เรื่องนี้เป็นเรื่องจริงนะครับ มันเป็นสิ่งที่เกิดขึ้นกับตัวผมเอง โดยทุกวันนี้ก็ยังไม่มีใครรู้
ผมมีแฟนคนแรก เมื่อตอนเรียนมหาวิทยาลัยปี 1 ครับ ผมรักแฟนคนนี้มาก มากซะจนคิดวางอนาคต (ผมวางเองคนเดียว) ที่จะแต่งงานกัน ผมคบกับเธอด้วยความจริงใจ ใส่ใจ ดูแลเธอด้วยความรักมาตลอดเวลาเท่าที่ผู้ชายคนนึงจะทำได้
แต่ตลอดเวลาที่เราคบกันนั้น สิ่งที่เป็นปัญหากวนใจและหนักใจของผมก็คือ เธอจะชอบคุยกับคนอื่น ซึ่งมันแปลกหรอกนะครับ ถ้าคุยกันแบบธรรมดา แต่มันมากกว่านั้นสิครับ ความสัมพันธ์ของเธอกับชายคนอื่น บางคนลึกซึ้ง ถึงขั้น ....
ผมรู้เพราะผมพยายามเค้นความจริงเมื่อเวลาผมจับได้ แต่นั่นเป็นความผิดของเธอที่ผมให้อภัยมาตลอด ครั้งแล้วครั้งเล่า
จนสุดท้าย ความพยายามที่จะอดทนของผม มันหมดลง ผมตัดสินใจเลิกกับเธอ ออกมาใช้ชีวิตโสด รวมๆแล้ว ผมคบกับเธอมาประมาณ 2 ปีกว่าๆ เห็นจะได้ ....
ผมไม่ใช่คนหน้าตาดีอะไรเท่าไหร่หรอกครับ หลังจากที่เลิกกับเธอ ผมก็มีคนคุยของผมมาเรื่อยๆ แค่คุยนะครับ ไม่ถึงขั้นกับคบเป็นแฟนซักคน
คุยกับคนนั้นทีคนนี้ทีมาเรื่อยๆ จนลืมไปว่าตัวเองนั้นโสดมาเป็นเวลา ปีกว่า!!
จนผมอยากคิดที่จะมีใครสักคน แต่สิ่งที่เกิดขึ้นกลับไม่ใช่เรื่องที่ธรรมชาติอยากให้เป็นน่ะสิครับ .... เพราะคนที่ผมเรียกว่าแฟนคนต่อมานั้น เป็น ..."ผู้ชาย"
ผมกับเขารู้จักกันได้ยังไง อันนั้นผมขอไม่ลงรายละเอียดแล้วกันนะครับ เพียงแต่ว่า ลักษณะการคุยของผมกับเขานั้น เป็นแบบเพื่อนแบบพี่น้อง พูด -กู
ผมก็ไม่รู้หรอกครับ แต่ถ้าผู้ชายชอบผู้ชาย ที่ไหนๆ เขาก็เรียก "เกย์" ทั้งนั้น ผมก็คงอยู่ในสถานะนั้นแหละครับ
เราคุยกันมาช่วงเวลานานพอสมควร มีโอกาสเจอกันบ้าง ดูหนังกันบ้าง ผมยอมรับเลยครับ ว่าผมมีความสุขมาก เค้าอายุเยอะกว่าผมนิดหน่อย ซึ่งเขาโตกว่า และดูแลเด็กอย่างผมได้เป็นอย่างดี ไม่ว่าจะงอแงหรือเอาแต่ใจ เขาก็ไม่เคยขัด อาจจะมีดุด่ากันเป็นบางที แต่ผมก็โอเคกับความรักแบบนี้ครับ
จนตอนนี้ผมก็เลิกกับเขาคนนี้มาได้สักพักใหญ่ๆ ก็ปีเกือบสองปีแล้วละครับ เพราะเหตุผลบางประการ แต่ก็ยังมีโทร.คุยกันนานๆครั้งครับ ถามสารทุกข์กันตามประสา
ผมก็ปล่อยให้ตัวเองโสดมาเป็นเวลานานเหมือนเดิม และแฟนคนล่าสุดของผมก็ยังเป็น "ผู้ชาย" เหมือนเดิมครับ
ความรักของผมมันผิดไหมครับ?
เวลามันสามารถเปลี่ยนรสนิยมของผมได้จริง หรือว่าผมเป็นเกย์มาตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้ว ?
ทำไม ผู้ชายด้วยกัน คุยกันเข้าใจง่ายกว่าคุยกับผู้หญิง แล้วถ้ามันเปลี่ยนเกิดเป็นความรักขึ้นมาจริงๆ ท่านผู้อ่านจะรับมือยังไงครับ ?
ผมจะไม่สามารถกลับไปรักผู้หญิงอย่างเดิมได้อีกแล้วใช่ไหมครับ ?
ผมควรจะทำอย่างไรกับสังคมทั้งเพื่อน ทั้งครอบครัว ที่ตอนนี้ก็ยังไม่มีใครทราบ ทั้งๆที่รู้ดีว่าเราควรจะบอก ?
