวกับแฟนของพี่สาว ผมของเธอฟูนิดๆดูมีเสน่ห์ดี พอผมมองไปสักพักเธอหันมาเห็นผมพอดี ผมนี่รีบหันหน้าหลบสายตาเลย พอจะมองอีกครั้งเธอก็หันมามองพอดี แล้วก็เห็นเธอหลบสายตาเหมือนกัน เค้ามองมาอยู่หลายหนผมเลยนึกสนุก ลองแกล้งทำเป็นเหม่อดู รอจังหวะ พอเค้าหันมามอง ผมก็รีบหันไปเผชิญหน้าสบตาเลย จังหวะนั้นไม่รู้ว่าเห็นเค้ายิ้มหรือมโนไปเอง พอได้มองหน้า ผมนี่เลยยิงยาวเลย นั่งจ้องเธอเลย พอเธอหันมา
ผมลองยักคิ้วใส่เธอดู เธอรีบหลบสายตาเหมือนเคย ครั้งนี้ผมรอเธอหันมาแล้วลองยิ้มให้ดู เธอหันหน้าหลบสายตาเหมือนเคย แต่ครั้งนี้มีชะงักหันกลับมามองแล้วหันหน้าหนี55555 อาหารจานแรกมาเสิร์ฟที่โต๊ะเธอ แล้วก็ตามมาด้วยโต๊ะของผม ผมมองดูนาฬิกา 3ทุ่มครึ่ง(คิดเอาเองละกันครับว่านั่งมองกันนานขนาดไหน นั่งมองเพลินจนลืมว่าสั่งอาหารไว้ล่ะครับ - -*) ก็ได้กินข้าวเย็นซะที ผมก็กินแล้วก็พูดคุยกับพ่อแม่ในโต๊ะไปด้วย พ่อพูดอะไรสักอย่างแล้วผมขำ ตอนนั้นเธอหันมาพอดี ผมเลยเห็นเธอยิ้มกรุ่มๆ (เพราะผมมองเธออยู่ตลอดเลยเห็นว่าเธอหันมาตอนไหนบ้าง) พอกินเสร็จก็เดินไปเข้าห้องน้ำ (ไม่ได้ปวดอะไรหรอก แค่อยากเดินผ่านโต๊ะเค้าเฉยๆ) พอลุกเดินไปตาก็มองเธออยู่ด้วย เห็นเธอหันไปมองที่โต๊ะผมแต่ไม่เจอ แล้วหันมาเจอผมที่หน้าโต๊ะเธอทำหน้าตกใจเล็กน้อย เห็นแบบนั้นก็อดขำไม่ได้เลยยิ้มไปจังหวะนั้น^^ พอกลับมาที่โต๊ะ ก็รอเช็คบิล ใจก็คิดนะขอหยุดเวลาตรงนี้ให้นานกว่านี้ได้มั้ยเนี่ย สงสัยพ่อผมคงรีบ รีบเช็คบิลอย่างไว T^T พอลุกกำลังจะเดินออกจากร้าน เลยหันไปโบกมือบ๊ายบายแล้วยิ้มให้เธออีกครั้ง ตอนนั้น เห็นเธอยิ้มแล้ว ผมเป็นคนนึงที่กล้าคอนเฟิร์มเลยว่า ผญ.เวลายิ้มนี่น่ารักที่สุด และนั่นก็เป็นครั้งสุดท้ายที่ผมได้เห็นรอยยิ้มของเธอก่อนที่จะไม่ได้เจอกันอีก
ยอมรับเลยว่าตอนนั้นก็ไม่ได้หน้าด้านพอที่จะเดินไปหาเค้าแล้วขอเฟสขอไลน์เค้า กลัวโดนพี่เค้าต่อยด้วยซ้ำ - -*
กลับมาที่พัก ก็รู้สึกเสียดาย วันรุ่งขึ้นพอกินข้าวเย็นกับครอบครัวเสร็จเลยไปเดินถนนคนเดิน ด้วยความหวังเล็กๆว่าอยากจะเจออีกสักครั้ง ถ้าเจอก็จะได้ชวนมาเค้าดาวน์ด้วยกัน(คิดไปนู่น) เดินกลับไปกลับมาอยู่หลายรอบ คนก็เยอะเกิ๊นนนนนนนนน ผมก็พยามเดินช้าๆกวาดสายตามองหาเพราะกลัวพลาด
แต่เหมือนฟ้าเล่นตลก...แห้ว-ครับ ไม่เจอ555 เห้อ เลยต้องมานั่งเพ้อในพันทิป แม้แต่ชื่อเธอผมก็ยังไม่รู้จักเลย555 ก็ไม้รู้ว่าเค้าจะได้มาอ่านรึเปล่า ก็รบกวนฝากพื้นที่ตรงนี้หน่อยละกันนะครับอยากเจอเค้าอีกสักครั้ง
ถ้ายาวไปจนน่ารำคาญก็ขอโทษผู้อ่านทุกท่านในพันทิปด้วยนะครับ ขอบคุณครับ