[CR] ==^_^== “เห็นพระอาทิตยนั่นไหม! วิ่งไปเลยพวกเรามุ่งสู่โคชิเอ็ง โอทส์สสสสส...!!!” (พาไปดูสนามเบสบอลในตำนานของญี่ปุ่นครับ)

สวัสดีปีแพะครับ ไม่ได้เจอกันนานนนนนน เลย (จำกันได้ไหมเอ่ย?)

กลับมาเขียนกระทู้อีกครั้ง หลังจากหายหน้าจากห้องบลูฯ ไปนานเหลือเกิน (เพื่อนๆ ยังเล่นพันทิปกันไหมหว่า... ทักกันหน่อยน้า....)
ถึงมาแบบไม่เม้นต์ใคร แต่ก็ยังวนเวียนเข้ามาอ่านกระทู้ใน BP และห้องศุภฯ อยู่เรื่อยๆ มีแอบไปเขียนลงที่อื่นบ้างนิดหน่อย ด้วยเวลาส่วนตัวที่หดสั้น ซึ่งดันมาสวนทางกับสายตาที่ยาวออกไปทุกวัน ไม่ค่อยสะดวกจะเขียนยาวเป็นซีรีย์ลงพันทิปเหมือนเมื่อก่อน

เมื่อ 2-3 เดือนที่แล้ว ได้แรงยุจากพี่ๆ น้องๆ ที่ไปจุดธูปอัญเชิญทางหลังไมค์ครบ 10 คน ตามที่เคยสัญญาไว้ แล้วก็ได้จดหมายขอบคุณฉบับมาได้ไงกัน จากมาโดกะซัง เจ้าของโรงเตี๊ยม(มินชุกุ)ฮาซึวะ เมืองยุฟุอิง เกาะคิวชู ที่เคยไปพักเมื่อหลายปีก่อนนู้น แล้วเคยเขียนรีวิวลงพันทิปไว้
ไม่รู้มาก่อนเลยว่าหลังจากนั้นโรงเตี๊ยมของแกก็มีคนไทยแห่กันไปพักจนแกแปลกใจ  
มาโดกะซังที่คิดว่าผมคงเป็นแค่ไอ้หนุ่มไต้หวันคนหนึ่ง ไม่ได้สนใจ ก็เฝ้าตามหามิสเตอร์ X ที่ทำให้โรงเตี๊ยมแกฮอตอยู่หลายปี สุดท้ายก็ได้คุณน้อง Salamanka ไปให้การกับแกว่า ผมคือตัวต้นเหตุ

ต้องขอบคุณคุณน้องซาร่าห์มากมายเลยนะครับ
แต่อยากบอกว่าไม่ใช่ผมคนเดียวหรอกที่ทำให้โรงแรมของแกดัง มีอีกตั้งหลายคนที่เขียนถึงโรงเตี๊ยมฮาซึวะ ผมก็แค่หนึ่งในหลายคนที่ประทับใจที่นั่น แล้วมาโม้ให้เพื่อนๆ อ่านเท่านั้นเอง


พึ่งกลับจากทริปหนีหนาวไปเจอหนาวยิ่งกว่าที่คันไซ คราวนี้ไปแบบฉุกละหุกปนเสียว เพราะได้โปรแร๊งงงง ของมาเลเซียแอร์ไลน์ บิสสิเนทคลาส สุวรรณภูมิ-กัวลาฯ-คันไซ ลดกระจาย 50% ยั่วต่อมเที่ยวเข้าอย่างจัง กลัวก็กลัว อยากลองก็อยาก เลยจัดไปแบบระทึกเล็กๆ นั่งไปปลุกพระไป กลัวตื่นมาแล้วพบว่าเครื่องบินไปลงที่ที่ไม่ควรลง
สุดท้ายก็นอยด์เว่อร์ไปเอง คราวนี้ประทับใจพอสมควรทั้งเรื่องบิน เที่ยว และการตะเกียกตะกายหาร้านยีนส์ Momotaro กับ Real McCoy’s อยากเล่าให้อ่านกันทั้งหมดเลย ไม่รู้จะเล่าได้ครบหรือเปล่า จะรีวิวอะไรซักเรื่องแนว NumAromDee นี่ มันใช้พลังมากเหลือเกิน

ขอเล่าเรื่องง่ายๆ เป็นที่เที่ยวที่ตอนแรกไม่ได้คิดจะไป ได้ไปแบบงงงง แล้วก็จบแบบฟินฟิน ให้อ่านกันก่อน ถ้าว่างจะจัดให้อ่านกันอีกนะขอรับ


กลับเข้าเรื่อง...

อ่านชื่อกระทู้นี้แล้ว คนที่อายุเกิน 30 ที่เคยอ่านการ์ตูนกีฬาหรือดูซีรีย์ญี่ปุ่นสมัยโน้น... น่าจะเคยผ่านหูผ่านตากับเจ้าประโยคคุ้นๆ นี้กันบ้าง
ถ้าพูดถึง “โคชิเอ็ง” (Koshien) ใครที่ชอบอ่านการ์ตูนกีฬาญี่ปุ่น หรือ ซีรีย์ที่เกี่ยวกับนักเรียน ม.ปลายญี่ปุ่น จะได้ยินคำนี้บ่อยๆ

โคชิเอ็งเป็นชื่อของสนามกีฬา (เลยขออนุญาตแทคห้องศุภฯ ด้วยนะครับ)
แต่ถ้าพูดกันในหมู่เด็กมัธยม โคชิเอ็งจะหมายถึงการแข่งขันเบสบอลนักเรียน ม.ปลาย ชิงแชมป์อันดับหนึ่งของประเทศ ที่จัดแข่งมายาวนาน 99 ปีแล้ว ปีนี้ก็ฉลองครบ 100 ปีพอดี มีเว้นไม่จัดอยู่ช่วงเดียว คือช่วงสงครามโลกครั้งที่ 2 เพราะนักกีฬาถูกเกณฑ์ไปรบกันหมด

ชื่อสินค้า:   Koshien Stadium
คะแนน:     
**CR - Consumer Review : ผู้เขียนรีวิวนี้เป็นผู้ซื้อสินค้าหรือเสียค่าบริการเอง ไม่มีผู้สนับสนุนให้สินค้าหรือบริการฟรี และผู้เขียนรีวิวไม่ได้รับสิ่งตอบแทนในการเขียนรีวิว
แก้ไขข้อความเมื่อ

แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่