ผมขอให้คนที่มีความรัก ประคับประคองความรักของตัวเองไปได้นานๆ นะครับ
ความเปลี่ยนแปลง เมื่อผมโสดมาเป็นเวลานาน
ผมมีแฟนคนแรก เมื่อตอนเรียนมหาวิทยาลัยปี 1 ครับ ผมรักแฟนคนนี้มาก มากซะจนคิดวางอนาคต (ผมวางเองคนเดียว) ที่จะแต่งงานกัน ผมคบกับเธอด้วยความจริงใจ ใส่ใจ ดูแลเธอด้วยความรักมาตลอดเวลาเท่าที่ผู้ชายคนนึงจะทำได้
แต่ตลอดเวลาที่เราคบกันนั้น สิ่งที่เป็นปัญหากวนใจและหนักใจของผมก็คือ เธอจะชอบคุยกับคนอื่น ซึ่งมันแปลกหรอกนะครับ ถ้าคุยกันแบบธรรมดา แต่มันมากกว่านั้นสิครับ ความสัมพันธ์ของเธอกับชายคนอื่น บางคนลึกซึ้ง ถึงขั้น ....
ผมรู้เพราะผมพยายามเค้นความจริงเมื่อเวลาผมจับได้ แต่นั่นเป็นความผิดของเธอที่ผมให้อภัยมาตลอด ครั้งแล้วครั้งเล่า
จนสุดท้าย ความพยายามที่จะอดทนของผม มันหมดลง ผมตัดสินใจเลิกกับเธอ ออกมาใช้ชีวิตโสด รวมๆแล้ว ผมคบกับเธอมาประมาณ 2 ปีกว่าๆ เห็นจะได้ ....
ผมไม่ใช่คนหน้าตาดีอะไรเท่าไหร่หรอกครับ หลังจากที่เลิกกับเธอ ผมก็มีคนคุยของผมมาเรื่อยๆ แค่คุยนะครับ ไม่ถึงขั้นกับคบเป็นแฟนซักคน
คุยกับคนนั้นทีคนนี้ทีมาเรื่อยๆ จนลืมไปว่าตัวเองนั้นโสดมาเป็นเวลา ปีกว่า!!
จนผมอยากคิดที่จะมีใครสักคน แต่สิ่งที่เกิดขึ้นกลับไม่ใช่เรื่องที่ธรรมชาติอยากให้เป็นน่ะสิครับ .... เพราะคนที่ผมเรียกว่าแฟนคนต่อมานั้น เป็น ..."ผู้ชาย"
ผมกับเขารู้จักกันได้ยังไง อันนั้นผมขอไม่ลงรายละเอียดแล้วกันนะครับ เพียงแต่ว่า ลักษณะการคุยของผมกับเขานั้น เป็นแบบเพื่อนแบบพี่น้อง พูด -กู
ผมก็ไม่รู้หรอกครับ แต่ถ้าผู้ชายชอบผู้ชาย ที่ไหนๆ เขาก็เรียก "เกย์" ทั้งนั้น ผมก็คงอยู่ในสถานะนั้นแหละครับ
เราคุยกันมาช่วงเวลานานพอสมควร มีโอกาสเจอกันบ้าง ดูหนังกันบ้าง ผมยอมรับเลยครับ ว่าผมมีความสุขมาก เค้าอายุเยอะกว่าผมนิดหน่อย ซึ่งเขาโตกว่า และดูแลเด็กอย่างผมได้เป็นอย่างดี ไม่ว่าจะงอแงหรือเอาแต่ใจ เขาก็ไม่เคยขัด อาจจะมีดุด่ากันเป็นบางที แต่ผมก็โอเคกับความรักแบบนี้ครับ
จนตอนนี้ผมก็เลิกกับเขาคนนี้มาได้สักพักใหญ่ๆ ก็ปีเกือบสองปีแล้วละครับ เพราะเหตุผลบางประการ แต่ก็ยังมีโทร.คุยกันนานๆครั้งครับ ถามสารทุกข์กันตามประสา
ผมก็ปล่อยให้ตัวเองโสดมาเป็นเวลานานเหมือนเดิม และแฟนคนล่าสุดของผมก็ยังเป็น "ผู้ชาย" เหมือนเดิมครับ
ความรักของผมมันผิดไหมครับ?
เวลามันสามารถเปลี่ยนรสนิยมของผมได้จริง หรือว่าผมเป็นเกย์มาตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้ว ?
ทำไม ผู้ชายด้วยกัน คุยกันเข้าใจง่ายกว่าคุยกับผู้หญิง แล้วถ้ามันเปลี่ยนเกิดเป็นความรักขึ้นมาจริงๆ ท่านผู้อ่านจะรับมือยังไงครับ ?
ผมจะไม่สามารถกลับไปรักผู้หญิงอย่างเดิมได้อีกแล้วใช่ไหมครับ ?
ผมควรจะทำอย่างไรกับสังคมทั้งเพื่อน ทั้งครอบครัว ที่ตอนนี้ก็ยังไม่มีใครทราบ ทั้งๆที่รู้ดีว่าเราควรจะบอก ?
ผมขอให้คนที่มีความรัก ประคับประคองความรักของตัวเองไปได้นานๆ นะครับ