ขออนุญาตตั้งกระทู้ใหม่ เรื่องของโสรยาและ พู่ พรพรรณ
เผื่อหลายๆคนอาจจะยังไม่รู้
เพราะเห็นบางคนพูดหลายครั้งแล้วว่า พรพรรณได้รับโอกาสมากกว่าโสรยา เลยดูเหมือนเซตดีกว่า
ถ้าไล่เรียงมาตั้งแต่ชุด U-16 U-18
โสรยา นำพู่มาตลอด ได้เป็นตัวจริงของรุ่นตัวเอง
(ไหนๆก็ไหนๆ ละ ขอพูดถึงเพื่อนๆรุ่นเดียวกันของทั้งคู่ไปเลยละกัน
เตย หัทยา เคยเข้าแคมป์ชุดใหญ่ และติด 12 คนชุดใหญ่มาแล้ว
อนงค์พร เคยเข้าแคมป์ชุดใหญ่พร้อมๆกับ เตยหัทยา แต่สุดท้ายก็หลุด
หมี รัศมี ติดชุดใหญ่
นุช สุทัตตา ติดชุดใหญ่ ไป WCH เลยทีเดียว
แป้ง วณิชญา Ace ของทีมตอนนั้น
สุมาลัย ที่เคยเล่นให้สวนสุนันทา
อารีย์ ที่ตอนนี้เล่นให้ กทม
ยุ้ย บ้านหมี่ หายหน้าไปเลย เหมือนเคยเห็นเล่นโปรชาเล้นจ์ให้จันทรเกษมอยู่ปีนึง)
หลังจบ U-18 เหมือนจะเคยเข้าแคมป์กะชุดใหญ่ช่วงสั้นๆ
หลังจากนั้น สุด สกอ. ซึ่งเป็นชุด B กลายๆ
ไปแข่งกีฬามหาลัยโลก กีฬามหาลัยเอเชีย ตอนนั้นโสรยา ก็เป็นมือหนึ่งในทีม พู่เป็นมือสอง
ถ้าช่วงก่อนหน้านี้สัก 2-3 ปี โสถือว่าเหนือกว่าพู่ด้วยซ้ำ
ประสบการณ์นานาชาติก็มากกว่า ตอนไปมหาลัยเอชีย มหาลัยโลก โสเป็นมือหนึ่งตลอด
(คงมีคนมาแย้งว่า มันคนละระดับกับ ระดับโลกที่ชุดใหญ่เจอ แต่ขนาดคนละระดับ ทำไมโสรยา ยังไม่สามารถเก็บโอกาสแบบนั้นไว้ได้เลย
โสรยา แค่ไปเจอเกมแถบๆเอเชีย เจอมองโกเลีย น้ำตาแตกฟูมฟาย ถอดใจมาแล้ว ถามผู้ช่วยโค้ชทีมเธอได้)
พู่ ได้ติดทีมเพราะ ฝีมือการเซตให้นครนนท์ได้แชมป์ไทยลีกเข้าตามากๆ
ประกอบกับ ยุ้ย กมลพร ก็ฝีมือดิ่งเหวสุดๆเช่นกัน พู่เลยได้เข้ามาแทนที่
ข้อดีของพู่คือ เต็มที่ทุกแมทช์ ทุกงาน ไม่ว่าเล็กใหญ่ในประเทศนอกประเทศ
ทั้งๆที่ก่อนหน้านั้น แทบไม่เคยมีโอกาสแสดงฝีมือเลย เพราะมือเซตตัวจริงเป็นของโสรยา
(ก่อนนั้นเคยได้เป็นตัวจริงครั้งเดียวคือ ตอนอาเซียนสคูลเกมส์ เพราะรายการนั้น โสรยาไม่ได้ไปเนื่องจากป็นรายการเล็กๆ)
ตอนเล่นให้นครนนท์ปีนั้น ถึงแม้จะเป็นแค่แมทช์ลีกในประเทศ แต่ก็ทำผลงานเข้าตา จนสามารถเบียด กมลพร (ที่ปีนั้นโดนด่าซะยับ)
ในความเห็นส่วนตัว
ที่บอกว่า พู่ มีโอกาสมากกว่าโส อันนี้ขอค้านเลย
โสได้โอกาสเยอะกว่าพู่มาก ในตอนก่อนจะติดทีมชาติชุดใหญ่
มีแมทช์ให้โสเลือกแสดงฝีมือให้เข้าตากรรมการ เยอะกว่าพู่มาก แต่โสเก็บโอกาสไม่ได้เองมากกว่า
พู่มีโอกาสครั้งเดียว ได้ไปเข้าแคมป์ แล้วก็ติดยาวมาตลอดเลย
ตอนนี้ และตอนนั้น ของโสรยาและพู่ พรพรรณ
เผื่อหลายๆคนอาจจะยังไม่รู้
เพราะเห็นบางคนพูดหลายครั้งแล้วว่า พรพรรณได้รับโอกาสมากกว่าโสรยา เลยดูเหมือนเซตดีกว่า
ถ้าไล่เรียงมาตั้งแต่ชุด U-16 U-18
โสรยา นำพู่มาตลอด ได้เป็นตัวจริงของรุ่นตัวเอง
(ไหนๆก็ไหนๆ ละ ขอพูดถึงเพื่อนๆรุ่นเดียวกันของทั้งคู่ไปเลยละกัน
เตย หัทยา เคยเข้าแคมป์ชุดใหญ่ และติด 12 คนชุดใหญ่มาแล้ว
อนงค์พร เคยเข้าแคมป์ชุดใหญ่พร้อมๆกับ เตยหัทยา แต่สุดท้ายก็หลุด
หมี รัศมี ติดชุดใหญ่
นุช สุทัตตา ติดชุดใหญ่ ไป WCH เลยทีเดียว
แป้ง วณิชญา Ace ของทีมตอนนั้น
สุมาลัย ที่เคยเล่นให้สวนสุนันทา
อารีย์ ที่ตอนนี้เล่นให้ กทม
ยุ้ย บ้านหมี่ หายหน้าไปเลย เหมือนเคยเห็นเล่นโปรชาเล้นจ์ให้จันทรเกษมอยู่ปีนึง)
หลังจบ U-18 เหมือนจะเคยเข้าแคมป์กะชุดใหญ่ช่วงสั้นๆ
หลังจากนั้น สุด สกอ. ซึ่งเป็นชุด B กลายๆ
ไปแข่งกีฬามหาลัยโลก กีฬามหาลัยเอเชีย ตอนนั้นโสรยา ก็เป็นมือหนึ่งในทีม พู่เป็นมือสอง
ถ้าช่วงก่อนหน้านี้สัก 2-3 ปี โสถือว่าเหนือกว่าพู่ด้วยซ้ำ
ประสบการณ์นานาชาติก็มากกว่า ตอนไปมหาลัยเอชีย มหาลัยโลก โสเป็นมือหนึ่งตลอด
(คงมีคนมาแย้งว่า มันคนละระดับกับ ระดับโลกที่ชุดใหญ่เจอ แต่ขนาดคนละระดับ ทำไมโสรยา ยังไม่สามารถเก็บโอกาสแบบนั้นไว้ได้เลย
โสรยา แค่ไปเจอเกมแถบๆเอเชีย เจอมองโกเลีย น้ำตาแตกฟูมฟาย ถอดใจมาแล้ว ถามผู้ช่วยโค้ชทีมเธอได้)
พู่ ได้ติดทีมเพราะ ฝีมือการเซตให้นครนนท์ได้แชมป์ไทยลีกเข้าตามากๆ
ประกอบกับ ยุ้ย กมลพร ก็ฝีมือดิ่งเหวสุดๆเช่นกัน พู่เลยได้เข้ามาแทนที่
ข้อดีของพู่คือ เต็มที่ทุกแมทช์ ทุกงาน ไม่ว่าเล็กใหญ่ในประเทศนอกประเทศ
ทั้งๆที่ก่อนหน้านั้น แทบไม่เคยมีโอกาสแสดงฝีมือเลย เพราะมือเซตตัวจริงเป็นของโสรยา
(ก่อนนั้นเคยได้เป็นตัวจริงครั้งเดียวคือ ตอนอาเซียนสคูลเกมส์ เพราะรายการนั้น โสรยาไม่ได้ไปเนื่องจากป็นรายการเล็กๆ)
ตอนเล่นให้นครนนท์ปีนั้น ถึงแม้จะเป็นแค่แมทช์ลีกในประเทศ แต่ก็ทำผลงานเข้าตา จนสามารถเบียด กมลพร (ที่ปีนั้นโดนด่าซะยับ)
ในความเห็นส่วนตัว
ที่บอกว่า พู่ มีโอกาสมากกว่าโส อันนี้ขอค้านเลย
โสได้โอกาสเยอะกว่าพู่มาก ในตอนก่อนจะติดทีมชาติชุดใหญ่
มีแมทช์ให้โสเลือกแสดงฝีมือให้เข้าตากรรมการ เยอะกว่าพู่มาก แต่โสเก็บโอกาสไม่ได้เองมากกว่า
พู่มีโอกาสครั้งเดียว ได้ไปเข้าแคมป์ แล้วก็ติดยาวมาตลอดเลย